Fréttablaðið - 28.05.2004, Blaðsíða 50

„Oddsstaðir á Melrakkasléttu
eru í mínum augum besti staður
í heimi,“ segir Andri Snær
Magnason rithöfundur og held-
ur áfram: „Þarna er eyðibýli
forfeðra minna og fjölskyldan
byggði sumarhús út við ysta
haf. Þar er hjartastaður fjöl-
skyldunnar. Rauðinúpur blasir
við og það er magnað að fylgjast
með flugi súlunnar upp í núpinn
að vitja hreiðurs síns. Þarna er
reki, selur, silungur í lónum og
mikill fuglasveimur í lofti. Mið-
nætursól og allur pakkinn. Ég
fann flöskuskeyti þarna í ná-
grenninu. Akkúrat þar hafði
tölvuskjá líka rekið á land – dá-
lítið nútímalegur reki verð ég
að segja. Skeytið var frá manni
sem var á siglingu frá Skotlandi
til Hjaltlandseyja. Það hafði
verið ár á leiðinni. Ég er enn í
sambandi við þennan mann.
Ólavi Ólavius taldi Oddsstaði
bestu jörð á Íslandi fyrir utan
Æðey. Ég hef viljað trúa því.
Þarna var einstaklega auðvelt
að ná í mat í gamla daga og þess
vegna var líka tími fyrir djúpar
hugsanir og mikla menningu.
Enn er hægt að fara á kajak og
öðrum bátum út á haf og veiða í
soðið. Mottó staðarins er: Þetta
er svo gömul sveit að hér ræður
enginn.
Jú, ég sæki þangað innblástur.
Til dæmis gerist Blái hnöttur-
inn þar að nokkru leyti því villi-
börnin eru byggð á ömmu og afa
sem enn fara að Oddsstöðum á
hverju sumri.“
Velkomin í Stykkishólm!
- Fjölbreytt afþreying
- fjölbreytt þjónusta
- í fallegum bæ!
Hótel - heimagistingar - farfuglaheimili - tjaldstæði - veitingastaðir - verslanir
28. maí 2004 FÖSTUDAGUR22
[ UPPÁHALD ANDRA SNÆS ]
Hjartastaður
fjölskyldunnar
Andri Snær á sér eftirlætis-
stað norður á Melrakka-
sléttu. Þar er meðal annars
sögusvið Bláa hnattarins.
Það rekur ýmislegt á fjörurn-
ar á Sléttu, meðal annars
flöskuskeyti og tölvuskjá.


Eva Sigurbjörnsdóttir, hótelstjóri í Djúpuvík á
Ströndum, er að afgreiða fyrstu erlendu ferðamenn
sumarsins en að því búnu er hún tilbúin í smáviðtal
um staðinn og starfsemina í dag.
„Hér var mikið athafnalíf á síldarárunum eins og
byggingarnar bera með sér en síldin hvarf, fólkið
flutti burt og allt drabbaðist niður. Þeirri þróun hef-
ur nú verið snúið við að nokkru leyti. Hér er margt
fólk yfir sumarið í vel uppgerðum húsum og við Ás-
björn, eiginmaður minn höfum rekið hér heilsárshót-
el í mörg ár. Í gamla kvennabragganum sem var
byggður sem verbúð og heitir nú Hótel Djúpavík
erum við með átta tveggja manna herbergi, svo
erum við með tvö lítil hús í útleigu sem heita Lækj-
arkot og Álfasteinn og í öðru þeirra er eldhús.“
Sagan geymir síldarævintýrið
Talið er að Djúpavík sé að nokkru leyti sögusvið
Guðsgjafaþulu Kiljans og auðvelt er að sjá í anda
Íslands-Bersa standa þar innan um síldarstúlkurnar
og slá um sig. Hér var ein stærsta síldarverksmiðja
landsins starfrækt um árabil. Síðar varð hún um-
gjörð kvikmyndar sem hét Blóðrautt sólarlag en nú
er hún orðin að vel varðveittum minjum um síldar-
ævintýrið. Eva segir hótelið bjóða upp á leiðsögn um
verksmiðjuna alla daga sumarsins kl. 14, þar sem
endað er á sögusýningunni sem opnuð var þar í
fyrra. „Reyndar er hægt að kaupa sig inn á öðrum
tímum en aðsóknin er ekki enn það mikil að við get-
um bundið starfsmann þar allan daginn,“ segir hún.
Kajaksiglingar á kvöldin
Vegurinn norður Strandir er stöðugt að batna enda
eykst straumur ferðamanna þangað ár frá ári.
Galdrasýning og sauðfjársýning á Hólmavík, hótel
og sundlaug að Laugahóli, handverkshús í Árnesi og
sundlaug í Krossnesi. Litlu kaupfélögin á Óspakseyri
og í Norðurfirði – allt þetta og ótalmargt fleira hefur
aðdráttarafl á svæðinu, svo ekki sé talað um stór
brotna náttúru og mannlíf. Nú er verið að leggja
lokahönd á vel uppbyggðan malarveg undir Bala-
fjöllum, norðan Bjarnarfjarðar. En skyldi fólk ekki
líka koma siglandi til Djúpuvíkur á bátum? „Jú, jú,“
svarar Eva. „Það kemur fyrir að fólk komi á
seglskútum og hægt er að komast hér upp að
bryggju á 20–30 tonna bátum. Við erum með kajaka
sem við leigjum út. Það fer eftir veðri hversu mikið
þeir eru notaðir. Fólk fær fiðring og langar á sjó á
lognværum kvöldum þegar víkin er spegilslétt.“
Djúpavík á Ströndum:
Kvennabragginn breyttist í hótel
Hótel Djúpavík var byggt sem verbúð.
Eva Sigurbjörnsdóttir er alls ekki „utan við hníf og gaffal“.