Réttur - 01.08.1953, Side 29

RÉTTUR
165
GAMLI:
Þér skulu veitast bragarbætur
botnsins fyrri helming' nætur,
ég mun svara síðstu hending
síðan fram að mótsins ending.
KOLBEINN:
Skömmtum jafnt, svo skakki ei halli,
skiptumst á með sjávarfalli.
Þú skalt aldrei, illu feginn,
ísland teyma á refjaveginn.
GAMLI:
Kolbeinn, svaðilsöngva sterki,
svíkstu nú ei undan verki!
Fært er ekki að fyrirtregðast.
Fæ ég þá, sem heitum bregðast.
KOLBEINN:
Lesum upp vor lög við skerið.
Langa ævi hef ég verið
litlum gæðum upp að inna:
orðheldnina feðra minna.
Og Kolbeinn sá spjátrunginn spretta á dyr,
en spurði ekki, hvernig hann færi,
því hann var nú öryggri á því en fyrr,
hver aðskotamaðurinn væri!
En konan hans förinni eggjaði af
sem óþörf og vonleysu um borgun.
„Frá Draugaskers-álnum er hálfróið haf“,
kvað hann, „út til fiskjar á morgun“.