Réttur


Réttur - 01.08.1976, Blaðsíða 31

Réttur - 01.08.1976, Blaðsíða 31
HUGLEIÐINGAR VIÐ DAUÐA MAO-TSE-TUNG MAO-TSE-TUNG er látinn, andaðist 9. september. Kommúnistaflokkur Kína hefur misst alla þrjá mestu og bestu leiðtoga sína á einu og sama ári: CHOU EN-LAI, CHU TE og nú síðast þjóðar- leiðtogann mikla, Mao formann. I fyrsta sinn við lát eins mesta mikil- mennis sósíalismans bregður svo við að for- ustumenn borgarastéttarinnar víða um heim viðurkenna mikilleik leiðtogans, þó komm- únisti sé, láta ekki hatrið og óttann við kommúnismann blinda sig, — máske hjálpar núverandi utanríkispólitík kínverska ríkisins þeim líka til að sjá og viðurkenna. Einn slíkur leiðtogi, Peyrefitte, fyrrum mennta- málaráðherra Frakka segir: „Sennilega hefur engin persóna mankynssögunnar haft önnur eins áhrif á þjóð sína og hann. Jafnvel Cæsar, Alexander mikli og Napoleon komast þar ekki í samjöfnuð við hann.” En hvernig stendur á því að einmitt okkar tvær aldir, hin 19. og 20„ fæða af sér mestu mikilmenni sögunnar, þegar hlutlægt er skoðað, menn eins og Marx og Engels, Lenín og Mao? Ástæðan er sú að verkefnin, sem nú er mögulegt að vinna og eru unnin með sigrum sósíalismans, valda mestri ger- byltingu í lífi hverrar þjóðar og mann- kynsins alls, skipta mestu sköpum í ver- aldarsögunni allri hingað til — og lengi frameftir. Þessi verkefni kalla á mestu og bestu menn þjóðanna, verða til þess að þeir — vaxa með verkefnunum, er þeir glíma við að finna þá lausn, sem við á í þeirra landi, á þeirra tíma, — móta og þroska það samhuga mannval, hinn marxistíska fjölda-flokk, er megni að taka forustu fyrir alþýðunni, — og beita í hverju landi, á hverjum tíma þeirri stjórnlist og þeirri bardagaaðferð, sem vekur og virkjar hinn vinnandi fjölda til þeirrar baráttu, er að lokum leiðir til sig- urs. Hver er grundvöllurinn að þeim mikilleik Mao formanns, sem jafnvel ofstækisfyllstu andkommúnistar nú viðurkenna? Hvernig gat það kraftaverk gerst að reisa 600 miljóna hungrandi, fátæka og kúgaða bændaþjóð úr niðurlægingu, er gerði hana að fótaþurrku framandi auðvalds, upp í að verða þriðja 167
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.