Morgunblaðið - 27.05.2006, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
ÞAÐ hefur verið gaman að fylgjast
með kosningabaráttu flokkanna hér í
Reykjavík undanfarna daga, en þó
finnst mér mest koma til þess að sjá
örvæntingarfullan svip Samfylking-
arinnar. Í Morgunblaðinu sl. þriðju-
dag ákallar Ingibjörg Sólrún til
Reykvíkinga um hjálp. Stefán Jón
Hafstein básúnar það að grunnskóla-
nemendur séu svo ánægðir og glaðir í
dag. Ef það er rétt að grunnskóla-
nemendur séu svona ánægðir er það
ekki Stefáni Jóni að þakka heldur
kennurunum. Ég held að fólk sé orðið
yfir sig þreytt á þessu fólki innan
Samfylkingarinnar sem hefur munn-
inn fyrir neðan nefið og bullar um
hluti sem það hefur ekki hugmynd
um hvað er eða vit á hvað það er að
tala um.
Vinstrigrænir hugsa eingöngu um
umhverfismál og er það mjög gott svo
langt sem það nær, en ekki held ég að
umhverfismálin reddi fátæktinni sem
er í landinu, en að mörgu leyti eru
Vinstrigrænir málefnalegir og ekki
með sama bullið og Samfylkingin.
Ekki þekki ég til fyrsta manns á
lista Frjálslynda flokksins, en ég er
vel málkunnugur Margréti Sverr-
isdóttur, sem hefði átt að vera í fyrsta
sæti listans, því Margrét er þræl-
skörp stelpa og yndisleg manneskja,
sem í raun ætti heima í Sjálfstæð-
isflokknum.
Ekki veit ég hvað Björn Ingi hugs-
ar sem betur fer því mér finnst hann
vera eins og auglýsingin um Gunnu
og Jón frá Sparisjóðnum. Tóm vit-
leysa um drenginn í sandkassanum,
ekkert málefnanlegt sem byggja má
á. Ég skil vel að fólk velji Sjálfstæð-
isflokkinn í komandi kosningum. Þar
er ekkert kjaftæði, komið beint fram
með yfirvegun og rólegheitum og
sannfæringu. Það er einmitt yfirveg-
unin og rólegheitin sem fólk vill.
Nú hafa Reykvíkingar reynslu af
R-listanum sem er ekkert annað en
Samfylkingin með litla fólkið frá
Framsókn, Vinstri grænum og
Frjálslynda flokknum. Það er bara
þannig að undir stjórn Samfylking-
arinnar er óstjórn, eins og fyrir síð-
ustu kosningar, loforð og aftur loforð
sem ekki var hægt að standa við
nema með hækkunum skatta. Það er
alveg sama á hvað er litið ekkert ann-
að en óstjórn s.s. Hringbrautin, mað-
ur veit ekki hvort maður er að koma
vestan úr bæ eða á leiðinni út í flug-
völl svona má lengi telja upp skipu-
lagsmál Dags B. sem nú vill ráða öllu.
Staðreyndin er að í alla málaflokka
þarf peninga alveg sama hvaða flokk-
ur fær völdin. Í dag treysti ég engum
betur til að standa við gefin loforð en
Vilhjálmi Þ. sjálfstæðismanni.
Hættum að hlusta á bullið í Samfylk-
ingunni.
FRIÐRIK INGI ÓSKARSSON,
Gvendargeisla 19, Reykjavík.
Frá Friðrik Inga Óskarssyni:
Hugrenningar um borgarstjórnarmál
ÁÐUR en lengra er haldið á niður-
rifsbraut við Laugaveg er rétt að
staldra við og kanna hug okkar til
Laugavegarins og miðbæjarins í
heild. Ég geri ráð fyrir því að
fæstir séu spenntir fyrir því að
stíllinn og stemningin sem ein-
kennir nýbyggingarsvæðið norðan
Laugavegar muni ráða ríkjum á
ástsælustu verslunargötu okkar og
færist seinna meir yfir öll Þing-
holtin.
Laugavegur er mikilvægt kenni-
leiti í Reykjavík og því nauðsyn-
legt að fara varlega þegar viðamik-
ið niðurrif er boðað, eins og gert
hefur verið. Þessi gata er ein-
stakur minnisvarði um nútímasögu
Íslendinga, baráttu okkar úr sárri
fátækt og uppgöngu verslunar í
höfuðborginni. Þetta svæði er því
vinsælt á leið ferðamanna um
borgina. Miðbærinn og mannlífið
sem þar ríkir er andlit borgarinnar
og þetta er það sem talað er um
þegar aðkomumenn lýsa dásemd-
um Reykjavíkur. Þeim finnst hún
einstaklega falleg og skemmtileg
borg. Þegar gengið er niður
Laugaveg með opin augu er afar
auðvelt að sjá fegurðina í þessum
fjölbreytileika bygginga og mann-
lífs. Taugaveiklunin sem skapaðist
þegar verslun færðist frá Lauga-
vegi í Kringluna og síðan Smára-
lind er nú algerlega óþörf því
Laugavegurinn hefur smátt og
smátt verið að koma til baka á sín-
um eigin forsendum. Aukin þjón-
usta við ferðamenn, veitingarekst-
ur og tískuverslanir sem sækja
innblástur frá eldri tímum um-
faðma gömlu húsin og staðfesta
þar með tilverurétt þeirra.
