Morgunblaðið - 25.11.2006, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FYRR í þessum mánuði bárust
gleðileg tíðindi út í
ungmennafélagshreyf-
inguna. Borgarráð
Reykjavíkur sam-
þykkti á fundi 2. nóv-
ember sl. umsókn
Ungmennafélags Ís-
lands um lóð undir
nýjar aðalstöðvar
hreyfingarinnar í
miðbæ Reykjavíkur.
Um er að ræða rúm-
góða lóð við Tryggva-
götu sem býður uppá
mikla möguleika til
uppbyggingar nýrra
og glæsilegra höfuð-
stöðva einnar elstu og
stærstu fjöldahreyf-
ingar á Íslandi.
Með þessari ákvörð-
un borgaryfirvalda
skapast nýir mögu-
leikar fyrir UMFÍ til
að koma stefnumálum
sínum í framkvæmd
og einnig kærkomið
tækifæri til að styrkja
starfið í höfuðborginni. Í dag búa
ungmennafélagar við fremur þröng-
an húsakost og er ekki vafi á því að
meðal þeirra áttatíu þúsund ung-
mennafélaga sem eru innan UMFÍ
munu margir hugsa gott til glóðar-
innar með nýjum aðalstöðvum og
öllum þeim möguleikum sem þar
skapast.
Í nýju húsi verður gert ráð fyrir
ýmsum afþreyingarmöguleikum þar
sem boðið verður uppá
fjölbreytt tækifæri til
líkamlegar hreyfingar
sem og listrænnar
sköpunar. Auk þess
verður rúmgott þjón-
usturými og gistimögu-
leikar. Fyrst og fremst
verður lögð rík áhersla
á að hanna húsið með
það fólk í huga sem vill
taka þátt í að skapa
betra líf með eða í sam-
starfi við UMFÍ.
Megi borgaryfirvöld í
Reykjavík hafa bestu
þakkir fyrir þann stór-
hug sem þau sýna í
verki með því að
treysta Ungmenna-
félagi Íslands til að
móta með þeim ásýnd
og líf í miðborg Reykja-
víkur. Aðalstöðvar
UMFÍ á þessum stað
eiga án efa eftir að efla
ungmennafélagshreyf-
inguna og styrkja til
mikilla muna og um leið auðga líf
margra.
Nýjar höfuð-
stöðvar UMFÍ
Björn B. Jónsson skrifar um
lóð sem UMFÍ hefur fengið
úthlutað undir nýjar aðal-
stöðvar hreyfingarinnar
í miðbæ Reykjavíkur
Björn B.
Jónsson
»Megi borg-aryfirvöld í
Reykjavík hafa
bestu þakkir
fyrir þann stór-
hug sem þau
sýna í verki …
Höfundur er formaður UMFÍ.
ÉG HÉLT að Hrafnistuheimilin
hefðu verið reist upphaflega fyrir
aldraða sjómenn. Enda gáfu bæði
skipstjórar og efnamenn stóran pen-
ing og heilu herbergin sem áttu að
bera nafn þeirra. En nú er búið að
gera Hrafnistu að einhverri mestu
okurleigustofnun landsins.
Eldri borgarar eru um 34.000 og
um helmingur þeirra
er með 65–70 þúsund á
mánuði.
Hrafnista í Hafnar-
firði hefur byggt tvö
fjölbýlishús með 64
leiguíbúðum fyrir ein-
staklinga 60 ára og
eldri. Tíu milljóna
króna afnotarétt þarf
að greiða fyrir stærstu
íbúðirnar auk þjón-
usturýmis. Mánaðar-
leiga slíkrar íbúðar á
efstu hæð er tæpar 160
þúsund krónur með
hússjóði. Leigan fyrir minni íbúð,
eða tveggja herbergja, er um hundr-
að þúsund á mánuði og borga á af-
notagjöld frá 5,5–7 milljónir.
Svo færðu endurgreitt þegar þú
ert dauður. Þess vegna þarf vasa á
líkklæðin.
Maður er alveg bit á þessu verði,
því í Keflavík og Sandgerði eru 70–
80 fm íbúðir leigðar á 55–60 þúsund
á mánuði og þar eru engin afnota-
réttargjöld.
