Réttur - 01.04.1978, Blaðsíða 41

Frá landsfundinum þar sem Ásgeir Blöndal flutti þessa ræðu.
flokkur þarf líka að kunna að hlusta,
kunna að leggja eyru við jörð til að nema
dyn aðfarandi veðra. ()g það er raunar
ekki nóg, hann verður líka að kunna að
hfusta á raddir liðsmanna sinna og á
raddir þess fólks sem barist er með og
barist er fyrir og stendur kannski all-
Ijarri. I>ær raddir kunna á stundum að
vera ógreinilegar og það sem ýjað er að
°ljóst og jafnvel mótsagnakennt, en þau
sannindi, sem þar kunna að felast, á góð-
llr flokkur að sía frá, skýra og ydda og
bæta þeim í vopnabúr sitt. Góður flokk-
Ur verður að varðveita jarðsamband sitt.
hessi skilgreining mín á góðum verka-
lýðsflokki er vísast ófullkomin, en ég
v°na að hún sé eitthvað í áttina. Og ósk
*nín er sú að flokkur okkar megi tileinka
Ser þessa eiginleika í sem ríkustum mæli.
Ekki skal ég leyna því að mér finnst á
stundum eins og það sé dálítið reimt í
Eringum Alþýðubandalagið og að þar
séu á sveimi ýmis og ólík fyrirbæri. Ég
þykist kenna þar anarkisma af margskon-
ar tagi, afturhverfa rómantík, trotskisma
og ýmsa gamla barnasjúkdóma vinstri
hreyfingar. Stundum er þar á ferð eins-
konar dalakofa-sósíalismi eða þá marx-
isminn í leikfangalandi sem skyldar ekki
nokkurn mann til neins. Um sírenusöng
venjulegs kratisma skal hér ekki rætt né
heldur afskræmdar vestrænar útgáfar af
sósíalískum viðhorfum runnum upp á
fjarlægum slóðum og við gjörólíkar að-
stæður.
Oll þessi fjölbreytni orkar dálítið und-
arlega á gamlan kommúnista, sem var
kennt það í æsku að sósíalisminn væri
kenningin um skilyrðin fyrir frelsun
verkalýðsins og barátta í anda þeirrar
kenningar. I>að er að vísu eðlilegt og ekk-
ert nýtt að uppi séu ýmis tilbrigði í þess-
um fræðum og að ólíkar sögulegar for-
sendur og félagslegar aðstæður láti þar
t. d. til sín taka. En fjölbreytnin nú virð-
ist óvenju mikil og hræringarnar marg-