Eflaust eru margir búnir að
gleyma Nýja kökuhúsinu, bóka-
verslun Ísafoldar og antikversl-
uninni í gömlu húsunum við enda
Austurstrætis. Þá var Austurstræti
líflegur og skemmtilegur staður en
niðurrif og metnaðarfull uppbygg-
ing hafa breytt þessari götu í ein-
staklega óvistlegt og skuggalegt
svæði. Þær tillögur sem liggja fyr-
ir um uppbyggingu við Laugaveg 4
og 6 eru í þessum anda. Fjögurra
hæða íbúðarblokk á að rísa fyrir
botni Laugavegar og mun húsið
skaga meira en metra yfir gang-
stéttina. Þetta er í algeru ósam-
ræmi við þær fullyrðingar borg-
arfulltrúa um að sunnanmegin á
Laugavegi muni rísa lágreistari
byggð í stað gömlu húsanna.
Ef tilgangur með niðurrifi er að
gefa verslun á Laugaveginum
„nýtt líf með nýju húsnæði“ verða
menn að átta sig á nokkrum aug-
ljósum staðreyndum. Í fyrsta lagi
mun tilkoma nýrra bygginga, sem
að mestu leyti eru íbúðir eða skrif-
stofur, ekki þjóna þessum tilgangi.
Niðurrif gömlu húsanna er því
ekki réttlætanlegt með þessum
rökum. Fyrirliggjandi niðurrif við
Hverfisgötu mun einnig gefa nóg
pláss fyrir slíkar byggingar hvort
sem er. Í öðru lagi eru versl-
unarhættir almennings varanlega
breyttir með tilkomu Kringlunnar
og Smáralindar. Verslun í stórum
yfirbyggðum verslunarkjörnum
henta einfaldlega of vel íslenskum
aðstæðum til þess að búðarráp
undir beru lofti sé samkeppn-
ishæft. Ef miðbærinn vill fá eitt-
hvað af þessari veltu virðist því
eðlilegt að bjóða verði upp á svipað
fyrirkomulag þar. En tilraunir með
að byggja „nýtt og betra“ versl-
unarhúsnæði hist og her um
Laugaveginn, svipað að stærð og
gömlu húsin, mun augljóslega ekki
þjóna þessu markmiði. Og tilhugs-
unin um risavaxna Kringlu við
Laugaveg er bara hrollvekjandi.
Ef stefnan er að koma upp yf-
irbyggðum verslunarkjarna í mið-
bænum liggur beinast við að hafa
hann við Hverfisgötu, með smáum
og snyrtilegum inngangi við
Laugaveg.
Rökin fyrir fyrirhuguðu niðurrifi
við Laugaveg standast ekki. Það er
raunveruleg hætta á því að borg-
arbragur Reykjavíkur bíði þess
aldrei bætur verði þessar fram-
kvæmdir að veruleika. Við verðum
að standa vörð um sögu Reykjavík-
ur og koma í veg fyrir að andi og
útlit elstu verslunargötu okkar
verði eyðilagt. Þrýstum á þá sem
sigra í komandi borgarstjórnakosn-
ingum að breyta rétt.
BIRGIR THORARINSSON
Baldursgötu 12, Reykjavík.
Niðurrif eða uppbygging á Laugavegi?
Frá Birgi Thorarinsson:
TENGLAR
..............................................
www.laugavegur.org
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
MUNDIR þú vilja lifa í önd-
unarvél?
Þannig svaraði taugalæknir þeg-
ar nemandi spurði hana um önd-
unarvél sem valkost í meðferð
MND-veikra. Fram að þessu hafa
MND-veikir verið svæfðir eða sofn-
að svefninum langa vegna súrefn-
isskorts.
Er ein ástæðan sú að læknar
hafa viljað forða okkur frá lífinu?
Er einhver sem þetta les að óska
sér að lifa í hjólastól? Vill einhver
notast við gervilim, -hönd eða -fót?
Auðvitað vill enginn lifa með hjálp-
artækjum, en sum hjálpartæki
þykja sjálfsagðari en önnur.
