Morgunblaðið - 23.09.2004, Blaðsíða 32

32 FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Elsku afi minn, það
er sárt að þurfa að
kveðja þig. Þú sem varst mér svo
mikils virði, varst svo stór partur í
lífi mínu. Ég er ekki enn búin að
gera mér grein fyrir að þú sért far-
inn, stend mig að því að hugsa hvort
þú sért ekki að koma í mat eða hvort
maður eigi ekki að stökkva í heim-
sókn til þín.
Það er svo sárt að hugsa til þess
að fá aldrei að sjá þig aftur, fá aldrei
að faðma þig aftur. Ég á eftir að
sakna þessara stunda sem maður
tekur sem sjálfsögðum hlut, að
koma í heimsókn til þín og sitja hjá
þér og tala um allt og ekkert. Þú
varst alltaf til staðar, alveg sama
hvað það var, það var ekkert sem ég
gat ekki talað við þig um og ekkert
sem þú ekki vildir gera fyrir mig.
Það eru óteljandi minningarnar
og stundirnar sem ég á með þér.
Það er allt þetta litla sem skiptir
mig svo miklu máli, hvernig þú kall-
aðir mig alltaf Ölmu litlu, hvernig þú
straukst mér um kinnina, hvernig
þú heilsaðir mér í símann og hvernig
þú sýndir öllu því sem ég tók mér
fyrir hendur svo mikinn áhuga.
Ég mun aldrei gleyma því þegar
við sátum saman og þú sýndir mér
alla skartgripina hennar ömmu og
gömlu myndirnar sem hún hélt svo
upp á, það var allt svo vel merkt og
vel passað. Þú vissir sögu hvers ein-
asta hlutar og sátum við í marga
tíma og fórum í gegnum þá.
Ég er svo innilega þakklát fyrir
hversu náin við vorum, ég veit að
það njóta ekki allir þeirra forrétt-
inda að eiga svo gott samband við
afa sinn eins og við áttum.
Ég reyni að hugga mig við það að
þér líði vel núna og sért laus við
þennan sjúkdóm og þær kvalir sem
fygldu honum. Það var svo mikill
friður yfir þér þegar þú kvaddir og
ég veit að amma og fleiri hafa tekið
vel á móti þér. Það er erfitt að hugsa
um lífið án þín en ég veit að við mun-
um hittast aftur og að þangað til
munt þú vaka yfir okkur öllum.
Elsku afi, þú ert og verður alltaf
uppáhaldið mitt.
Þín
Alma litla.
GESTUR GUÐMUND-
UR ÞORKELSSON
✝ Gestur Guð-mundur Þorkels-
son fæddist í húsinu
er kallað var Skál-
holt á Hellissandi 26.
desember 1933.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 12. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 21. septem-
ber.
Elsku afi minn. Ég
sakna þín svo mikið en
ég kem alltaf til með að
búa að góðum minn-
ingum um samveru-
stundir okkar. Þú
varst alltaf svo góður
við mig þegar ég kom í
heimsókn á Brekkó og
ég man að mér fannst
svo gaman, þegar ég
var lítil, að fá að skott-
ast með þér niður í
Kolaport að kaupa
lakkrís og keyra um
bæinn. Við áttum líka
tvenn góð jól saman
þegar þú og amma komuð til okkar
þegar við vorum nýflutt í Skeiðar-
voginn og eru það einstaklega hlýjar
og góðar minningar um ykkur bæði.
Mér finnst líka yndislegt að þú
skyldir koma í útskriftina mína í vor
þrátt fyrir veikindin og að þú hafir
verið svo stoltur af mér að ég væri
að fara í háskólann og væri loksins
að klára bílprófið í sumar. Við ætl-
uðum í stóran bíltúr saman á bílnum
þínum þegar ég kláraði en ég vona
að þú verðir þá hjá mér í staðinn
þegar ég fer seinna. Það var svo sárt
að heyra í vor að sjúkdómurinn
hafði tekið sig upp aftur hjá þér og
að í þetta skiptið væri ekkert hægt
að gera. Þú barðist við hann af mik-
illi seiglu og ótrúlegu æðruleysi og
kom margt í ljós í þinni persónu sem
ég hafði ekki séð svo glöggt áður.
Það var svo gott að sjá að hjúkr-
unarkonurnar svoleiðis stjönuðu við
þig enda þóttirðu með eindæmum
indæll og þægilegur í umgengni og
kvartaðir aldrei nokkurn tímann.
