Morgunblaðið - 03.06.2005, Síða 36

36 FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Björn AðilsKristjánsson
fæddist í Hvammi í
Laxárdal í A-Hún.
15. febrúar 1924.
Hann lést á heimili
sínu að morgni hins
25. maí síðastliðins.
Foreldrar hans voru
Kristján Sigurðsson
bóndi og síðar versl-
unarmaður á Skaga-
strönd, f. 11.3. 1896,
d. 3.11. 1966, og
kona hans Unnur G.
Björnsdóttir, f. 1.9.
1900, d. 14.12. 1990.
Systir Björns var Elísabet G. Krist-
jánsdóttir, f. 30.9. 1925, d. 21.3.
1991, gift Gunnari Helgasyni. Þau
áttu þrjú börn og voru búsett á
Skagaströnd.
Björn kvæntist 7. ágúst 1955
Lovísu Hannesdóttur, f. í Hvamm-
koti, Skefilsstaðahreppi í Skaga-
firði 16.2. 1930. Foreldrar hennar
voru Hannes Guðvin Benedikts-
son, f. 19.1. 1896, d. 27.9. 1977, og
lagningamaður, f. 25.7. 1962, maki
Fanný María Ágústsdóttir, f. 8.10.
1961. Þau eiga þrjú börn, Ágúst
Örn, Tinnu Maríu og Viktor Unn-
ar, og eitt barnabarn.
Björn ólst upp í Hvammi til
fermingaraldurs en þá fluttist
hann með foreldrum sínum að
Háagerði á Skagaströnd. Þaðan
sótti hann nám suður í Reykholts-
skóla í Borgarfirði. Hann fluttist
til Sauðárkróks 1947 og lauk þar
iðnnámi og sveinsprófi í múrverki
1951. Björn flutti með fjölskyldu
sína í Kópavog 1956 og bjó þar síð-
an. Hann var félagi í Múrarafélagi
Reykjavíkur 1956–1963, síðan fé-
lagi í Múrarameistarafélagi Rvík.
Sat þar í stjórn 1981–1992, sem
gjaldkeri og varaformaður. Björn
var umsvifamikill byggingameist-
ari í Kópavogi, m.a. meistari við
nokkrar skólabyggingar, Kópa-
vogskirkju, Digraneskirkju og
fyrstu háhýsin í Kópavogi. Björn
var virkur félagi í samtökum
óháðra kjósenda og Alþýðubanda-
lagi Kópavogs og var varabæjar-
fulltrúi eitt kjörtímabil. Hann sat
lengi í stjórn KRON og Bygging-
arsamvinnufélags Kópavogs.
Björn verður jarðsunginn frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
kona hans Sigríður
Björnsdóttir, f. 24.2.
1895, d. 26.10. 1975.
Börn Björns og Lovísu
eru: 1) Unnur Sólveig
skrifstofumaður, f.
23.8. 1953. Hún á son-
inn Hlyn Aðils Vilm-
arsson og þrjú barna-
börn. 2) Hannes
múrarameistari, f.
21.1. 1956, maki Haf-
dís Ólafsdóttir, f. 11.4.
1958. Þau eiga þrjú
börn, Lovísu, Gunnar
og Guðríði, og eitt
barnabarn. 3) Kristján
byggingatæknifræðingur, f. 5.12.
1957, maki Helga Haraldsdóttir, f.
16.5. 1957. Eiga þau synina Björn
Aðils og Harald Gísla, Aðalheiði
og Nínu, dætur Helgu, og tvö
barnabörn. 4) Sigríður skrifstofu-
maður, f. 28.7. 1960, maki Brynjar
Guðmundsson, f. 27.6. 1959. Börn
Sigríðar eru Hlynur Gauti Ómars-
son, Björn Ómarsson og Birta Ísey
Brynjarsdóttir. 5) Illugi Örn pípu-
Skottu kallaði hann pabbi mig
þegar ég var lítil stelpa. Pabbastelpa
sem skreið í fangið hans þegar
kvölda tók, sýndi honum hvað ég var
orðin hrein eftir baðið og hann
spurði hvorn fótinn hann ætti.
Pabbastelpan skoðaði vandlega fæt-
urna til að sjá hvor væri fallegri og
valdi þann fyrir pabba. Pabbastelpa
með teiknaðar blómamyndir eftir
pabba sinn upp alla handleggina.
Pabbastelpa sem borðaði allt sem
pabbi borðaði og þrætti við systkini
sín að víst væri þetta gott á bragðið.
