Réttur - 01.10.1972, Side 24

ugga afkomu þjóða sinna með slíku samstarfi
á atvinnu- og viðskipta-sviðum, myndu svo
Norðurlöndin enn efla þann þátt þjóðlífs,
þar sem þau þegar standa þjóða fremst í:
hverskonar alþýðutryggingar. Og jafnframt
kappkosta með umhverfisvernd og hverskon-
ar róttækum félagslegum ráðstöfunum að
forða þjóðum sínum frá þeirri eitrun um-
hverfisins, sem nú er að verða — og víða
orðin — bölvaldur og beinlínis lífshætta í
höfuðstöðvum stóriðjuvaldsins.
En hver verður að verða pólitík Norður-
landanna fjögurra gagnvart þeim þjóðum
Norðurlanda, sem einokunarvald Vestur-
Evrópu teygir nú hramm sinn yfir: Danmörk,
Færeyjar og Grænland?
DANMORK
Það hlýtur að vera skylda hinna Norð-
urlandanna að styðja eftir mætti þau öfl í
Danmörku, sem á einn eða annan hátt reyna
að viðhalda sjálfstæði Dana, fyrst og fremst
auðvitað á menningar- og félagsmála-sviðinu,
en einnig þegar þau reyna að rísa upp gegn
oki því, sem einokunarhringarnir beygja
Dani undir, þótt svo vel verði gefið á básana.
Enn er Efnahagsbandalagið sem eitl ríki
ekki í svo föstum skorðum, að ekki sé hugs-
anlegt að brjótast út úr því án hernaðarátaka
eins og við uppreisnargjarnan landshluta
væri að ræða. Og með meir en þriðjung Dana
nú þegar andvígan Efnahagsbandalaginu,
væri vissulega möguleiki á breyttri afstöðu
þjóðarinnar, ekki sízt ef Norðurlöndin f jögur
gætu vísað Dönum á örugga markaði fyrir
þær afurðir, sem nú urðu þess valdandi að
meirihluti þjóðarinnar beygði sig af ótta við
að missa markaði fyrir þær.
FÆREYJAR
Færeyjar hafa þegar sína sjálfstjórn og
ætla sér ekki að innlimast í Efnahagsbanda-
lagið. Barátta hinnar duglegu og harðgeru
færeysku þjóðar fyrir lífi sínu og sjálfsfor-
ræði er eðlilega örðug svo sem flestum smá-
þjóðum á öld hinna voldugu samsteypa.
Norðurlönd verða því að líta á það sem sér-
staka skyldu sína að styðja þennan minnsta
norræna bróður í lífsbjargarviðleitni hans.
Við Islendingar þurfum ekki hvað sízt að
sýna þá skyldurækni, svo sem þegar er hafið.
GRÆNLAND
Hinsvegar verða vafalaust nokkur, ef til
vill margbrotin og flókin átök um hvort
Grænland verður áfram með þeim norrænu
þjóðum, sem utan Efnahagsbandalagsins
standa, eða lendir annaðhvort í gini EB- auð-
valdsins eða þess bandaríska.
Það er engum efa bundið að auðhringar
Vestur-Evrópu líta þegar gráðugu girndar-
auga til Grænlands og þeirra auðæfa, sem
þar finnast í landi og sjó. Það er skylda
Norðurlanda að hindra að það auðhringavald
klófesti Grænland.
Sá aðili, sem á að ráða Grænlandi er auð-
vitað það fólk, er landið byggir. Og það er
það fólk, sem á að fá að njóta auðæfa þess,
eins og það hefur goldið fátæktar þess og
erfiðleika, meðan töfravald tækni og vísinda
hafði enn ekki opnað gullkistur landsins.
Danmörku á ekki að haldast uppi að ofur-
selja Grænland Efnahagsbandalaginu.
Fulltrúi Grænlendinga á þingi Dana,
Moses Olsen, hefur þegar gert kröfur til
sjálfstjórnar fyrir Grænland. Vitað er að
meirihluti Grænlendinga er andvígur innlim-
un landsins í Efnahagsbandalagið. Og Norð-
urlöndum ber að standa við hlið Grænlend-
inga í þessum efnum og hjálpa þeim til þess
að knýja fram nógu víðtæka sjálfstjórn til
þess að landið haldist utan EB.
216