Morgunblaðið - 23.09.2004, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarþel
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
LAUFEYJAR ÓLAFSDÓTTUR,
Skriðustekk 1.
Ólafur Rúnar Árnason, Ása Ásgrímsdóttir,
Guðmundur Árnason, Guðrún Ólafía Samúelsdóttir,
Sigurður Árnason, Guðbjörg Skjaldardóttir,
Þráinn Árnason, Unnur Vilhjálmsdóttir,
Már Árnason, Valdís Axfjörð,
ömmubörn og fjölskyldur þeirra.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
TAKAKO INABA JÓNSSON,
Brekkutúni 9,
Kópavogi,
sem lést á líknardeild Landspítalans sunnu-
daginn 19. september, verður jarðsungin frá
Hallgrímskirkju föstudaginn 24. september
kl. 10.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Kjartan Jónsson,
Árni Rúnar Inaba Kjartansson,
Ólöf Júlía Kjartansdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
Lokað
Lokað verður í dag, fimmtudaginn 23. september milli kl. 13 og
15, vegna jarðarfarar UNNAR ALDÍSAR SVAVARSDÓTTUR.
Sjúkravörur ehf.,
Verslunin Remedía,
Suðurlandsbraut 52.
Hún Svana, vinkona
mín og vinnufélagi til
margra, ára er dáin,
langt fyrir aldur fram.
Það eru örfáir dag-
ar síðan ég fór og
heimsótti hana á deildina þar sem
hún lá. Þá sannaðist það hve
kjarkmikil kona hún var, þar sem
hún útskýrði fyrir mér að nú væri
komið að endalokunum, nú væri
bara spurning um hvernig þau
yrðu.
Hún greindi mér einnig frá því
að hún væri hvorki hrædd né kvíð-
in. Hún væri sátt þegar hún liti yf-
ir farinn veg, auðvitað hefði hún
viljað fá meiri tíma til þess að
fylgjast með börnum sínum og
barnbörnum sem henni voru svo
kær, en sér væri ekki ætlaður
meiri tími.
Svana var einstaklega glaðlynd,
myndarleg og ljúf persóna, alltaf
líf og fjör í kringum hana. Stutt í
brosið og grallaraskapinn.
Starfið á skurðstofum Landspít-
alans hefði áreiðanlega verið til-
breytingarlausara hefði Svönu
ÞÓRA SVANA SVEIN-
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Þóra SvanaSveinbjörnsdótt-
ir fæddist í Reykja-
vík 2. júní 1933. Hún
lést á Landspítala við
Hringbraut 23. ágúst
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fríkirkjunni 31.
ágúst.
ekki notið við. Á þeim
árum ríkti eindrægni
og samhugur í verki
þar sem vinátta og
starfsgleði voru þær
systur sem réðu ríkj-
um.
Starfsfólk mætti til
vinnu með tilhlökkun
fyrir komandi degi,
enda um margt að
spjalla þar sem allir
störfuðu saman sem
ein fjölskylda. Hver
og einn tók þátt í
sorgum jafnt og gleði
samstarfsfélaganna.
Ef til stóð að haldin væru deilda-
partí stóð ekki á Svönu að taka
þátt í þeim undirbúningi, enda
Svana gleðimanneskja, sem hafði
gaman af að syngja, hlæja og
segja gamansögur.
Ekki er langt um liðið frá því að
við fylgdum til grafar einni vin-
konu okkar, Guðrúnu Jónsdóttur,
sem einnig starfaði á skurðstof-
unum.
Ekki óraði mann fyrir því að
Svana yrði sú næsta úr hópnum.
En svona er lífið, að heilsast og
kveðjast það er lífsins saga.
Ég votta fjölskyldu Svönu mína
dýpstu samúð, börnum og barna-
börnum sem nú kveðja kæra móð-
ur og ömmu.
Elsku Svana hafðu þökk fyrir
samfylgdina, hvíl í friði.
Þín vinkona,
Kristín Á. Guðmundsdóttir.
Móðir okkar,
GUÐBJÖRG ÞÓRA ÞORSTEINSDÓTTIR,
frá Þórshamri,
Lindarbraut 13 A,
Seltjarnarnesi,
lést miðvikudaginn 22. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhann Geirsson,
Þorsteinn Geirsson,
Sigurður Grétar Geirsson.
Elsku pabbi minn.
Mér finnst eins og
þú eigir eftir að koma
í eldhúsið til mín og
setjast í stólinn þinn
og spyrja hvað er í matinn. En
innst inni veit ég að svo verður
ekki. Það má segja, pabbi minn, að
við höfum oft stigið dansinn saman
í 40 ár, kannski ekki alltaf í takt,
en náðum oft góðum snúningi.
