Morgunblaðið - 14.01.2006, Page 62

62 LAUGARDAGUR 14. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Ég bý nú í Berlín, nánar til-tekið í Prenzlauer Berg-hverfinu sem eitt sinn lá
fyrir austan múr. Eftir fallið var
hverfið hertekið af námsmönnum,
listamönnum og framsæknum veit-
inga- og kaffihúsaeigendum.
Hvergi í Evrópu er eins há fæðing-
artíðni en annar hver íbúi er með
kornabarn í fanginu að því er virð-
ist. Þetta er „hipp og kúl“ hverfi
eins og sagt er og stemningin er
afslöppuð þrátt fyrir gríðarlega
gerjun á sviði lista og menningar.
Andinn er þannig að það er engu
líkara en að smá Kristjaníukryddi
hafi verið stráð yfir Bankastrætið
og upphaf Laugavegarins, þar sem
101 gengið heldur sig. Hér er gott
að búa.
  
Á móti húsinu sem ég bý í erMenningarbruggverksmiðjan
(Kulturbrauerei). Um er að ræða
gamla bruggverksmiðjusem sem
hefur verið breytt í lista- og menn-
ingarmiðstöð, með veitingastöðum,
galleríum, klúbbum, börum, búð-
um og bíói. Þessi starfsemi snýr að
risastóru porti sem verksmiðjan
hlykkjast um og þar er indælt að
spranga um. Um jólin fer svo í
gang jólamarkaður í portinu, Lús-
íumarkaður að skandinavískri fyr-
irmynd. Hægt er að kaupa sænskt
jólaglögg og fara í finnskt ferða-
sána! Ég féll fyrir þessum markaði
og fór þangað eins oft og ég gat
um jólaleytið og jólastemningin
hjá litlu fjölskyldunni minni var
orðin gríðarleg. Berlín var líka öll
orðin einstaklega jólaleg, kynstrin
öll af skrauti úti um allt og jóla-
markaðir í viðlíka magni.
Einhverju sinni var ég í mark-
aðnum og var við það að fara
tygja mig er ég kom auga á mann
sem var alveg einstaklega kunn-
uglegur. Kom honum þó ekki fyrir
mig. Slánalegur og kom hjólandi
með litla dóttur sína með sér.
Íklæddur dálítið svölum vetr-
arstígvélum. Dóttir hans var á
bleiku hjóli, ætli hún hafi ekki ver-
ið um fjögurra ára.
Ég rýndi meira á þennan mann.
Gat þetta verið? Var þetta hann?
Var þetta Oliver Riedel, bassaleik-
arinn í Rammstein?
Þannig er mál með vexti að ég
tók viðtal við Oliver er hann kom
til Íslands árið 2001 nokkru áður
en sveitin hélt eftirminnilega tón-
leika í Höllinni þá um sumarið.
Tvífyllti hana og var á vörum og í
eyrum allra landsmanna bæði fyrir
og eftir tónleika. Það að hafa talað
við hann áður veitti mér þann
styrk að ganga upp að honum og
kynna mig en ég var ansi tvístíg-
andi með hvort ég ætti að láta
skeika að sköpuðu. En það stóð
heima, þetta var hann. „Oliver?“
spurði ég og hann svaraði stutt-
lega já, en nokkuð til baka. „The
bass player from Rammstein?“
hélt ég áfram og hann játti því
líka. Til að slá á spennuna kynnti
ég mig óðar sem blaðamann frá Ís-
landi og sagði honum frá því að ég
hefði hitt hann forðum daga. Svo
hann héldi nú ekki að hann væri
að hitta einhvern forfallinn, snar-
bilaðan aðdáanda (sem ég er
reyndar, svona meira og minna).
Við áttum stutt og ansi vand-
ræðalegt spjall, yfirborðslegt hjal
um nákvæmlega ekki neitt. Ég
sagði honum að Rammstein væri
frábær sveit og óskaði honum til
hamingju með nýju plötuna (sem
mér finnst ekkert sérstök). Oliver
virtist ansi feiminn en í ljós kom
að hann býr í sama hverfi og ég.
Kannski hefur hann búið hér alla
tíð en Rammstein er austur-þýsk
sveit. Við kvöddumst með því að
segja að kannski myndum við rek-
ast hvor á annan aftur. Ég ljóm-
aði, eins og jólaljósin á mark-
aðnum.
  
