Morgunblaðið - 27.05.2006, Blaðsíða 69

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2006 69
MINNINGAR
✝ GuðmundurHjartarson
fæddist í Auðs-
holtshjáleigu í Ölf-
usi 20. febrúar
1925. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands 19. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jóhanna Hannes-
dóttir frá Stóru-
Sandvík í Sandvík-
urhreppi, f. 7. júní
1898, d. 4. júlí 1966,
og Hjörtur Sigurðs-
son frá Króki í Ölfusi, f. 4. janúar
1898, d. 19. júní 1981. Systkini
Guðmundar eru: Hannes, f. 1919,
d. 1983, Sigurður, f. 1926, d.
1996, Jón Ástvaldur, f. 1928, Rós-
anna, f. 1930, Ástríður, f. 1932,
2001, og Katla, f. 2004. 7) Stein-
dór, f. 1970, var kvæntur Lísu
Lottu Björnsdóttur, sonur Hjört-
ur Elí, f. 1994, er í sambúð með
Klöru Öfjörð Sigfúsdóttur, sonur
Almar Öfjörð, f. 2004.
Guðmundur ólst upp í foreldra-
húsum, fyrst á Bakka og síðar í
Auðsholtshjáleigu í Ölfusi. Frá
unglingsaldri starfaði hann meðal
annars sem vetrarmaður á bæjum
í Ölfusi, í Bretavinnu og við sjó-
mennsku. Hann fór á vetrarver-
tíðir í Hafnarfirði og síðar í Þor-
lákshöfn. Á sumrin var hann
heima hjá foreldrum sínum við
bústörf.
Guðmundur og Jónína hófu bú-
skap á Egilsstöðum 1952 með for-
eldrum Jónínu og bjuggu þar til
ársins 1956 en það ár keyptu þau
jörðina Grænhól í Ölfusi. Þar
bjuggu þau og stunduðu bland-
aðan búskap til ársins 2001 er
þau fluttu á Selfoss.
Guðmundur verður jarðsunginn
frá Kotstrandarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Steindór, f. 1936, og
Jónína, f. 1942. Árið
1953 kvæntist Guð-
mundur Jónínu Guð-
mundsdóttur frá Eg-
ilsstöðum í Ölfusi, f.
6. júlí 1929. Börn
þeirra eru: 1) Mark-
ús, f. 1953, d. 1954,
2) Sigþrúður, f. 1954,
d. 1955, 3) Jóhann, f.
1957, d. 1959, 4) Sig-
rún, f. 1960, maki
Jón Halldór Gunn-
arsson, sonur Svein-
ungi, f. andvana
2004, 5) Jóhanna, f. 1963, maki
Ölver Bjarnason, börn Jónína
Ásta, f. 1984, Elvar Már, f. 1989,
og Júlía Brá, f. 2001. 6) Guðbjörg,
f. 1969, sambýlismaður Sigvaldi
Guðmundsson, börn Matthías, f.
Elsku pabbi.
Á sumardaginn fyrsta var eins og
þú hefðir ákveðið að vera ekki með
þetta sumarið, treystir þér ekki í
vorverkin þetta vorið. Vorið var
þinn tími því þú varst bóndi af lífi
og sál. Minningar um björt vor-
kvöld heima á Grænhóli sækja á
hugann. Allt iðar af lífi, fuglasöng-
ur, nýborin lömb um öll tún, hross-
in hálfklædd úr vetrarkápunni,
kerra full af nýjum og ilmandi girð-
ingarstaurum, hjartað orðið fullt af
einhverri óútskýranlegri þrá, pabbi
úti á skyrtunni.
Á sumardaginn fyrsta má segja
að þú hafir lagt af stað í þína hinstu
för, elsku pabbi. Minningarnar um
þig sem leita á huga okkar eftir að
þú kvaddir tengjast allar mömmu á
svo órjúfanlegan hátt því þið voruð
svo sannarlega eitt. Á fallegan hátt
tjáðir þú henni ást þína fram á síð-
ustu stundu. Það er falleg minning.