Sporin okkar ætla ég ekki að rifja
upp núna en ég sé núna hvað þú
hefur haft mikil og góð áhrif á
börnin mín. Svona sambúð gengur
aldrei alveg hljóðlaust fyrir sig en
oftast fannst mér ganga bara vel
hjá okkur. Ég hef aldrei þurft að
EIRÍKUR ÓLI
ÓLAFSSON
✝ Eiríkur ÓliÓlafsson fæddist
á Eskifirði 30. júní
1924. Hann lést á
dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Huldu-
hlíð á Eskifirði 12.
sept. síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Eskifjarðarkirkju
19. september.
biðja þig að gæta
barnanna minna því
þú varst alltaf til stað-
ar fyrir þau. Þú gast
setið og spjallað við
þau, minnt Ómar á
fótboltaæfingarnar og
tónlistartímana og
skutlast með þau út
og suður ef ég var
ekki við. Mig langar
að þakka þér hvað þú
varst alltaf þolinmóð-
ur og notalegur við
þau.
Og líka langar mig
að þakka þér allt það
góða og fallega sem þú kenndir
þeim.
Kærar þakkir, pabbi minn.
Og guð geymi þig, gæskur.
Þín
Lára Elísabet.
Elsku afi.
Elsku afi minn. Sár er söknuður
minn eftir þér. En margar eru þær
góðu minningar sem ylja mér um
hjartarætur.
Ég man þegar ég var yngri og
þú varst að horfa á fótboltann á
næturnar og ég gat ekki sofnað og
kom niður til þín með sængina
mína og koddann og þú leyfðir mér
að sofa á sófanum þínum.
Svo þegar þú bauðst mér með
þér á rúntinn á rauða Hyundai
Pony-kagganum þínum, þú varst
vanur að leyfa mér að stýra og
skipta um gíra fyrir þig.
Þú varst líka vanur að vera
vaknaður fyrstur af okkur á
morgnana og sast niðri með kaffið
þitt annaðhvort í jólatrésbollanum
þínum eða bollanum mínum sem
var með mynd af bangsa með jóla-
sveinahúfu á og lagðir kapalinn
þinn. Sagðir alltaf Good morning
og leyfðir okkur aldrei að vaska
upp könnurnar þínar, því þú vildir
bara láta skola aðeins af þeim.
Ég sakna þess mjög að vakna
ekkert á næturnar við þetta næt-
urbrölt í þér og að heyra ekkert í
útvarpinu þínu á næturnar. Það er
allt miklu tómlegra án þín.
Svo þegar ég var að hafa mig til
á föstudögum til að fara í fé-
lagsmiðstöðina hrósaðirðu mér
alltaf fyrir að vera svo sæt og fín
og spurðir alltaf hvort ég væri að
fara á ball.
Svo varstu svo ánægður með
rúmið sem þú fékkst í áttræðisaf-
mælisgjöf og þú sagðist aldrei hafa
fengið jafnfallega gjöf og þegar ég
keypti handa þér verndarengilinn í
afmælisgjöf tókst þú hann, kysstir
mig á kinnina og þakkaðir mér fyr-
ir. Settir hann svo upp á sjónvarpið
og sagðir að hann myndi passa þig
alltaf.
Ég hef samt reynt að leggja kap-
alinn sem þú varst vanur að leggja
og sagðir alltaf það er allt í lagi að
svindla einu sinni í hverjum kapli.
Hann gengur aldrei upp lengur, ég
sat niðri í eldhúsi um daginn og
hugsaði með mér kannski ég leggi
einn kapal sem afi lagði alltaf og ég
gat ekki sett út eitt einasta spil,
kapallinn gekk ekkert upp án þín.
En ég á líka fleiri minningar um
þig sem ég ætla bara að geyma
með sjálfri mér til að rifja upp þeg-
ar við hittumst á ný við himins hlið.
Megi guð geyma þig
Vilborg Konný.
Elsku afi.
Núna ertu kominn til Oddnýjar
ömmu, Bögga frænda og Búddu
frænku, vonandi líður þér betur
núna.
Þetta er mikill missir og þín er
sárt saknað, ég hef aldrei saknað
neins jafnmikið.
Ég veit að ég get hlýjað mér við
margar góðar minningar um þig
sem ég geymi í hjarta mér.
Eins og þegar mér leið sem
verst og nánast enginn náði að tala
við mig, þá komst þú oft upp í her-
bergi til mín og við töluðum saman
um allt milli himins og jarðar eða
þessi skemmtilegi tími sem við átt-
um saman við eldhúsborðið heima
að leggja kapal í minnsta lagi
klukkutíma á dag áður en ég fór í
vinnuna, þetta var orðin venja hjá
okkur.
