Réttur - 01.08.1953, Qupperneq 63

RÉTTUR
199
Með áætlun sinni hefur ítalski verkalýðurinn sýnt að hann
hefur ekki neikvæða afstöðu til vandamála þjóðfélagsins, að
hann lætur sér ekki nægja og vill ekki bíða með jákvæða lausn
þar til eftir að róttækar þjóðfélagsbreytingar hafa átt sér stað,
heldur leggur nú fram tillögur sem leysa mundu að verulegu
leyti höfuðvandamál fólksins og létta því lífsbaráttuna.
Með því að áætlunin snertir ekki eingöngu hagsmuni verka-
lýðsins heldur líka millistéttanna, sannar verkalýðurinn að hann
berst ekki eingöngu fyrir sínum hagsmunum, heldur jafnhliða
fyrir velmegun alls þorra þjóðarinnar. Verkalýðurinn tekur
þannig forystuna og sýnir með því að hann er sú stétt sem fær
er um að leiða þjóðfélagið á braut framfara og menningar.
Ég vil undirstrika það að viðreisnaráætlun okkar nær ekki
eingöngu til efnahagslegrar endurreisnar landsins, heldur er
hún jafnframt grundvöllur og túlkun pólitískrar og efnahags-
legrar stefnu, sem á við á öllum sviðum þó ekki séu fram tekin í
áætluninni, eins og sannast hefur í framkvæmdinni.
Þegar áætlunin var lögð fram gætti nokkurra efasemda hjá
ýmsum félögum, um að hún myndi draga úr hinni daglegu hags-
munabaráttu. Þessar efasemdir hurfu þó fljótlega því megin-
tilgangur hennar er að bæta afkomuna. Hin miklu verkföll í
Ítalíu, sem munu halda áfram í framtíðinni, voru háð til að
bæta launakjörin. Hækkun launanna er nauðsynleg til að örfa
viðskiptin. Þessi röksemd hefur sýnt sig að vera sannfærandi
gagnvart fjölda verzlunarmanna, bænda og iðnaðarmanna. Hér
er eitt dæmi um það.
Samband smákaupmanna lýsti sig sammála okkur, í málgagni
sínu, um baráttuna fyrir hærri launum, sem lausn á verzlunar-
kreppunni. Við svöruðum þeim aftur og báðum þá aðstoðar í
launabaráttunni. Þeirri beiðni svöruðu þeir játandi, en spurðu
okkur hvað biði þeirra eftir verkalýðsbyltinguna?
Ég svaraði þeim, að eins og nú stæðu sakir, legðum við allt
kapp á að bæta afkomu þeirra er lifðu á vinnu sinni, en síðar
myndum við sjá til, en ég bætti því við að fyrst við ættum sam-
leið í dag sæi ég enga ástæðu til að leiðir þyrftu að skiljast á
morgun, því tilgangur okkar ætti að verá hinn sami, velmegun
þjóðarinnar.
Þetta dæmi sýnir hve mikilli samúð stefna okkar að efnahags-
legri endurreisn á að mæta, jafnvel krafan um hærri laun.
Ég vil leggja áherzlu á að CGIL hefur náð mjög góðum árangri,
ekki eingöngu vegna þess að hin jákvæða stefna þess er rétt,
heldur fyrst og fremst vegna þess að tekizt hefur að skapa um