Réttur


Réttur - 01.10.1972, Blaðsíða 13

Réttur - 01.10.1972, Blaðsíða 13
unnar og tengsl fólksins við land sitt. Ljóð Knuts, eins og: Við lifum, Heimilisöryggi og 40 ekrur lands, eru góð dæmi þess. Við finn- um hversu sárt skáldinu er um jörðina í Romsdalnum, sem fór í eyði, allar þær jarðir, sem eru að fara í eyði, og við bölvum því auðmagni, sem krefst þess, að fólk þjappist saman í stórborgum, og enginn spyr það, hvernig því líði, eða hvort það sé ham- ingjusamt í steinsteypunni, glerinu og stálinu. Við finnum líka, hversu tengdur skáldið hefur verið afa sínum, og hvernig gamli maðurinn skýtur upp kollinum aftur og aftur í kvæðunum og er kvæðið: Hann synti 86 ára gamall, eitt allra gleggsta dæmið um það. Þessi kvæði hafa líka gefið norska sjónvarp- inu tilefni til þess að gera 30 mín. langa mynd um Knut 0degárd og æskustöðvar hans. Knut sagði okkur líka frá kosningabarátt- unni um inngöngu Noregs í EBE og las skemmtilegt kvæði um og til Per Bortens, og tók fram um leið hversu mikinn svip sá maður hefði sett á kosningabaráttuna. Skemmtilegast var þó að heyra Einar Braga flytja kvæðið: Sól skal ráða. Fyrst færði hann móður sinni þá rauðustu, rauðustu rós, sem hann hafði fundið og las síðan þetta kvæði, sem segir svo margt, og því meira, sem við lesum það oftar. Svo undarlegt er það með þessi nútíma-ljóð, að þó við lærum þau ekki utanbókar, þá skynjum við hrynj- andi þeirra og við lesum þau afmr og aftur, og okkur opnast nýjar dyr — tungu og menningar. Eftir ljóðalesturinn eru leyfðar fyrirspurnir, sem fólk notar sér — í hófi þó. Ef til vill lýsir það bezt þeirri stemningu, sem þarna ríkti, að norska skáldið var beðið um að leika meira á flautu sína. Var það ung stúlka, sem það gerði, og var ánægjulegt að sjá hversu margt ungt fólk var í salnum þetta kvöld. Knut 0degárd Skáldið lék, og síðan bað hann gesti að syngja, og var vel tekið undir þá ósk. Þegar við hurfum út í myrkrið og regnið, hugsuðum við um hina nýju bók skáldsins, Knuts 0degárds, og hversu gaman væri að sjá hana og skynja óð hans til fólksins og náttúrunnar á móti auðmagninu. ó1. K. E. 205
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.