Pabbastelpa sem eignaði pabba sín-
um saumaskapinn á útsaumaða rósa-
koddaverinu, hún gerði sér mörgum
árum seinna ljóst að líklega hefði
mamma saumað það. Samt ekki al-
veg viss því í hennar huga var ekkert
sem hann pabbi réði ekki við að leysa
og nú eftir 45 ára samveru þegar ég
kveð hann í hinsta sinn sé ég að það
var líka þannig. Allt fram á síðasta
dag þá sagði ég ef ég stóð frammi
fyrir einhverju; kannski hann pabbi
viti, kannski hann pabbi geti eða
kannski hann pabbi hafi. Alltaf til
staðar fyrir mig og mitt fólk. Ótrú-
legur stuðningur á erfiðum jafnt sem
gleðistundum, klettur í hafi.
Hann pabbi var mikill gæfumaður.
Hann kynntist mömmu á Króknum
fyrir nærri 60 árum þegar hann var
þar í Iðnskólanum. Þau bjuggu fyrst
á Sauðárkróki og Blönduósi en frá
1956 í Kópavogi. Pabbi var alla tíð
mikill Húnvetningur og ég minnist
þess að þegar við fórum norður þá
skrúfaði hann niður rúðuna þegar
ekið var inn í sýsluna til að fá al-
mennilegt loft í bílinn. Hann var líka
mikill Kópavogsbúi, átti drjúgan
þátt í uppbyggingu bæjarins með
beinum og óbeinum hætti sem íbúi,
byggingarmeistari og virkur þátt-
takandi í bæjarmálastörfum. Hann
var ekki einn af þeim sem naut sín
best í margmenni, hann kunni frekar
við að rækta samskiptin í smærri
hópum en það gerði hann líka sann-
arlega. Hann var á ferðinni um allan
bæ í svona smástoppum hingað og
þangað til að hitta vini og kunningja.
Hann var mikill spilamaður og spil-
aði bridge reglulega hvort sem hann
var heima eða á ferðalögum.
Árið 1976 byggðu þau sér sum-
arbústað austur í Öndverðanesi. Þar
hafa þau komið sér upp gróskumik-
illi lóð og séð til þess að við öll systk-
inin eigum þar athvarf. Þaðan eiga
elstu barnabörnin góðar minningar
því þegar þau voru yngri tóku amma
og afi yfirleitt tvö með sér austur,
helst ekki systkini, og áttu með þeim
helgi við hin ýmsu störf sem inna
þurfti að hendi, leik og notalegheit.
Eftir að við eignuðumst bústaði þá
tilheyrir að fara yfir í afabústað og fá
hafragraut og lifrarpylsu. Síðan má
ekki gleyma umsvifamikilli kartöflu-
og rófurækt fyrir austan þar sem
börnin fylgdust spennt með og tóku
jafnvel þátt í uppskerukapphlaup-
inu.
Þau mamma ferðuðust víða og
þekktu landið sitt. Þau voru ekki
alltaf ánægð með sögu- og landa-
fræðikennsluna nú til dags þegar
þau voru með barnabörnin á ferða-
lögum og þau vissu lítið um landið.
Víst er að þau hafa sitthvað til síns
máls og að betur eigi að kenna þá
undirstöðuþekkingu sem landafræði
Íslands og Íslendingasögurnar eru.
Pabbi var þess vegna drjúgur við að
gauka að krökkunum ýmsum bókum
og gömlum kennslubókum sem við
systkinin lærðum ásamt því að vera
með mömmu alltaf að miðla fróðleik
ef þau voru með á ferðalagi. Ekki
bara barnabörnin því það er ógleym-
anleg ferð sem við systur fórum með
þeim í bíl norður til Dalvíkur fyrir
fáum árum. Á leiðinni var farið hægt
yfir, sérstaklega í Borgarfirðinum
því frá mörgu var að segja enda eig-
um við rætur þar. Aðra ferð verð ég
að minnast á, ferð sem ekki var far-
in. Ég var búin að hlakka mikið til að
fara með honum pabba upp í Reyk-
holt, eftir þá ferð hefði ég fengið
aðra sýn á þann stað en þar var hann
sem unglingur í skóla.