Þessar síðustu minningar, bernsku-
minningarnar frá Grænhóli, næmur
skilningur þinn á náttúrunni og ís-
lenskri tungu, fallegu augun þín full
af hlýju og kímni, gott hjartalagið,
umhyggjan fyrir fjölskyldum okkar,
allt er þetta eitthvað sem við mun-
um geyma í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Smávinir fagrir, foldarskart,
fífill í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Prýðið þér lengi landið það,
sem lifandi guð hefur fundið stað
ástarsælan, því ástin hans
alls staðar fyllir þarfir manns.
(Jónas Hallgrímsson.)
Guðbjörg, Steindór,
Jóhanna og Sigrún.
Elsku afi, nú ertu farinn til Guðs,
upp til hinna englanna. Þú munt
áfram gæta okkar eins og þú varst
svo duglegur að gera, bara á öðrum
stað.
Þegar við minnumst afa þá kem-
ur strax upp í hugann að við börnin
vorum aldrei fyrir honum. Alltaf
hafði hann gaman af að hafa okkur
í kringum sig og var alltaf jafn um-
burðarlyndur gagnvart okkur þó
svo við værum mishávær. Hann var
glettinn maður og hafði gaman af
að gantast í okkur og ekki leiddist
honum meira þegar litlu krílin voru
að gantast í honum.
Frítíminn var vissulega meiri eft-
ir að hann hætti búskap og hann
notaði hann óspart í börnin, heim-
sóknir voru tíðari og voru hann og
amma dugleg að passa barnabörnin
og það gerði hann alveg fram á síð-
asta dag eða daginn áður en hann
veiktist.
Minningin er mild og góð,
man ég alúð þína,
stundum getur lítið ljóð,
látið sorgir dvína.
Drottinn sem að lífið léði,
líka hinsta hvílu bjó,
dýrð sé yfir dánarbeði,
dreymi þig í friði og ró.
(Bjarni Kristinsson.)
Við erum mjög lánsöm að hafa
átt þig að sem afa, minning þín lifir
með okkur og við þau sem eldri er-
um munum rifja upp með þeim litlu
þær dýrmætu stundir sem þú gafst
okkur. Þín
barnabörn.
Mér er ljúft að minnast Guð-
mundar eða Gumma í Grænhól,
nafnið sem notað var innan fjöl-
skyldunnar.
Gummi var mágur minn í 46 ár
sem er talsverður tími í ævi manna.
Ég fór fljótlega að venja komur
mínar að Grænhól eftir að ég
kynntist konuefni mínu. Ég fann
strax að hjónin voru dugnaðarfólk
sem ánægjulegt var að hafa sam-
skipti við. Gummi var glettinn og
stundum var stutt í stríðni hjá hon-
um.
Gummi var vel lesinn og fróður
um marga ólíklegustu hluti. Eins og
svo margir í bændastétt var hann
mjög vel að sér um búskaparhætti
víðs vegar um land, bæi og ábú-
endur vissi hann ótrúlega mikið um.
Ég fann að best væri fyrir mig að
fara varlega í að opinbera vankunn-
áttu mína í þessum efnum. Þau
hjón fóru með okkur til Danmerkur
fyrir þremur árum. Nú hélt ég að
ég gæti töluvert bætt úr kunnáttu-
leysi mínu, og viti menn að þegar
ég keyrði þeim um sveitir Dana-
veldis þá gat hann frætt okkur
margt um búskaparhætti og rækt-
un sem við vissum ekki.
Gummi vildi vera vel klæddur og
halda reisn, sameiginlegur kunningi
okkar sagði eitt sinn að hann hefði
hæglega getað verið breskur heið-
ursmaður, þetta sama á einnig við
um Jónínu konu Gumma.
Elsta dóttir okkar, Helga, átti því
láni að fagna að hjónin í Grænhól
voru tilbúin að taka strákana henn-
ar, Arnþór og Gísla, til sumardval-
ar, sama átti við um marga ætt-
ingja og vini og veit ég að ég mæli
fyrir margra munn þegar ég færi
Grænhólshjónum kærar þakkir fyr-
ir.
Þegar strákarnir komu úr sveit-
inni voru þeir uppfullir af vísdómi
og skoðunum á ólíklegustu hlutum.
