Morgunblaðið - 23.09.2004, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 2004 45
ÉG BER mjög blendnar tilfinningar
í garð þessarar myndar. Ég lifði mig
mikið inn í hana og var mjög slegin í
lokin og smástund á eftir. Þannig
virkaði hún á mig um leið og mér
fannst kvikmyndagerðin bæði gróf
og alls ekki gallalaus.
Myndin gerist í Mexíkó og byrjar
á mannránsatriði, sem er algerlega
kvikmyndað í „Traffic“-stíl, eins og
það sé eina leiðin til að kvikmynda
Mexíkó.
Til sögunnar mætir Creasy
(Washington), málaliði og morðingi,
sem er að drekka sig í hel. Hann fær
starf sem lífvörður litlu Pitu (Fann-
ing). Hann vill ekki vingast við hana,
er þögull á daginn og blindfullur á
kvöldin. En stelpuskottið bræðir
hjarta hans og þau verða bestu vinir.
Creasy er fullklisjukennd týpa,
lesandi Biblíuna á milli Jack Dan-
iels-flaskna. Washington er þó fínn
að vanda, þunglyndið skín úr andlit-
inu á honum í byrjun, en það breyt-
ist fljótt. Samband þeirra Creasys
og Pitu er allvæmið og þróunin full-
snögg, en skyndilega er tappinn
kominn í flöskuna og karlinn farinn
að þjálfa stelpuna í sundi.
Dakota Fanning er eiginlega ótrú-
legt fyrirbæri. Hún er stórkostleg
leikkona, en er um leið meira eins og
fullorðin manneskja í líkama barns,
sem er stundum hálfóhugnanlegt.
En hvað með það, hún bræddi líka
mitt hjarta. En þegar henni er rænt
og hún hverfur úr myndinni verður
hálftómlegt þar. Washington ekki
nema hálfur maður og sama má
segja um myndina. Hún breytist í of-
beldisópus hinn mesta, þar sem allt
er gert og reynt til að ná fram hefnd-
um.
Í kvikmyndatökunni er einnig far-
ið yfir strikið. Vissulega er þessi
grófleiki fallegur þegar við á, blái
tónninn og dýptin líka, en öllu má of-
gera. Hopp, skopp, klipp ofan í klipp,
inn og út úr fókus verða þreytandi
stílbrögð til lengdar, og mann langar
að fá að lifa sig inn í söguna í friði.
Það verður seint sagt að smekk-
legheitin fái að ráða ferð í tónlistinni.
Eina mínútu væla fiðlur, en snögg-
lega er klippt yfir í pönklag, bara
svona til fá fram réttu áhrifin. Það
hefði mátt fara mun fínna í notk-
unina á tónlist.
Brian Helgeland er handritshöf-
undur, en hann á enn aðdáun mína
fyrir LA Confidential hér um árið,
þótt ferill hans hafi reynst mjög
brokkgengur eftir það. Hér hefði
hann mátt stytta handritið til muna,
„meira er minna“ eins og sagt er í
útlöndum.
Tony Scott er hvorki að gera neitt
nýtt né frumlegt, fer offari á flestum
sviðum, en tókst þó að koma all-
verulega við mig.
Ekki frábær – en virkar
KVIKMYNDIR
Smárabíó, Regnboginn og
Borgarbíó Akureyri
Leikstjórn: Tony Scott. Handrit: Brian
Helgeland eftir skáldsögu A.J. Quinnell.
Aðalhlutverk: Denzel Washington, Dak-
ota Fanning, Marc Anthony, Radha
Mitchell, Christopher Walken, Giancarlo
Giannini, Rachel Ticotin, Jesús Ochoa og
Mickey Rourke. BNA/Mexíkó 146 mín.
20th Century Fox 2004.
Í vígamóð (Man on Fire)
Man on Fire snerti Hildi Lofts-
dóttur en myndin fer þó offari að
hennar mati.
Hildur Loftsdóttir
„UMBOÐSMAÐURINN botnaði
ekkert í mér þegar ég sagðist ætla að
halda tónleika, nú þegar ég á að vera í
fríi. Þá útskýrði ég fyrir honum að
fyrir mér þá er það einfaldlega hluti
af fríinu að spila á Íslandi,“ segir írski
tónlistarmaðurinn Damien Rice í
samtali við blaðamann. Rice treður
upp í kvöld á Nasa, í annað sinn á
þessu ári, nú með söngkonunni Lisu
Hannigan.
Þótt Rice sé einungis búinn að gefa
út eina stóra plötu á ferlinum á hann
orðið miklu fylgi að fagna hérlendis
en til marks um það seldist upp á tón-
leika kvöldsins á innan við 20 mín-
útum.
Skyndihugmynd
Það var skyndihugmynd að koma
til Íslands. Rice og Hannigan sátu
saman yfir vínglasi síðla kvölds fyrir
nokkrum vikum og Ísland barst í tal.
