Morgunblaðið - 23.04.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. APRÍL 2005 41
MINNINGAR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista
✝ Erna María Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
1. júlí 1990. Hún lést
á heimili sínu 15. apr-
íl síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Þorgerður Björg
Pálsdóttir hár-
greiðslumeistari, f. á
Húsavík 10. október
1961, og Guðmundur
Karl Marinósson
tækni- og rekstrar-
stjóri, f. í Reykjavík
29. desember 1960.
Eldri systir Ernu
Maríu er Sigrún Huld Guðmunds-
dóttir nemi, f. 20. júlí 1984.
Erna María ólst upp í Reykjavík
að undanskildu fyrsta árinu sem
hún bjó í Kópavogi. Flutti þaðan
1991 á nýtt framtíðarheimili fjöl-
skyldunnar í Grafarvogi.
Erna María stund-
aði alla tíð nám sitt í
Foldaskóla auk þess
að nýta sér aðstoð
frá grunnskóla
Barnaspítala
Hringsins eftir þörf-
um tvö síðustu árin
þegar hún átti í bar-
áttu við veikindi sín.
Ung hóf hún að
stunda ýmsar íþrótt-
ir og gerðist hún
virkur félagi í knatt-
spyrnudeild Fjölnis,
auk þess stundaði
hún jazzballett. Hún
stundaði íþróttir og fleytti sú
þjálfun og styrkur henni mjög
langt í langri og strangri baráttu
við sjúkdóm sinn.
Útför Ernu Maríu verður gerð
frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elskuleg dóttir okkar, Erna
María, er farin í sína hinstu för, að-
eins 14 ára gömul. Það er ósann-
gjarnt að missa svona unga, fallega
og góða stúlku frá okkur, sem átti
svo margt eftir að gera. Framtíðin
blasti við henni þegar hún greindist
með illvígan sjúkdóm aðeins 12 ára
gömul. Jazzballett og fótbolti voru
hennar áhugamál en fljótlega varð
hún að leggja þá iðju á hilluna og
hefja langa og stranga meðferð.
Erna tók þessu hlutskipti sínu af
svo miklu æðruleysi að það var með
ólíkindum. Þetta var verkefni sem
hún ætlaði að leysa eins og allt ann-
að sem hún tókst á við. Þau voru
mörg fjöllin sem við klifum með
henni í þessari baráttu en aldrei
gafst hún upp. Þrátt fyrir veikindin
gátum við ferðast mikið saman og
eigum við fjársjóð minninga frá
þessum ferðum.
Það er góð tilfinning að finna að
við búum í samfélagi þar sem fólk
vill leggja sig fram við að hjálpa
náunga sínum. Ógleymanlegar
minningar eru tengdar því þegar
við fórum til Danmerkur í sérhæfða
meðferð með Ernu Maríu. Þá komu
boð frá einstaklingum sem við
þekktum ekki sem buðu vel þegna
aðstoð til að gera dvöl okkar þar
sem besta. Meðan á dvölinni stóð
tóku vinir og skólasystkini hennar
sig til og héldu fótboltamaraþon og
þótti henni mjög vænt um það.
Við viljum þakka læknum og
hjúkrunarfólki sem önnuðust Ernu
Maríu í veikindum hennar fyrir
góða umönnun. Ekki má síður
gleyma starfsfólki leikstofu og skóla
á Barnaspítala Hringsins sem veittu
henni margar ánægjustundir.
Það er ólýsanlega sárt að missa
barnið sitt en minningar okkar eru
margar og yndislegar sem eiga eftir
að ylja okkur alla tíð. Það er svo
margt sem rennur í gegnum hug-
ann á þessari stundu sem við skrif-
um ekki hér en geymum í hjarta
okkar. Við kveðjum þig með trega,
elsku besta Erna María. Megi góð-
ur guð og englarnir passa þig þar til
við hittumst á ný í landi ljóss og
friðar.
Ljúfasta fegurð fljóða!
Fegursta blómið mitt!
Að eilífu vildi’ eg una
við ódáinsbrosið þitt.
Séð hef ég svanna fríða,
sá aldrei líka þinn,
angandi æskublómið!
