Morgunblaðið - 14.12.2003, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 2003 53
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
Útfararstjóri
Sími 5679110, 8938638
Heimasíða okkar er
www.utfarir.is
Þar eru upplýsingar um
allt er lýtur að útför:
- Söngfólk og kórar
- Erfidrykkja
- Aðstoð við skrif
minningargreina
- Panta kross og frágang á leiði
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
HINSTA KVEÐJA
mamma minn besti vinur, alltaf til
staðar, alltaf úrræðagóð. Hún
kenndi mér að virða eigin tilfinn-
ingar, en einnig að breyta eftir heil-
brigðri skynsemi. Hún átti það til
að hringja óvænt, rétt til að leggja
til málanna og gefa ráð, þegar hún
vissi að erfiðleikar steðjuðu að, á
góðum stundum, eða bara til að
miðla skemmtilegum hugmyndum
sínum um eitt og annað.
Mamma var kjarkmikil, sterk og
áræðin, eiginleiki sem kom skýrt
fram í erfiðum veikindum. Áður en
veikindin fóru að hafa sín áhrif var
hún félagslynd og hafði ánægju af
skemmtunum. Á síðari árum var
hennar helsta skemmtun að fá börn
og barnabörn í heimsókn og ríkti þá
gleði og gaman, enda var hún glett-
in og fjörug. Mamma hafði mikla
ánægju af barnabörnunum og
fylgdist af áhuga með lífi þeirra og
störfum. Hún tók þeim opnum örm-
um allt til hinsta dags. Þau sakna
hennar nú sárt.
Mamma var opin fyrir lífinu í
allri sinni mynd, var víðlesin og
hafði mikla ánægju af ýmiss konar
bókmenntum, svo og margs konar
tónlist. Hún fylgdist vel með og
hlustaði á ungt tónlistarfólk, nú-
tímatónlist til jafns við klassíska
tónlist. Hún hafði skarpa hugsun,
var rökföst og víðsýn. Andleg mál-
efni, jafnt og málefni líðandi stund-
ar vöktu áhuga hennar. Hún hafði
gaman af að fylgjast með því sem
við systkinin vorum að gera hverju
sinni og við ræddum oft nám mitt,
rannsóknir og önnur störf. Hún
hafði ánægju af að ferðast og fór
margar ferðir um ævina innanlands
sem utan með pabba, okkur systk-
inunum og vinafólki. Mér er sér-
staklega minnisstæð ferðin okkar
um hringveginn, hennar fyrsta,
sumarið 2000. Þá var hún orðin las-
in og þreytt, en ákveðin í að „loka
hringnum“, fara suðurleiðina sem
hún hafði aldrei áður farið. Ferðin
tók á, en hún var stolt og ánægð yf-
ir að hafa farið hana. Mamma hafði
einnig mikla ánægju af að heim-
sækja æskustöðvarnar á Stokkseyri
meðan heilsa hennar leyfði, við fór-
um þangað næstum hvert sumar og
hún rifjaði upp æskuminningar,
ekki síst úr fjörunni sem henni þótti
svo vænt um.
Mamma var falleg og glæsileg
kona. Hún var iðin og myndarleg
húsmóðir, verklagin, hvort sem var
við saumaskap, húsmóðurstörf, eða
önnur störf. Hún hafði mikla
ánægju af handavinnu ýmiss konar
og var fjölhæf í þeim efnum. Hún
hannaði og saumaði falleg föt á okk-
ur systkinin og var þá mjög vandað
til verka. Þann hæfileika hafði hún
eflaust frá móður sinni, sem var
mikil og vandvirk saumakona.
Mamma lagði metnað sinn í að
halda heimili okkar hreinu og fal-
legu og að við börnin værum snyrti-
leg til fara og vel klædd. Þá hafði
hún mikla ánægju af og var sér-
staklega lagin við blóma- og garð-
rækt og sinnti henni eins lengi og
heilsan leyfði.
