Réttur - 01.01.1947, Qupperneq 38

38
R É T T U R
Eins og þér vitið, hefur orðið dálítið þrep á vegi vorum,
þetta blessað prentsmiðjuleyfi, með öllum sínum fæð-
ingarhríðum. — Það gekk kannske alveg orðalaust af?
Eins og við var að búast. Þeir f jölluðu um það eigi færri
en þrír amtmenn, tveir landshöfðingjar og einn ráð-
herra, að ótöldum öllum skrifurunum, innan skrifstofu
og utan. — Margar hendur vinna létt verk. Og allir lögðu
þeir sig í líma að flýta fyrir málinu sem mest mátti verða.
En varkár skal hver vera, ekki sízt, ef sessinn er hár
og ábyrgðin mikil. Ábyrgðartilfinningin var líka lifandi
og varkárnina vantaði kannske eigi. Lögreglustjórinn á
Isafirði hafði alizt upp í þeirri barnalegu trú, að hann,
þrátt fyrir þá stöðu sína, nyti almennra borgaralegra
réttinda, og til þess að flýta fyrir málinu, hafði hann
tekizt það vanþakkláta verk á hendur, að sækja um
prentsmiðjuleyfi; en hin ofar setta þekking leiddi brátt
í ljós, hve herfilegur misskilningur annað eins var. Heill
þjóðfélagsins þótti vera í veði, hvorki meira né minna....
.... Eftir að lög „Prentfélags Isfirðinga" höfðu ver-
ið samþykkt á fundi félagsins 12. marz þ. á., var sótt um
prentsmiðjuleyfið fyrir félagsins hönd, og skyldu menn
nú ætla, að greiðlegar hefði gengið, er grýlan var dottin
úr sögunni, og frelsi fósturjarðarinnar fagurlega borgið,
en svo liðu vikur og svo liðu mánuðir, að ekki spurðist
til prentsmiðjuleyfisins. Loks kom þó tilkynning um, að
leyfið hefði komið við land í Reykjavík.... Býsna lær-
dómsrík er ekki lengri saga.
En fyrst leyfið er fengið, og blaðið byrjað, mun bezt
að skýra stuttlega frá, hver verða muni
Stefna „Þjóðviljans“.
— Hér er ekki rúm til að birta alla túlkun Skúla á
stefnu Þjóðviljans; fáein höfuðatriði verða að nægja.
Skúli segir: