Eintak - 01.12.1993, Qupperneq 105

„Steinar og Hreiðar bróðir hans voru um skeið
með danshljómsveit á Akranesi og spiluðu vinsæl-
ustu lögin á böllunum án þess að vera nema slark-
færir á hljóðfærin í byrjun,“ segir Gylfi Gíslason,
góður vinur Steinars.
„Hreiðar var þá orðinn knattspyrnuhetja, hafði
byrjað kornungur að
spila fótbolta á Skag-
anum og komist í
Iandsliðið löngu áður
en eitthvað kvað að
Skagamönnum á
þeim vettvangi. En
Steinar, hann var
skáldið, fyrirleit knatt-
spyrnu af öllu hjarta
og lýsingar hans á
þorpinu, drykkju-
svolum og knatt-
spyrnuhetjum áttu
síðar eftir að fara svo
fyrir brjóstið á Skaga-
mönnum að hann var
hálfvegis gerður út-
lægur af Skaganum."
Skömmu eftir stríð,
þegar Steinar er ung-
lingur, fer hann í
fyrsta skipti til út-
landa á stóru olíu-
flutningaskipi. Ferða-
lög áttu síðar eftir að
skipa stóran sess í lífi
hans. Skipið kemur
ekki í höfn fyrr en eft-
ir langa og stranga
siglingu og þá í araba-
landi. Steinar segir
himinglaður við skips-
félaga sína að um
kvöldið ætli hann að
skemmta sér ærlega
og að lokum láta drepa
sig í landi. Þegar
rnyrkur er skollið á
heldur hann svo
ótrauður á vit ævin-
týranna og kemur
ekki heim fyrr en
undir morgun og þá á
harðahlaupum undan
hnífamönnum, hann
hafði prófað að reykja
hass, dottið út og
komið sér heldur betur í klandur; litlu munaði að
hann stæði við Ioforð sitt, en þá hefðu íslenskar
bókmenntir orðið sýnu fátækari.
Mesti stælgæinn á skaganum
„Steinar var sem unglingur mesti stælgæinn á
Akranesi og allur í djamminu,“ segir Kristján Sig-
urjónsson.
„Hreiðar og hann stofnuðu hljómsveit og léku á
böllum og ég fékk stundum að sitja í herberginu
hans Steinars og hlusta á djass. Steinar átti kær-
ustu, Jónu, geysilega fallega stúlku, og þau byrj-
uðu að búa kornung í herberginu hans Steinars.
Þau eignuðust stelpu, Elísabetu Hörpu. Þetta
sambýli í foreldrahúsum gekk þó ekki alltaf vel,
því samkomulagið milli feðganna var slæmt.“
DESEMBER EINTAK
„Núna eftir dauða hans er
von til þess að fóik fari að
meta verk hans út frá
ótvíræðu gildi þeirra, en ekki
því hvort höfundurinn hafi
verið fátæk fyllibytta."
GUÐBERGUR BERGSSON
„Hann stendur mér enn Ijós-
lifandi fyrir hugskotssjónum
þar sem hann lá í guldrapp-
lituðu bítlafötunum sínum,
aðskornum jakka og útvíðum
buxum. Þau klæddu hann svo
ótrúlega vel að það var eins
og hann væri nýkominn af
tískuhúsi, þó var þetta ölm-
usa sem einhver hafði gauk-
að að honum. Ég vissi það þá
að hann væri feigur.“
GYLFI GÍSLASON
„Steinar talaði stundum um pabba sinn, en með
honum hafði hann farið nokkra túra á sjóinn.
Hann lýsti honum sem geysilega hörðunt náunga,
aflakló, og það skein í gegn að þeir höfðu ekki átt
skap saman feðgarnir," segir Sverrir Agnarsson
sem kynntist Steinari vel hin síðari ár.
„Pabbi vildi að
hann ynni meira,“
segir Kristján Sigur-
jónsson. „Hann hafði
prófað að fara í radíó-
virkjun í Reykjavík,
en gefist upp á því og
úr varð að hann lærði
prentverk á Akra-
nesi.“
Steinar og kærasta
hans fluttu úr for-
eldrahúsum að námi
loknu og leigðu hús á
Akranesi þar sem þau
bjuggu um skeið.
Djassinn hélt áfram að
duna á grammófón-
inum þannig að tón-
listin fýllti nágrennið
og Hljómsveit Stein-
ars Sigurjónssonar lék
á böllum enn um
skeið. Hinir bræðurnir
héldu uppteknum
hætti I fótboltanum,
Hreiðar fór í landsliðið
en Kristján í gullald-
arlið Skagamanna sem
byrjaði að sópa til sín
titlum í kringum 1951.
Bræðurnir lögðu svo
fótboltaskóna á hill-
una. Hreiðar var orðin
sjómaður með bama-
hóp heirna og kvaðst
ekki hafa efni á fót-
boltaskóm. Lífsbar-
áttan tók við hjá þeim
báðum. Steinar og eig-
inkona hans fluttust
til Reykjavíkur þar
sem þau bjuggu um
skeið. Þar fæddist
þeim önnur dóttir,
Sigríður.
Þannig lýsir Stein-
ar sjálfum sér á innan-
broti skáldsögunnar Kjallarinn:
„Fæddur á Sandi undir Jökli. Fluttist ungur til
Akraness. Um tvítugt gafst ég upp á að verða tón-
listarmaður, sem betur fór, og hafði ekki hugmynd
um hvað ég vildi verða. Það var reynt að fá mig til að
læra vélsmíði, bátasmíði, hvað sem verða vildi. Var
um síðir látinn byrja á útvarpsvirkjun í Reykjavík.
Var við það starf í nokkrar vikur, en þá gáfust þeir
upp á mér; ég er þeim ævinlega þakklátur fyrir
það. Stundaði um tíma algeran þrældóm á sjó, síð-
an langtum meiri þrældóm í prentsmiðjum, en
var illa séður í starfi og rekinn sem betur fór. Gift-
ist, eignaðist tvær dætur, fluttist alfarið til Reykja-
víkur 1952, en þykir hentugra að lifa utan borgar.
Hef lengi lifað við fátækt en á eftir að verða ríkur, ef
ég nenni, og nenni."
105