Já ferðalög. Þau eru stór þáttur í
minningunni enda þau mamma bæði
að norðan og því farið norður á
hverju sumri. En þau fóru líka er-
lendis, ferðuðust víða en hvergi þó
oftar en til Kanarí. Þangað fóru þau
fyrst fyrir 28 árum og á hverju ári
eftir það með örfáum undantekning-
um. Alltaf var farið út í febrúar og
áttu þau þar stóran hóp vina og
kunningja. Frá Kanarí er líka minn-
ing fyrir okkur börnin, tengdabörnin
og 4 barna- og barnabarnabörn því
þegar pabbi varð 80 ára þá komum
við þeim mömmu á óvart og mættum
öll út til þeirra. Þarna áttum við
saman 2 og 3 vikur og hann pabbi
hefði ekki getað fengið betri afmæl-
isgjöf . Hann kíkti við hjá okkur sem
bjuggum í göngufæri jafnvel oft á
dag til að spjalla og njóta samvista,
svo innilega glaður og ánægður með
samveruna. Við fengum að kynnast
því lífi sem þau lifa þarna úti og urð-
um áþreifanlega vör við hversu vel
þau eru kynnt. Þessi ferð er sem
perla á bandi minninganna.
Það er margt sem flýgur í huga
manns þegar kemur að kveðjustund.
Eftir stendur minning um föður sem
ég var stolt af, föður, tengdaföður og
afa sem óendanlega sárt er að
kveðja. Takk, pabbi minn, fyrir mig
og mína.
Elsku mamma, þú hefur misst
mest en þú átt börn, tengdabörn,
ömmu- og langömmubörn sem öll
vilja umvefja þig og vera þér styrkur
og stoð í framtíðinni. Við getum ekki
komið í staðinn fyrir pabba en reyn-
um eins og við getum.
Elsku pabbi, far þú í friði, friður
Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Sigríður Björnsdóttir.
Minn ástkæri tengdafaðir er fall-
inn frá og skilur eftir sig stórt skarð í
stórri fjölskyldu. Frá því ég steig inn
á heimili tengdaforeldra minna fyrir
28 árum fann ég strax að þangað var
ég ávallt velkomin. Hann Björn
minn var alltaf duglegur að rækta
samband sitt við mig og mína fjöl-
skyldu og hefði ég ekki getað fengið
betri tengdaföður og afa fyrir börnin
mín. Ég er mjög þakklát fyrir allar
þær yndislegu stundir sem við áttum
saman og kveð ég tengdaföður minn
með þessum orðum.
Þú tími eins og lækur áfram líður
um lífsins kröppu bugður alltof fljótt.
markar okkur mjög svo undan svíður,
minnir á þig, gengur títt og ótt.
Ekkert kvikt sem andar fær þig flúið,
það fölnar allt og máist burt um síð.
Galdur enginn getur á þig snúið
þú glottir bara og hæðist alla tíð.
Samt linar þú og læknar hjartasárin
og leggur við þau smyrsl þín sérhvern dag.
Svo tínast eitt og eitt í burtu árin
eins og dægrin björt um sólarlag.
Þú tími sem að töf vilt enga gera
við töltum þetta líf á eftir þér,
öllum stundum viljum hjá þér vera
og vita meir um tilvist okkar hér.
(Valgeir Skagfjörð.)
Elsku Lovísa mín, þinn missir er
mikill en þú átt stóra fjölskyldu sem
elskar þig og mun standa þétt við
hlið þér.
inning hans mun ávallt hlýja okk-
ur á erfiðum stundum.
Kveð ég þig með miklum söknuði.
Þín tengdadóttir
Hafdís Ólafsdóttir.
