Morgunblaðið - 14.01.2006, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. JANÚAR 2006 43
MINNINGAR
✝ Helgi Runólfs-son fæddist á
Gljúfurá í Borgar-
firði 10. júní 1924.
Hann lést á heimili
sínu 5. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Runólfur
Eyjólfsson, f. 24. júní
1889, d. 29. janúar
1947, og Sigríður
Magný Ingjaldsdótt-
ir, f. 16. ágúst 1888,
d. 15. febrúar 1972.
Systur Helga eru Jó-
hanna Árný, f. 2. jan-
úar 1921, d. 16. september 2004 og
Laufey Karitas, f. 11.desember
1926.Hinn 12. september 1954
kvæntist Helgi Gunnfríði Ólafs-
dóttur, f. í Reykjavík 11. ágúst
1928. Börn þeirra eru: 1) Særún, f.
1.september 1954. Giftist Jóhanni
Bjarna Hjörleifssyni. Þau skildu.
Börn þeirra eru: a) Birgitta, f.
1979, sambýlismaður Reynir Jón-
asson, dóttir þeirra er Emilía, f.
2005. b) Margrét Helga, f. 1980,
sambýlismaður Tómas Oddur
Hrafnsson. c) Friðrik Þór, f. 1985.
2) Ólafur, f. 27. apríl 1957, maki
Sigríður Ingibjörg Karlsdóttir, f.
1958. Börn þeirra eru Gunnfríður,
f. 1987, Elfar Már, f. 1991, og
Styrmir Már, f. 1992. Dóttir Sigríð-
ar er Berglind Ólöf,
f. 1978. 3) Hrönn, f.
4. mars 1961, maki
Indriði Jósafatsson,
f. 1960. Börn þeirra
eru: a) Íris, f. 1984,
sambýlismaður Pét-
ur Már Sigurðsson,
b) Rósa Kristín, f.
1989, og c) Árný
Inda, f. 1991. 4) Frið-
borg, f. 7. desember
1963, maki Árni
Guðmundsson, f.
1962. Börn þeirra
eru Sindri Snær, f.
1997, og Sandra Björt, f. 2000.
Helgi ólst upp á Ferjubakka
fyrstu árin og síðar á Beigalda í
Borgarhreppi þar til hann fluttist í
Borgarnes 1947. Hann hóf störf
hjá Kaupfélagi Borgfirðinga 1946
og starfaði hjá félaginu til ársins
1981, og frá 1975 sem stöðvarstjóri
bifreiðastöðvar KB. Árið 1981 hóf
hann störf hjá Mjólkursamlagi
Borgfirðinga og starfaði þar til
ársins 1994 er hann lét af störfum
fyrir aldurs sakir. Helgi og Gunn-
fríður bjuggu lengst af á Borgar-
braut 35, en síðustu 2 árin í Ána-
hlíð 12 í Borgarnesi.
Útför Helga fer fram frá Borg-
arneskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elsku Helgi afi, það er svo skrítið
að skrifa þessa litlu grein til þín, við
sem áttum eftir að okkur finnst núna
svo mikið að segja og gera saman
sumar jafnt sem vetur með þér.
En svona er jú lífið. Víst er þetta
það eina á æviskeiðinu sem við öll get-
um gengið að sem vísu að fyrir okkur
eigi eftir að liggja að fara til þín, góði
guð, þegar kallið kemur.
Afi, þú sagðist vera heppinn, að
hafa átt góða og gæfuríka ævi með
okkur öllum og við trúum því og met-
um mikils núna að hafa átt þig að í
mörg skemmtileg ár með okkur.
En ekki hvarflaði það allavega að
okkur afastelpunum þínum að Kjart-
ansgötu 12 þegar við vorum öll saman
í jólaboðinu hér á jóladag um daginn
að næst þegar við kæmum saman yrði
það til að minnast þín. Þegar við syst-
urnar fengum þessar fréttir frá
mömmu og pabba, í morgunsárið í
síðustu viku, að þú værir dáinn, þá
vissum við ekki hvernig við áttum að
bregðast við og líklega er það alltaf
svona mikið högg þegar einhver miss-
ir einhvern náinn sem manni þykir
virkilega vænt um, hvernig sem það
ber að og hver sem aldurinn er, alltaf
hlýtur þetta að vera jafn sárt og mikil
eftirsjá.
