Réttur - 01.04.1976, Side 5

Einar Olgeirsson
Nýsköpun þjóðfélagsins
eða —
Burgeisastéttin er með óstjórn sinni á efnahagslífinu að steypa þjóðfélaginu í glöt-
un, ofurselja ísland í amerískt skuldafangelsi. Greiðslubyrði þjóðarinnar af erlendum
skuldum er orðin tæp 20% útflutningsverðmætis.
Það eru brátt siðustu forvöð að verkalýðurinn og bandamenn hans taki stjórn lands-
ins í sínar hendur, forði þjóðinni frá yfirvofandi ógæfu og hruni og taki að byggja
trausta mannfélagsskipan í stað ringulreiðarinnar.
Ríkisstjórn á íslandi er annaðhvort stjórn
á efnahagslífi þjóðarinnar, — eða ekki neitt:
óstjórn, sníkjulífs-gerill í þjóðarlíkamanum.
ÓSTJÓRN — EYÐSLA — RÁNYRKJA
Það hefur verið höfuðregla íslenskrar
burgeisastéttar alla tíð síðan amerískt auð-
vald tók að sér yfirstjórn efnahagsmála hér
1947 og kæfði þann vísi að áætlunarbú-
skap,1’ er nýsköpunarstjórnin kom á, að ríkja
skyldi glundroði í efnahagslífinu: kallaður
„frjáls verslun, frjáls fjárfesting”. Afleiðingin
blasir nú við í allri sinni „dýrð":
Vidskiptaballinn við útlönd er 1974 og
1975 alls 43,7 miljarðar króna. Erlendar
sknldir um síðustu áramót, reiknaðar með
núverandi gengi (dollarinn 180 kr.) nálgast
nú 80 miljarða króna eða næstum IV2 milj-
ón króna á hverja fjögurra manna fjölskyldu
á Islandi. Greiðslubyrðin af þessum skuldum
nálgast nú 20% af útflutningstekjunum og
verður meiri næstu árin. (Erlendar skuldir
voru 76 þús. kr. á mann 1970 (miðað við
núgildandi gengi), en 1976 eru þær 360 þús.
kr. á mann).
Með „frjálsu versluninni" er verið að
steypa þjóðinni í óbotnandi skuldafen.
Sami þjóðhættulegi glundroðinn á sér stað
í fjárfestingunni:
Islendingar fjárfesta hlutfallslega meir af
þjóðartekjum en flestar aðrar þjóðir, sósíal-
istísku ríkin ekki undanþegin:
Fjármunamyndun var á árunum 1972—3
eftirfarandi í hlutfalli við þjóðarframleiðslu:
27% 1972, — 30.2% 1973, — 34,8%
1974 — og 36.7% 1973 (bráðabirgðatölur),
— eða í miljörðum króna 64 miljarðar árið
69