Áður en Rice vissi var hann búinn að
senda Kára Sturlusyni tónleikahald-
ara (sem stendur fyrir tónleikunum
ásamt Birni Steinbekk) sms-
símskilaboð og ákveða að halda aðra
tónleika sína á árinu á Íslandi.
– Hvað er það við Ísland sem lokk-
ar svona og laðar – er það griða-
staður?
„Já, ég þurfti sannarlega á smá
hvíld og endurnæringu að halda. Ég
fór til Búrma og Taílands snemma
sumars og heimsótti þar flótta-
mannabúðir. Það var erfið ferð bæði
líkamlega og andlega. Svo var mein-
ingin að vera í fríi það sem eftirlifði
sumars en það var bara alltaf eitthvað
að koma upp. Mér fannst ég endilega
þurfa að byrja að vinna að nýrri plötu
og fór að djöflast í því. En áður en ég
vissi af var allt komið í hönk og ég
orðinn ein taugahrúga. Þá sagði ég
stopp. Reyndar langaði mig þá einna
helst að hætta öllu saman. Segja skil-
ið við tónlistina, var búinn að fá ógeð.
En svo náði ég áttum. Fór í nála-
stungu, hvíldi mig. Og nú er ég að
koma til Íslands – í fríinu – að tappa
svolítið af, upplifa á ný hversu dásam-
legt það er að halda góða tónleika.“
Andlit áhorfenda
Troðfullt verður útúr dyrum á tón-
leikunum í Nasa í kvöld og þannig
segist Rice líka vilja hafa það.
„Ég vil miklu heldur leika á litlum
stöðum troðfullum af fólki heldur en
stórum hálffullum stöðum. Ég vil
geta séð framan í áhorfendur, það er
raunverulegra. Um leið og maður fer
að spila á stöðum þar sem maður sér
ekki áhorfendur hefur maður um
tvennt að velja; leiða áhorfendur al-
veg hjá sér og týna sér í tónlistinni
eða beita öllum sínum lífs og sál-
arkröftum í að öskra sem mest á lýð-
inn. Ég kann því illa, hef ekki orku í
það. Reyndar gegnir öðru þegar mað-
ur spilar utandyra á stórri tónlist-
arhátíð.“
Eftir að hafa hætt í miðju kafi við
plötugerðina í sumar segist Rice hafa
ákveðið að honum lægi ekki svo mikið
á að koma út næstu plötu. Hafði feng-
ið þá flugu í höfuðið að gefa út nýja
plötu í febrúar, nákvæmlega þremur
árum eftir að O kom út á Írlandi. „Ég
gaf öllum slíkum áformum langt nef.
Áttaði mig á því að miklu mikilvæg-
ara væri að gera plötu sem ég kynni
að meta heldur en að gefa plötu út í
febrúar.“
Þyngri lög og myrkari
– Hvernig eru lögin sem þú varst
búinn að taka upp?
„Þau eru þyngri, rafmagnaðri,
hrárri og hraðari. En síðan þá hef ég
verið að semja lög sem eru ekki endi-
lega hröð en þau eru full af orku og
tilfinningu. Næsta plata verður
örugglega myrkari og þyngri þótt
sögurnar verði svipaðar. Eitt laganna
heitir meira að segja „Blower’s
Daughter pt. 2“.“
Rice segist ekki halda að lagasmíð-
ar hans hafi breyst eftir að hann öðl-
aðist frægð. „Ég þarf ekki annað en
að lenda í einhverri bölvaðri tilfinn-
ingakrísu og lögin flæða út.“
Rice segir að tónleikarnir í kvöld
verði töluvert frábrugðnir tónleik-
unum í mars. Ráði þar mestu nær-
vera Lisu sem komi til með að syngja,
leika á píanó, hljómborð og gítar.
Raddirnar fái að njóta sín betur.
„Með Lisu á sviðinu þá verða tón-
leikar mínir mun litríkari.“
Rice segist hafa upplifað Reykjavík
sem einhvern afslappaðasta og róleg-
asta stað sem hann hefur heimsótt og
hann segist hafa viljað sýna Lisu og
fleiri vinum sínum hann. Hann kom
til landsins í gær og ætlar að dveljast
hér í góðra vina hópi fram á sunnu-
dag – nákvæmlega eins og á að gera í
fríinu sínu.
Tónleikar Damien Rice og Lisu
Hannigan eru í kvöld á Nasa. Lára
hitar upp. Húsið opnað kl. 20.
skarpi@mbl.is
Tónleikar | Damien Rice, Lisa Hannigan og Lára á Nasa í kvöld
Hluti af fríinu að spila á Íslandi
Morgunblaðið/Sverrir
Damien Rice segist fullviss um að
hann eigi eftir að koma oftar til Ís-
lands, næst með alla hljómsveitina.