Það er langt síðan við systurnar
höfum misst einhvern náinn frá okkur
og síðustu daga höfum við séð hlutina
í allt öðru ljósi.
Okkur þótti svo vænt um þitt
skemmtilega bros, þína góðu og kæt-
andi kímni, vandvirkni í öllu starfi svo
og vönduðu handverki í seinni tíð og
yfirleitt allt það sem þú tókst þér fyrir
hendur. Og þegar við svo sáum hve þú
ljómaðir þegar þú hélst á henni Emil-
íu litlu, fyrsta barnabarnabarninu
þínu, þér fannst hún svo falleg, þá
sáum við og skildum með eigin augum
hve þú gladdist innilega þegar fjöl-
skyldan þín stækkaði.
Við komum til með að minnast með
söknuði samvista við þig, sumarfría
og ferðalaganna saman.
Það verður skrítið að koma í Ána-
hlíðina til ömmu og sjá þig ekki í lazy-
boy stólnum þínum í stofunni. Við
þökkum fyrir allar góðu stundirnar
með þér, elsku afi.
Það er erfitt að kveðja þá góðu.
Íris, Rósa Kristín og Árný Inda.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
Eg veit einn
að aldrei deyr:
dómur um dauðan hvern.
(Úr Hávamálum.)
Helgi Runólfsson bifreiðastjóri
hefur kvatt þennan heim eftir erfið
veikindi undanfarinna ára. Á kveðju-
stund streyma minningar æskuár-
anna fram sem ylja um hjartarætur
og á Helgi mágur minn þar stóran
þátt.
Ég minnist hans fyrst þegar hann
og hálfsystir mín hún Gógó, þá nýgift,
komu með nýfædda dóttur sína, Sæ-
rúnu, til okkar á Bragagötuna í
september árið 1954. Ekki kom annað
til greina en að ljósmóðirin væri
Mostan okkar hún Guðrún Halldórs-
dóttir föðursystir, sem á þeim tíma
rak fæðingarheimili við Rauðarárstíg
hér í Reykjavík.
Helgi var um árabil bifreiðastjóri
hjá Kaupfélagi Borgfirðinga og hélt
uppi vöru- og farþegaflutningum milli
Reykjavíkur og Borgarness. Hann ók
annan hvern dag, allt árið um kring,
til Reykjavíkur. Því var hægur vandi
fyrir mig að skreppa í Borgarnes hve-
nær sem tækifæri gafst, enda þótt
leiðin fyrir Hvalfjörð væri kvíðvænleg
á þeim tíma fyrir borgarbarnið.
Traustvekjandi og hlýlegt yfirbragð
Helga varð til þess að mjór vegurinn
með bröttum brekkum, hlykkjum og
einbreiðum brúm varð sem beinn og
breiður vegur með öruggum höndum
hans á stýri.
Ég var svo heppin að fá að dvelja í
Borgarnesi tvö sumur á sjötta ára-
tugnum við að gæta elstu barna
þeirra hjóna og er sá tími dýrmætur í
minningunni. Borgarnes var í mínum
huga ævintýraveröld þar sem álfar
bjuggu í klettum og sagan af Agli
Skallagrímssyni lifnaði við. Ég minn-
ist þess að Helgi talaði aldrei niður til
mín sem krakka heldur við mig eins
og fullorðna manneskju. Mér var falin
ábyrgð sem fólst m.a. í því að sjá um
að fóðra hænurnar á Gunnlaugsgöt-
unni, sækja heimsins besta skyr og
mjólk í brúsa í Mjólkursamlagið og
ýta barnavagninum heim upp háar
brekkurnar sem lágu að gamla hús-
inu sem stóð við hlið kirkjunnar.
Helgi var hljóðlátur maður en með
hárfínan húmor sem naut sín vel við
eldhúsborðið þar sem hann kveikti í
pípu sinni og ræddi málin, enda með
ákveðnar skoðanir á flestum málum.
Gestrisnara heimili er vandfundið og
hlýlegt og notalegt viðmót þeirra
hjóna varð til þess að gestagangur
var mikill og voru allir velkomnir
hvort heldur var á Gunnlaugsgötuna,
Borgarbrautina eða nú síðustu tvö ár-
in í Ánahlíðina. Aldrei var farið vestur
eða norður í land án þess að koma við
í Borgarnesi og þá skipti ekki máli
hversu margir samferðamennirnir
voru, allir voru velkomnir. Ófáir vinir
okkar hjóna hafa komið með seinni
árin á heimili þeirra og minnast gest-
risni og góðra veitinga sem húsmóð-
irin bar fram enda engum í kot vísað á
þeim bænum. Einnig var ættfræðin
stór þáttur í umræðum því þau hjónin
voru ættfróð með afbrigðum og
þekktu vel til á Vesturlandi.
