Réttur


Réttur - 01.08.1950, Blaðsíða 44

Réttur - 01.08.1950, Blaðsíða 44
204 RÉTTUR lendi jarðarinnar í viðjum. Hið eilífa frost mundi ekki framar vera eilíft. En jafnvel þessi innri jarðhiti eru smámunir samanborið við hið ægilega orkumagn, sem falið er í kjörnum frumeindanna, sem jörðin er gerð af. Kjarnorkan verður að þjóna friðsamlegum markmiðum. Þegar 1 gramm af úraníum—235 klofnar myndast eins mikil orka og fæst með því að brenna 3 tonnum af kolum. Eftir því sem prófessor Joliot-Curie segir okkur mundi eitt vagnhlass af kjarnorku eldsneyti gefa tvisvar sinnum meiri orku en allar aflstöðvar Frakklands framleiða á einu ári. Mikla tæknilega örðugleika verður að yfirvinna áður en hægt er að reka flugvéla- og bílahreyfla með kjarnorku. Eins og mál- um er komið nú mundi þurfa tugi tonna af járnbentri steinsteypu í hlífðarveggi til að vernda ökumanninn eða flugmanninn fyrir áhrifum skaðlegra geisla og geislavirkra agna. Hinsvegar mætti nú þegar eða í náinni framtíð byggja á ýmsum stöðum á jörðinni stórkostleg raforkuver sem gengju fyrir kjarnorkueldsneyti Orkustöðvar af þessu tagi kæmu í góðar þarfir á stöðum þar sem ekki eru kol né vatnsafl. Kjarnorkan mun verða til mikillar hjálpar við iðnvirkjun „auðu blettanna" á iðnaðarkortinu. Þessir „blettir" eru hinar hrjóst ugu víðáttur, sem enn eru strjálbýlar og án járnbrauta. En það er náttúrlega auðveldara að flytja tonn af úraníum með flugvél heldur en að byggja járnbraut til að flytja milljónir tonna af kolum. Þegar tímar líða fram og fundist hafa aðferðir til að vernda menn fyrir hinum skaðlegu geislum, sem fylgja klofnun atóm- anna, mun kjarnorkuvélin koma fram og fyrst verða notuð í stórum skipum, síðan í eimreiðum, flugvélum og bifreiðum. Og hinn langþráði dagur mun einnig koma, þegar fyrsta kjarn- orkuknúna eldflaugarvélin leggur af stað' í flug til annars hnatt- ar. — í U.S.S.R. er kjarnorkan þegar orðin voldugt tæki til að breyta
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.