Morgunblaðið - 30.09.2006, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Vigfús JósepGuðbjörnsson,
smiður og bóndi á
Syðra-Álandi í
Þistilfirði, fæddist á
Syðra-Álandi 30.
júní 1931. Hann lést
á Dvalarheimilinu
Nausti á Þórshöfn
23. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Guðbjörn
Grímsson bóndi á
Syðra-Álandi, f. í
Hvammi 28. mars
1879, d. á Syðra-
Álandi 26. maí 1942 og kona hans
Ólöf Vigfúsdóttir, f. í Laxárdal 4.
apríl 1891, d. 20. apríl 1962.
Systkini Vigfúsar voru: A) Lauf-
ey, f. 4. maí 1913, d. 17. september
2005. B) Grímur búfræðingur og
bóndi á Syðra-Álandi, f. 19. jan-
úar 1915, d. 31. mars 1987, C)
Signý húsfreyja á Þórshöfn, f. 20.
október 1917, d. 21. janúar 1997,
D) Kristveig, f. 29. mars 1919, d.
31. júlí 1986, til heimilis að Syðra-
Álandi, E) Ólína húsfreyja í
Reykjavík, f. 10. apríl 1922, d. 29.
september 1992, F) Óskar húsa-
smiður á Þórshöfn, f. 21. desem-
ber 1923, d. 5. desember 2002 og
F) Guðrún starfs-
stúlka á Húsavík, f.
22. febrúar 1926, d.
24. júlí 1992.
Vigfús kvæntist
hinn 21. desember
1961, Maríu Jó-
hannsdóttur, f. 6.
desember 1931, d. 9.
júní 2003, og bjuggu
þau saman á Syðra-
Álandi allan sinn
búskap. Sonur Vig-
fúsar er Ólafur
Birgir, f. 5. maí
1971, kona hans
Karen Rut Konráðsdóttir, f. 28.
nóvember 1975. Dætur þeirra
Anna María f. 20. maí 2000 og
Erla Rós f. 30. mars 2003.
Vigfús var smiður og bóndi á
Syðra-Álandi til æviloka. Hann
var mikill handverksmaður og
hafði unun af fjárbúskapnum og
ræktun. Hann var virkur í félags-
starfi í Þistilfirði, í leikfélagi, kór
og öðrum félögum. Vigfús vann
mikið yfir ævina og má víða sjá
byggingar og verk sem hann tók
þátt í að smíða.
Vigfús verður jarðsunginn frá
Svalbarðskirkju í Þistilfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Viggi minn, nú ertu loksins kom-
inn til Mæju þinnar sem fór líka allt
of snemma, þetta var langt stríð
undanfarna mánuði og þú varst alls
ekki tilbúinn að sleppa takinu, þú
áttir eftir að gera svo margt eins og
þú sagðir sjálfur. Þú máttir ekki
vera að því að vera svona veikur og
í þínum augum var það bara tíma-
eyðsla.
Frá því að ég kom fyrst í Syðra-
Áland fyrir 10 árum man ég ekki
eftir Vigfúsi öðruvísi en við vinnu
og sama má segja um Mæju konu
hans. Mikill gestagangur var á
Syðra-Álandi og á þessum tíma var
alltaf angandi bökunarilmur í hús-
inu, gestir komu aldrei að tómum
kofunum, þau voru gestrisin hjón í
meira lagi og samhent. Á álags-
tímum eins og sauðburði hjálpuðust
allir að og þau hjónin fóru ávallt
saman í fjárhúsin og varla hægt að
segja að þau hafið nokkuð sofið
þann mánuðinn. Ég kom í Áland al-
veg óvön sveitastörfunum og vissi
nú ekki mikið um sveitalífið, en ég
var alltaf jafn hissa á þolinu í gömlu
hjónunum. Þau fóru í háttinn um
svipað leyti og ég en voru byrjuð að
vinna um miðja nótt og vissu ekki
af því. Ég átti svo seinna eftir að
læra hvað matmálstímar voru mik-
ilvægir og þeir voru á slaginu 12 og
19. Mæja sá alltaf um að allir
fengju nóg að borða og voru 3 til 4
kaffitímar á sólarhring alveg lág-
mark. Nú er hins vegar öllu minna
um að vera í eldhúsinu á Álandi,
ekki bökunarilmur nema stöku
sinnum og Óli bara einn að hugsa
um skepnurnar.