Ég vona að þér líði miklu betur núna
og að Jellý amma hafi tekið vel á
móti þér.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Ég hugsa fallega til þín.
Þín,
Kristín Halla.
„Afi þinn er dáinn.“
Það var erfitt að meðtaka þessi
þungu orð. Afi minn, sem alltaf hafði
verið til staðar í minningu minni …
dáinn? Hvernig gat þetta gerst
svona hratt? Hann, sem alltaf hafði
verið svo hraustur?
Nú verða ekki farnar fleiri veiði-
ferðirnar, þar sem aðaltilgangurinn
var alltaf að ná þeim stærsta.
Ekki verða heldur farnar fleiri
bæjarferðir, þar sem hápunkturinn
var ýmist pylsur eða ís. Tjörnin og
endurnar eiga líka sinn sérstaka
stað í minningunni. Þessar og ótal
aðrar minningar sem hafa verið sáð-
ar í barnssálina, verða aldrei frá
henni teknar.
Það var sérlega gott að vera í ná-
vist afa míns. Alltaf kom hann auga
á það besta í öllu og öllum. Þín mun
verða mikið saknað, en minning þín
mun lifa að eilífu.
Á farseðil afi minn reit
þau fegurstu boðorð sem hugurinn veit
að efna sín loforð og halda sín heit,
er heiðurinn mesti í gæfunnar leit.
Elsku afi minn, hafðu þakkir fyrir
allt og allt.
Þinn
Garðar Þór.
✝ Halldóra Ingi-björg Ingólfs-
dóttir (Inga) fæddist
í Reykjavík 30. júlí
1953. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
13. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Ingólfur
Pálsson húsgagna-
smiður frá Hjalla-
nesi í Landsveit, f. 1.
september 1925, d.
29. okt. 1984, og
Jónína Salný Stef-
ánsdóttir húsfrú frá
Mýrum í Skriðdal, f. 3. nóv. 1928.
Systkini Halldóru Ingibjargar
eru: 1) Stefán Þórarinn, f. 1.
febr. 1951, kvæntur Margréti
Báru Einarsdóttur, f. 3. febr.
1956, 2) Páll Rúnar, f. 6. nóv.
1954, kvæntur Eydísi Guðrúnu
Sigurðardóttur, f. 15. okt. 1956,
3) Hafdís Odda, f. 24. okt. 1959,
gift Ingjaldi Henry Ragnarssyni,
f. 3. ágúst 1955, 4) Ingvi, f. 10.
jan. 1967, kvæntur Stefaníu Lilju
Óladóttur f. 7. sept. 1967, 5)
Fanney, f. 5. sept. 1969, gift
Birgi Vignissyni, f. 19. júlí 1969.
Inga giftist árið 1974 eigin-
manni sínum Sigurði Kristni
Ragnarssyni húsasmíðameistara,
f. 29. des. 1951. Foreldrar hans
eru Ásta Sigurðardóttir og
Ragnar Runólfsson. Stjúpfor-
eldrar Sigurðar Kristins eru
Garðar Ásbjörnsson
og Gertrud Johan-
sen. Dætur Ingu og
Sigga eru Ásta
Salný förðunar-
meistari, f. í Vest-
mannaeyjum 3.
mars 1975, í sambúð
með Viðari Snæ
Sigurðssyni, f. 8.
júlí 1972. Dóttir
þeirra er Alexandra
Rán, f. 16. febr.
1999. Sonja Erna
nemi, f. í Vest-
mannaeyjum 11.
maí 1979, gift Tóm-
asi Guðmundssyni, f. 10. mars
1975. Synir þeirra eru Viktor
Þór, f. 5. febr. 1999, og Sigurður
Ingi, f. 9. jan. 2004.
Þau Inga og Siggi hófu búskap
sinn í Vestmannaeyjum 1973, og
starfaði hún á Bæjarskrifstofum
Vestmannaeyja um tíma. Þau
fluttu til Garðabæjar 1982 og
bjuggu þar til ársins 1997, er þau
fluttu í æskuheimili Ingu að
Lyngbrekku 1 í Kópavogi. Inga
gegndi störfum í bakaríi, hótel-
störfum á Laugarvatni og síð-
ustu 15 ár starfaði hún sem
gangavörður og síðar matráður í
Snælandsskóla í Kópavogi.
Útför Ingu fer fram frá Digra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 10.30. Jarðsett verður í
Torfastaðakirkjugarði í Biskups-
tungum síðdegis.
Elsku Inga mín.
Hjartans þakkir fyrir yndislegu ár-
in okkar saman sem voru alltof fá.
