Réttur - 01.04.1978, Blaðsíða 18

Hvaða afl getur bjargað?
IJað er ekki efnilegt að líta til borg-
araflokkanna, sem sjálfir hafa valdið
þeim vandræðum, sem Island er komið í.
Sjálfstœðisflokkurinn heiur nú að vísu
fengið áminningu frá þjóðinni: orðinn
minni en nokkru sinni fyrr, en þó enn
32% þjóðarinnar. Þar virðist sú lágkúra,
er gxóðavonin og valdagimdin skapa,
vera allsráðandi. Eitir að flokkurinn
missti þá foringja sína, sem djarfast og
best gátu hugsað, er mikið reið á, Ólaf
Thors og Bjarna Benediktsson, örlar
ekki á mönnum, er líklegir væru til að
gerbreyta ófarnaðarstefnunni. Heildsalar
eiga og ráða þrem dagblöðum, sem vart
munu þora að skilgreina orsakir yfirvof-
andi hruns. - Þó má ekki fortaka að finn-
ast mættu þeir menn í röðurn flokksins,
jafnvel þingflokksins, sem hefðu þá víð-
sýni að taka undir við þá djörfu stefnu,
er aljrýðan verður að marka. En slíkum
mönnum yrði þó enn meiri vandi á
höndum en Ólali Thors var 1944 og
klofnaði þó flokkurinn um nýsköpunar-
stjórnina Jiá.
Framsókn hefur í þessum kosningum
fengið makleg málagjöld tvískinnungs-
háttar síns og sífelldra svika við nauðsyn-
legustu aðgerðir, sem vinstri stefna á ís-
landi krefst. Framsóknarflokkurinn hef-
ur nú glatað þeirri „milliflokks“-afstöðu,
sem hann hefur haft í hálfa öld og gert
hafa honum fært að ,,versla“: semja og
svíkja á víxl til hægri og vinstri. Nú verð-
ur ekki aðeins Framsókn, heldur og Sam-
band ísl. samvinnufélaga að gera upp við
sig, hvar Joessir aðilar ætla framvegis að
standa í stéttabaráttunni á íslandi.
Vilhjálmur Þór hafði á sínum tíma
forgöngu um að tjóðra Sambandið og
90
Framsókn við ameríska auðhringi og ís-
lenskt heildsalavald — og það var jafnvel
hugsað um innlimun íslands í auðvalds-
kerfi Bandaríkjanna (Coca-cola-stjórnin
var táknræn tilraun).
Á Framsókn menn, sem þora að höggva
á þetta tjóðurband og gera SÍS og fyrir-
tæki þess, þar með Vinnumálasamband-
ið, að vopni í frelsisbaráttu íslenskrar al-
jjýðu við innlent og erlent auðvald? -
Eitt sinn sýndi Framsókn ])á reisn að gera
slíkt: Það var 1961, er hún annars vegar
lét Vinnnmálasambandið kljúfa sig út úr
samfélaginu við reykvíska auðvaldið og
semja sjálfstætt við verkalýðinn á Akur-
eyri, og hins vegar lýsti hún yfir Jdví með
Alþýðubandalaginu að hún myndi rifta
nauðungarsamningnum, sem Ihald og
kratar gerðu við Breta um að stækka
aldrei fiskveiðilögsöguna upp úr 12 míl-
um, nema með þeirra leyfi eða Haagdóm-
stólsins.
Það er því ekki rétt að útiloka Jrann
„fræðilega" möguleika að innan Fram-
sóknar yrði risið upp, nú þegar á heljar-
þröm er komið - hugsjónastelna Hall-
gríms Kristinssonar2 og brautryðjend-
anna hafin til valda á ný, samvinnuhreyf-
hreyfingin og öll hennar tæki gerð að
voldugu afli í stríði við dýrtíð, heildsala,
okur og auðvald, innanlands og utan -
og þar með skapað það bandalag verka-
lýðs- og samvinnuhreyfingar, er ætíð
vakti fyrir bestu mönnum samvinnu-
hreyfingarinnar.3 Slíkt bandalag myndi
bjarga íslandi og ráða lslandi.
En til þess að svo megi verða þarf nán-
ast uppreisn — ef ekki „byltingu" - í
Framsókn og SIS.
Þá er Jiað Alþýðufloltkurinn.
Alþýða landsins gerði á honum krafta-
verk, bjargaði honum frá yfirvofandi tor-