Réttur - 01.04.1976, Blaðsíða 8

stétt til skaða og skammar. En megna þær
hugsjónir að slíta þau bönd?
Það, sem úrslitum ræður um hvort brask-
valdinu verði hnekkt er verkalýðshreyfingin
— og þar um síðar.
En það, sem liggur við, ef stefnt verður
áfram sem nú horfir, — ef braskvaldið fær
að ganga óreiðubraut sína til enda, — er
eftirfarandi:
Verslunarauðvaldið mun enn einu sinni
reyna að velta öllum byrðunum af óreiðu-
skuldunum yfir á alþýðuna, pína hana niður
í fornu fátæktina á ný, — gera „fátæktina
að þeim skömmtunarstjóra3) er jafnar við-
skiptahallann, — en verkalýðurinn mun loka
þeirri leið sem fyrr. Til þess eru fagleg sam-
tök hans nógu sterk og harðskeytt. Þá mun
verslunarvaldið aðeins sjá eina leið til að
viðhalda allri óreiðu sinni, eyðslu og stjórn-
leysi:
selja hervaldi og auðvaldi Bandaríkjanna
afnotin af herstöðvum og orkulindum Islands
til langs tíma fyrir mjög hátt verð.
„SAM FRÆNDI“ HAFI FJALLKONUNA
Þeir menn, sem móðursjúkir og blekktir
gerðu samningana um Nato og herstöðvarnar
1949 og 1951, munu flestir hafa trúað því
að þeir væru þar með að tryggja lýðræði og
sjálfstæði Iandsins. Verknaður þeirra var
jafn illur og hættulegur, þótt hann væri í
sjálfsblekkingu og ofstæki framinn. En ein-
mitt af því þeir bestu þeirra trúðu á nauð-
syn þess fyrir Island, þá bannaði sjálfsvirð-
ing þeirra þeim að taka fé fyrir leigu á
Keflavíkurvelli, afnot hans skyldu vera fram-
lag Islands til „eigin varna”.
En ofstækismennirnir, sem heimta alræði
brasksins — „frjálsu verslunina" eins og þeir
kalla það, — hafa engar slíkar siðferðilegar
hömlur. Þeir skynsömustu þeirra sjá að það
er ekki verið að hafa herstöðvar hér íslands
vegna, heldur er það aðeins í þágu Banda-
ríkjanna, en Islandi hættulegt, ef til stríðs
kæmi. Þeir eru kaldrifjaðir kaupsýslumenn,
reiðubúnir að versla með allt: Fjallkonuna
líka. — Og ef frjáls verslun getur ekki lifað
öðru vísi, þá „frjáls verslun með Fjallkonuna
líka." Ef fasistar Spánar, afturhaldsflokkar
Tyrklands og grískir auðmenn fá það vel
borgað að ljá amerísku auðvaldi land sitt til
herstöðva, því í ósköpunum skyldu þá ekki
íslenskir „frelsisunnendur" og „sjálfstæðis-
hetjur" líka láta það kosta dýrt? „Business er
business" — og „góðir kaupsýslumenn" eru
ekki nein börn í viðskiptamálum eða burðast
með óþarfa blygðunarsemi sem stúlka sú
forðum daga, er blítt hafði látið að erlendum
hermanni en sagði, er hann ætlaði að borga
henni fyrir blíðuna: erm vitlaus, heldurðu að
ég sé mella.
Og ef farið er að selja á annað borð flug-
velli, máske flotaaðstöðu, því þá ekki foss-
ana líka?
Það er engu líkara en Luns, framkvæmda-
stjóri Nato, sé að gefa slíkum sölumönnum
undir fótinn að selja Bandaríkjamönnum af-
notin dýrt, þegar hann talar um að það
myndi kosta Bandaríkin 22000 miljónir doll-
ara (eða 4000 miljarða ísl. kr.) að koma sér
upp flota flugvélamóðurskipa í stað Kefla-
víkurflugvallar og þó alls ekki ígildi hans.
Mikið má vera ef við eigum ekki eftir að
heyra þessa tölu færða fram sem rök algerrar
landsölu af hálfu þeirrar braskarastéttar, sem
af taumlausri græðgi eftir gróða, óforsjálni
og stjórnleysi er að eyðileggja jafnt lífsgrund-
völl þjóðarinnar, fiskstofnana, sem efnahag
hennar.M
Vesaldómurinn í landhelgismálinu nú sem
og landráðasamningurinn 1961 sýnir að lítil
takmörk eru fyrir undirlægjuhættinum gagn-
vart Nato-veldinu jafnvel þegar burgeisa-
72