Viggi var mikill bóndi í sér og
þekkti fjölmargar skepnur í sjón
þegar réttað var. Hann sá til þess
að Óli lærði allt sem hann þarf að
kunna varðandi búskapinn og leit
náið eftir syni sínum síðustu miss-
erin þótt hann gæti lítið gert sjálf-
ur. Honum var mikið í mun að
miðla því sem hann kunni og byrj-
aði strax að kenna litlu afastelp-
unum sínum að mála og draga upp
myndir.
Elsku Viggi, ég er viss um að þér
líður betur þar sem þú ert núna og
þú átt nú skilið að fá að hvíla þig
vel eftir vinnusama ævi og hitta
hana Mæju þína á ný.
Þín tengdadóttir
Karen Rut Konráðsdóttir.
Viggi afi minn var góður afi,
hann leyfði mér og Erlu litlu systur
minni alltaf að mála og teikna þeg-
ar við báðum um það. Hann gat yf-
irleitt ekki neitað okkur um neitt.
Svo mátti ég dunda mér á smíða-
loftinu þar sem afi átti marga
skemmtilega hluti og hann var
byrjaður að kenna mér að draga
upp myndir og gera ýmislegt snið-
ugt. Afi sagaði út jólasveina sem ég
fékk svo að mála, hann var svo
rosalega flinkur að smíða. Ég hjálp-
aði afa í búskapnum, við löbbuðum
saman í fjárhúsin ásamt hundunum
okkar tveimur og kettinum Húna.
Stundum fórum við á fjórhjólinu ef
afi var þreyttur í fótunum. Ég byrj-
aði í skóla í haust og fór stundum
til afa á Dvalarheimilið Naust og
las fyrir hann úr nýju skólabók-
unum mínum, Erla fór líka með og
litaði myndir á meðan.
Elsku afi, við skulum líta eftir
garðinum þínum og heimilisdýrun-
um og passa að allt sé í lagi í sveit-
inni.
Þínar afastelpur
Anna María og Erla Rós.
Um Álandstungu og fögur fjöll,
nú ferðast ljúfur andi.
Virðingu okkar vottum öll,
Vigga á Syðra-Álandi.
Kæri vinur. Okkur er þakklæti í
huga, þakklæti fyrir að hafa fengið
að vera samferða þér þótt spölurinn
væri ekki langur. Við minnumst þín
sem mannsins sem aldrei féll verk
úr hendi. Dugnaðarbóndans sem
unni öllum dýrum og kunni skil og
heiti á nær allri flóru Íslands. Hag-
leiksmannsins sem reisti stór
mannvirki og skar út fíngerðar
myndir í listilega smíðisgripi og gat
teiknað og málað.
Mikill er missir vina og aðstand-
enda, þó sérstaklega Ólafs Birgis
og fjölskyldu. Takk fyrir allt og allt,
hvíl í friði.
Kveðja
Konráð og Erla.
Góður vinur okkar, Vigfús bóndi
á Syðra-Álandi, hefur kvatt í hinsta
sinn hérna megin tjaldsins sem skil-
ur á milli lífs og dauða. Hann var
sannur sveitamaður og sveitinni
sinni til mikils sóma. Síðustu daga
ævinnar var hann í huganum inni í
fjöllunum sínum fallegu með Ólafi
Birgi syni sínum að smala kind-
unum og kannski hefur haustið ein-
mitt verið hans skemmtilegasti tími
með göngum og réttum og alls kon-
ar litadýrð í náttúrunni. Vigfús var
grenjaskytta góð og fór þess vegna
oft inn til heiða. Hann hafði ánægju
af blómum og öðrum gróðri og
ræktaði garðinn sinn eftir bestu
getu. Vinna og aftur vinna var hans
mottó í lífinu, þá var hann mjög
listrænn og bjó til marga fallega
hluti sem hann skar út og smíðaði
ásamt því að mála. Hann var mjög
hjálpsamur og ekki fljótur til að
selja vinnu sína en það fengu marg-
ir að reyna. Söngmaður var hann
góður og söng í kirkjukórnum og
lék og söng í leikritum. Syðra-
Áland var honum afar kært, þar
byggði hann upp og ræktaði. Þar
var hann fæddur og bjó alla tíð,
aldrei fór hann út fyrir landstein-
ana og ferðaðist lítið. En það var
skemmtilegt að koma í heimsókn í
Syðra-Áland til Vigfúsar og konu
hans Maríu sem er dáin fyrir þrem-
ur árum. Það var oft hlegið mikið
við kaffiborðið í eldhúsinu, bæði
gátu hjónin verið mjög skemmtileg
og gestrisin.
Þýtur í stráum þeyrinn hljótt,
þagnar kliður dagsins.
