Réttur - 01.01.1982, Blaðsíða 21

borgarstjórn sem heild mat störf Sigfúsar
mikils og vottaði minningu hans þakklæti
sitt, er hans missti við, með því að borgar-
stjórn sæi um útför hans í heiðursskyni.
*
Það eru margar þurrar tölur, sem hér hef-
ur verið vitnað í til þess að sýna hver máttur
og áhrif Sósíalistaflokksins voru í Reykja-
vík, meðan Sigfúsar enn naut við og hið
kalda stríð og sá mannskemmandi, múgsefj-
andi og forheimskandi ameríski áróður, sem
nú hefur dunið yfir í aldarþriðjung, eigi var
hafinn fyrir alvöru.
En til þess að lýsa Sigfúsi sem þeim
ógleymanlega félaga, bardagamanni og
ræðusnillingi sem hann var, held ég að ég
verði að fá að vitna í nokkuð af því, sem ég
skrifaði um hann á fimmtugsafmæli hans —
og siðan láta verk hans tala, hvað ræðu-
snilldina snertir:
FÉLAGINN OG
BARÁTTUMAÐURINN
,,Það er hverjum manni gæfa að eignast í
lífinu slíkan félaga og vin, sem Sigfús Sigur-
hjartarson er.
Hann hafði starfað í Alþýðuflokknum um
tíu ára skeið, þegar við vorum báðir settir rit-
stjórar Þjóðviljans við sameiningu vinstra
arms Alþýðuflokksins og Kommúnista-
flokksins. Hárbeitt ádeila hans og sú ótrú-
lega atorka, sem hann býr yfir, nutu sín þá í
hinum síharðnandi átökum við innlent og er-
lent afturhald, unz brezka hervaldinu þótti
tími til kominn að kæfa rödd Þjóðviljans.
Saman vorum við fluttir út og saman
dvöldum við í fangavistinni.
Furðulegt fannst mér þá að upplifa
hvernig hinn harðskeytti ádeilumaður og sí-
starfandi atorkumaður kom allt í einu fram
sem gagnmenntaður grasafræðingur, — sem
ættfærði hvert strá og blóm, meðan enn var
hægt að fá að vera úti og athuga grösin, milli
þess sem askan breiddist yfir þau úr brunun-
um í borginni, — og sem stóískur heimspek-
ingur, er tók með ró og húmori hverju sem
að höndum bar, og lét sem hertekinn fangi
ekki undir höfuð leggjast að gera úr fangels-
inu ráðstafanir til að framlengja víxil á rétt-
um degi úti á íslandi, sjálft brezka heims-
veldið skyldi ekki fá hallað orðheldni hans
með ofbeldi sínu. Og enn man ég hve kank-
vís Sigfús var, er hann sýndi okkur „hnífa-
pörin” sín úr Brixton-fangelsinu, er honum
hafði tekizt að „nappa” með sem minjagrip-
um og myndir eru birtar af í „Virkinu í
norðri”, — nokkurt herfang höfðum við þar
með tekið á móti og ofurlítið náð okkur niðri
á Bretanum.
Saman vorum við fluttir heim og eftir hina
miklu sigra verkalýðshreyfingarinnar og
Sósíalistaflokksins 1942 hlóðust nú á Sigfús
þau óþrjótandi og ábyrgðarmiklu störf í
þágu almennings, sem að lokum á síðasta ári
höfðu nær brotið heilsu hans.
Þingmennskan, bæjarstjórnar- og bæjar-
ráðsstarfið, ásamt hinu mikla verki hans í
skólamálum, samvinnumálum og trygginga-
málum o.fl. o.fl. — allt hlóðst þetta nú á
hans herðar og á öllum sviðum var hann
hinn afkastamikli, raunhæfi stjórnmála-
maður, sem þrauthugsaði hvert mál og
markaði stefnur í því. Fyrir hvern sem þekkir
hvílíkur erill fylgir slíkum störfum á landi
voru, ekki sízt er svo vinsælir menn sem Sig-
fús eiga í hlut, er hvers manns vandræði vilja
leysa, er hægt að gera sér í hugarlund hvílíks
starfs þau kröfðust.
Og þó var aðalstarf Sigfúsar eftir: Rit-
stjórn Þjóðviljans ásamt þrotlausu flokks-
21