Það var sólríkur dagur, ég vaknaði
glöð í hjarta mínu en skyndilega
varð allt svart þegar Illugi sonur
þinn hringdi í mig í vinnuna og til-
kynnti mér að þú værir látinn, elsku
tengdapabbi minn, eins hraustur og
vel á þig kominn og þú varst. Ég var
ung að árum þegar ég kynntist þér
fyrst, aðeins 14 ára gömul. Þá var ég
tíður gestur á heimili þínu að heim-
sækja yngsta son þinn sem ég er gift
í dag. Ég man þá hvað þú varst með
sérstakan en umfram allt skemtileg-
an húmor. Það var húmor að mínu
skapi og mér fannst okkur strax líka
vel hvoru við annað. Það var ekki
sjaldan sem þú bauðst til að keyra
mig heim á kvöldin, þá átti ég að
vera komin heim á miðnætti og var
að leggja af stað kannski tíu mín-
útum fyrr sem var í raun of seint því
þetta var góður spotti að ganga. En
heim komst ég á réttum tíma, þökk
sé þér. Svo kom sá dagur að við Ill-
ugi eignuðumst okkar fyrsta barn
mjög ung, þá fluttist ég fljótlega
heim til ykkar Lovísu á neðri hæð-
ina. Þá fann ég hvað ég var velkomin
til ykkar og mynduðust þá þegar
sterk tengsl. Hjá ykkur bjuggum við
í rúm þrjú ár og voru þetta okkar
fyrstu skref út í lífið og fengum við
góða leiðsögn frá þér sem hefur
þroskað okkur saman. Þegar við svo
keyptum okkar fyrstu íbúð þá varst
það þú sem leiðbeindir okkur og
hjálpaðir í gegnum erfiðan hjalla, ef
þín hefði ekki notið við, þá hefði
þetta verið miklu meira streð og erf-
iðara en við vorum heppin að eiga
þig að. Það var á svo mörgum stöð-
um sem þú varst ómissandi, sérstak-
lega hjá barnabörnum þínum, þú
varst svo duglegur að sinna þeim
enda dáðu þau þig. Það sem stóð
uppúr voru sumarbústaðaferðirnar
og það var alltaf svo skemmtilegt að
fara með ömmu og afa í bústaðinn og
fá að setja eldivið í kabyssuna. Þú
varst líka svo duglegur að fræða þau
á leiðinni um ýmis kennileiti, hvað
þessi hóll héti og hvaða fjall þetta
væri og launaðir þeim með brjóst-
sykursmola ef þau mundu það í
næstu ferð. Það var ekki farið hratt
yfir eins og gert er í dag en þetta
muna börnin okkar og miðla því til
barna sinna eins og þú vildir einmitt
hafa það. Ég man þann tíma þegar
ég uppgötvaði það að við áttum sam-
eiginlegt áhugamál, en það var kart-
öflurækt og garðrækt almennt. Við
gátum lengi spjallað um það hvor
væri með betri uppskeru á haustin
og að sjálfsögðu varst það þú sem
hafðir alltaf vinninginn þótt við vær-
um með garð hlið við hlið. Þú varst
einstaklega natinn við kartöflurnar
og rófurnar þínar eins og svo margt
annað sem í kringum þig var. Elsku
tengdapabbi, það er svo margs að
minnast um svo góðan mann sem þú
varst, en betri tengdaföður hefði
maður aldrei fundið þótt maður hefði
leitað lengi. Ég minnist þín með
miklum söknuði í hjarta mínu en
samt gleði líka fyrir að hafa fengið
það tækifæri í lífi mínu að kynnast
þér og vera með þér öll þessi ár. Guð
blessi þig og styrki elsku Lovísa mín
í sorg þinni, ég veit að þið voruð svo
samrýmd og miklir vinir.Ég veit líka
að það verður tekið vel á móti þér á
þeirri leið sem þú hefur nú lagt í.
Megir þú hvíla í friði.
Fanný María.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Þetta ljóð er 76. ljóð Hávamála.
Megininntakið í því er að allir deyja
að lokum en þeir sem lifa lífi sínu til
eftirbreytni lifa að eilífu í minning-
unni. Það er raunin með hann afa
minn sem nú er fallinn frá. Hann afi
Björn kenndi mér margt um það
hvernig lífið er. Mér er minnistætt
að þegar ég fékk vinnu hjá honum
sem handlangari þá lagði hann mikið
uppúr því að ég mætti tímanlega.
„Árla sá háttar og árla upp rís, auð-
maður verður, hygginn og vís,“ kvað
hann og gaf mér fimmþúsund króna
kaupauka ef ég stóð mig vel á því
sviði. Í vinnunni hjá afa lagði ég hart
að mér og lærði að maður uppsker
eins og maður sáir. Þetta, ásamt
ótrúlegu örlæti og vilja til að hjálpa
er meðal þess sem stendur uppúr
þegar ég hugsa um hvernig lífsvið-
horf afa Björns var til eftirbreytni.
Nú þegar þú ert horfinn á braut vil
ég óska þér friðsamlegrar hvílu, afi
minn, og þakka þér fyrir allt sem þú
færðir mér. Ég er betri maður fyrir
vikið.
Björn Ómarsson.