Með þessu er verið að skipta þjóð-
inni í tvennt, sem er brot á stjórnar-
skránni. Einnig finnst mér að þetta
sé eignaupptaka (sbr. grein 72 í
stjórnarskránni), því skilaboðin eru
þessi: „Ef þú vilt koma í leigu til
okkar selurðu bara eignina þína –
eða haltu kjafti. Við viljum bara fólk
sem á peninga.“
Í Fréttablaðinu er haft eftir Ás-
geiri Ingvasyni, framkvæmdastjóra
Sjómannadagsráðs, að 3–5 ára bið sé
eftir stærri íbúðunum og 6–18 mán-
uðir eftir minni íbúðum.
Þegar fyrstu íbúðirnar voru leigð-
ar árið 2003 skrifaði ég um okurverð
og kallaði greinina „Aðeins fyrir
kvótakónga og toppskipstjóra“. Þá
var mér kennt um að ekki hefði verið
hægt að leigja íbúðirnar í eitt til þrjú
ár.
Ég var varamaður í Sjómanna-
dagsráði. Ásgeir og Guðmundur
Hallvarðsson, stjórnarformaður
DAS, ráku mig úr ráðinu af því að ég
var ekki já-maður. Það verða allir að
segja já við svona mikla karla. Mér
skilst að sex manns ákveði verðið á
íbúðum og síðan sé það borið undir
Sjómannadagsráð.
Vil ég í því sambandi vekja athygli
á 12. og 13. gr. Félagsmálasáttmála
Evrópu, sem fullgiltur var af íslands
hálfu 15. janúar 1976 (Stjórnartíð-
indi C nr. 3/1976), og 11. og 12. gr. al-
þjóðasamnings um efnahagsleg, fé-
lagsleg og menningarleg réttindi,
sem fullgiltur var af Íslands hálfu
22. ágúst 1979. (Stjórnartíðindi C nr.
10/1979). Lýtur fyrrnefndi samning-
urinn að því að samningsaðilar
skuldbinda sig meðal annars til að
koma á eða viðhalda almannatrygg-
ingum eða gera þeim það hátt undir
höfði, sem krafist er til fullgildingar
á alþjóðavinnumála-
samþykkt um lágmark
félagslegs öryggis, en í
67. gr. þeirrar sam-
þykktar er mælt fyrir
um þær reglur, sem
þetta lágmark þarf að
uppfylla. Kemur þar
fram að um skerðingar
geti ekki verið að ræða
nema vegna verulegra
viðbótarfjárhæða. Síð-
ari samningurinn lýtur
hins vegar að því meðal
annars að samningsað-
ilar viðurkenna rétt
sérhvers manns til viðunandi lífs-
afkomu fyrir hann sjálfan og fjöl-
skyldu hans. Svo á borgarstjórn að
byggja dvalarheimili fyrir aldraða.
15 sóttu um framkvæmd og rekstur
– og hverjir haldið þið að hafí hlotið
hnossið? Guðmundur Hallvarðsson,
stjórnarformaður DAS, og Vilhjálm-
ur, borgarstjóri og stjórnarformað-
ur Eirar. Er þetta ekki pólitísk veit-
ing, ég spyr?
Hvað höfum við eldri borgarar
gert af okkur? Hví setur ríkisstjórn-
in ekki upp útrýmingarbúðir fyrir 67
ára og eldri uppá Keflavíkurflugvelli
frekar en að hálfsvelta okkur til
dauða? Vildu þessir ráðamenn lifa af
70–80 þúsund eftir skatta? Um 2.400
kr. á dag? Því þurfa dvalarheimilin
frá 14–17000 á dag fyrir fæði og hús-
næði en við sem erum heima 2.400
kr. Er þetta ekki brot á stjórnar-
skránni, gr. 65 um jafnréttisreglur?
Samt vælir og skælir stjórnar-
formaður DAS um að daggjöldin séu
of lág. Ekki minnist ég þess að sá
maður hafi minnst á kjör aldraðra á
Alþingi, þótt hann sé stjórnarfor-
maður stærstu dvalarheimila lands-
ins. Þótt hann hljóti að vita að því
betri sem kjör eldri borgara eru því
meira fá dvalarheimilin. Svo getur
fólk líka sótt um dagpeninga sem
eru um 25.000 á mánuði.
