Morgunblaðið - 02.09.2006, Page 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. SEPTEMBER 2006 41
þekkja afa í nítján ár og fyrir það er
ég þakklát. Við Axel munum segja
frændsystkinum okkar frá honum og
andi afa mun ríkja þegar við hitt-
umst.
Þú ert eins og náttúran vildi, að þú værir.
Vöxt þinn hindraði aldrei neinn.
Allir vegir voru þér færir –
Viljinn sterkur og hreinn.
(Davíð Stefánsson.)
Takk afi, fyrir stundirnar okkar
saman. Ég á aldrei eftir að gleyma
kvöldinu þegar við vorum tvö ein eft-
ir í Skarðarétt að borða töggur,
ganga frá og spjalla við fólkið. Takk
fyrir öll sveitaböllin sem þú tókst mig
með á. Það var alltaf sport að fara
með þér, þú þekktir svo marga. Takk
fyrir dansana sem við dönsuðum á
þorrablótunum – takk fyrir allt.
Þín
Kristín Helga.
Skjótt skipast veður í lofti.
Ég dvaldi hjá afa hvert sumar frá
því ég var lítill drengur. Ég vann með
honum að margs konar verkum og
eftir því sem ég varð eldri jókst
ábyrgðarhlutverk mitt. Afi hafði allt-
af mikla trú á mér og bar til mín mik-
ið traust. Hann kenndi mér að vinna.
Þegar við unnum saman þá þurft-
um við sjaldnast að talast við. Við
þurftum ekki að tala saman því við
hugsuðum sem einn. Frá afa skein
alltaf hlýja, kærleikur, þakklæti og
stolt. Hann hafði dálæti á náttúrunni
og bar mikla virðingu fyrir umhverf-
inu. Þetta eru lífsgildi sem vert er að
tileinka sér.
Ég er ánægður með að hafa komið
í byrjun sumars, þegar við kláruðum
nokkur vorverk saman. Það var gott
að við gátum gert allt sem þú vildir.
Og við vorum ánægðir þegar við
kvöddumst.
Vertu sæll, höfðingi.
Axel Aage Schiöth.
– Ef fuglar mínir fengju vængjamátt,
þá fljúga þeir um loftið draumablátt,
og þér, sem hæst í himinsölum býrð,
skal helgað þeirra flug og söngvadýrð.
Og glæðir nokkur gleði meiri yl
en gleðin yfir því að vera til
og vita alla hvíta vængi fá,
sem víðsýnið – og eilífðina þrá?
---
Nú fljúga mínir fuglar góða dís.
Nú fagna englar guðs í Paradís.
(Davíð Stef.)
Takk fyrir allt, elsku afi.
Þórdís, Ríkey Þöll, Sunna,
Leifur Ingi, Kristinn Knörr,
Máni Þór, Þorri, Ólafur Ísar,
Dagur, Logi Már og Halldóra.
„Enginn veit sína ævina fyrr en öll
er“ kom í hugann við andlát Leifs
bónda í Keldudal, hress að morgni að
njóta morgunhressingar með góðum
gestum missir hann máttinn og öllu
er lokið að kvöldi. Sjálfur var hann
þeirrar gerðar að vilja ljúka við verk-
in og velkjast ekki yfir þeim lengi.
Hann hafði áður þurft að glíma við
erfið veikindi, er hann varð fyrir al-
varlegu slysi, en með góðra manna
hjálp tókst honum að ná ótrúlegum
bata. Þetta alvarlega slys breytti við-
horfi hans til lífsins og að ekki væri
allt sjálfgefið.
Fyrstu kynni mín af nafna mínum
voru árið 1955 í Keflavík. Það sumar
var eitt mesta óþurrkasumar í
manna minnum, ekki sást þar til sól-
ar fyrr en í september. Leifur kom
oft á vinnustað minn til að hitta skag-
firska kunningja sem þar voru. Málin
voru rædd og engin lognmolla yfir
viðræðum. Á þessum árum var hann
að afla sér fjár og fór ekki dult með
hvar hugurinn var, hann var í Skaga-
firði og auðfundið að þar ætlaði hann
sér ævidvöl. Hann nýtti tímann vel,
vann mikið og lifði reglusömu lífi.