Helgi naut sín vel við garðyrkju í
sumarbústaðarlandi sínu og við heim-
ilið á Borgarbrautinni þar sem trjá-
gróðurinn í dag ber handbragði hans
og alúð fagurt vitni. Ekki var komið
að tómum kofanum hjá Helga þegar
leitað var ráða við gróðursetningu
græðlinga við mismunandi aðstæður.
Einnig stundaði hann laxveiðar þegar
tækifæri gafst.
Fyrir tveimur árum fluttu þau
hjónin heimili sitt um set þegar þau
fengu húsnæði við hlið Heilsugæsl-
unnar í Borgarnesi. Enda þótt hús-
næðið væri minna var hjartarýmið
það sama. Síðustu árin hafa verið
Helga erfið en veikindum sínum
mætti hann með æðruleysi. Þegar
kom að þeim tímamótum að nauðsyn-
legt var jafnvel að flytja til Reykjavík-
ur til að eiga hægara um vik vegna
meðferðar við nýrnasjúkdómi, kaus
hann að dvelja á heimili sínu og stýra
meðferðinni sjálfur með góðri aðstoð
frá heilsugæslunni. Tók sú meðferð
jafnvel nokkrar klukkustundir á dag.
Við svo snöggt fráfall Helga er það
huggun harmi gegn að hann fékk að
halda jólin í faðmi eiginkonu, barna,
tengdabarna og barnabarna sem nú
sjá á eftir elskulegum eiginmanni,
föður, tengdaföður og afa sem um-
vafði þau með elsku sinni alla tíð.
Elsku Gógó og fjölskylda. Ég bið
góðan guð að styrkja ykkur í sorg
ykkar. Blessuð sé minning Helga
Runólfssonar.
Erla Ólafsdóttir.
HELGI
RUNÓLFSSON
✝ Svanlaug Pét-ursdóttir fædd-
ist á Siglufirði 20.
júní 1921. Hún lést
5. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Pétur
Jóhannesson, f.
23.12. 1884, d.
21.11. 1930, og Stef-
anía Þorláksdóttir,
f. 5.1. 1902, d. 17.8.
1991. Systur Svan-
laugar voru Elín-
borg Margrét Pét-
ursdóttir, f. 9.4.
1927, d. 14.2. 1989, og Anna Pál-
ína Þórðardóttir, f. 8.4. 1935.
c) Ingvi Þór, f. 23.7. 1957, maki
Arnrún Antonsdóttir, f. 24.9. 1958,
börn þeirra eru Anton Líndal, f.
23.2. 1978, Þórður, f. 2.9. 1979 og
Svanlaug, f. 28.6. 1981. Dóttir Sig-
fúsar frá fyrra hjónabandi er
Bogga, f. 28.10. 1937. Barna-
barnabörn Svanlaugar eru fimm.
Á yngri árum vann Svanlaug við
síldarsöltun á Siglufirði og einnig
við sjúkrahúsið þar. Með fram
húsmóðurstörfum starfaði hún
sem ráðskona í rafveituflokkum
sem Sigfús maður hennar rak til
margra ára. Seinni ár stundaði
hún verslunarrekstur í Reykjavík
og á Sauðárkróki. Eftir lát Sigfús-
ar hélt Svanlaug heimili með
Ingva og Arnrúnu. Dvaldi á
Hrafnistu í Hafnarfirði síðustu ár-
in.
Útför Svanlaugar verður gerð
frá Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Hinn 10. febrúar
1945 giftist Svanlaug
Sigfúsi Sigurðarsyni
frá Nautabúi í
Skagafirði, f. 18.10.
1910, d. 14.8. 1988.
Börn þeirra eru: a)
Sigurður Sigfússon,
f. 2.11. 1947, maki
Ingibjörg Hafstað, f.
19.4. 1951, sonur
þeirra er Jón Árni, f.
25.6. 1972. b) Stef-
anía, f. 14.3. 1949,
maki Snorri Jó-
hannsson, f. 17.1.
