Réttur


Réttur - 01.01.1982, Blaðsíða 49

Réttur - 01.01.1982, Blaðsíða 49
Tvær smámyndir úr lífí Halldórs Laxness og rita hans I. Salka Valka í Buchenwald Árið 1941 var gefin út í Prag þýðing á ,,Sölku Völku” á tékknesku og hét „Salce Valce”. Tékkóslóvakía var þá komin undir yfirráð þýskra nasista, en hjá þeim var Hall- dór Laxness og bækur hans bannfærðar sem kunnugt er. Líklega hafa ritskoðunarmenn tékkneskir álitið að svo „arískur” rithöfund- ur sem íslendingur einn hlyti að vera með öllu saklaus af því að geta verið „kommún- istískur áróðursmaður” og því leyft bókina án þess að lesa hana. Svo fór eftir að Buchenwald-fangabúðirn- ar miklu voru settar á stofn — rétt hjá Weimar Goethe og Schillers — að þar var meðal annara verri stofnana bókasafn, því þarna dvöldu stundum upp undir 100.000 manns. Og meðal tékkneskra bóka, sem þar voru, var „Salka Valka”, útgefin 1941. — Ekki munu ritskoðararnir í Buchenwald hafa verið vitrari en þeir í Prag! Nú er — fyrir utan alla aðra kosti þeirrar bókar — því svo farið að megnið af ræðum þeim, sem Arnaldur er látinn halda, eru beinar uppprentanir úr Kommúnistaávarp- inu. Halldór hefur vafalaust hagað þvi svo til að undirstrika þannig „rétttrúnað” og máske ósjálfstæði Arnalds að láta hann flytja boðskapinn svo bókstaflega. En í Buchenwald var ekki auðvelt um að- gang að slíkum boðskap. Þvi fór svo að meðal þeirra þúsunda tékkneskra fanga, er þarna dvöldu lengur eða skemur, þá varð „Salka Valka” hin eftirsóttasta bók. Svo sagði mér góður tékkneskur félagi, er ég kynntist í Prag í október 1945, og hafði hann sjálfur verið í Buchenwald síðasta ár fjögurra ára fangabúðavistar sinnar all víða, að „Salka Valka” hefði verið svo þrautlesin af þúsundum fanga að vart hefði bók sú hangið saman. — En mörgum hafði hún hit- að um hjartaræturnar og ekki síst sá andlegi sigur „Fuglsins í fjörunni” og „Vínviðarins hreina” að geta smogið frá útkjálkum ís- lands gegnum allar torfærur hins nasistíska harðstjórnar-vefs inn til fanganna í Buchen- wald-fangabúðunum og glatt hjörtu þeirra með því að þrátt fyrir allt verði hinn frjálsi andi hins vinnandi manns öllum ofsóknum drottnaranna yfirsterkari að lokum. E.O. 49
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.