Guð blessi og styrki Sigga, Ástu
Salný, Sonju Ernu, Viðar, Tómas og
barnabörnin. Ég sendi innilegar
þakkir til allra sem önnuðust hana í
veikindum hennar.
Augað er brostið, bráin er föl,
blómið er sofnað hið fríða,
sopið er dauðans sárkalda öl
sorg þarftu ei lengur að kvíða.
Bikar þinn drakkstu í trausti og trú
og tilbaðst þinn hjartkæra drottin,
af því lifirðu í alsælu nú
og ástar sérð skínandi vottinn.
Dagsverk þitt vannstu svo vel og svo létt
þótt væri margt erfitt að reyna,
og pund það sem að þú yfir varst sett
ávöxtinn gefur þér hreina.
Ég græt ekki, vina mín, en gleðst nú af því
að grædd eru sár þín og undir,
ég vona að við fáum að finnast á ný
í fögnuði um eilífðar stundir.
(Gísli Jónsson „skáld“.)
Mamma.
Inga systir mín er fallin frá eftir
erfiða baráttu við illvígan sjúkdóm
sem lagt hefur svo marga að velli.
Minningarnar streyma fram, og hug-
urinn leitar til áhyggjulausra æsku-
daga, er við lékum okkur saman sem
börn, í endalausri víðáttu í nánast
óbyggðum austurbæ Kópavogs. For-
eldrar okkar systkinanna, sem þá
voru þrjú, byggðu sér lítið timburhús
við Bröttubrekku, þar sem nú er
Lyngbrekka 1. Ævintýrin voru við
hvert fótmál, leikfélögunum fór ört
fjölgandi og húsin spruttu upp eins og
gorkúlur. Inga hóf skólagöngu í
Kópavogsskóla, og eignaðist fljótt
margar vinkonur úr hópi skólafélaga,
sem haldið hafa vinahópinn alla tíð.
Fljótlega komu í ljós listrænir hæfi-
leikar hjá Ingu, hún var flinkur teikn-
ari og teiknaði fallegar myndir. Síðar
notaði hún þessa hæfileika sína með
námi í postulínsmálun og skrautritun.
Eru margir fallegir munir til eftir
hana.
Lífsförunaut sínum, Sigurði
Kristni Ragnarssyni, kynntist hún í
Vestmannaeyjum, og þar hófu þau
búskap og eignuðust dæturnar sínar
tvær, Ástu og Sonju. Tengslin við
Vestmannaeyjar hafa alltaf verið
sterk, þar átti hún yndislega tengda-
foreldra. Þau Inga og Siggi áttu mörg
sameiginleg áhugamál, en eftir að þau
keyptu sumarbústaðinn sinn að
Syðri-Reykjum hefur trjáræktin og
skógrækt verið helsta áhugamál
þeirra. Þar hafa þau ræktað upp
sannkallaðan sælureit í fögru um-
hverfi.
Inga var ákaflega barngóð og börn
hændust að henni. Hún rétti ávallt
fram hjálparhönd ef einhverjar veisl-
ur eða fjölskyldusamkomur voru á
döfinni. Minnisstætt er mér, er ég
bauð minni tilvonandi eiginkonu í mat
heim, þá birtist Inga óvænt og lagði
skál fulla af salati á borðið við mikla
hrifningu. Hún notaði hvert tækifæri
sem gafst til að gleðja aðra, og lét
verkin tala.
Ég kveð Ingu systur mína með
söknuði og þakklæti fyrir allt. Ég og
fjölskylda mín vottum Sigurði, Ástu,
Sonju, Viðari, Tómasi, barnabörnum,
svo og öllum aðstandendum innileg-
ustu samúð.
Stefán Þórarinn Ingólfsson.
Það er mér erfiðara en orð fá lýst
að setjast niður til að skrifa minning-
arorð um þig elsku systir mín. Allar
minningar mínar litast af því hversu
yndisleg, góð, falleg, ljúf og úrræða-
góð þú varst alla tíð.
Ég man aðfangadagskvöld í Hrís-
holtinu, og eins og svo oft fór raf-
magnið af kl. sex, þá átti eftir að útbúa
sósuna en Inga og Siggi áttu ráð við
því, sósan var löguð í potti við arineld.
Páskar í sumarbústaðnum, frost og
kuldi úti og því notalegt að vera inni í
hlýjunni og gæða sér á súkkulaði.
Alltaf hefur okkur fjölskyldunni
verið tekið opnum örmum og af ein-
lægri væntumþykju.