Síðar kynntist ég honum á starfs-
vettvangi bóndans, m.a. á búfjársýn-
ingum. Nafn hans var orðið þekkt á
landsvísu því hann átti ár eftir ár
þyngsta dilkinn á landinu. Meðal-
mennskan átti ekki við hann, vildi ná
árangri á þeim sviðum sem hann
fékkst við.
Keldudalur er landlítil jörð, en er
nú í raun orðin höfuðból og þekkt býli.
Þar auðnaðist Leifi að sjá drauma
sína rætast með dugnaði og eljusemi
allrar fjölskyldunnar, hver blettur
ræktaður af kostgæfni og húsakostur
reistur í fremstu röð. Landið var að
ýmsu leyti erfitt til ræktunar og
margur grjótmolinn tíndur áður en
akur varð grænn. Leifur var snilling-
ur í að nýta landið vel og skynsamlega
og var margt hægt að læra af honum í
þeim efnum. Ræktun búfjár var hon-
um hugleikin og stóð þar í fremstu
röð á flestum sviðum. Seinni árin naut
hann þess sérstaklega að rækta og
eiga góð hross. Það var honum mikil
lífsfylling. Margur gæðingurinn hef-
ur komið frá Keldudal og sennilega
óvíða fleiri afrekshross á skeiði en frá
þeim bæ.
Ekki var hann einn að verki því eitt
mesta lífslán Leifs var að eignast góð-
an lífsförunaut, Kristínu Ólafsdóttur.
Hún reyndist honum vel í blíðu og
stríðu enda með afbrigðum vinnusöm
og hagsýn húsmóðir. Með henni og
börnunum, sem uxu úr grasi, tókst
honum að ná þeim árangri, sem löng-
unin stóð til og allir sjá sem koma í
hlaðið á Keldudal. Gesti sem ber þar
að garði dylst ekki að þar er líf og þar
er kraftur.
Leifur var framkvæmdasamur og
vildi að hlutirnir gengju fljótt og lagði
allt sitt í að bæta jörðina. Það hygg ég
að hafi veitt honum mesta ánægju og
lífsfyllingu. Mér er minnisstætt, að
eitt sinn vék sér að honum maður og
sagði eitthvað á þá leið, að þarna væri
nú einn af þeim ríku, sem ætti millj-
ónir. Svarið hjá Leifi var stutt og lag-
gott: „Ég safna ekki fjármunum, ef ég
eignast þá, þá framkvæmi ég fyrir
þá.“ Viðmælanda varð svarafátt, en
þetta lýsir Leifi vel.
Ekki óraði mig fyrir því við fyrstu
kynni við nafna minn, að við ættum
eftir að tengjast fjölskylduböndum,
en Guðleif dóttir þeirra hjóna er gift
Eysteini syni okkar. Fyrir það hafa
heimsóknir verið nokkuð tíðar í
Keldudal, oft farið í fjár- og hestarétt-
ir. Í þeim heimsóknum hef ég notið
gestrisni þeirra hjóna og á margar og
góðar minningar frá þeim ferðum.
Nafni minn kunni því vel að hafa fólk í
kringum sig, helst marga og kunni því
illa ef ekki væri vel mætt í Skaga-
fjarðarréttir. Í tengslum við þær var
oft gestkvæmt í Keldudal, oft fullt
hús, samræður hressilegar og Leifur
miðpunkturinn og ekki skoðanalaus.
Hygg ég að margur gesturinn minn-
ist þessara heimsókna, menn dáðust
að áhuga og krafti bóndans á bænum
og ekki var skorið við nögl í veitingum
hjá Kristínu. Leifur talaði tæpitungu-
laust og var enginn sérstakur jábróð-
ir í skoðunum og má segja að hann
hafi oft verið skemmtilega ósammála
gestinum.
Leifur í Keldudal var mikill Skag-
firðingur, unni héraði sínu og var
hreykinn af því sem vel var gert.