Ég spurði Guðmund Hallvarðsson
hvort honum þætti sanngjarnt að
hirða allan lífeyrissjóð af fólkinu og
talaði um kunningja minn sem var
með 190 þúsund á mánuði. Svarið
sem ég fékk var: „Einhver verður að
borga.“
Ég spyr, er þetta ekki eignaupp-
taka, skv. 72. gr. Stjórnarskráinnar,
þar sem segir að engan megi skylda
til að láta af hendi eign sína nema al-
menningsþörf krefji og þá þarf til
þess lagafyriræmæli og fullt verð
komi fyrir? Svo gefur TR út þá til-
kynningu að einstaklingur megi ekki
eiga eignir eða verðbréf yfir 4 millj-
ónir og hjón 8 milljónir. Þú færð um
45% skerðingu ef makinn vinnur úti
og vinnur sjálfur úti ertu skertur um
85%, ef þú ert ekki embættismaður
eða háttsettur ríkisstarfsmaður. Er
þetta ekki brot á 65. gr. stjórnar-
skrárinnar? „Allir skulu vera jafnir
fyrir lögum og njóta mannréttinda
án tillits til kynferðis, trúarbragða,
skoðana, þjóðernisuppruna, kyn-
þátta, litarháttar, efnahags og ætt-
ernis og stöðu að öðru leyti.“
Nú eru kosningar í vor, við erum
34 þúsund atkvæði, notið þau rétt.
Þessi stjórn hefur skert okkur um 40
milljarða. Nú er nóg komið!! Sverja
ekki þingmenn eið að stjórnarskrá
Íslands?
Við förum í framboð því kjör okk-
ar versna. Eru þetta ekki mannrétt-
indabrot gagnvart öldruðum?
Margur verður af aurum api
Einar Grétar Björnsson
skrifar um kjör eldri borgara »Hví setur ríkis-stjórnin ekki upp út-
rýmingarbúðir fyrir 67
ára og eldri uppá Kefla-
víkurflugvelli frekar en
að hálfsvelta okkur til
dauða?
Einar Grétar Björnsson
Höfundur er eldri borgari og
fyrrv. sjómaður.
Þau leiðu mistök
urðu að þessi minning-
argrein um Sigríði
Gissurardóttur var birt með greinum
um nöfnu hennar Gizurardóttur.
Hlutaðeigandi eru beðnir afsökun-
ar á þessu.
Sigríður er í mínum augum fyrir-
mynd alls þess mætasta í fari mæðra
þessa lands. Ég var svo lánsöm að
hún var tengdamóðir systur minnar.
Hún var líka mikil tryggðarvinkona
mín og minnar fjölskyldu. –
Eftir að ég og maðurinn minn fór-
um utan til náms varð sonur okkar,
Stefán Már, þá árs gamall, hjá móður
minni á Marargötu 3. Systir mín,
Ragnheiður, var þá í menntaskóla og
bjó heima og besti vinur hennar og
skólabróðir, Haukur, sonur Sigríðar
og Filips, kom oft í heimsókn á Mar-
argötu. Haukur og Ragnheiður voru
afar dugleg að gæta Stefáns Más og
fara til dæmis með hann í bílferðir á
Fiatinum, heimilisbílnum á Hagamel
29. Á Hagamel ríkti hin frábæra
gestrisni og rausnarbragur Sigríðar
og Filips. Stefán Már var mjög oft í
heimsókn hjá hinum yndislegu for-
eldrum Hauks. Þessi tími var giftu-
ríkur fyrir Stefán Má og Haukur tók
margar afar góðar ljósmyndir á þeim
árum sem lýsa svo vel hinum ham-
ingjuríku dögum á Hagamel og
Mararagötu. Nokkrum árum síðar
var ég ung móðir með tvö smábörn í
Vesturbænum. Það var á þeim un-
aðslegu tímum þegar var ekki til siðs
að ungar mæður væru á vinnustöð-
um burtu frá heimilum sínum. Ég
gekk mikið um með börnin mín í
Vesturbænum og þá beindust skref-
in oft niður á Hagamel til Sigríðar.
Sigríður var alltaf heima og Filip
vann hjá Viðtækjaverslun ríkisins.
Ég og fjölskyldan bjuggum á Hring-
braut 41 og það var stutt að labba.
Sigríður sat öllum tómstundum sín-
um í stofunni á Hagamel 29 og prjón-
aði dáfagrar lopapeysur sem prýða
marga manneskjuna. Ég minnist
þess hversu yndislegt var fyrir mig
og börnin að hreiðra um okkur í eld-
húsinu hjá Sigríði. Við undum okkur
oft svo vel og lengi morguns á eld-
húskollunum yfir gómsætu heima-
bökuðu brauði og kökum og heima-
tilbúnu appelsínumauki eða kæfu.
Svo var spjallað og börnin undu sér
við að maula í sig og leika sér. Þarna
ríkti nefnilega friður og jafnvægi ís-
lensks heimilis eins og það gerist
best. Sigríður gaf alltaf góð ráð og
var bjartsýn á það sem aðrir tóku sér
fyrir hendur og var með jákvæðar og
sjálfstæðar skoðanir. Og það var
fyrst og fremst þessi friður og heim-
ilishamingja sem var svo gott að
sækja í fyrir unga móður með lítil
börn.