Ég tek undir orð mæts manns sem
þekkti vel til á sveitaheimilum vítt
og breitt um landið, hann sagði:
dvöl á menningarheimilum til sveita
er á við besta háskólanám, námið
fer að mestu fram við eldhúsborðið,
þar eru málin krufin til mergjar og
skoðanir mótast.
Ég fann greinilega jákvæðar
breytingar á afastrákunum í hvert
sinn sem þeir komu úr sveitinni eft-
ir sumardvöl.
Ég frétti eftir Arnþóri að hann
áliti að hjá þeim Grænhólshjónum
hefði hann lært hvernig ætti að
komast til manns.
Ég lofaði að koma til skila sam-
úðaróskum og kveðju frá Helgu,
Arnþóri og Gísla í Danmörku.
Við hjónin sendum á sama hátt
öllum aðstandendum okkar bestu
kveðjur og óskum þess að hinn
hæsti höfuðsmiður verndi Gumma
og ykkur.
Gísli Erlendsson.
Í dag er Guðmundur Hjartarson
bóndi á Grænhól í Ölfusi borinn til
grafar.
Hann og kona hans Jónína Guð-
mundsdóttir höfðu búið þar í nokk-
ur ár þegar ég undirritaður fór á
vordögum 1958 að venja komur
mína í Ölfusið, þá á höttunum eftir
Guðrúnu systir Jónínu.
Fljótlega varð gott samband milli
okkar Guðmundar og kynntumst
við betur eftir því sem árin liðu, átt-
um við margar samræður um póli-
tík, vorum þar ekki alltaf sammála
en höfðum báðir gagn og gaman af.
Það fór ekki á milli mála að
þarna fór góður bóndi, glaðvær,
spaugsamur og vel stríðinn á stund-
um. Það veit ég að mörg ungmenni,
sem réðust til þeirra hjóna minnast
þeirra sem góðra uppalenda, passað
var upp á að beita líkamanum rétt
við vinnu, og ekki látið líðast að
sluðra um of.
Við búlok um árið 2000 hafði
jörðin stækkað og húsakostur til
fyrirmyndar.
Börn þeirra og okkar voru á svip-
uðu reki og kærleikur myndaðist
þar á milli.
Guðmundur var ágætur söng-
maður og hafði yndi af, kom það vel
fram í afmælum og á öðrum gleði-
stundum, þó er minnisstæðust ferð
sem var farin til Ítalíu, það var
sannkölluð gleðiferð með viðkomu
við Miðjarðaehaf, þar sem bleytt
var í sér við fallega strönd mynd og
var tekin til staðfestingar.
Að sinni skiljast leiðir, fjölskyld-
an kennd við Þúfusel þakkar sam-
fylgdina. Blessuð sé minning þín.
Ástþór Runólfsson.
Látinn er frændi minn Guðmund-
ur Hjartarson bóndi í Grænhól í
Ölfusi. Guðmundur byrjaði búskap
ásamt konu sinni Jónínu Guð-
mundsdóttur í Grænhól árið 1956.
Ég naut þess heiðurs að verða
fyrsti kaupamaðurinn sem þau réðu
til starfa vorið 1956, þá 9 ára gam-
all. Ég minnist þess hvað þau hjón
voru mér góð og umhyggjusöm og
stuðluðu þar með að því að mér liði
vel í sveitinni. Guðmundur hafði
mjög gott lag á að örva mig í öllu
sem ég gerði og lét mig fljótt finna
til ábyrgðar í störfum mínum. Guð-
mundur og Jónína ráku svokallað
blandað bú þar sem nánast öll dýr
voru til staðar. Ég átti mjög gott
með að umgangast dýrin sem urðu
fljótt vinir mínir. Það var mikil eft-
irvænting hjá mér að komast í
sveitina á hverju vori, en mér telst
til að ég hafi verið í fimm sumur
hjá Guðmundi og Jónínu. Það var
ævintýri líkast að fá að taka þátt í
bústörfum á þessum tíma þar sem
hestar voru aðallega notaðir við
heyskapinn. Ég man vel stemn-
inguna þegar heyskapurinn byrjaði,
þá fjölgaði stundum fólki um helgar
sem kom til að hjálpa til við að snúa
heyinu og þurrka. Á þessum árum
var farið á engjar og niður í forir til
að slá grasið sem þar var.