Ódáinsgeislinn minn.
Leiki þér allt í lyndi,
ljúfasta barnið mitt!
Og láttu’ ekki sorpið sverta
syndlausa brosið þitt.
(Þórbergur Þórðarson.)
Pabbi og mamma.
Elsku Erna María, ég man svo
vel þegar þú fæddist í þennan heim.
Við pabbi fórum og heimsóttum
ykkur mömmu upp á spítala, þar
sem ég færði þér litla kanínubangs-
ann með glóðaraugað. Loksins hafði
ég eignast systkinið sem ég hafði
beðið svo lengi eftir. Þér þótti svo
gaman að vera fín og vildir alltaf
fara í bleika prinsessukjólnum í
leikskólann eða einhverjum öðrum
kjól. Þú varst svo falleg og uppá-
tækjasöm og sást til þess að þú
hefðir alltaf nóg fyrir stafni. Þú
varst svo mikill orkubolti, stundaðir
jazzballett og fótbolta en það var
ekki nóg fyrir þig, þú vildir alltaf
meira. Þegar þú síðan veiktist
haustið 2002, aðeins 12 ára að aldri,
kom í ljós hvað þú varst ofboðslega
hugrakkur og sterkur einstaklingur.
Aldrei léstu bugast. Alltaf jákvæð
og lífsglöð og staðráðin í því að sigr-
ast á þessum illvíga sjúkdómi sem
því miður hafði betur.
Það er erfitt að sjá á eftir svona
ungri og fallegri sál en þú mátt vita
það að minning þín lifir í hjörtum
okkar allra. Þín verður sárt saknað.
Þú verður ávallt engillinn minn
og ég veit að þú átt eftir að sitja
vaktina á vængnum hjá mér.
Þín systir,
Sigrún Huld.
Öll börn eru sérstæð. Eins og
Erna María. Hún hafði svo margt
til brunns að bera. Frá fyrstu tíð.
Sólargeisli allra sinna nánustu.
Litla höndin sem eitt sinn leiddi
afa og ömmu stækkaði og hvarf
ekki lengur í lófa þeirra, en hún leit-
aði þangað áfram eða var ekki langt
undan. Þótt árunum fjölgaði var
enn gaman að skoða skýin, fuglana,
trén og blómin, þótt jafnframt væri
þá rætt um alvarlegri hluti, er einn-
ig tengdust lífi og tilveru. Það urðu
til ýmis svör við fjölbreyttum
spurningum.
Það var mikið áfall og óvænt er
þessi lífsglaða stúlka greindist með
sinn alvarlega sjúkdóm. Styrkur
hennar og nánustu skyldmenna í
þeirri harðvítugu baráttu er við tók
var ekki síst hennar óbilandi já-
kvæðni og þrautseigja. Víst unnust
ýmsir sigrar. Samt hlutu vonbrigðin
að taka á, þegar bjartar vonir höfðu
brugðist. En viðhorf hennar voru
alltaf jákvæð, aldrei uppgjöf, frem-
ur bjartsýni og von. Það var ekki
hennar stíll að gefast upp á ein-
hverju er hún ætlaði að takast á við.
Hún gafst heldur aldrei upp. Ekki
til hinstu stundar. En hún var of-
urliði borin.
Stuðningur og samstaða foreldra
hennar og systur var með þeim
hætti að ógleymanlegt er og hlýtur
virðingu allra er til þekkja. Með
sameiginlegu átaki þeirra, fjölda
vina og utanaðkomandi aðila tókst
henni að nýta tíma sinn af dugnaði,
þótt mörg áhugamál yrðu að víkja.
Erna María var alltaf yndisleg.
Víst er harmur og auðn í huga,
djúpur söknuður og tómarúm.
Margir sameinast í sorginni. En það
eru frábærar minningar sem eftir
standa og ylja. Einlægni, kappsemi,
formfesta og ákveðni, skýrleiki og
kurteisi fallegrar stúlku, auk
margra annarra eiginleika sem
vandfundnir eru allir hjá einu barni.
Elsku Erna María.
