Réttur - 01.08.1953, Blaðsíða 49

RÉTTUR
185
Með þessum undirbúningi varð þeim auðveldara að sveigja rík-
isstjórnir auðvaldslanda Evrópu til hlýðni við yfirdrottnunarstefnu
sína og láta þær leggja æ stærri skerf af ríkistekjum sínum til
styrjaldarþarfa og styrkja þannig árásarfyrirætlanir sínar.
Saga Colombóáætlunarinnar, sem í upphafi var brezk, en í
framkvæmd er tæki amerísku yfirdrottnunarstefnunnar, er hin
sama og Marshallstefnunnar.
Colomboáætlunin er í grundvallaratriðum byggð á áætlunum
einstakra ríkisstjórna í nýlendum og hálfnýlendum suðaustur
Asíu. Þessar áætlanir eru samdar eftir leiðbeiningum Banda-
ríkjastjórnar.
Þessar áætlanir hafa aðeins einn tilgang, að viðhalda forrétt-
indum lénsskipulagsins í landbúnaðinum, að stöðva framsækni
Asíuþjóðanna og viðhalda því ómannúðlegasta arðráni sem enn
viðgengst. Jafnhliða að styðja að auknum áhrifum Bandaríkjanna
í þessum löndum.
Þessar áætlanir beina fjárfestingunni nær eingöngu í landbún-
aðinn og samgöngurnar og taka í öllu fyllsta tillit til hagsmuna
hinna erlendu auðhringa sem rányrkja hráefnalindir þessara landa.
Fjárfestingin í samgöngunum miðast við það eitt að auðvelda
hringunum flutning hráefnanna til útflutningshafnanna, en ganga
algerlega framhjá þörfum landsmanna sjálfra fyrir bættar sam-
göngur. Iðnvæðing þessara landa, sem er undirstaða að viðreisn
nýlendnanna, er algerlega vanrækt.
Fimmáraáætlun fyrir Indland gerir aðeins ráð fyrir að 10%
af fjárfestingunni fari í iðnaðinn. í Ceylon-áætluninni eru það
aðeins 6%, er fara í iðnaðinn og í brezku löndunum, Borneo, Sara-
wak, Malajalöndunum og Singapore er hlutur iðnaðarins aðeins
0,2%.
Hin viðvarandi fátækt alþýðunnar í nýlendunum og hálfný-
lendum Asíu er dómur reynslunnar yfir þessum áætlunum.
Sama verður uppi á teningnum með aðrar viðreisnaráætlanir
er Bandaríkjastjórn hefur, í einu eða öðru formi átt hlut að í
löndum Suður-Ameríku og Afríku.
Þessar svokölluðu „viðreisnaráætlanir" hafa alstaðar miðað að
því að auka áhrif hringavaldsins. Kol- og stálsamsteypan í Mars-
halllöndum Evrópu ásamt hernaðarbandalögum þessara landa, eru
tæki er miða að auknum yfirráðum amerísku auðhringanna yfir
efnahagslífi þessara landa. Bein fjárfesting amerísku auðhring-
anna hefur meir en tvöfaldazt síðan 1929. Þá var hún 7700 millj.
dollara en 1952 var hún orðin meir en hálft fimmtánda þúsund
milljónir dollara. Frá lokum heimsstyrjaldarinnar hefur þessi