Seinna fengum við hjónin að vera á
sumrin með fjölskylduna í stórri íbúð
Sigríður
Gissurardóttir
✝ Sigríður Giss-urardóttir fædd-
ist í Drangshlíð und-
ir A-Eyjafjöllum í
Rangárvallasýslu
27. nóvember 1909.
Hún lést á Dvalar-
heimilinu Grund 28.
september síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð í kyrr-
þey.
í kjallaranum á Haga-
mel 29, hjá Sigríði og
Filip. Það voru ham-
ingjusöm ár. Uppi á
lofti voru Filip og Sig-
ríður sem alltaf voru
okkur og börnunum
svo góð. Þegar Filip
fór niður í geymslurn-
ar sínar og Stefán Már
var á röltinu í kjallar-
anum frammi hjá hon-
um fékk hann vænan
skammt af suðusúkku-
laði hjá Filip og kom
mjög glaður inn aftur.
Einu sinni fór drenghnokkinn út í
fallega garðinn fyrir framan stofu-
gluggann hjá okkur og tíndi vænan
vönd af kornblómunum fallegu sem
búið var að setja niður um vorið og
kom hróðugur inn til að gefa mömmu
sinni til að setja í vasa. Sigríður hló
bara glöð og sagði að auðvitað hefði
drenginn langaði að gefa mömmu
sinni blóm! Alltaf sama umburðar-
lyndið og umhyggjan fyrir okkur hjá
þessum afburðahjónum. Þau gættu
Gunnfríðar Svölu, dóttur okkar, af og
til og þá sagði Filip eitt sinn á sinn
góða og blíða hátt að augun í henni
væru alveg eins og stór bláber. Þeg-
ar ég bjó í Noregi sendi ég Sigríði af-
mælisgjöf í nóvember. Henni þótti
svo vænt um það. Þá var hún flutt að
Grund og undi sér vel eins og hún
gerði alls staðar þar sem hún bjó.
Henni fannst oft mikið fyrir sig að
búa ein í stóru íbúðinni á Hagamel og
tók þá ákvörðun sjálf að flytja á
Grund. Hún bjó að Minni-Grund og
hafði þar ágæta íbúð. Hún stundaði
félagslíf með fólkinu, spilaði bridge,
vann við handavinnu og fór í ferðalög
og henni leið mjög vel. Mörgum ár-
um síðar fór hún á Neðri-Grund og
leið vel þar eins og alls staðar þar
sem hún var. Hún var mjög dugleg
að hreyfa sig og gekk á hverjum degi
niður í bæ kringum Tjörnina og heim
á Grund aftur. Þá fékk hún að borða
og lagði sig. Síðan fór hún aftur af
stað gangandi og gekk á leið út í Ör-
firisey. Þessum göngum hélt hún
áfram alla tíð. Við Sigríður fórum oft
saman í guðþjónustur á sunnudögum
á Grund, því Sigríður fór alltaf í
messurnar á þar. Ég kom oft í heim-
sókn til Sigríðar á Grund og var það
alltaf jafn gaman, alveg eins og að
koma til hennar á Hagamel 29 áður.
Hún sýndi mér nýju útbygginguna
sem var komin á Grund og ganginn
með gluggunum, því þar sat hún oft.
Það var einn sólskinsdag í haust að
við fórum út í garðinn á Grund sem
snýr út að Hringbraut og ég fór að
segja henni þegar ég hafði séð móður
mína, Sigríði Oddsdóttur, og Filip í
sýn í himnaríki. Við stóðum við hand-
riðið við hliðina á fallegu blómabeð-
unum í garðinum og ég sagði henni
að það yrði gaman fyrir hana að hitta
Filip á himnum og þá sagði hún og
lyfti upp handleggnum og brosti
blítt: „Og þá fer ég beint upp til
himnaríkis til hans!“ Og þar er hún
áreiðanlega núna, þessi dásamlega
manneskja. Jesús blessi og verndi
minningu hennar og veru hennar
með Filip og foreldrum sínum á
himnum. Þakka þér, góða gjöfula
Sigríður, fyrir allar dásamlegu
stundirnar með þér alla þína ævi.
Minningin um þig er ógleymanleg.
Þóra Benediktsson.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Myndir | Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að
senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningargreinar
UMRÆÐAN
Fréttir í
tölvupósti