Þökk fyrir allt er þú gafst okkur,
þökk fyrir minninguna. Þökk til alls
þess fólks er stuðlaði að velferð
þinni.
Far þú í friði til þess sem öllu
ræður.
Amma Erna og afi Marinó.
Þú ert blómið sem ég fékk daginn
fyrir afmælið mitt. Falleg rós með
sterka rót. En illgresið er lævíst og
læsir sínum klóm að rótum litla
blómsins sem berst fyrir lífinu uns
yfir lýkur. Í rúm tvö og hálft ár hef-
ur þú háð þína hetjulegu baráttu,
aldrei fellt tár eða kvartað. Þakklát
fyrir allt sem var gert hversu erfitt
sem það var. Þú varst ákveðin og
ætlaðir að sigra en að lokum varðst
þú að láta undan. Það eru vonbrigði
fyrir ungling sem hefur átt sér
áhugamál að þurfa að hætta öllu.
Allt var tekið frá þér sem þú hafðir
mesta ánægju af. Því tókst þú með
stakri ró. Þetta sýnir best hversu
vel þú varst gerð, sterk og föst fyr-
ir. Ferðalög voru með því skemmti-
legasta sem þú gast hugsað þér og
margar ferðirnar fórst þú með for-
eldrum þínum og systur. Síðast
núna í febrúar fóruð þið til Flórída
og þú naust þeirrar ferðar.
Skemmtilegast fannst þér að fara í
alla stóru rússibanana. Minningarn-
ar eru margar sem streyma fram í
hugann þegar horft er til baka. Fal-
lega brosið þitt og hlýjan sem frá
þér streymdi. Þessi smitandi hlátur
sem þú hafðir og gat komið okkur
öllum í gott skap gleymist mér
seint. Með þessum fátæku orðum
kveð ég þig og þakka þér fyrir allt,
elsku blómið mitt.
Blessuð litlu blómin, sem bíða eftir sól.
Þau horfa öll til himins, en hvergi eiga
skjól.
Þau hjöluðu við blæinn og brostu hýrt í
gær,
en þá skein sólin, sem þeim er öllum kær.
Nú hnípa þau svo hnuggin og hræðast við
stormsins raust.
Þið getið allt eins dáið í dag eins og í
haust.
Stormurinn er grimmur, hann æddi eins
og fljót
yfir gróðurreiti og stýfði allt við rót.
En rótin lifir ennþá og aftur kemur vor
og ótal hendur græða dauðans köldu
spor.
Lífið ræktar alltaf og breytir rúst í reit,
en rotnunin og fúinn byggja dauðans
sveit.
Vorið eitt á lífið og vorið á sín börn,
sem vilja rækta auðnir og halda um lífið
vörn.
Vormenn byggja upp landið, og vorsins
þrá er heit.
Hún vermir allar rætur sem eiga
fyrirheit.
(Björg Pétursdóttir.)
Þín amma,
Hildigunnur Halldórsdóttir.
Elskuleg systurdóttir mín Erna
María er farin frá okkur. Erfitt er
að skilja svona lagað og sætta sig
við. Af hverju eru börn látin ganga í
gegnum svona erfið veikindi? Við
því fáum við víst aldrei svar. Erna
María var svo falleg og skemmtileg
og stutt var alltaf í brosið og glensið
þó svo að hún væri mikið veik. En
aldrei kvartaði hún nokkurn tím-
ann. Alveg sama hvenær ég hringdi
í hana eða spjallaði við hana á msn-
inu, alltaf kom sama svarið: „Ég hef
það bara fínt,“ þó svo að ég vissi
betur. Hún var algjör hetja, ofur-
hetjan í okkar fjölskyldu.
Margar fallegar minningar eru til
og eru þær efni í heila bók. Minn-
ingar sem munu hjálpa okkur öllum
að takast á við sorgina og minn-
ingar sem munu verma okkur um
hjartarætur þegar frá líður. 15. apr-
íl var í senn erfiður dagur en fal-
legur og mun það vera ómetanlegt
fyrir okkur öll að hafa verið hjá
henni þegar hún kvaddi þennan
heim. Erna María var alveg ein-
staklega heppin að eiga Gerðu syst-
ur mína sem móður og Gumma sem
föður og Sigrúnu sem systur, fjöl-
skyldu sem elskaði hana ofurheitt
og stóð svo þéttingsfast í kringum
hana alla tíð. Ég trúi því að hún sé á
fallegasta stað sem til er og farin að
dansa jazzballett og spila fótbolta
með öllum hinum sem þar eru.