Ef læknar almennt hugsa svona
er ekki nema von að við MND-
veikir höfum ekki val um önd-
unarvél á Íslandi, sem þykir orðið
sjálfsagt í nágrannalöndum okkar.
Lífsgæði er mjög afstætt og ein-
staklingsbundið hugtak. Sumir
velja að hlaupa alla daga, aðrir
stunda hugleiðslu, sumir velja
yngri konur og eldra viskí, aðrir
sitja við skriftir. Ég frábið mér að
óviðkomandi læknir segi mér hvað
eru lífsgæði og hvað ekki. Það met
ég sjálfur. Reyndar eins og staðan
er í dag þá verð ég að meta fjöl-
skylduaðstæður, en það er vegna
óvissu um aðstoð heima.
„Hjálparhellu“-kerfi mun verða
að veruleika mjög fljótlega hér á
landi svo valið fyrir okkur mun að
sjálfsögðu verða raunverulegt. Vil
ég deyja eða lifa? Það er spurn-
ingin.
Ekkert flóknara en það.
GUÐJÓN SIGURÐSSON,
formaður MND-
félagsins og
vill geta andað.
Öndunarvél eða
morfín? Líf eða dauði?
Frá Guðjóni Sigurðssyni:
ÞAÐ virðist vera sama hvaða flokk
við kjósum, þeir lofa öllu, allt á að
bæta og öllu að breyta. Það er sami
rassinn undir þeim öllum, þeir lofa
öllu fögru fyrir kosningar.
En um leið og þeir komast á
þing eru svik ofan í svik.
Hvað höfum við að gera við 63
þingmenn? Við erum eins og lítil
gata í Bandaríkjunum. Núna er ég
að tala um þingmenn en ekki vara-
þingmenn, hvað eru þeir margir?
Guð blessi þessa þjóð. Fólk sem
kemst á þing þarf enga menntun,
aðeins að hafa munninn fyrir neðan
nefið. Það er mikið búið að hlúa að
þroskaheftum, Guði sé lof. En
hvernig er með öryrkjana og gamla
fólkið? Fólkið sem byggði upp
þessa þjóð? Það er þjóðarskömm
hvernig komið er fram við það. Við
höfum ekkert við alla þessa þing-
flokka að gera. Ég hef alltaf haldið
því fram að við eigum að kjósa
menn en ekki flokka, og ef við
verðum að kjósa flokka eiga bara
að vera tveir flokkar, vinstri og
hægri.
Við sláum öllum þjóðum við með
alla þessa þingflokka miðað við
mannfjölda.
Um leið og fólk kemst á þing
verður það vitlaust og eyðir pen-
ingum í ferðalög og alls konar vit-
leysu. Ég vil að þingmenn, ef þing-
menn skal kalla, hjálpi öryrkjum og
geðfötluðum, þar má mikið bæta!
Ég heimta það af yfirvöldum, ég
veit að margir eru sammála mér,
látum í okkur heyra! Og allt þetta
dóp? Er eðlilegt að ungum manni
sem þarf að sitja af sér sekt sé
stungið inn á Litla-Hraun, með
harðsvíruðum glæpamönnum?
Ég veit um dæmi þess að 18 ára
unglingur þurfti að sitja af sér
sekt, fór inn á Litla-Hraun og þeg-
ar hann kom út var hann orðinn
dópisti. Er þetta í lagi?
Það eru margir fíklar hér í dag,
alkóhólistar, nikótínfíklar, spilafíkl-
ar og ég nenni ekki að nefna fleiri
fíkla. Hvernig er það, geta ekki líka
verið stjórnmálafíklar? Hvað þykist
þessi þjóð vera? Það er ekki lengur
hægt að keyra um bæinn. Dæmi:
Ég ætlaði að heimsækja vinkonu
mína á Landspítalann við Hring-
braut, en lenti vestur í bæ, hring-
torg og aftur hringtorg.
Ég tala ekki bara fyrir mig, held-
ur marga aðra. Ríkisstjórnin leyfir
frjálsan innflutning á bílum, göt-
urnar taka ekki alla þessa bíla. Við
erum ekki milljónaþjóð, við verðum
að muna það. Núna hætti ég þessu
pári og kveð til sumarsins með
þessu ljóði:
Sumardagurinn fyrsti
Vorsins ylur að mér læðist,
vor þú komst til mín í nótt.
Þungan vetur burtu kvaddir,
kvaddir mig svo undur rótt.
Láttu Drottinn ljós þitt skína,
gefðu Drottinn elsku þína.
Ljósið yfir land og þjóð.
GERÐUR
BENEDIKTSDÓTTIR,
Lækjarhvammi 12, Hafnarfirði.
