Réttur - 01.03.1962, Blaðsíða 4

68
R É T T U R
valdinu í eigin hendur. Alþýðan getur vissulega og mun halda á-
íram sinni lögskipuðu hagsmunabaráttu eftir gamla laginu og beita
ef til vill hverskonar nýjum skæruhernaði, — en hún er ekki lengur
örugg um að vinna varanlegar kjarabætur með því móti einu, ef
auðmannastéttin heldur áfram hinum ný-upptekna harðstjórnar-
hætti.
Harðstjórnin, sem auðvaldið kom ó 1959—'61 i viðureign stétt-
anna ó íslandi, verður að vikja og alþýðan að endurreisa íslenzkt
lýðræði í þeim efnum: koma ó því óstandi að alþýðan fói að njóta
þeirra kjarabóta, er hún knýr fram, í skjóli eðlilegrar staðfcstu i
vcrðlagi og gengi — og í krafti sifelldra STÓRSTÍGRA FRAMFARA.
Það alræði braskaravalds, að amerísku undirlagi, scm nú er verið
að reyna að koma ó hér, verður að víkja.
*
Verkamenn heila og handa á íslandi eiga að sameinast um þetta
verkefni. „Verkamenn handanna" í heiminum, hafa síðustu hundr-
að árin beitt heila sínum með þeim árangri að stétt þeirra er nú
forystustétt heims í sókn mannkynsins fram til betra jarðlífs og
fegurra. Verkamenn handanna á Islandi eru nú undirorpnir lengri
vinnuþrældómi en stétt þeirra í nokkru öðru landi Evrópu. Það eru
síðustu forvöð að rísa upp og varpa af sér þeirri vinnukúgun. —
Verkamenn heilanna, hinir dýrmætu sérfræðingar nútímans, —
þessi stétt, sem hálft mannkynið mun tilheyra á komandi öldum,
— eru reknir úr landi með launakúguninni, — þegar ísland bíður
með öllum sínum ónotuðu auðæfum eftir heila og höndum verka-
manna sinna.
Menntamenn og bændur — þessar stéttir íslands, sem á umliðn-
um öldum voru stoð og stytta sjálfstæðisbaráttu vorrar, — eru í æ
ríkari mæli að taka höndum saman við verkalýðinn í þjóðfrelsis-
baráttunni.
Öll hin sóra reynsla síðustu ára sýnir að allar þessar vinnandi
stéttir verða að sameinast. Hernómsmólið, landhelgismólið, sjón-
varpsmólið, spillingarmól yfirstéttarinnar, — allt sýnir þetta, að
þcssar vinnandi stéttir Islands verða að taka völdin i landinu i sinar
hcndur og stjórna landinu i sina þógu.
Þetta er stefna Sósiallstaflokksins og hefur lengi verið, þótt fram-
kvæmd þeirrar þjóðfylkingar hafi aldrei verið eins brýn og nú. —
Og sá hluti ísíenzkrar borgarastéttar, sem byggja vill upp sjálfstæða