Réttur - 01.01.1993, Qupperneq 35

haldið yrði sérstakt aukaþing til afgreiðslu
'nálsins, eftir áramót.
Einar Olgeirsson gat þess að Sósíalista-
flokkurinn vildi taka málið til meðferðar
á yfirstandandi þingi hið allra bráðasta,
ekki síðar en um 1. desember og afgreiða
Það í byrjun næsta árs.
Haraldur Guðmundsson óskaði eftir að
er>gar ákvarðanir yrðu teknar um málið á
alþingi fyrr en lokið væri aukaflokksþingi
Alþýðuflokksins, er saman ætti að koma
24. þm.
Að gefnu tilefni bætir Bjarni Bene-
diktsson því við, að það sé álit Sjálfstæð-
'sflokksins að málinu sé stefnt í hættu
■neð því að draga þinglega afgreiðslu þess
fram yfir 17. maí 1944.
Hermann Jónasson óskaði bókað:
„Framsóknarfl. vill benda hinum flokk-
Ur>um á að það skifti mjög miklu máli fyr-
,r lausn sjálfstæðismálsins að samkomu-
iag
náist milli sem allra flestra um lausn
Þess. Við það var miðað í upphafi og hef-
jr einatt ver farið þegar sú regla var brot-
lr>- Þess vegna bendir flokkurinn á að
heppiiegt væri að reyna að ná samkomu-
'agi
um afgreiðslu máísins dagana 17. -
2Þ. maí þegar þrjú ár eru liðin frá tilkynn-
lngu þingsins 1941. Nú skilst mér að nei-
hvætt svar við þessu liggi fyrir frá Sjálf-
stæðisflokknum og verður það að liggja
skýrt fyrir áður en lengra er haldið um-
raeðum um þetta mál.“
Dómsmálaráðherra (Einar Arnórsson
~~ innskot mitt — SG) beindi þeirri fyrir-
sPurn til fulltrúa Sjálfstæðis- og Sósíalis-
tafl. hvort flokkar þeirra gætu fallist á að
f^esta að taka ákvörðun af sinni hálfu um
Það að málið yrði lagt fyrir Alþingi á yfir-
standandi þingi, þar til nokkrir dagar
væiu liðnir af aukaflokksþingi Alþýðu-
*'°kksins ef vera mætti að það leiddi til
samkomulags. Bjarni Benediktsson og
Einar Olgeirsson lýstu yfir því, að um það
gætu þeir ekki gefið ákveðnar yfirlýsingar
af hendi sinna flokka, en allur dráttur á
ákvörðun um framlagningu væri þeim
mjög andstæður.“
Á næsta fundi nefndarinnar var Stefán
Jóhann yfirheyrður um afstöðu flokks-
þings Alþýðuflokksins sem þá virðist hafa
staðið yfir. Stefán Jóhann treysti sér ekki
til að kveða upp úr með afstöðu flokks-
ins, en flokksþingið hefði veitt þingflokki
og miðstjórn umboð til að fara með málið
á grundvelli ályktunar sem í raun ítrekaði
aðeins fyrri afstöðu flokksins. Afstaðan
var sú að gera ekkert í málinu fyrr að
loknum viðræðum við dönsku stjórnina
eins og áður er komið fram. Það þýddi í
raun að málinu var frestað fram yfir
stríðslok.
Á sama fundi nefndarinnar lagði for-
maður, Bjarni Benediktsson (í forföllum
Gísla Sveinssonar) fram drög að sameig-
inlegri yfirlýsingu flokkanna á þessa leið:
„Þingflokkar Framsóknarflokksins, Sam-
einingarflokks alþýðu — Sósíalistaflokks-
ins og Sjálfstæðisflokksins lýsa yfir því að
þeir muni standa saman um lausn sjálfstæð-
ismálsins og hafa ákveðið að bera fram á
alþingi lýðveldisstjórnarskrárfrumvarpið
samkvæmt tillögum milliþinganefndar-
innar í byrjun júnímánaðar nk. og verði
þing kallað saman eigi síðar en 10. janúar
1944 til þess að afgreiða þetta mál.“
Þessi yfirlýsing flokkanna birtist svo
með lítið breyttu orðalagi sólarhring síð-
ar eða sama daginn og þingi Alþýðu-
flokksins lauk og má segja að þar með
hafi verið lítið svigrúm eftir fyrir Alþýðu-
flokkinn til að þvælast fyrir málinu.
Þar með má segja að stjórnarskrár-
nefndin hafi lokið störfum og skilað af sér
frumvarpi til alþingis sem stjórnin síðan
flutti í meginatriðum.
35