Halló! Í hvernig
þjóðfélagi lifum við?
Frá Gerði Benediktsdóttur:
NÚ ERU tæp 50 ár síðan Ólafur
Thors forsætisráðherra tók við
Reykjavík-
urflugvelli úr
hendi Breta og
var það mikil
gleðistund í
Reykjavík, svo
fullkominn flug-
völlur var nú
okkar. Stutt er í
að þessi merki
flugvöllur verði
50 ára. Fyrir
nokkrum árum
lét okkar ágæti samgönguráðherra
endurbyggja flugvöllinn fyrir 6 til
7 milljarða króna og hann ætlar að
láta byggja nýja Umferðarmiðstöð
fyrir rútur og innanlandsflugið,
sem er besta mál. Nokkur þúsund
manns vinna við allt mögulegt allt í
kringum völlinn, þó mest í sam-
bandi við flugið. Flugvöllurinn er
fyrst og fremst fyrir innanlands-
flug. Einnig getur hann verið vara-
flugvöllur fyrir millilandaflug og að
ég tali ekki um sjúkraflug og
kennsluflug. Því miður er til fólk
sem hrópar „Völlurinn burt“. Það
er um leið að ráðast á allt það fólk,
sem vinnur á vellinum, t.d. við
flugið, fólkið sem vinnur í flugturn-
inum, hámenntað tæknifólk, sem
vinnur við mjög fullkomin tæki.
Munið vallarandstæðingar, að
þið eruð að ráðast gegn þessu
fólki. Nýr flugvöllur kostar 50 til
100 milljarða og Reykjavík-
urflugvöllur ætti að vera ríkisflug-
völlur. Ríkið á 60% af því landi,
sem völlurinn er á. Ríkið á án vafa
að taka það land sem þarf eign-
arnámi, ekki láta misvitra menn
eyðileggja völlinn.
VILHJÁLMUR K.
SIGURÐSSON,
Njálsgötu 48a, 101 Reykjavík.
Reykjavíkurflugvöllur
Frá Vilhjálmi K. Sigurðssyni:
Vilhjálmur K.
Sigurðsson
EFTIR hernám Breta 10. maí
1940 hættu Þjóðverjar við að her-
nema Ísland.
Undirbún-
ingur Þjóðverja
hafði staðið yfir
í langan tíma.
Bretar töldu
nauðsynlegt að
gera nothæfan
flugvöll fyrir
landvélar hið
skjótasta, enda
var ætlun þeirra
að fylgjast
grannt með skipaferðum á hafinu
vid Ísland úr lofti.
Yfirstjórn breska herliðsins
ákvað að koma upp flugvelli í
Reykjavík og hófu Bretar þegar í
stað flugvallargerð í Vatnsmýr-
inni.
Með hernáminu urðu flugvélar
og jafnvel flugvélaflotar hvers-
dagsleg sjón.
Sumir bæjarbúar mótmæltu
byggingu vallarins og töldu líkur á
loftárásum meiri en ella.
Bjarni Benediktsson, þáverandi
borgarstjóri, ritaði ríkisstjórninni
bréf þar sem hann sagði að sam-
þykkis yfirvalda hefði ekki verið
leitað.
Óskaði hann eftir að rík-
isstjórnin gerði það sem í hennar
valdi stæði til að fá bresku hern-
aðaryfirvöldin til þess að falla frá
fyrirætlunum sínum.
Ef það tækist ekki lagði hann til
að ríkið næði eignarhaldi á land-
svæðinu. Varð stjórnin við þessum
tilmælum og gaf út bráðabirgðalög
16. nóvember 1940.
Íslendingum varð brátt ljóst að
gerð vallarins myndi opna nýja
möguleika í fluginu á Íslandi. Þeg-
ar í byrjun árs 1940 var stjórn
Flugfélags Íslands farin að hugsa
um kaup á nýrri landflugvél.
Með hernáminu varð stórkostleg
bylting á flugvallarmálum Íslend-
inga, sem gætir enn þann dag í
dag.
Reykjavíkurflugvöllur er ekki
bara einstakur hluti af sögu
Reykjavíkurborgar og Íslendinga.
Heldur er hann einnig hluti af
mannkynssögunni.
Hugmyndir um að færa Reykja-
víkurflugvöll á annan stað eru
skammarverðar og bera vott um
virðingarleysi.
Framtíðarverðmætum lands og
þjóðar er best borgið með því að
hafa Reykjavíkurflugvöll þar sem
hann var byggður og stendur enn.
KARL GUNNARSSON,
Frostafold 14,
Reykjavík.
Reykjavíkurflugvöllur
skal friðaður
Frá Karli Gunnarssyni:
Karl Gunnarsson