Ég á eftir að sakna þess að
heyra þig ekki blístra til Ómars
litla framar þegar hann var að
koma heim úr skólanum eða heyra
Good morning! í hverju hádegi
þegar ég kom heim í hádegismat.
Það er rosalega skrítin tilfinning
að hugsa um að þú sért fallinn frá
og að ég fæ ekki að sjá þig í aftur,
ég sem var vön að sjá þig á hverj-
um degi, oft á dag, þú sem ert bú-
inn að búa í sama húsi og ég síðan
ég fæddist.
Ég á aldrei eftir að gleyma þeg-
ar ég var ekki með bílprófið þá
skutlaðir þú mér næstum alltaf í
vinnuna á morgnana og ef ég var
ekki komin niður kl. 6:35 þá komst
þú alltaf upp til að athuga hvort ég
væri ekki alveg örugglega vöknuð.
Og öll „töfrabrögðin“ sem þú
varst alltaf að sýna okkur krökk-
unum, það fannst okkur alltaf jafn-
gaman og hlógum alltaf að því.
Næsta sumar klippi ég af „fal-
lega blóminu“ eins og þú kallaðir
það, sem mamma á útí garði og fer
með til þín eins og ég og þú gerð-
um hjá Oddnýju ömmu.
Ég vil þakka fyrir þann tíma
sem ég fékk með þér en restina af
minningunum ætla ég að geyma
fyrir mig, þær eru margar.
Nú kveð ég þig, elsku afi minn,
með þessum orðum:
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Elsku afi, megi Guð geyma þig
og vera með þér.
Þín
Oddný Erla.
Elsku afi minn.
Alltaf þegar ég vakna á morgn-
ana og kem niður finnst mér eins
og þú heilsir mér og segir Good
morning, og lyftir upp annarri
hendi, eins og þú gerðir alltaf þeg-
ar ég kom á fætur.
Þegar ég fletti BT-blöðum sast
þú oft hjá mér og sagðir, ég panta
þetta.
Mér fannst svo gott að vita að þú
varst alltaf heima ef mamma og
pabbi þurftu að skreppa eitthvað.
Ég sakna þess svo mikið að geta
ekki lagt kapal með þér lengur.
Ég sakna þín svo mikið, elsku afi
minn.
Guð geymi þig, afi minn.
Þinn
Ómar Unnþór.
Elsku Eiki afi.
Ég man alltaf þegar þú sast inni
í eldhúsi og lagðir kapal, þú kall-
aðir stundum á mig og baðst mig
um að hjálpa þér því nú gengi hann
ekki upp.
Oft baðst þú okkur krakkana um
að sendast fyrir þig í búð eða
banka og gafst okkur aura fyrir.
Á sumrin sast þú úti á palli og
fylgdist með mannlífinu, oft með
gulu Shell-húfuna hans Ómars svo
sólin færi ekki í augun á þér.
Ég gleymi ekki hve þú varst
ánægður þegar þú fékkst rúm í
áttræðis afmælisgjöf í sumar og
gast fært höfðalagið og til fóta upp
og niður með fjarstýringunni þinni.
Þú keyrðir alltaf um Eskifjörð á
rauða bílnum þínum í rólegheit-
unum, stundum skrappstu út í
sveit með bein handa hundinum
hans Manga.
Ég veit að núna ertu kominn til
ömmu, Búddu, Björgvins og for-
eldra þinna og ég vona að ég hitti
þig aftur.
Þegar við fórum í frí og þú varst
einn heima sagðir þú alltaf að við
ættum ekki að hafa áhyggjur af
þér, þú ætlaðir að halda partí á
meðan.
Eftir að þú fórst frá okkur hefur
kapallinn aldrei gengið upp hjá
mér, en þegar hann gengur upp
næst veit ég að þú hefur örugglega
hjálpað mér smá.
Elsku afi minn, ég á bara góðar
minningar um góðan afa.
Guð geymi þig, vinur minn.
Þín
Dísa Björg.
KRISTJÁN
EINARSSON
✝ Kristján Einarsson fæddist íHveragerði 14. janúar 1940.
Hann lést á Landakotsspítala 26.
ágúst síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 6. september.
Í skuggahúmi sálin döpur
syrgir harmi slegin.
Ofin gleðibliki gæskumynda
göngusporanna liðnu.
Í sorgarbirtu í störnuljóma
sólargeisla hryggðar
er hamingjutár í hjartatrega
í hvarfaflóru fortíðar.
Í englaveröld hnípinn gengur
umvafinn elskuríkum yl.
Í föðurarmi finnur þrautalíkn
frjáls af æviviðjum.
Jóna Rúna Kvaran.
HINSTA KVEÐJA