Guðmundur var farsæll bóndi,
lagði mikið upp úr ræktun og jók
verulega við túnin
á þessum árum. Það var mér
snemma ljóst að Guðmundur var
mikið snyrtimenni sem gekk vel um
hús og skepnur. Hann átti góða
reiðhesta sem gaman var að fylgj-
ast með. Ég hef sagt að það hafi
verið ákveðin forréttindi að fá að
vera í sveit á þessum árum og fá að
kynnast þessum störfum sem þá
voru viðhöfð í sveitinni. Ég er líka
þakklátur fyrir að hafa fengið að
vera vinnumaður í Grænhól hjá
frænda mínum Guðmundi og konu
hans Jónínu, svo vel reyndust þau
mér á þessum árum.
Í vetur á áttræðisafmælinu hans
rifjaði ég upp nokkrar minningar
frá veru minni í Grænhól. Ég fann
það að Guðmundi líkaði það vel.
Með þessum fátæklegu orðum
þakka ég Guðmundi frænda mínum
fyrir allt sem hann gerði fyrir mig
sem ég met mikils og er mér
ógleymanlegt. Ég veit að hans er
nú sárt saknað af fjölskyldu hans
og ættingjum. Um leið og ég þakka
fyrir góðar stundir í sveitinni og þá
góðu samleið með frænda mínum
Guðmundi, votta ég og fjölskylda
mín Jónínu, börnum og barnabörn-
um innilega samúð við fráfall hans
og vona að góður Guð muni varð-
veita minningu þessa góða manns
um ókomin ár.
Björn Ingi Gíslason.
GUÐMUNDUR
HJARTARSON
Elsku Kiddi minn, í
dag hefðir þú orðið
sextugur, en því miður
entist þér ekki aldur
til að vera með okkur á þessum degi.
Ekki grunaði mig að kallið kæmi svo
snemma til þín, það hefur vantað
góðan mann þarna uppi til að skipu-
leggja hlutina betur og hafa allt í röð
og reglu í himnaríki, en það var eitt
af mörgu sem þú varst góður í. Það
var fyrir rúmum 34 árum sem ég sá
þig fyrst, þegar þú byrjaðir að vera
með systur minni Kristínu, já þið
voruð alltaf saman eftir fyrsta augn-
lit. Fyrsta minning mín er af þér í
sætu rauðu buxunum sem þú gekkst
í í mörg ár, enda einkennisbúningur
hjá Fönn þar sem þú vannst í 22 ár,
KRISTINN
RICHARDSSON
✝ Kristinn Rich-ardsson fæddist
í Reykjavík 27. maí
1946. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítala aðfaranótt
13. mars síðastliðins
og var jarðsunginn
frá Áskirkju 24.
mars.
þú varst nú svo flottur
í þeim, ekki skrýtið að
Kristín félli fyrir þér.
Tónlist átti alltaf hug
þinn allan og hljóm-
plötur þínar og geisla-
diskar skiptu þúsund-
um enda rakst þú um
skeið diskótekið Takt
og þekktu þig margir
bara undir nafninu
Kiddi diskó. Já, ég
gæti endalaust haldið
áfram á flugi minninga
því margs er að minn-
ast frá meira en þremur áratugum.
Þið Kristín komuð til mín á Spán
þegar ég bjó þar og var yndislegt að
hafa ykkur í heimsókn, þú þreyttist
aldrei á að stjana við okkur og leið
okkur eins og drottningum í þessar
vikur á allan hátt, hef ég grun um að
þér hafi ekki leiðst það. Í dag ætlum
við fjölskyldan að labba á Esjuna til
að reyna að komast nær þér á af-
mælisdaginn. Ég veit að þú verður
þarna með okkur. Vil ég þakka þér
fyrir fallega og gleðilega samveru
elsku mágur.
Hulda B. Ingibergsdóttir.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur.)
Birgitta Inga, Karen Mjöll
og Hanna María.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningar-
greinar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta