Fréttablaðið - 26.04.2008, Side 22

22 26. apríl 2008 LAUGARDAGUR
FÖSTUDAGUR, 18. APRÍL.
182 staðfestar og skrá-
settar aukaverkanir
Í morgun flutti ég lítið erindi á ráð-
stefnu um fötlunarrannsóknir sem
haldin var á Grand Hóteli og sagði
m.a. þetta:
„Ég hef ekki fengist við fötlunar-
rannsóknir um dagana, því mér
finnst ég hafa haft nóg á minni
könnu um dagana við að takast á
við tvo ólæknandi sjúkdóma, sigra
þá og læra að lifa með þeim.
Mínir sjúkdómar eru alkóhól-
ismi og þunglyndi.
Hin líkamlega fötlun sem fylgir
þessum sjúkdómum er að sá fyrr-
nefndi getur gert göngulag manns
nokkuð óstöðugt, og sá síðarnefndi
getur haft þau áhrif að það kosti
töluvert átak að koma sér fram úr
rúminu til að taka þátt í því sem
manni finnst vera hégómi og til-
gangsleysi allra hluta.
Til að halda alkóhólismanum í
skefjum þarf ég ekkert að gera
annað en láta ógert að innbyrða
hugbreytandi efni af einhverju
tagi, og þá er ég tala um öll hug-
breytandi efni frá glasi af rauðvíni
til krakkpípu.
Til að halda þunglyndinu í skefj-
um tek ég lyf sem á að fyrirbyggja
að ég taki svo djúpa dýfu að ég nái
ekki að komast upp úr henni aftur.
Enn sem komið er hefur þetta lyf
virkað en það hefur vissulega
ákveðna ókosti að þetta vinsæla
geðlyf hefur ekki aðeins þessa eft-
irsóknarverðu verkun heldur einn-
ig 182 staðfestar og skrásettar
aukaverkanir, allt frá munnþurrki
til fótkulda.
Sem betur fer er fátítt að einn og
sami lyfjanotandinn þjáist af öllum
aukaverkunum hvers lyfs sem
hann tekur – en svo versnar í því ef
fólk þarf að taka fleiri en eitt lyf...
Það eru tvær ástæður fyrir því
að ég er ennþá uppistandandi þrátt
fyrir langa sjúkdómssögu. Sú fyrri
er að ég lifi í tiltölulega mjúku og
siðferðislega þroskuðu samfélagi
þar sem eitt og annað er gert til að
hjálpa sjúkum. Það er sem sagt
opinber og samfélagslegur vilji til
þess að allir borgarar landsins
njóti lágmarks heilsugæslu og
stuðnings.
Hin ástæðan er sú að það hefur
aldrei hvarflað að mér sjálfum að
gefast upp fyrr en í fulla hnefana.
Úr því að ég er hingað kominn er
ég staðráðinn í að njóta lífsins, að
svo miklu leyti sem tækifæri gef-
ast til þess.“
Seinnipart dagsins hélt svo
alvara lífsins áfram þegar við frú
Sólveig fórum í jarðarför Jóns S.
Guðmundssonar íslenskukennara
við Menntaskólann í Reykjavík.
Fyrir utan að kenna mér íslensku,
einkum stafsetningu, þegar ég var
í MR, var Jón í stórfjölskyldu með
okkur verandi faðir Ólafs Gísla
læknis og eiginmanns frú Þórhöllu
systur Sólveigar.
Það var séra Hjálmar dómkirkju-
prestur sem jarðsöng og fórst það
vel úr hendi. Í erfisdrykkjunni á
eftir prófaði ég þennan sálusorg-
ara minn í stafsetningu með því að
leyfa honum að skrifa upp vísu
sem var að finna í stafsetningar-
verkefnum sem Jón heitinn lagði
fyrir nemendur sína.
Vísan mun vera eftir Sigurkarl
Stefánsson stærðfræðikennara og
útgáfan sem ég kann er svona:
Yxu víur ef ég hnigi
og önd mín smygi í himininn
út af því að það var lygi
að Þráinn flygi á Skarphéðin.
Jón Gúm var vanur að segja að
sá sem gæti skrifað þessa vísu
villulaust væri nokkuð glúrinn.
Séra Hjálmar er afburðamaður í
stafsetningu og leysti verkefnið
upp á 10, enda hefði ekki annað
verið við hæfi þegar þessi ástsæli
og góði íslenskukennari var kvadd-
ur.
SUNNUDAGUR, 20. APRÍL.
Hrossaprang og hrossa-
sálfræði
Helgin hefur farið í hrossaprang.
Þótt ég hafi ákveðnar efasemdir
um að ég eigi eftir að komast í jafn
náið tilfinningasamband við annan
hest og hann Hnokka minn, sem
féll frá 26 vetra gamall og er sárt
saknað, er ég að svipast um eftir
einhverjum færleik svo að ég geti
verið meðreiðarsveinn frú Sólveig-
ar í Bolholti í sumar.
Nú hef ég fengið augastað á fal-
legum og fjörlegum klár. Hann er
jarpur á litinn, skagfirskur að ætt
og verður sjö vetra á sumardaginn
fyrsta. Það vantar kannski nokkrar
vikur upp á að hann sé fulltaminn,
en þeir Óli vinur minn og Þór sonur
minn fullvissa mig um að Jarpur
muni útskrifast með hæstu eink unn
og gera mér sumarið ógleymanlegt
– hvernig sem veðrið kann að
verða.