Guð er að bjóða góða nótt
í geislum sólarlagsins.
(Trausti Á. Reykdal.)
Við söknum þín, kæri vinur, og
biðjum góðan guð að vernda Óla
son þinn og fjölskyldu hans.
Guð blessi ykkur öll.
Kristinn og Sigríður
(Kiddi og Sigga).
Okkur fjölskylduna langar með
nokkrum orðum að minnast Vigfús-
ar Guðbjörnssonar frá Syðra-Álandi
og um leið þakka honum ánægju-
legar samverustundir í sveitinni í
gegnum tíðina.
Ávallt voru dyr heimilisins á
Syðra-Álandi okkur opnar. Faðir
okkar fór sem ungur drengur í
sveit á Syðra-Álandi var þar sem
ráðsmaður í nokkur sumur. Við
börnin urðum þess einnig aðnjót-
andi að dvelja í sveitinni hjá Vigga
og Maju. Það er ómetanlegt vega-
nesti út í lífið að hafa fengið að taka
þátt í sveitastörfunum og kynnast
lífsviðhorfum fólksins á Syðra-
Álandi. Þar lærði maður að ham-
ingjan er ekki fólgin í veraldlegum
hlutum.
Heimilið á Syðra-Álandi var prýtt
fallegum munum svo sem húsgögn-
um, málverkum og útskornum hlut-
um sem Viggi gerði og er óhætt að
segja að honum hafi verið margt til
lista lagt. Viggi var mikil félagsvera
og tók m.a. þátt í kór- og leikfélags-
starfi í sveitinni. Hann hafði ávallt
skoðanir á mönnum og málefnum í
sinni sveit og það var oftar en ekki
umræðuefni á Syðra-Álandi.
Við eigum hlýjar og góðar minn-
ingar frá Syðra-Álandi og kveðjum
Vigga með söknuði.
Elsku Óli Birgir, Karen, Anna
María og Erla Rós. Við vottum
ykkur innilega samúð okkar. Megi
Guð vera með ykkur á þessum erf-
iðu tímum.
Jóhann, Rósa, Guðný María,
Jón Kr. og Arnþór.
Lítill níu ára gamall drengur tví-
stígur órólegur í kringum mömmu
sína. Það var búið að snoðklippa
hann og kaupa hvítbotna
gúmmískó. Drengurinn er að fara í
sveitina sína í fyrsta sinn. Það er
komið að kveðjustund. Mamma bít-
ur á jaxlinn og reynir að halda aft-
ur af tárunum, hún getur ekki
hugsað sér að láta drenginn sinn
fara.
En drengurinn hefur ákveðinn
vilja, í sveitina ætlar hann. Mamma
leyfir tárunum að renna þegar hann
er farinn. Hann er svo lítill finnst
henni, hvernig ætli honum komi til
með að líða, líklega fær hann
heimþrá, er hann ekki alltof ungur?
En á Syðra-Álandi reyndist gott
að vera. Þar var vel tekið á móti
honum. Mamma þurfti ekki að hafa
áhyggjur. Þar eignaðist hann sitt
annað heimili.
Síðan eru liðin tuttugu ár og litli
drengurinn er orðinn stór. Á hverju
vori hefur þó þráin eftir sveitinni
verið öllu öðru yfirsterkari. Þegar
lóan tekur til við að kveða burt
snjóinn af túnunum við Syðra-
Áland halda honum engin bönd,
sveitin kallar.
Heimili Mæju og Vigga var engu
öðru líkt. Þar var öllum tekið opn-
um örmum.
Minningarnar streyma fram.
Mæja að snúast í eldhúsinu, hnaus-
þykkur rjóminn á vöfflunum,
heimastrokkað smjör og hangikjötið
sem engu öðru var líkt.
Viggi með pípuna sitjandi á
bekknum við eldhúsborðið. Vinalegt
brosið leikur um andlitið. Það er
spjallað um veðrið, búskapinn, veið-
ina í ánni, lífið og tilveruna al-
mennt. Á þessu heimili ríkir ró og
friður, lífsgæðakapphlaupið er víðs-
fjarri. Hér una menn glaðir og full-
komlega sáttir við sitt hlutskipti í
lífinu.
En árin líða og enginn fær stöðv-
að tímans þunga nið.
Nú hafa þessi elskulegu hjón
kvatt þetta líf. Ég á þeim mikið að
þakka.
Þau kenndu drengnum mínum
margt og reyndust honum vel.
Elsku Óli Biggi, Karen og dætur,
Kiddi minn, ykkar er sorgin sárust,
bænir mínar fylgja ykkur.