Ég rauk óðar í farsímann ogsendi smáskilaboð á nokkra
nána vini. Mér fannst þetta ótrú-
legt, alveg stórmerkilegt og svör
vina minna voru með svipuðum
hætti. Ég meina, bassaleikarinn í
Rammstein!
Hvaða öfl eru þetta sem gera
það að verkum að maður upp-
veðrast allur þegar maður sér
frægt fólk sem maður hefur mæt-
ur á? Og finnst eins og maður
þurfi að tala við það? Því að oftast
verður maður fyrir vonbrigðum,
maður stígur yfir einhverja línu
og í flestum tilfellum er fórn-
arkostnaðurinn einfaldlega of mik-
ill. Jah Wobble, fyrrum bassaleik-
ari P.I.L., var einhverju sinni
spurður um hvort hann hefði ein-
hvern tíma kynnst Ian Curtis,
söngvara Joy Divison, vel. Svarið
var á þessa leið: „Þú vilt ekki vita
hvort hetjurnar þínar eru andfúlar
eður ei.“
Ég ætla samt að heilsa Oliver
þegar ég sé hann næst.
Þegar ég hitti bassaleik
’Hvaða öfl eru þettasem gera það að verkum
að maður uppveðrast
allur þegar maður sér
frægt fólk sem maður
hefur mætur á?‘
AF LISTUM
Arnar Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
ÞAÐ ER TIL STAÐUR ÞAR SEM
SJÚKUSTU
FANTASÍUR
ÞÍNAR VERÐA AÐ VERULEIKA!
eeee
Ó.Ö.H. / DV
Stranglega bönnuð inn
BROKEBACK MOUNTAIN kl. 5 og 10 B.I. 12
CHEAPER BY THE DOZEN 2 kl. 2, 4, 6 og 8
HOSTEL kl. 5.50, 8 og 10.10 B.I. 16
HOSTEL Í LÚXUS kl. 3.45, 5.50, 8 og 10.10 B.I. 16
BROTHERS GRIMM kl. 2, 8 og 10.30 B.I. 12 ÁRA
LITTLE TRIP TO HEAVEN kl. 6, 8 og 10 B.I. 14 ÁRA
THE FAMILY STONE kl. 2 og 4
DRAUMALANDIÐ kl. 2 og 4
Eins og það sé ekki nóg að ala upp 12 börn
Prófaðu að fara með þau öll í fríið!
Sprenghlægilegt framhald. Steve Martin fer enn og aftur á kostum!
Ein magnaðasta
mynd ársins
eee
D.Ö.J. / Kvikmyndir.com
Epískt meistarverk frá Ang Lee
VELJIÐ HÉR AÐ NEÐAN KVIKMYNDAHÚS OG SÝNINGARTÍMA SEM****
JUST FRIENDS kl. 10 B.I. 12 ÁRA
CHEAPER BY THE DOZEN 2 kl. 2, 4, 6 og 8
HOSTEL kl. 8
LITTLE TRIP TO HEAVEN kl. 6 B.I. 14 ÁRA
DRAUMALANDIÐ kl. 2
BROTHERS GRIMM kl. 3.45
N ý t t í b í ó
Upplifðu ástina
og kærleikann
JUST
FRIENDS
FEITASTI
GRÍNSMELLUR ÁRSINS!
7Golden Globe tilnefningarm.a. besta mynd, besti leik-stjóri og besti leikari
Hlaut
Gullna ljónið
sem besta mynd ársins 2005 á
kvikmyndahátíðinni í Feneyjum.
Valin besta mynd ársins af
bandarískum Gagnrýendum
(Critics´ Choice)