Hnokki minn, sem var frá Foss-
hóli í Skagafirði, var mörgum kost-
um búinn, frábær reiðhestur og
yndislegur félagi, gat verið soldið
stríðinn og hafði góða kímnigáfu.
Ég hef stundum heyrt fólk halda
því fram að svonefndar skynlausar
skepnur geti ekki þekkt rétt frá
röngu, eins og mannskepnan á að
kunna, og þaðan af síður haft
kímnigáfu. Hvort tveggja er rangt.
Réttlætiskennd hrossa er dálítið
öðruvísi en okkar, en hún er til
staðar, og margir góðir hestar eru
líka afbragðshúmoristar. Hnokki
minn var einn þeirra.
ÞRIÐJUDAGUR, 22. APRÍL.
Svæfingar með tónlistar-
ívafi
Ég er tvöfaldur í roðinu, eða öllu
heldur margfaldur. Heilsufarslega
geng ég bæði með belti og axla-
bönd og trúi á allt í senn nútíma-
læknavísindi, hómópatíu, handa-
yfirlagningar, fyrirbænir og
kínverskar lækningaðferðir eins
og nudd og nálastungur.
Kosturinn við nudd og nálastung-
ur er að hvorugt hefur óþægilegar
aukaverkanir eins og lyf hafa. Eftir
klukkutíma í gini Heilsudrekans
hjá hinni óviðjafnanlegu Qing er
ég alltaf eins og nýr og betri
maður.
Frú Sólveig er á ljósmyndanám-
skeiði svo ég fékk að koma litlu Sól
í háttinn í fyrsta sinn í langan
tíma.
Allt gekk það vel, en sú litla
útskýrði fyrir mér af hverju ég er
ekki samkeppnisfær við ömmuna í
svæfingum. Ástæðan er sú að ég er
laglaus og get aðeins sagt sögur,
lesið í bók og þulið kvöldbænirnar.
Þetta allt saman býður amman upp
á með tónlistarívafi, því að á milli
bóklesturs, bæna og þjóðlegs fróð-
leiks syngja þær stöllur tvísöng og
skemmta sér konunglega.
MIÐVIKUDAGUR, 23. APRÍL.
Að leysa deilumál með
gasi
Í dag gekk mikið á. Trukkabílstjór-
ar héldu áfram hinum undarlegu
og pirrandi mótmælaaðgerðum
sínum og í staðinn fyrir að reyna
að ræða málin sendi ríkisstjórnin
nokkra tugi lögreglumanna og sér-
sveitarmanna í fullum herklæðum
með skildi til að mynda testudo að
rómverskum sið – og þar að auki
bæði kylfur, piparúða og gas.
Sem betur fer hefur dómsmála-
ráðherrann ekki ennþá komið sér
upp 240 manna varaher, því að þá
hefðu áflogin og ofbeldið sem
þarna braust út ábyggilega endað
með manndrápum. Það var nóg
samt. Deilumál milli borgara og
ríkisstjórna á ekki að leysa með
ofbeldi.
Þótt ég sé ósammála öllum kröf-
um bílstjóranna (og hlynntari sjó-
flutningum en landflutningum)
styð ég rétt þeirra eins og annarra
borgara til að mótmæla án þess að
vera lamdir í klessu eða úðaðir
með eitri.
Þeir stofnuðu öryggi ríkisins
ekki í hættu. Þeir ruddust ekki inn
í ráðuneyti eða þinghús. Allt sem
þeir gerðu var að tefja umferð.
Ég hef aldrei verið snokinn fyrir
eiturefnahernaði, gasnotkun á
víðavangi né í sérstökum gasklef-
um. Það eiga allir að fara varlega
með gas. Ekki síst ríkisstjórnir.
Það getur verið eldfimt. Sérstakt
lýðræðisgas hefur mér vitanlega
ekki enn verið fundið upp.
Í dag var tilkynnt um ritstjóra-
skipti á Mogganum. Tímabili M og
Styrmis er að ljúka.
Það er látið svo heita að þeir hafi
„losað um“ tengslin milli Blaðsins
og Flokksins. Ekki hefur það starf
þeirra komið mér þannig fyrir
sjónir heldur breyttu þeir stöðu
Moggans gagnvart Flokknum,
gerðu Blaðið að deild sem ekki
þurfti sjálfkrafa að sverja for-
manni flokksins hollustu og trún-
aðareiða.
Mogginn er áhrifamikill þrýsti-
hópur í Flokknum. Tengslin eru
jafnjárnbent og áður. Einn Flokk-
ur. Eitt Blað. Og tvær þjóðir í land-
inu.
Kiljan er brilljant þáttur. Viðtal
Egils Helgasonar við Gunnar Dal
heimspeking var bæði skemmti-
legt og umhugsunarvert.
FIMMTUDAGUR, 24. APRÍL.
Ferming og slaghörpu-
leikur
Frænka mín og ferðafélagi í sum-
arleyfisferðum, Birta Marsilía
Össurardóttir, fermdist í dag í Frí-
kirkjunni. Hún var glæsileg og í
veislunni á eftir lék hún á slag-
hörpu svo að unun var á að hlýða.
Kannski er engin ástæða til að
hafa áhyggjur af framtíðinni.
Gas í nafni lýðræðis
Í dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá aukaverkunum lyfja, stafsetningu, hrossaprangi, jarðarför,
fermingu og eiturefnahernaði við Rauðavatn.
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar
FRÉTTABLAÐIÐ/SAMSETT MYND