Réttur - 01.08.1976, Qupperneq 2

nógu gamlir til þess að hægt sé að græða á þeim við vínsölu, — í stað þess
að reisa handa þeim fagrar menningarmiðstöðvar: æskulýðshallir i stað
verslunarhalla. — Innflutningsverslunin veldur óskaplegri eyðslu og steypir
þjóðinni í stórskuldir af því hún er rekin fyrst og fremst í hamslausu gróða-
skyni, en ekki til þess að fullnægja raunverulegum þörfum þjóðarinnar.
Þannig mætti lengi telja.
Gifta lands og þjóðar veltur á því að launastéttir landsins sameinist gegn
kúguninni, sem þær eru beittar, gegn ofurvaldi gróðaaflanna í þjóðlífinu.
örlög ráðast af því, hvort stór hluti alþýðu landsins lætur blindast enn —
eða hvort hún rís upp öll í sínu samtakaveldi, berst og sigrar.
★ ★ ★
Alþjóðamál sósíalismans eru allmikið á dagskrá í þessu hefti. Dauði Maós,
Berlínarþing evrópskra kommúnista o. fl. gefa sérstakt tilefni til alvarlegra
hugleiðinga. Islenskir sósíalistar þurfa að gera sér það fyllilega Ijóst að við
erum einn hluti af heimshreyfingu sósíalismans: kommúnista, sósíaldemó-
krata og annarra sósíalista. Við þurfum að líta á þá heimshreyfingu frá
háum sjónarhóli, (forðast samt einangrun í fílabeinsturni), hefja okkur upp
yfir þann krit, sem stendur heimshreyfingunni fyrir þrifum, en standa fast
á grundvelli stefnunnar, tryggir hugsjón sósíalismans, en jafnframt vera
minnugir þess að sósíalisminn er í dag eigi aðeins útbreiddasta hreyfing
mannkynssögunnar, heldur og sterkasta vald í veröld, þegar allir sósíalistar
standa saman, við hvað svo sem þeir kenna sig. En munum og að því valdi,
er reisn og hetjuskapur skóp en viska og forsjá festi, fylgja hættur, —
hættur misnotkunar, valdhroka og ofstækis, — ef alþýðan er ekki nægilega
pólitískt þroskuð og virk, til þess að beita í æ ríkara mæli sjálf sínu póli-
tíska valdi.
★ ★ ★
,,Réttur“ hefur í hálfa öld að sínu litla leyti reynt að vinna að því að skapa
og efla þennan pólitíska þroska verkalýðs og allrar alþýðu. Það er honum
því mikið fagnaðarefni að finna að sívaxandi fjöldi Islendinga kann að meta
þá viðleitni og þakkar þeim verkalýðsfélögum og -samtökum alveg sér-
staklega, er senda honum kveðjur á þessum tímamótum. Endanleg frelsun
alþýðu verður að vera hennar eigið verk. Enginn foringi, enginn flokkur
getur unnið það verk fyrir hana, hve vel sem slíkir aðilar leiða hana jafnvel
um örðugustu hjallana, af hve mikilli snilld sem þeir svo grípa tækifærin
til sigranna á úrslitastundunum í nafni hennar. Og öll stéttabaráttan í auð-
valdsþjóðfélaginu-.beiting samtakanna, efling sósíalistísku flokkanna, öflun
fræðslu og þekkingar á mannfélagsmálum, — þarf að vera allri alþýðu
skóli til þeirrar sjálfsstjórnar, sem er forsenda þess að sigrarnir, líka loka-
sigurinn, nýtist henni til fulls.