Varla hef ég kynnst meiri kaupfélags-
manni en honum, því um leið og eitt-
hvað var farið að ýja að aðfinnslu á
þann félagsskap var hann fyrsti mað-
ur til varnar, enda mátti hann líka
vera stoltur af framgöngu þess fé-
lagsskapar í héraðinu.
Skagafjörður er heillandi hérað og
þar kaus Leifur að njóta ævinnar í
heimabyggð. Næstu dagar hefðu ver-
ið honum dýrmætir, framundan ýms-
ir viðburðir er hann lét ekki fram hjá
sér fara. Ævistarf hjónanna í Keldu-
dal er mikið. Þau eignuðust sex börn,
sem öll eiga sér fjölskyldur. Leifur
var mikill fjölskyldumaður og lét sér
mjög annt um velferð afkomendanna.
Barnabörnin voru honum einkar hug-
stæð og tjáði hann sig oft um það
hversu gaman væri að njóta þeirra og
sjá þau alast upp og þroskast.
Við hjónin færum Kristínu og allri
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning látins heiðurs-
manns.
Leifur Kr. Jóhannesson.
Leifur bóndi í Keldudal er látinn,
rétt sjötugur. Hann veiktist um há-
degisbil á sunnudegi og var allur fyrir
miðnættið. Ólöf dóttir hans tjáði mér
að faðir hennar hefði aldrei viljað
hefja nýtt verk á mánudegi. Leifur
var ungur. Samt finnst mér mjög
langt síðan ég kynntist honum. Hitti
hann stundum hjá Kristbjörgu
frænku. Þar var margt rætt. Leifur
var sérstakur. Sjónarmið allra skiptu
hann máli, líka stráks sem átti ekki
von á slíku í orðræðu hinna fullorðnu.
Eftir heimkomu úr langdvölum er-
lendis fann ég sterka löngun til að
hitta þennan eftirminnilega frænda
að nýju. Skyldi hann muna eftir mér?
Mér fannst hann gleðjast við heim-
sókn mína. Þetta var á fögrum sum-
ardegi í miðjum sólmánuði. Tíu dög-
um síðar slasaðist Leifur og var ekki
hugað líf í margar vikur. Ótrúleg
þrautseigja hjálpaði honum aftur til
lífsins og heim í Keldudal. Leifur var
sannarlega ekki einn. Með hjálp Stínu
sinnar, Tóta og dætranna fékk Leifur
ríflega tíu góð ár til að taka þátt í þró-
un búsins, byggja upp ferðaþjón-
ustuna og fylgjast með börnum sínum
og barnabörnum þroskast. Til að sjá
merkar fornleifar finnast í Keldudal.
Leifur og Stína hafa haft einstakt
næmi fyrir öllu sem lifir. Snemma átti
Leifur vænstu haustlömbin. Bestu
nyt í kúm. Einstaka gæðinga. Mann-
fólk og gróður jarðar hefur dafnað
með eindæmum í höndum þeirra.
Börnin og barnabörnin eru einstak-
lega vel gerð. Sumarbörn í Keldudal
skynja hve dvöl þeirra þar varð þeim
heilladrjúg. Undanvillingar döfnuðu
líka enda merkilegir eins og allt ann-
að líf. Félagsmálastofnanir sendu
þeim Leifi og Stínu afvegaleidd ung-
menni og það varð fólk úr þeim.
Líf Leifs Þórarinssonar er líf hins
næma íslenska bónda sem áttaði sig
og greip tækifærin á nýjum tímum
tækniframfara. Hann lærði fljótt að
nýta sér allt sem stóð til boða. Þau
Leifur og Stína tóku við litlu og rýru
búi í Keldudal. Þangað er nú glæsi-
legt heim að sjá. Lífsverk þeirra er
stórbrotið. Leifur í Keldudal hefur
skilað sínu og vel það.
Gísli Einarsson.
Það er að byrja að hausta, kaldir
skýjabólstrar umlykja hin tröllauknu
og tignarlegu fjöll, sem skapa um-
gjörðina um hið fagra hérað Skaga-
fjörð. Útjörðin ber haustliti, grös eru
farin að sölna, öldurnar falla að með
þunga í fjörunni undan Hegranesinu.
