Réttur - 01.08.1953, Qupperneq 71

Svarið við
vetnissprengjuimi
eftir J. D. BERNAL, prófessor og Nóbelsverðlaunahafa.
Það þurfti heila vetnissprengju til að sundra því tjaldi
rangfærslna og þvingaðrar þagnar, sem skyggt hefur á
framfarir í vísindum og tækni Sovétríkjanna.' í ræðu á
þingi American Legion í Indianapolis 12. október 1953
gerði hr. Sterling Cole, fulltrúadeildarþingmaður og for-
maður sameinuðu kjarnorkumálanefndarinnar, að umtals-
efni sínu sprengingu vetnissprengju í Sovétríkjunum að-
eins níu mánuðum eftir fyrstu tilraun Bandaríkjamanna
við Eniwetok. Var honum mjög órótt vegna þessa vitnis-
burðar um rússneskar framfarir og taldi óráð, að gera
lítið úr þeim:
,,Við skulum því hreinlega viðurkenna þessa staðreynd:
við virðumst ennþá vanmeta Sovétríkin — alveg eins og við
1949 stóðum undrun lostnir yfir fyrstu kjarnorkusprengu
Stalíns-----við myndum samt aðeins blekkja sjálfa okk-
ur, ef við drægjum þær ályktanir, að Sovétríkin hefðu kom-
ist svona langt eingöngu eða jafnvel fyrst og fremst vegna
uppljóstrana svikara. Kjarnorkuáætlanir þær, sem sovét-
stjórnin hafði á prjónunum voru stórkostlegt fyrirtæki.
Kremlstjórnin hefur boðið út starfskröftum og hæfileikum
færustu vísindamanna, vélfræðinga og skipuleggjenda Sov-
étríkjanna í þágu kjarnorkumálanna. Það eru fleiri menn
nú starfandi að hinum rússnesku kjarnorkuáætlunum en
að okkar áætlunum. Moskva hefur, m. ö. o. náð svo fljótt