Réttur - 01.08.1953, Qupperneq 1

RÉTTUR
TÍMARIT UM ÞJÓÐFÉLAGSMÁL
j 3.-4. HEFTI . 37. árg.
19 5 3
£ining alþýðnnnar og
manngildi Islendinga
eftir EINAR OLGEIRSSON
Auðmannastétt íslands beitti í ríkum mæli þeirri bardagaað-
ferð við kosningar til Alþingis 1953 að hræða kjósendur út um
land, sérstaklega í kaupstöðunum, með því að ef þeir kysu ekki
íhaldið, myndi ríkisstjórnin ekki láta viðkomandi bæi fá það
fé og þau lán, sem nauðsynleg voru til sæmilegs atvinnulífs í
bæjunum. Þessi bardagaaðferð bar „góðan“ árangur. Þótt fleira
bæri til, einkum sú staðreynd að verkalýðshreyfingin var pólitískt
klofin í tvennt og ,,Þjóðvarnarflokkurinn“ reyndi þar að auki að
kljúfa andstæðinga hernámsins og tókst að nokkru, þá var þó
þessi kúgunarherferð auðvaldsins í landinu ein höfuðorsök þess að
íhaldið, auðmannaflokkur íslands, hefur nú alla kjördæmakosna
þingmenn bæjanna á íslandi, utan Reykjavíkur, þótt verklýðs-
flokkar hafi á einhverju skeiði milli 1920 og 1950 haft kjördæma-
kjörna þingmenn þessara bæja allra, nema Vestmannaeyja.
Það er engum blöðum um það að fletta að þetta vopn íhaldsins
(hefur bitið. Þessi hagnýting óttans hefur borið árangur. Menn,
sem skoðanalega eru með alþýðuhreyfingunni, hafa látið bugast
og kosið Ihaldið af ótta við atvinnuna á viðkomandi stað. Sömu
aðgerða verður vart í ríkum mæli í hernámsvinnunni á Keflavík-