Morgunblaðið - 20.12.2003, Blaðsíða 68

MINNINGAR
68 LAUGARDAGUR 20. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
✝ SkarphéðinnGuðmundsson
fæddist í Haukadal í
Dýrafirði 31. júlí
1922. Hann lést á
Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar 9. des. síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin Sig-
ríður Katrín Jóns-
dóttir og Guðmundur
Jón Jónsson. Þau eru
bæði látin. Skarphéð-
inn ólst upp í stórum
systkinahópi en þau
voru átta systkinin.
Elstur var Hannes,
síðan Hjörleifur, Skarphéðinn,
Kristjana, Anna, Guðný, Guðjón
og Stefán. Eru þrjú þeirra á lífi,
Kristjana búsett í Bandaríkjun-
um, Guðjón í Reykjavík og Stefán
á Sauðárkróki.
Skarphéðinn kvæntist eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Fanneyju
Vernharðsdóttur,
hinn 14. febrúar
1948. Þau eignuðust
fimm börn: Guð-
mund Jón, kvæntur
Elínu Önnu Gests-
dóttur og eiga þau
þrjár dætur og átta
barnabörn; Önnu
Margréti, á hún
þrjár dætur og þrjú
barnabörn; Sigríði
Katrínu, sambýlis-
maður hennar er
Sveinn Ástvaldsson
og eiga þau fjóra
syni og fjögur barna-
börn; Vernharð, kvæntur Helgu
Jósepsdóttur og eiga þau sex börn
og eitt barnabarn; Guðfinnu Jónu,
gift Þresti Ingólfssyni og eiga þau
þrjú börn.
Útför Skarphéðins fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Það er oft erfitt að kveðja góðan
mann og á það svo sannarlega við
núna. Er mér efst í huga þakklæti
fyrir að vera svo lánsamur að hafa átt
þig fyrir föður. Það er og verður alltaf
órjúfanlegur kafli í minningu minni
allur sá yndislegi tími sem ég átti með
þér. Faðir minn var alla tíð mikill fjöl-
skyldumaður og lagði ríka áherslu á
að hlúa vel að fjölskyldu sinni og
styðja börnin í leik og starfi. Eftir að
ég eignaðist fjölskyldu var alveg
sama hvenær við þurftum á barna-
pössun að halda, hann var alltaf tilbú-
inn að koma og passa dætur okkar.
Faðir minn vann hin ýmsu störf, bæði
á sjó og í landi. Árið 1955 hóf hann
störf hjá Siglufjarðarbæ og vann þar í
þrjátíu og fjögur ár sem vélamaður. Í
frístundum smíðaði hann báta handa
sonum sínum og barnabörnum og átti
ófá handtökin í garðinum sínum en
hann var mikill blómamaður. Þegar
við Elín byggðum húsið að Hafnar-
túni 18 kom faðir minn yfirleitt eftir
vinnu og hjálpaði okkur við ýmislegt í
byggingunni. Á heimili foreldra
minna kom frænka mín Margrét hinn
2. nóvember 1963. Hún var lömuð og
rúmföst og önnuðust þau hana í tæp
þrjátíu og sex ár en hún lést fyrir fjór-
um árum. Fyrir alla þá umönnun sem
hann lagði á sig vegna Margrétar vil
ég þakka sérstaklega. Meðan heilsan
leyfði fór hann í göngutúra bæði
kvölds og morgna. Einn var sá
draumur pabba og það var að komast
á heimaslóðir í Dýrafirði áður en hann
félli frá. Það tókst honum og móður
minni að gera fyrir nokkrum árum er
Sigríður systir mín og Sveinn maður
hennar fóru með þau í nokkra daga
vestur. Síðustu þrjú árin hrakaði
heilsu föður míns það mikið að hann
var af og til á sjúkrahúsinu.
Að lokum vil ég þakka læknum og
starfsfólki Sjúkrahúss Siglufjarðar
góða umönnun.
Elsku pabbi, farðu í guðs friði.
Þinn sonur,
Guðmundur.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur. Þessi orð koma okkur í
huga þegar við setjumst niður og
skrifum nokkur kveðjuorð. Við systur
viljum minnast þín með þakklæti í
huga.
Pabbi flutti ungur til Siglufjarðar
og eignaðist sína fjölskyldu þar. Hann
bjó lengst af í húsinu á Hafnargötu
26, sem hann byggði og flutti í árið
1965. Pabbi lagði mikið á sig við frem-
ur lítil efni, en dugnaður hans og
vinnusemi gerði þetta kleift. Í minn-
ingunni var hann sívinnandi og vann
löngum erfiðisvinnu. Lengst af starf-
aði hann hjá Siglufjarðarbæ og störf
sín vann hann af trúmennsku og ná-
kvæmni. Pabbi var rólegur og fastur
fyrir, að sumu leyti óbifanlegur ef því
var að skipta. Hann hafði góða söng-
rödd og söng sem ungur maður í kór.