Harmafregn berst frá Keldudal, Leif-
ur bóndi er allur, dáinn og horfinn
fyrirvaralaust,
… dýpsta sæla og sorgin þunga
svífa hljóðlaust yfir storð.
Hjónin í Keldudal, Leifur og Krist-
ín, eru af kynslóð sem mestu breytti á
Íslandi til sjávar og sveita. Með dugn-
aði og elju var sótt fram til betra lífs.
Hugsjónir áttu þá ítök í mönnum sem
fylltu þá baráttuanda og þreki til að
vaka og vinna marga vornótt. Leifur
var bóndi í orðsins fyllstu merkingu
og unni íslenskri náttúru; löngunin
kviknaði hjá litlum dreng og sveitin
átti allan hans hug.
Það hefur áreiðanlega þótt áræðið
þegar Leifur og Kristín tóku Keldu-
dalinn, miðlungs bújörð, og hófu þar
sitt mikla lífsstarf. Þessari miðlungs
jörð var breytt í höfuðból með ræktun
og byggingu búfjárhúsa. Þau lögðu
nótt við dag og sáu drauma sína ræt-
ast. Allt grænkaði og greri og dafnaði
í höndum þeirra hjóna. Í dag er búið í
Keldudal eitt fremsta afurða- og
ræktunarbú landsins.
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUÐMUNDUR PÉTUR SIGMUNDSSON,
sem andaðist á Landakotsspítala föstudaginn
25. ágúst, verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 4. septem-
ber kl. 13.00.
Guðfinna Elísabet Benjamínsdóttir,
Kristján Guðmundsson, Helga Þórðardóttir,
Sigmundur Guðmundsson, Arna Rún Óskarsdóttir,
Eiríkur Ómar Guðmundsson, Margrét Kristín Blöndal
og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÞÓRDÍS GÍSLADÓTTIR,
Klapparstíg 5,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri miðviku-
daginn 30. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Glerárkirkju miðviku-
daginn 6. september kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á að láta kvenfélagið Baldursbrá eða FSA njóta þess.
Andrés Bergsson,
Arnar Andrésson, Hrefna Kristín Hannesdóttir,
Gísli Andrésson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Jón Andrésson, Margrét Pálsdóttir,
Guðrún Andrésdóttir, Jakob Tryggvason,
ömmu- og langömmubörn.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærs eiginmanns míns, sonar okkar, föður, afa og
tengdaföður,
KRISTJÁNS RÚNARS KRISTJÁNSSONAR
múrara,
Lómasölum 2.
Sérstakar þakkir færum við öllu starfsfólki á
Blóðmeinadeild 11-G , Landspítalanum við Hringbraut sem og séra
Jóni Dalbú.
Bára Þórarinsdóttir,
Guðrún Helga Karlsdóttir, Kristján Jónsson,
Guðný Helga Kristjánsdóttir, Vignir Sveinbjörnsson,
Guðrún Sigríður Kristjánsdóttir, Magnús Jón Björgvinsson,
Sveinbjörg Kristjánsdóttir, Sturla Bergsson,
Kristjana Rúna Kristjánsdóttir
og barnabörn.
Útför elskulegrar móður okkar og ömmu,
REGÍNU SVEINBJARNARDÓTTUR
frá Skálabrekku í Þingvallasveit,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
21. ágúst, hefur farið fram í kyrrþey að hennar
ósk. Hún var jarðsett á Þingvöllum.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hörður Guðmannsson,
Guðrún Þóra Guðmannsdóttir,
Óskar Arnar Hilmarsson,
Guðmann Reynir Hilmarsson,
Guðmann Ólafsson,
Jón Ólafur Ólafsson.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÓHANNA PÁLSDÓTTIR
frá Skál á Síðu,
verður jarðsungin frá Prestbakkakirkju á Síðu
þriðjudaginn 5. september kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Prest-
bakkakirkju.
Anna Hildur Árnadóttir, Steingrímur Lárusson,
Guðrún Árnadóttir,
Sigurbjörn Árnason, Hjördís Sigurðardóttir,
Guðríður Árnadóttir,
Páll Árnason,
barnabörn og langömmubörn.