Elsku mamma, þær eru margar
samverustundirnar sem ég minnist
nú, minningarnar lifa, en það verð-
ur erfitt að fylla upp í tómarúmið.
Minningar af Strandgötunni, þar
sem við bjuggum til 1973 og þar
sem þú varst enn heilbrigð og
hress, þar sem þið pabbi hélduð
miklar veislur og þar sem var mikill
gestagangur. Minningar um hvern-
ig þú brást við með þolinmæði þeg-
ar uppátæki og prakkarastrik okk-
ar Röggu gengu of langt og við
lærðum af mistökunum. Úr Gerð-
inu, sumarbústaðnum okkar, sem
tilheyrði fjölskyldunni í tuttugu ár,
til 1972. Þar áttum við yndislegar
stundir, við leik og störf, allt frá
heyskap til alifuglaræktar. Þar
tókst þú á móti gestum af þinni ein-
stöku gestrisni og hélst heimili við
frumstæðar aðstæður þrjá mánuði
á ári hverju. Af Miðvangnum,
fyrsta og eina húsinu sem þið pabbi
byggðuð saman, sem var miðstöð
og helsti samkomustaður stórfjöl-
skyldunnar í þrjátíu ár. Þar var oft
mikið fjör um helgar, þegar allt
fylltist af börnum og barnabörnum,
allt fram á síðustu daga þína heima,
þegar þú varst rúmföst og við
skiptumst á að sitja hjá þér, spjalla
og færa þér eitthvað gott. Alltaf var
stutt í glens og grín, þó að þú og við
öll vissum hvert stefndi. Loks minn-
ist ég allra heimsóknanna ykkar
pabba til okkar í Hátúnið, þeirrar
síðustu á afmælisdaginn minn í
ágústlok. Allt fram á síðustu dag-
ana náðum við góðu sambandi og
gátum rætt saman, þó að vökustu-
ndir þínar styttust með hverjum
degi. Það var alltaf jafn gott að
koma til þín, þó mig tæki sárt að
horfa upp á erfiðleika þína. Um-
hyggjusemi þinni er vel lýst með
því að síðustu dagana hafðir þú
mestar áhyggjur af börnunum mín-
um, ef mér dvaldist hjá þér og
sendir mig heim til að sinna þeim.
Ég kveð þig nú, elsku mamma.
Ég þakka þér samveruna og lífið
sem þú gafst mér. Guð veri með
þér. Þín
Hanna.
Ég grét ekki þegar mér var til-
kynnt að amma væri farin, hún var
búin að berjast svo lengi, hún gat
ekki þjáðst lengur. En þegar ég
skrifa þessar línur og hugsa um
hana sleppur eitt tár og ég á erfitt
með mig.
Ég sakna hennar. Hún passaði
mig og hugsaði um mig af svo mik-
illi hlýju þegar ég var barn og for-
eldrar mínir að vinna, hún gaf mér
að borða eftir skóla árum saman,
hjálpaði mér þegar eitthvað bjátaði
á hjá mér.
Hún hafði gríðarlegt innsæi, eins
og hún vissi allt eða væri skyggn.
Þegar ég sat og talaði við hana
leið mér ekki eins og ég væri að
tala við ömmu gömlu, heldur bráð-
gáfaða heimskonu með mikinn
þokka og útgeislun, sem skein alltaf
í gegn, sama hversu grátt veikindi
hennar léku hana. Hún var, fyrir
mér, höfuð fjölskyldunnar, svona
ekta klettur. Henni var svo margt
til lista lagt og hafði vit á öllu. Hún
var raunsæ og einlæg og mikill
húmoristi. Hún var aldrei með
neinn leikaraskap og aldrei gerðist
hún, að mínu viti, sek um falskt
bros.
Ég hitti hana ekki oft í seinni tíð,
allavega ekki nærri nógu oft. Því
hún var þvílík gersemi. Mér fannst
við alltaf ná svo vel saman eins og
við skildum hvort annað.
