Réttur - 01.08.1953, Blaðsíða 24

160
RÉTTUR
Samt orti hann þarna í þrjú hundruð ár,
og þar býr hann lifandi og dauður.
í ár er það svona. En seinna það má
í sveit auka túnvelli og bögu.
Og stuðlarnir þruma enn þústinni frá
um þrjú hundruð áranna sögu.
En fátt var þó kempulegt Kolbeini á:
um kinnarnar útigangsskorpinn,
og ei fyrir mann var hann mikill að sjá,
og myndin hans dökkýrð og korpin.
í knjám var hann hokinn, og bak hans var bent
og bárur um lófana stóra.
Hann leit út sem túnjurt af hendingu hent
á hrjóstur að visna eða tóra.
En hitnaði skap hans, þá beiö hann sitt barr,
í bragðinu snjallur og þorinn,
og ljómaði upp sem ið kræklótta kjarr,
er knapparnir springa út á vorin.
Og skýlið hans kallaðist bæli og bás
og búlandið skriður og keldur.
Fyrir hurð sinni átti hann alls engan lás —
og ei fyrir trú sinni heldur.
En út yfir heiðarnar hentust hans ljóð
og háseta til fram á víði.
Og hann var þeim myrkfælnu hjálpin í óð
og héraðsins átveizluprýði.
— En þá eins og oftar var hert að hans hag
í harðbýli mannláns og veðra.