Elsku Gerða, Gummi og Sigrún,
mamma og pabbi, Erna og Marínó,
megi góður guð styrkja ykkur á
þessum erfiðu tímum. Blessuð sé
minning þín, Erna María, þú verður
í hjörtum okkar alla tíð.
Bentína Unnur Pálsdóttir.
Sól hverfur í haf, það dimmir,
nóttin færist yfir, birtir af morgni,
sólarupprás, sólbjartur dagur.
Svona verða dagarnir í náinni fram-
tíð eftir að þú hefur kvatt okkur. Þú
ert lögð af stað í ferð sem við eigum
öll eftir og bíður okkar hinum meg-
in við fljótið og tekur á móti okkur
þegar við komum til fyrirheitna
landsins.
Þú varst falleg, kraftmikil, táp-
mikil, afbragðs dugleg, vel gefin og
skemmtileg stelpa sem tvínónaðir
ekki við hlutina og hafðir aldrei nóg
fyrir stafni. Lognmolla var þér ekki
að skapi og þú varst alltaf að flýta
þér. Þess vegna trúum við því að þú
hafir farið á undan okkur til að
kanna ókunn lönd og leiðir okkur
um ókunnar slóðir þegar við
sláumst í hópinn. Þá stendur þú á
árbakkanum með fallega hárið þitt,
augun og brosið og tekur á móti
okkur.
Allt frá því að þú fæddist hefur
þú komið okkur á óvart, ákveðin,
röggsöm, hnyttin í tilsvörum frá því
að þú fórst að tala, með mikið
keppnisskap, húmoristi fram í fing-
urgóma, og sást björtu hliðarnar á
öllu. Það kom vel í ljós í veikindum
þínum hvað þú tókst hlutunum af
miklu æðruleysi og gafst aldrei upp,
sama hvað á gekk. Það var ekki fyrr
en undir það allra síðasta að þú gast
ekki meir, ferjumaðurinn kom og
náði í þig, bauð þér far sem þú gast
ekki hafnað svo eitthvað hefur verið
betra boðið á öðrum stöðum.
Það hafa verið forréttindi að fá að
kynnast þér og fá að hafa þig hér
hjá okkur. Þó svo að þú sért horfin
sjónum okkar verður þú ávallt í
huga okkar og hafsjór minninga
fleytir okkur áfram inn í framtíðina.
Þið systur hafið ósjálfrátt orðið
hluti af okkar barnahóp og fyrir það
viljum við þakka. Þú hefur á síðustu
árum kennt okkur svo ótal margt og
allar stundirnar sem við höfum átt
saman eru ólýsanlega dýrmætar
okkur sem eftir sitjum. Það líður
ekki sá dagur að hér sé ekki vitnað í
orð þín eða gjörðir og hlegið.
Elsku systir, Gummi, Sigrún,
pabbi, mamma, Erna og Marinó,
Guð gaf okkur fallega, tápmikla,
duglega, vel gerða og skemmtilega
stelpu sem hann hefur nú kallað til
sín. Henni eru ætluð verðug verk-
efni á æðri stöðum. Við getum
glaðst yfir því að hafa fengið að
hafa hana hjá okkur og að vel verð-
ur tekið á móti okkur þegar við
leggjum upp í sömu för.
Megi góður Guð gefa ykkur styrk
til að halda áfram að lifa lífinu og
muna Ernu eins og hún var og hvað
hún stóð fyrir.
Hjördís og Björgúlfur.
Elsku Erna, það að þú skulir vera
farin er ótrúlega erfitt og held ég að
allir sem þekktu þig hafi verið afar
sorgmæddir þegar þeir fréttu það
því þú varst svo frábær og yndisleg.