Að leiðarlokum kveð ég Vigfús
bónda á Álandi með kæru þakklæti
fyrir allt.
Megi ljósið eilífa lýsa honum leið-
ina heim.
Elfa Bryndís Kristjánsdóttir.
Ég var 8 eða 9 ára gamall, þetta
var að vori til og sauðburður í
gangi, Viggi var niðri á Dagmála-
túni og Mæja frænka sendi mig til
að hjálpa honum, hann var að gefa
ánum þegar ég kom til hans hálf-
hræddur um viðbrögð hans, en það
var engin ástæða til að óttast þau.
Þetta er mín fyrsta minning um
Vigga. Síðan eru liðin rúm 20 ár og
skiptin sem ég hef komið í Syðra-
Áland löngu orðin óteljandi, en allt-
af hefur Viggi verið að gera eitt-
hvað þegar ég hef komið, það voru
ekki margir dagarnir sem hann var
verklaus, duglegri maður er vand-
fundinn. Á sauðburðinum svaf hann
alltaf mjög lítið, var alltaf vakandi
þegar ég fór að sofa dauðþreyttur
og á fótum þegar ég vaknaði, alveg
sama hvað ég reyndi að sofa lítið,
ég skyldi aldrei hvernig hann fór að
þessu. Þegar ég kom í Áland var
alltaf nóg að gera, alveg sama
hvaða árstími var. Þegar hann fór
að vera ófær um að vinna öll verk
fór hann að smíða ruggustóla og
skera út klukkur, hann fann sér
alltaf eitthvað að gera. Í sumar tal-
aði hann mikið um göngurnar og
réttirnar, hvað hann langaði mikið
til að vera við réttirnar, en heilsan
leyfði það ekki. Þær voru ófáar
stundirnar sem við sátum á garða-
bandinu og ræddum um heima og
geima, ekki spilltu fyrir einstakir
frásagnahæfileikar hans. Ég hafði
alltaf jafn gaman af samverustund-
unum með honum sama hvað við
vorum að brasa, við áttum held ég
býsna vel skap saman. Skrítið þeg-
ar maður kynnist einhverjum svona
vel, jafnvel þó að hann sé mikið
eldri en maður sjálfur.
Ég á eftir að búa að því alla ævi
að hann kenndi mér snemma að
vinna og bjarga mér, því gleymi ég
aldrei, ekki frekar en stundunum
sem við áttum saman, þær eru
ógleymanlegar og fyrir þær vil ég
þakka honum.
Kristján Ingi.
Vigfús Jósep
Guðbjörnsson
Bróðir okkar og mágur,
GUNNAR HVANNDAL,
Reykjaheiðarvegi 8,
Húsavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga, Húsa-
vík, mánudaginn 18. september, verður jarðsung-
inn frá Húsavíkurkirkju í dag, laugardaginn
30. september kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Húsavíkurkirkju.
Elsa Kristinsdóttir, Guðmundur Indriðason,
Páll Kristinsson, Esther Ragnarsdóttir,
Unnur Kristinsdóttir, Arnar Árnason,
Jón G. Kristinsson, Ingveldur Guðnadóttir,
Loftur Kristinsson, Erla Sigurjónsdóttir,
Jón Áskell Jónsson.
Þökkum hlýhug og vináttu vegna andláts og
útfarar
ÍVARS BJÖRNSSONAR
frá Steðja,
Bólstaðarhlíð 41.
Gunnar Páll Ívarsson, Jónína Ragnarsdóttir,
Símon H. Ívarsson, María J. Ívarsdóttir,
Andrea Margrét Gunnarsdóttir,
Katrín Sylvía Gunnarsdóttir, Gunnþór Jónsson,
Katrín Sylvía Símonardóttir,
Ívar Símonarson, Ástrún Friðbjörnsdóttir,
Svandís Ósk Símonardóttir, Axel Örn Sigurðsson,
Gunnar Páll, Heimir Páll og Hinrik Snær.
Maðurinn minn, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir og
afi,
EINAR ÞORLÁKSSON
listmálari,
Hávallagötu 39,
lést fimmtudaginn 28. september á Landspítala
Háskólasjúkrahúsi í Fossvogi.
Guðrún Þórðardóttir,
Þorlákur Einarsson,
Guðný Þórarinsdóttir, Hjörtur Hjartarson,
Halldóra Þórarinsdóttir,
Erlendur Pétursson,
Þórður Þórarinsson, Marta María Ástbjörnsdóttir
og barnabörn.