Réttur - 01.08.1953, Side 72

208
RÉTTUR
tökum á leyndardómum kjarnorku og vetnis vegna þess
að vísindamenn og tæknifræðingar Sovétríkjanna eru mjög
góðir.------Ég segi í fullri alvöru: Ef okkar eigin til-
raunir að beizla vetnisorkuna mistakast, sem má ekki og
þarf ekki að koma fyrir, þá hafa Sovétríkin það á valdi sínu
að fara fram úr okkur og það verulega á tiltölulega skömm-
um tíma. —“ (The Times, 13. október 1953).
Þetta ramakvein bandaríska stórauðvaldsins er fyllilega
á rökum reist, en það þarf hinsvegar ekki að skelfa neina
aðra. Það sem er skelfilegt, er hin brjálæðislega ákvörðun
stjórnenda Bandaríkjanna, að halda áfram með auknum
hraða, þrátt fyrir þessa vitneskju, að framleiða sprengjur
með slíkum eyðingarmætti, að ekki þyrfti nema eina til
að leggja alla Lundúnaborg í rúst, í stað þess að taka upp
samninga um bann við þeim, sem hvað eftir annað hafa
verið boðnir af hálfu Sovétríkjanna.
Það uppnám, sem varð vegna tilkynningarinnar um vetn-
issprengju í Sovétríkjunum, hefur a. m. k. haft eina góða
afleiðingu, að draga athygli manna að þróun sem átt hefur
sér þar stað eystra og er stórum mikilvægari en nokkurt
vopn. Það eru þeir árangrar, sem náðst hafa í að laða
fram og hagnýta gáfur fólksins með uppfræðslu um vísind-
in og notkun þeirra. Hið mikla forhlaup, sem auðvald
heimsins og þá einkum hið ameríska hafði í fyrstunni fram
yfir Sovétríkin, er hröðum skrefum að hverfa, þrátt fyrir
ógnarlegt tjón í þrem styrjöldum. Þetta fyrirbrigði, sem
aðeins getur átt sér stað í sósíalistísku þjóðfélagi og mun
leiða í ljós betur og betur eftir því, sem tímar líða yfirburði
hinna sósíalistisku framleiðsluhátta hvað áhrærir verk-
legar framkvæmdir og menntir. í nútíma iðnaðarþjóðfélagi
er mikil afkastageta ekki fólgin í auknu striti né kauphækk-
unarbanni, heldur er hún undir því komin hve fljótt árangra
vísindanna gætir í gerð verkfæra og tækja. Hér er um það
að ræða að gera hlutina betur, fljótar og með minni efnis-
eyðslu. Því að lægsti framleiðslukostnaðurinn er ekki í
/