Garðrækt var honum hugleikin og
vann hann í garðinum sínum löngum
stundum.
Minningarnar eru margar sem við
eigum um þig, elsku pabbi. Allt frá
berjaferðunum á sumrin sem voru
ófáar, en þá sátum við á hjólinu hjá
þér. Alltaf varstu tilbúinn að hjálpa,
hvort sem það var að ganga bæinn á
enda með skófluna til að moka frá
þegar allt var á kafi í snjó eða vera til
taks og hjálpa þegar við systur vorum
einar með börnin okkar. Við viljum
þakka allan þann tíma og þá ómældu
þolinmæði og ást sem þú sýndir okk-
ur og börnunum. Enginn ræður sín-
um næturstað. Pabbi lést eftir erfið
veikindi á Heilbrigðisstofnun Siglu-
fjarðar þriðjudaginn 9. desember. Við
þökkum alla þá góðu umönnun sem
honum var veitt af starfsfólki sjúkra-
deildarinnar og læknum stofnunar-
innar
Góður maður er genginn, við kveðj-
um þig með ást og söknuði, elsku
pabbi.
Anna Margrét, Sigríður
Katrín og Guðfinna.
Elsku afi, við kveðjum þig með
söknuði. Síðustu ár hafa verið þér erf-
ið. Það var ekki þinn háttur að liggja
aðgerðarlaus og við vitum að þú áttir
þá ósk heitasta að fá að kveðja áður
en svona var komið. Samt sem áður er
kveðjustundin alltaf sár en í hjörtum
okkar sitja eftir margar góðar minn-
ingar.
Þú hafðir alltaf áhuga á því sem við
vorum að gera og höfðum að segja og
það var svo gott að tala við þig. Ef
pabbi var ekki heima þegar eitthvað
bjátaði á þá hlupum við beint til þín og
þú kipptir hlutunum í lag.
Við vorum svo heppnar að búa rétt
hjá þér og ömmu á Hafnargötunni og
þar vorum við ávallt velkomnar, sama
hvað klukkan var. Okkur er minnis-
stætt að stundum þegar fiskur var á
borðum heima þá hlupum við til ykk-
ar til að athuga hvort ekki væri annað
á boðstólum þar. Þú reyndir líka
margoft að fá okkur til að borða hrær-
ing, en ekki tókst þér það.
Þú hafðir ákveðnar reglur og ef þú
bannaðir okkur eitthvað var nóg að
segja það einu sinni því allir hlýddu
afa. En samt sem áður vorum við
barnabörnin afar hænd að þér og þau
eru ófá skiptin sem við sátum í fang-
inu á þér í „afastól“ og hlustuðum á
sögurnar þínar.
Ferðirnar okkar í berjamó með þér
og ömmu voru ófáar og þá munaði þig
ekki um að selflytja allan hópinn yfir
ár og læki, það fannst okkur mjög
spennandi og skemmtilegt.
Á uppvaxtarárum okkar minnumst
við þín sem atorkumanns sem gat
aldrei verið aðgerðarlaus. Ef þú varst
ekki að vinna á ýtunni þá varst þú að
atast í garðinum, hjálpa vinum og
vandamönnum eða í bílskúrnum að
smíða. Þar urðu ýmsir gripir til, m.a.
forláta skipslíkön sem þú gafst ætt-
ingjum og vinum.
Á þínum yngri árum, fyrir vestan,
stundaðir þú sjóinn og áhugi þinn á
öllu sem viðkom sjómennskunni var
okkur ljós því þú varst tíður gestur á
bryggjunni og fylgdist vel með komu
skipa og aflabrögðum.
Eftir að við systurnar fluttum frá
Siglufirði urðu samskipti okkar skilj-
anlega minni en þá var síminn óspart
notaður og það var alltaf jafn notalegt
að koma til ykkar ömmu í jóla- og
páskafríum.
Önnur okkar flutti síðan aftur heim
til Siglufjarðar og keypti nýlega hús
nánast við hliðina á húsinu ykkar.
Vegna veikinda þinna gast þú ekki
rétt hjálparhönd við að standsetja
húsið og það var þér þungbært. En
okkur er minnisstætt að einn morg-
uninn heyrðist einhver vera að moka
snjó af tröppunum, þar varst þú kom-
inn með skófluna til að moka frá hurð-
inni því þó svo að verkir og þjáningar
væru miklar vildir þú fá „að gera eitt-
hvert gagn“, eins og þú varst vanur að
segja. Ekki þýddi að beita neinum
fortölum til að fá þig til að hætta í
miðju verki.
