Réttur - 01.08.1976, Qupperneq 16

Myndir af félögunum frá þessum árum eru fáar. Hér sjást þeir ión Guðmann, Brynjólfur Bjarnason
og Þóroddur Guðmundsson, einn þesti leiðtogi verkalýðsins á Siglufirði, utan við hús Jóns Guð-
manns, líklega 1930.
fram þá samþykkt á Alþýðusambandsþingi
að ganga í II. Internationale, Alþjóðasam-
band sósíaldemókrata. Um leið neituðu þeir
,,] ajnaðarmannafélaginu Spörtu," félagi
kommúnistanna í Reykjavík, um inngöngu
í flokkinn. Friðurinn í flokknum var rofinn,
útilokunarstarfsemin gagnvart kommúnistum
hafin.
F.n einhver fegursti vitnisburðurinn um
viðtökurnar, sem Réttur fékk og vinsældirn-
ar, er hann þá aflaði sér, er frá unglingi, sem
þá var 15 ára og lýsir því 16 árum síðar.
Við, sem þá hófumst handa við Rétt vorum
22 til 28 ára gamlir, fullir af eldmóði resk-
unnar og gátum því enn skírskotað til hennar
og hrifið hana.
Látum oss ljúka þessum kafla með þessari
frásögn Sigurðar Guðmundssonar, blaða-
manns og ritstjóra Þjóðviljans — og um
tíma Réttar, — er hann tók við ritstjórn
Réttar um skeið 1943. (Sigurður var fæddur
1912):
„Eins og flestir jafnaldrar mínir í hreyf-
ingu íslenskra sósíalista á ég Rétti stóra skuld
að gjalda. Enn verð ég altekinn þakklátri
gleði, ef ýtt er við minningu um haustkvöld-
ið heima í Borgarfirði (þ.e. eystra E.O.), er
ég fékk hann fyrst í hendur, þá fimmtán ára
heimalningur. Þyrkingsstormur var um dag-
inn og fiskur breiddur á alla reitina. Undir
kvöldið var kuldinn orðinn ömurlegur, en
síðasta sprettinn í samantektinni bar ég á
börum móti sjómanni, sem verið hafði víða
um land og mörgu kynnst. Eins og endranær
fór ég að snapa eftir bókum, og sjómaðurinn
sagði mér frá tímaritinu Rétti og ritstjóra
hans, Einari Olgeirssyni. Kuldi og ömurleiki
hauströkkursins vék fyrir hrifningu hans af
152