Réttur - 01.08.1953, Síða 28

164
RÉTTUK
Og ei þurfti langsýni löggina að sjá,
er lagði hann sleifina niður.
Svo jaxlar hann fiskinn. Og jafnt að því fer
sem járnbraut í landssjóðinn boðin,
því stirtlur og hnakkann hann iiændi að sér,
að húsbónda þunnildi og roðin.
Það tók ekki lengi þann tiiþrifa gest
að tína í það, sem var holur.
Svo vék hann að mötunaut: „Býzt við sé bezt
ég beri upp erindið, Kolur!“
GAMLI:
Öli eru skrímsli hafs á hleri
hérna út hjá Draugaskeri.
Tveir á kryppu klettsins gætum
karlvega þar hangt í sætum.
Leystu nú, Kolbeinn, kvæðavandann!
♦ Kveðstu þar á við skáldafjandann.
Hvor, sem þrýtur þá að svara,
þú eða ég á glæ skal fara.
KOLBEINN:
Þá skal efna að upphafinu:
Út kem ég frá dagsverkinu,
þegar á kveldi kuldagjömu
kolblámar um vesturstjörnu.
Áskil mér svo annars vegar
úti skuli rimman þegar,
þenur yfir Þverfells hymu
þverrimáni feiga glyrnu.