Börnin okkar voru þér mjög kær
og þú varst alltaf jafn ánægður að fá
þau í heimsókn, meira að segja undir
það síðasta þá færðist bros yfir andlit
þitt þegar litlu krílin heilsuðu upp á
þig á sjúkrahúsinu.
Elsku afi, við þökkum fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum með
þér. Við vitum að nú líður þér betur
og ert laus við þær þjáningar sem
hafa fylgt þér síðustu ár.
Elsku amma, missir þinn er mikill
er þú horfir á eftir lífsförunaut þínum.
Megi góður Guð styrkja þig í sorg-
inni.
Þínar afastelpur
Kristín Anna og Margrét Fjóla.
Ég var nokkurra mánaða gömul er
mér hlotnaðist það ríkidæmi að eign-
ast þriðja afann og átti þá, að mínu
áliti síðar, þrjá bestu afana í heim-
inum. Afi Skarphéðinn var þessi
þriðji afi og hann tók mér þá og hefur
alltaf gert sem af sínu holdi og blóði
og aldrei nokkurn tímann fann ég fyr-
ir öðru. Afi var algjör perla, við börnin
elskuðum hann og bárum virðingu
fyrir honum. Það gerðum við þá og
höfum alltaf gert. Myndirnar sem ég
sé fyrir mér nú eru bjartar og ég fann
alltaf hve vænt honum þótti um okkur
barnabörnin og síðan barnabarna-
börnin. Þegar hann hitti okkur feng-
um við alltaf tvo kossa og blíðan sem
stafaði frá honum skein úr augum
hans þar til hann fékk hvíldina. Afi
var töff karl að vestan, hann var harð-
duglegur, viljugur til að aðstoða og
taldi ekkert eftir sér. Hann blótaði
meira en nokkur en þó ekki þannig að
hann meinti illa með því, hann var
blíður og mikið gæðablóð. Hann sagði
það sem hann meinti og allir vissu
hvar þeir höfðu hann. Ég sé hann fyr-
ir mér með litlu börnin. Veltandi um
gólfin, haldandi á þeim í fanginu.
Röltandi um, sýnandi þeim skipin, bíl-
ana, ýturnar, gröfurnar og allan þann
heim sem sjá mátti út um gluggann á
Hafnargötunni þar sem þau amma og
Ædda bjuggu. Við vorum örugg í
fanginu á afa og eftir að við urðum of
stór til að passa þar, þá í návist hans.
Hann var okkar hetja. Framkoma
hans við okkur varð til þess að við
virtum hann og gerðum það sem hann
sagði. Hann þurfti ekki oft að hækka
röddina við okkur. Hann kom fram
við okkur af virðingu og fékk virðingu
til baka sem ég vona að hann hafi
fundið fyrir. Síðustu ár voru honum
erfið og get ég ekki gert mér í hug-
arlund þær þjáningar sem hann fann
fyrir. Mér fannst bæði sorglegt og
ósanngjarnt að sjá þennan góða, blíða
og sterka mann liggjandi í rúminu
ófæran um að tala og hreyfa sig. En
hver segir að lífið sé sanngjarnt. Það
var erfiðara en tárum taki að sjá þján-
inguna í augum hans þegar ég heim-
sótti hann á spítalann og ímynda mér
öll þau orð sem hann langaði að segja
en gat ekki. Fyrir nokkrum árum
sagði hann mér að hann óskaði þess
að deyja og við ættum ekki að gráta
þegar hann færi. Ég sagði honum að
hann fengi ekki þá ósk uppfyllta því
það væri alveg öruggt að við myndum
gráta hann. Farinn er maður með
hjarta úr gulli sem gerði heiminn
betri og hvað er hægt annað en að
syrgja hann.
Takk fyrir allt, elsku afi, og stund-
irnar með þér mun ég ætíð muna.
Þín afastelpa,
Jóna Guðný.
Elsku besti afi okkar er kominn til
himna og þar taka guðsenglar á móti
honum. Afa verður sárt saknað og
þegar við hugsum til hans, þá
streyma minningarnar fram. Heimili
afa og ömmu við Hafnargötuna á
stóran þátt í uppeldi okkar. Sjaldan
leið nefnilega sá dagur að við litum
ekki inn hjá þeim. Þá var talað um
málefni líðandi stundar og auðvitað
fengið sér eitthvað gott í gogginn og
allar heimsins kræsingar ekki langt
undan. Eftir að afi komst á eftirlauna-
aldurinn þá fór hann að vera meira í
garðinum. Hann var mikið fyrir að
vera úti og tók daglega göngutúra um
bæinn. Á þessum tíma ársins lét hann
ekki sitt eftir liggja og skreytti tré og
svalir af miklum dug. Síðustu ár fór
aldurinn að færast yfir og í apríl sl.
var hann fluttur á sjúkrahúsið þar
sem hann dvaldist þar til yfir lauk.