1945, börn þeirra eru Sigfús, f.
22.4. 1968 og Lilja María 5.4. 1973.
Látin er Svanlaug tengdamóðir
mín góða, eftir erfið veikindi síðustu
mánaða. Ég trúi því að hún hafi orðið
hvíldinni fegin og það er svo sárt fyrir
ástvini sjúkra að ganga þann veg til
enda með sínum nánustu.
Ég hef oft hugsað um lífshlaup
Svönu, einkum undanfarna mánuði,
hvort það hafi orðið eins og hún sá
það fyrir sér sem ung stúlka full af
bjartsýni og vonum. Enginn getur
valið sér vegferð né hlutskipti í lífinu,
svo mikið er víst. Hlutverk Svönu
varð umfram annað að þjóna og að-
stoða aðra á ýmsa lund. Báðar systur
hennar voru fatlaðar og þetta var fyr-
ir daga félagsþjónustunnar þannig að
hún tók að sér að styðja þær og heim-
ili móður sinnar og stjúpa og síðar
bættust Sigfús og börnin þeirra í
þann hóp. Sú aðstoð var veitt af fús-
um vilja og elskusemi og reyndist
Svana systrum sínum alla tíð sem
önnur móðir. Á fá heimili hef ég kom-
ið þar sem ríkti meiri gleði og ein-
drægni og eru minningar mínar frá
samverustundunum á Skagfirðinga-
braut 9 meðal minna kærustu og lær-
dómsríkustu í lífi mínu.
Barnabörnin öll nutu gæsku henn-
ar í ríkum mæli og voru í gæslu hjá
henni og undir hennar verndarvæng
fram eftir öllum aldri og átti hún stór-
an þátt í uppeldi þeirra og þroska. En
svo kom reiðarslagið þegar elsku
tengdapabbi missti heilsuna einmitt á
þeim tíma þegar þau sáu hilla undir
verklok og hagfelldari tíma. Þá kom
enn og aftur í hennar hlut að vera sú
hugrakka og sterka. Hún annaðist
Sigfús sinn af alúð og elsku í 14 ár,
aldrei æðruorð né uppgjöf.
Allt sem Svana gerði það gerði hún
vel. Heimilið ævinlega fínt og fágað,
gestrisni og greiðasemi í fyrirrúmi og
snilld hennar í matargerð var einstök
og ég veit að margir höfðu á henni
sannkallaða matarást. Þeir voru held-
ur ekki fáir sem hún eldaði ofan í öll
þessi ár, t.d. árin sem Sigfús hélt úti
raflínuflokkunum. Þeirra ára minnt-
ist hún af mikilli gleði og stolti. Svana
var skaprík kona og föst fyrir ef því
var að skipta. Hún var glaðsinna og
skemmtileg og naut samvista við ann-
að fólk og ekki síst ungt fólk og það
var líka ákaflega gaman að sjá hversu
vel hún naut sín síðustu árin á Hrafn-
istu og þar eignaðist hún kæra vini.
En það var fólkið hennar, sem var
rauði þráðurinn í lífi hennar, ást
hennar og umhyggja í garð fjölskyld-
unnar var skilyrðislaus og algjör. Við
tengdabörnin nutum þess sannar-
lega, en hentum stundum gaman að
því, við vissum svo sem að makar okk-
ar væru frábærir, en að þeir væru
fullkomlega gallalausir eins og hún
hélt fram könnuðumst við ekki við.
Ég minnist Svanlaugar tengda-
móður minnar með virðingu og þakk-
læti fyrir góða og gefandi samfylgd
og blessa minningu hennar.
Ingibjörg Hafstað.
SVANLAUG
PÉTURSDÓTTIR
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Þegar andlát ber að
Síðastliðin 15 ár höfum við feðgar
aðstoðað við undirbúning útfara.
Alhliða útfararþjónusta
Símar: 567 9110,
893 8638 og 897 3020
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Elskulegur eiginmaður minnn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
NÍELS FRÍMANN SVEINSSON
Kirkjuteigi 23,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 15. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug.
Hjördís Konráðsdóttir,
Svava Níelsdóttir, Árni Árnason,
Jenný Níelsdóttir, Guðni Páll Birgisson,
Hjördís Árnadóttir, Þorsteinn Viðarsson,
Hjalti Freyr Árnason,
Níels Árni Árnason,
Birgitta Svava Pálsdóttir.