Réttur - 01.08.1950, Qupperneq 34

194
RÉTTUR
vill Vogt koma sökinni á dauð verkfærin. En hvert barnið veit að
það er ekki skynsamlegt að berja gólfið, þó maður detti á því og
meiði sig.
„Eyðimörkin er að hrífa akurlendið úr höndum okkar. Ameríka
er að verða annað Atlantis — jarðvegur landsins er að sökkva
á sjávarbotn/ Svona kveina sumir Ameríkanar og það er ekki að
furða þótt landar þeirra kalli þá dómsdags spámenn. En, sem betur
fer eru þeir falsspámenn. Því það er ekki eyðimörkin sem er að
umkringja mennina, heldur eru mennirnir að sigra eyðimörkina
allsstaðar þar sem unnið er eftir vísindalegum áætlunum og með
það takmark fyrir augum að efla velferð almennings, en ekki
aðeins hugsað um að margfalda gróða einhvers hóps sníkjudýra.
Náttúran veitir að vísu mótstöðu. En maðurinn getur sigrast
á þeirri mótstöðu með starfi sínu. Með skipulögðu, sósíalistisku
starfi verður sigrazt á tæringu jarðvegsins. Vatn og vindar geta
því aðeins þvegið burt og blásið upp jarðveg, að hann hafi áður
verið skemmdur og gerður að dufti með röngum ræktunaraðferð-
um. Ef koma á í veg fyrir að höfuðskepnurnar ræni frá okkur
ökrunum, verður að rækta skóga á vatnasvæðunum, akrana verður
að verja fyrir uppblæstri með skjólbeltum og þess verður að gæta
að jarðvegurinn haldist kornóttur, en verði ekki að dufti.
í okkar 4andi eru þessir hlutir fullljósir öllum þeim sem taka
þátt í að framkvæma Stalínáætlunina um endurbyggingu landsins.
Og alþýðulýðveldin hafa þegar farið að dæmi okkar. En í löndum,
þar sem gróðalögmálið er æðsta boðorð heldur rányrkja landsins
áfram með þeim árangri að jörðin neitar að gefa fólkinu sitt
daglega brauð.
„Of margir munnar“ — „Of mikil matvæli“
Margir forustumenn Bandaríkjanna eru um þessar mundir
áhyggjufullir út af tveim einkennilegum vandamálum: Of margir
munnar að metta — og offramleiðsla matvæla. Maður skyldi ætla
að þetta tvennt gæti ekki farið saman, annaðhvort væri of margir
munnar og of lítil fæða i veröldinni eða öfugt, of mikill matur og of