Þín er sárt saknað.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku mamma, Siggi, Ásta Salný
og Sonja Erna, ykkur, fjölskyldum
ykkar og ástvinum öllum sendum við
okkar dýpstu samúð, um leið og við
biðjum algóðan Guð að styrkja okkur
öll.
Hafdís Odda og fjölskylda.
Mig langar til að minnast Ingu
systur minnar í nokkrum orðum.
Hún var hrein góðmennska, gjaf-
mild, hjálpsöm og hafði hlýja og nota-
lega nærveru.
Hún kynntist Sigga fyrir 32 árum
og saman hafa þau staðið þétt saman,
bæði í gegnum erfiðleika og á gleði-
stundum. Flestum frídögum sínum
eyddu þau í sælureitnum sínum,
Paradís í Biskupstungunum.
Inga var barngóð og þótti sérstak-
lega gaman að barnabörnunum sínum
og fannst gott að hafa þau hjá sér.
Heimili þeirra fylltist oft af vinum
og fjölskyldu og ég skil það vel því það
var notalegt að koma í heimsókn til
þeirra. Það varð enn styttra fyrir mig
að koma í heimsókn þegar við
ákváðum að kaupa saman æskuheim-
ili okkar í Kópavoginum.
Það var góð tilfinning þegar Auður
Eir fór í Snælandsskóla að vita af
Ingu þar. Auður Eir gat alltaf leitað
til hennar með hvað sem var. Stund-
um hafði nestið gleymst heima en
Inga var ekki lengi að bjarga því með
því að gauka einhverju að henni.
Það var aldrei vandamál að biðja
Ingu um greiða og oft var hún fyrri til
að bjóða fram hjálparhönd. Nú síðast
í september þegar ég var að undirbúa
matarboð, spurði hún mig hvort hún
gæti aðstoðað mig eitthvað þó að hún
væri orðin lömuð upp að öxlum og
fingurnir byrjaðir að lamast. Þríhjólið
hans Vignis Inga var eitthvað bilað í
sumar og Inga var búin að laga það
einn daginn.
Inga var listræn og handlagin og
margir fallegir munir eru til eftir
hana. Í mörg ár málaði hún á alls kon-
ar muni úr postulíni og hún tók líka að
sér kennslu í postulínsmálun. Hún
málaði og bjó til allt mögulegt úr
steinum og var líka mjög góð í skraut-
skrift. Það var alltaf spennandi að
opna jólapakka frá Ingu og Sigga því
það leyndist oft eitthvað persónulegt í
pakkanum, eitthvað sem hún hafði
útbúið sjálf. Hún var einnig listakokk-
ur og töfraði fram ótal kræsingar í
eldhúsinu, hvort sem var í bakstri eða
eldamennsku.
Við fórum saman í ferð til London
allar þrjár systurnar með mömmu og
Ingu Rögnu fyrir nokkrum árum.
Þetta var ógleymanleg stelpuferð því
við örkuðum búð úr búð, mátandi
hatta, glingur, föt og skoðuðum allt
mögulegt.
Við Inga skemmtum okkur stórvel
í eitt skiptið á tæknilegu almennings-
salerni en þar var hálfgerð gesta-
þraut að finna út hvernig ætti að fá
vatn úr krananum. Við vorum búnar
að finna það út með því að stíga á fót-
stig. Við Inga fórum að fíflast í fólki
með að skrúfa frá og fyrir með fót-
stiginu þegar við sáum að fleiri voru
að velta því fyrir sér hvernig ætti að
skrúfa frá.
Eftir þessa ferð höfum við reynt
hittast annað slagið og farið í stelpu-
ferð í Kringluna, á kaffihús og í búðir.
Ég dáðist að öllu í fari hennar, það
var alltaf var stutt í brosið hjá henni
og hún fór með jákvæðni í huga í
gegnum erfiða baráttu við krabba-
mein.
Hún á mínar bestu þakkir fyrir all-
ar samverustundirnar og allt sem hún
hefur kennt mér.
Einnig þakka ég öllum sem önn-
uðust hana í veikindunum, starfsfólki
hjúkrunarfélagsins Karitas, líknar-
deildar, Grensásdeildar og krabba-
meinsdeildar Landspítalans.
Ég bið góðan guð að styrkja Sigga,
Ástu, Sonju, Viðar, Tómas, mömmu,
tengdaforeldra Ingu, litlu barnabörn-
in og að sjálfsögðu fjölskylduna alla.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Fanney Ingólfsdóttir.
HALLDÓRA
INGIBJÖRG
INGÓLFSDÓTTIR