Elsku afi, af hverju þú? Þú sem
leist alltaf svo vel út, þú sem varst
alltaf svo hraustur og þú sem varst
alltaf svo góður, en svona er þetta,
lífið getur verið svo ósanngjarnt. Ég
man þegar ég var lítill og bjó niðri
hjá þér, þá hlakkaði ég alltaf til að
vakna, koma upp til þín á nátt-
fötunum, eiga með þér stund, og
borða með þér morgunmat. Þú varst
alltaf til í að gera eitthvað með mér,
til dæmis þegar þú fórst með mig í
réttirnar sem mér fannst alltaf svo
gaman, í sund, og í sumarbústaðinn
þar sem við eyddum mörgum stund-
um eins og í kartöflugarðinum og í
sundlauginni. Maður beið alltaf
spenntur eftir sumrinu til þess að
geta farið með ykkur ömmu í
sumarbústaðinn. Þetta er bara brot
af minningum mínum um okkur, því
þær eru svo margar og mér finnst ég
hafa verið mjög heppinn að eiga þig
að. Þú hefur alltaf staðið við bakið á
mér, sérstaklega fyrir nokkrum
árum þegar ég þurfti á sem mestri
hjálp að halda. Þá komst þú og
bjargaðir mér eins og ekkert væri
sjálfsagðara og því mun ég aldrei
gleyma. Jæja elsku afi minn, nú kveð
ég þig og ég veit að við munum
hittast aftur, þú átt alltaf stóran stað
í hjarta mínu og þegar það kemur að
mér þá veit ég að þú munt taka vel á
móti mér eins og alltaf.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ágúst Örn.
Það er fátt eins mikilvægt og að
eiga góðan afa. Hann Björn afi var
ekki bara góður, hann var einstakur.
En nú er komið að kveðjustund.
Þegar ég rifja upp alla góðu hlutina
sem við afi höfum gert í gegnum tíð-
ina hrannast upp minningar og ófá
tár renna niður kinnarnar. Fyrir
þessa góðu tíma verð ég afa mínum
ávallt þakklát fyrir. Ég man eftir öll-
um ferðunum sem ég fór í með hon-
um og Lovísu ömmu í réttirnar og
svo allar ferðirnar austur í bústað,
þær voru alltaf svo skemmtilegar.
Mér er það svo minnisstætt að hann
afi var svo duglegur að spyrja okkur
út í heiti á bæjum og fjöllum þegar
við vorum að ferðast og fékk ég oft
tíu krónur eða brjóstsykur fyrir
hvert rétt svar. Það verður erfitt að
venjast því að geta ekki skroppið í
spjall til afa og spjallað um allt milli
himins og jarðar. Afi og Antonía
voru mjög náin og spyr hún mikið
um hann afa sinn og af hverju hann
er farinn frá okkur. Henni þótti svo
vænt um hann og fór oft í hafragraut
og fékk þá nokkra kandísmola. Hann
afi var nú duglegur að stinga kandís
að okkur krökkunum og kvaddi hún
Antonía alltaf afa sinn með nokkra
mola í vasanum. Hann afi var mjög
góður vinur og hef ég alltaf verið
mikil afastelpa og varð ung mjög háð
honum afa mínum. Við vorum dugleg
að rækta það samband og gerðum
við ýmislegt saman. Allir bíltúrarnir
og heimsóknirnar til Önnu og Ara
sem mér þóttu svo skemmtilegar.
Elsku amma mín, þinn missir er
mikill þar sem þú misstir ekki bara
eiginmann heldur líka þinn besta
vin. Þú átt stóra fjölskyldu sem
stendur þétt við bakið á þér og
munum við takast á við sorgina sam-
an.
Elsku afi, þó svo við söknum þín
afar mikið og kveðjum þig með mik-
illi sorg vitum við að þú munt ávallt
vera hjá okkur. Þú varst mér svo
góður afi, og fyrir það vil ég þakka
þér. Einnig þakka ég fyrir alla þá
hlýju sem þú gafst mér og fjölskyldu
minni. Minningin um góðan afa mun
lifa í hjarta mínu og ég bið góðan guð
að varðveita afa minn.
Lovísa Hannesdóttir.
BJÖRN AÐILS
KRISTJÁNSSON
Elsku afi minn. Mér þyk-
ir leitt að þú skulir vera dá-
inn en það var samt gott að
þú skyldir ekki verða veik-
ur. Mér fannst svo gaman
þegar við fórum í keppni
hvort ræktaði stærstu róf-
una í fyrra. Það var líka svo
gaman þegar ég heimsótti
þig, ömmu og páfagaukinn í
sumarbústaðinn og þar fékk
ég besta hafragraut í heimi
með lifrarpylsu.
Ég á eftir að sakna þín
elsku afi minn.
Kveðja
Birta Ísey Brynjarsdóttir.
Elsku afi minn.
Afi gaf mér alltaf hafra-
graut. Hann er góður. Ég
sakna þín afi. Það var gam-
an í sumarbústaðnum hjá
afa.
Góða nótt afi minn
Antonía Eir.
HINSTA KVEÐJA