Við biðjum fyrir afa okkar. Megi
minningin um hann lifa áfram.
Jón Óðinn, Kristín og Arnar.
„Þó ég sé látinn harmið mig ekki
með tárum. Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta. Ég er svo nærri að
hvert ykkar tár snertir mig og kvelur
en þegar þér hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur, og ég tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu.
Þegar þú ert sorgmæddur skoðaðu
þá aftur huga þinn og þú munt sjá að
þú grætur vegna þess sem var gleði
þín.“ (Spámaðurinn.)
Elsku afi, takk fyrir allt.
Berglind, Hlöðver og
Hlynur Örn.
SKARPHÉÐINN
GUÐMUNDSSON
HINSTA KVEÐJA
Sárt er vinar að sakna,
sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna,
svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta,
húmskuggi féll á brá,
lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta,
vinur þó falli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma
sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Elsku tengdapabbi. Hjart-
ans þakkir fyrir allt og allt.
Guð blessi þig að eilífu.
Elín.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist) eða
á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heimasíma). Tekið
er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins,
Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangs-
stræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og
klukkan hvað. Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr.
Birting afmælis- og
minningargreina
✝ Þórunn BjörgBjörnsdóttir
fæddist á Flugu-
stöðum í Álftafirði
27. mars 1917. Hún
lést á sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum 12.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Björn
Jónsson frá Mel-
rakkanesi, f. 8.12.
1873, d. 7.1 1923, og
Guðný Jónsdóttir
frá Flugustöðum, f.
21.2. 1884, d. 25.10.
1973. Þórunn ólst upp til 9 ára
aldurs að Flugustöðum, en þá
giftist móðir hennar seinni
manni sínum, Karli Jónssyni frá
Múla í Álftafirði. Þórunn var
eftir það með afa sínum og
ömmu, Jóni Björnssyni og Vil-
borgu Jónsdóttur, fyrst í Borg-
argarði við Djúpavog og síðan
að Hærukollnesi í Álftafirði.
Hún stundaði barnaskólanám á
Djúpavogi í tvo vetur.
Systkini Þórunnar voru Sig-
urbjörg Björnsdóttir, húsfreyja
að Múla I í Álftafirði, f. 1.12.
1912, d. 20.11. 1961, Jón Björns-
son, f. 1914 d. 1916, og Dagný
Karlsdóttir, fyrrum húsfreyja
að Múla III í Álftafirði, f. 14.11.
1929, nú búsett í Reykjavík.
Fljótlega eftir fermingu fór
Þórunn að vinna fyrir sér sem
kaupakona, meðal annars á
Norðfirði, að Brekku í Mjóa-
firði, í Bót og á Rangá á Héraði.
Árið 1944 fór hún
til Sandvíkur í
Norðfjarðar-
hreppi. Þar hóf
hún búskap með
Jóhannesi Svein-
birni Jóhannessyni
í Sandvíkur-Parti,
f. í Parti 22.9. 1904,
d. 3.1. 1980. Árið
1947 fluttu þau að
Sveinsstöðum í
Hellisfirði og 1952
til Neskaupstaðar.
Börn þeirra eru 1)
Björn Jóhannes, f.
31.10. 1946, búsettur í Nes-
kaupstað. 2) Árni, f. 9.1. 1948,
búsettur í Neskaupstað. Dóttir
hans og Láru Jónu Þorsteins-
dóttur er Steinunn Þóra, f. 18.9.
1977, sambýlismaður hennar er
Stefán Pálsson, f. 8. 4. 1975.
Unnusta Árna er Margrét
Helga Björnsdóttir, f. 6.11.
1958. 3) Jón, f. 19.3. 1950, bú-
settur í Neskaupstað. 4) Svein-
björg Sesselja, f. 28.11. 1951,
búsett á Egilsstöðum. Maður
hennar er Jóhann Hrólfur Guð-
mundsson frá Höskuldsstöðum
í Breiðdal, f. 17.10. 1945. Þeirra
börn eru Þórunn Björg, f. 7.11.
1975, Sveinbjörn Valur, f. 7.6.
1977, Guðmundur Ástþór, f.
14.2. 1982, og Heiða Málfríður,
f. 16.9. 1988. 5) Sigurbjörn, f.
1.5. 1955, d. 17.12. 1985.
Þórunn verður jarðsungin
frá Norðfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
ÞÓRUNN BJÖRG
BJÖRNSDÓTTIR