Það, að fara að hitta hana þegar
hún var komin á líknardeildina, óx
mér í augum. En um leið og ég kom
inn á stofuna hennar fann ég að hún
var enn að.
Hún lét mér ennþá líða vel. Töfr-
um líkast. Þrátt fyrir að hún væri
langt frá því að vera upp á sitt
besta. Ég fór aftur daginn eftir.
Það var hlegið á líknardeildinni.
Ég kveð hana hér alveg eins og
þegar ég kvaddi hana síðasta skipt-
ið sem ég sá hana, þakklátur, fullur
aðdáunar á þessari stórkostlegu
konu, með kökk í hálsinum en yl í
hjartanu.
Ragnar Pétursson yngri.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir
svo mæt og góð, svo trygg og trú
svo tállaus, falslaus reyndist þú
ég veit þú látin lifir.
(Steinn Sigurðsson).
Það er alltaf erfitt að finna réttu
orðin til að kveðja þá sem maður
elskar, en við vitum að þú verður
alltaf hjá okkur.
Guð geymi þig, elsku amma.
Berglind og Hlín.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson).
Ég kveð Hönnu með vinsemd og
virðingu og þakka henni áralanga
vináttu og samveru í þessu lífi.
Ástvinum hennar sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Margrét Ólafsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Ég hugsa sæll og
glaður um þær minn-
ingar sem ég á um þig, afi minn. Ég
man þegar ég var í heimsókn hjá
ykkur ömmu. Um helgar varstu allt-
af vaknaður á undan og beiðst eftir
því að ég kæmi niður til að fá mér
morgunverð og síðan var farið af
stað í bíltúr. Fyrst niður á Sögu í
vinnuna og síðan var ekið eitthvað
út úr bænum en alltaf stoppað í
sjoppu og við fengum okkur litla
kók í gleri og hraun með í nesti. Ég
man hvernig þú þuldir upp örnefnin
hér í kring um bæinn og ég reyndi
að leggja þau öll á minnið. Mér
fannst fátt skemmtilegra en þessir
bíltúrar. Það var greinilegt að úti í
náttúrunni undir þú þér best. Á
virkum dögum vaktir þú mig þegar
þú fórst í vinnuna og ég skreið þá
INGIMAR RÓSAR
SIGURTRYGGVASON
✝ Ingimar RósarSigurtryggva-
son fæddist að
Litlu-Völlum í Bárð-
ardal 19. desember
1928. Hann lést á
Landspítalanum -
háskólasjúkrahúsi
við Hringbraut 27.
nóvember síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Kópa-
vogskirkju 5. des-
ember.
upp í þitt ból og sofn-
aði aftur. Ég man
hvernig við spiluðum í
litla herberginu, eftir
kvöldmat á meðan
fréttirnar voru og fram
eftir kvöldi. Þú hafðir
alltaf mikinn áhuga á
því hvað ég væri að
gera og hvernig mér
gengi og alltaf varstu
tilbúinn að veita mér
aðstoð og hjálp þegar
ég þurfti – hvað sem
er. Það var alltaf hægt
að leita til þín þegar
mann vantaði aðstoð
eða greiða. Góðmennska þín og
gæska skein í gegn og við fundum
hana öll. Þú gafst þér alltaf tíma til
að leika við Fanneyju og Aron þegar
við Inga komum í heimsókn til ykk-
ar ömmu. Ýmist í boltaleik eða ein-
hverju öðru. Þau hlökkuðu alltaf til
að koma í heimsókn til ykkar.
Elsku afi, þú hefur haft mikil
áhrif á líf mitt og eignað þér stóran
hluta í mínu hjarta. Ég er stoltur af
því að bera nafn þitt og mun ætíð
heiðra minningu þína.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði en um leið vitum við að nú
ert þú á betri stað og horfir niður á
okkur öll og gætir okkar.
Takk fyrir allt og guð geymi þig.
Ingimar.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent
sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun
að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og
heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn einstakling
birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera
lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri
grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.