Þessi heimur er svo ósanngjarn og
þú áttir ekki skilið að vera svona
veik. Samt varstu eiginlega alltaf í
góðu skapi og algjör hetja þegar við
vorum saman og ég mun aldrei
gleyma öllu því sem við fundum upp
á að gera. Eins og t.d. lifandi
stefnuljósin á rúntinum á Húsavík
og svo höfðum við einstakt lag á að
búa okkur til rennibrautir og há-
stökks græjur úr dýnum. Svo
gleymi ég aldrei tímabilinu þegar
við bjuggum nánast heima hjá hvor
annarri um helgar og þegar við vor-
um alltaf heima hjá ömmu í bíói
undir skrifborðinu borðandi Cheer-
ios eða Kókó pöffs. Það er líka allt
þér að þakka að við byrjuðum í
djassballett eftir að hafa samið ófáa
dansana heima. Núna er dansinn
það skemmtilegasta sem ég veit og
ég hugsa alltaf um þig þegar ég
dansa. Það eru líka alveg ótrúlega
margir sem ég þekki sem líta upp
til þín fyrir þol þitt og hvernig þú
lést veikindin aldrei hafa áhrif á það
hvernig þú ætlaðir að skemmta þér
og bara hvað sem þú tókst þér fyrir
hendur. Eins og þegar við vorum
úti á Flórída og á öllum tónleikum
og böllum. Þér var alveg sama þótt
þú værir orðin þreytt, þú vildir bara
skemmta þér sem best. Mér þykir
svo vænt um þig og ég sakna þín al-
veg ótrúlega mikið og það er svo
margt skemmtilegt sem við gerðum
saman að það þyrfti heila bók til að
skrifa niður allar fáránlegu hugdett-
urnar okkar en við hittumst vonandi
einhvern tímann aftur og þá getum
við gert eitthvað enn meira sniðugt
sem okkur dettur í hug.
Þín frænka,
Hildigunnur.
Elsku besta Erna mín, nú hefur
þetta tekið enda, þetta endaði ekki
eins og við hefðum helst óskað en
við vitum öll að þér líður betur
núna. Ég man þegar þú varst lítil að
ég vildi helst skipta við Strúni syst-
ur þína á þér og Hillu því hún spil-
aði ekki fótbolta eins og þú. Ég vissi
vel að systir þín hefði aldrei fallist á
þetta því henni þótti svo vænt um
þig svo ég spurði aldrei. Eftir að þú
veiktist kom fátt annað til greina en
að byrja í læknisfræði að loknum
menntaskóla. Ég hef oft hugsað um
hvort ég ráði við þetta en nú er ég
viss um að þetta verði ekkert mál
því ef ég er eitthvað líkur þér þá
kemur ekki til mála að hætta og það
er alls ekki inni í myndinni að vera
hræddur. Ég er glaður yfir að ég
náði að fanga eina góða minningu í
viðbót áður en þú fórst, þó svo að
mamma hafi ekki verið allt of sátt,
og veit að ég á eftir að hugsa til þín
í framtíðinni þegar ég lít í spegil og
sé að hárið er farið að þynnast eins
og það er núna. Ég á eftir að sakna
þess að heyra þig syngja lög vit-
laust og sjá þig lemja systur þína
þegar hún hlær að þér. Bless, bless,
Karíus, takk fyrir allar minningarn-
ar og allt nammið sem ég hef stolið
frá þér í gegnum tíðina.
Þórir Már Björgúlfsson.
ERNA MARÍA
GUÐMUNDSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Ernu Maríu Guðmunds-
dóttur bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga. Höfundar
eru: Auður Þóra Björgvinsdóttir;
Anna María Þórðardóttir; Rannveig
Þórðardóttir; Unnur Ósk; Inga
Rósa Þórðardóttir; Dóra G. og
Helga; Stefanía o.fl.; Þórdís o.fl.;
Inga; Ísabel Pedra; Jóhanna Ýr
Hallgrímsdóttir; Karen Rún; Birta
Sigmundsdóttir; Linda Björns-
dóttir; Steinunn o.fl.; Björg o.fl.;
Halldóra Æsa.