Morgunblaðið - 25.11.2006, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 2006 51
✝ Jón Björnssonfæddist á Siglu-
nesi 15. ágúst
1922. Hann lést á
heimili sínu við
Laugarveg 28 á
Siglufirði 18. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Björn Jóns-
son, f. 8. nóvember
1885, d. 7. septem-
ber 1949, og Sig-
rún Ásgrímsdóttir,
f. 27. júní 1893, d.
17. febrúar 1973.
Systkini Jóns eru: Ásgeir, f. 11.
nóvember 1917, d. 4. desember
1995; Guðný, f. 8. maí 1919, d.
30. nóvember 1995; Anna, f. 17.
febrúar 1921; Einar Sigurður, f.
29. september 1932.
Jón kvæntist 30. október 1954
Ingeborg Svensson, f. 6. desem-
ber 1934. Börn þeirra eru Björn
Jónsson, f. 3. júní 1955, maki
Helena Dýrfjörð, f. 20. júlí 1960;
og Anna Marie Jónsdóttir, f. 23.
febrúar 1957, maki Steingrímur
J. Garðarsson, f. 30. desember
en fluttust síðan á Laugarveg
28, sem þau byggðu sjálf.
Á fyrri hluta starfsævinnar
starfaði Jón við ýmis landbún-
aðar- og smíðastörf, ásamt því
að hann aðstoðaði hernámsliðið
á Siglunesi við lendingar og
framsetningu báta. Jón réð sig
til vinnu árið 1954 hjá Þórarni
Vilbergssyni, sem stofnaði síðar
Byggingarfélagið Berg ásamt
Birgi Guðlaugssyni. Jón tók
sveinspróf í húsasmíði árið 1965
og hjá Byggingarfélaginu Berg
vann hann lengst af í slippnum
við bátasmíði og bátaviðgerðir.
Jón vann hjá Byggingarfélaginu
Berg til 67 ára aldurs en hugur
hans leitaði alltaf á sjóinn.
Eftir að hann hætti hjá
Byggingarfélaginu Berg reri
hann til sjós allt fram yfir átt-
rætt á bát sínum, Ingeborg SI-
60. Bátinn smíðaði hann ásamt
Birni syni sínum árið 1985. Jón
smíðaði sinn fyrsta bát 15 ára
gamall og var bátaeigandi alla
tíð síðan þá. Jón var ásamt Inge-
borg, konu sinni heiðraður á
sjómannadaginn á Siglufirði árið
2000.
Jón verður jarðsunginn frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
1944. Börn Björns
og Helenu eru: 1)
Erla, f. 11. nóv-
ember 1982, sam-
býlismaður Gauti
Þór Grétarsson, f. 8.
janúar 1973, barn
þeirra er: Aníta
Ruth, f. 23. maí
2006, fyrir átti
Gauti Þór tvær dæt-
ur Thelmu Líf, f. 23.
maí 1998, og Tinnu
Sól, f. 7. desember
1999. 2) Jón Ingi, f.
10. maí 1985. 3)
Rakel Ósk, f. 18. apríl 1989.
Börn Önnu Marie og Steingríms
eru: 1) Jón Garðar, f. 14. ágúst
1979, sambýliskona Ingibjörg
Guðlaug Jónsdóttir, f. 26. maí
1980. 2) Árni Teitur, f. 3. janúar
1983, sambýliskona Anna Rósa
Halldórsdóttir, f. 23. febrúar
1985.
Jón ólst upp á Siglunesi en
fluttist ungur að aldri til Siglu-
fjarðar. Jón kynntist eiginkonu
sinni Ingeborg árið 1953, þau
bjuggu í fyrstu á Laugarvegi 30
Þegar við heyrðum að afi okkar
Jón Björnsson hefði fallið frá var
okkur brugðið. Það er margt sem
fer gegnum hugann og margs er að
minnast.
Sterkustu minningar okkar um
afa eru tengdar bílskúrnum hans,
sjónum eða Siglunesi. Ef ákveðið
var að fara út á Siglunes klukkan
átta um morgun var hringt korteri
fyrr til að láta vita að nú væri sjó-
veður ágætt og spurt hver væri
ástæða þess að við værum ekki
komin. Þegar komið var á Siglunes-
ið var spennan fokin út í veður og
vind. Á Siglunesi var hans griða-
staður og honum leið alltaf vel þar.
Þar var margt hægt að gera, meðal
annars veiða, ganga fjörur í leit að
ýmsum fjársjóðum, smíða og hlusta
á sögur.
Hann afi okkar var mjög ákveð-
inn maður. Ungur að aldri krækti
hann í stórlúðu mikla en vildi þó
enga hjálp frá föður sínum við að
koma henni um borð í bátinn.
Stuttu eftir að afi hætti á sjónum
krækti hann í enn eina stórlúðuna
og ekki gafst hann upp frekar en
endranær. Í fyrstu gerðum við okk-
ur ekki fyllilega grein fyrir hvað
hér var að baki, en í dag sjáum við
hversu stoltur, duglegur og ákveð-
inn hann afi okkar var.
Hin seinni árin var afi oftast í bíl-
skúrnum við smíði á ryðfríum skó-
járnum, sem hann beygði með
hamri, slípaði og pússaði. Skójárnin
byrjaði hann að smíða, þegar hann
tók eftir bognum skójárnum sem
gestir Heilbrigðisstofnunar Siglu-
fjarðar gátu notað. Fyrsta skójárn-
ið fór á spítalann og eftir það fóru
skóhornin víða, enda miklir kosta-
gripir.
Í minningunni er hann afi okkar
alltaf hress og kátur. Þegar hann
kom í heimsókn hóaði hann alltaf til
okkur til að láta vita af sér. Sú
kveðja vakti alltaf gleði hjá okkur
enda hafði hann afi okkar afskap-
lega góða nærveru.
Það er okkur þó mikil huggun að
þú hafir fengið að fara yfir í annan
heim, sofandi við hlið konunnar sem
þú elskar, í húsinu sem þú byggðir
með þínum eigin höndum og eins
hress andlegrar heilsu og þú varst.
Áræði þitt og þitt góða gildismat
eru okkur gott veganesti inn í fram-
tíðina. Við munum reyna að gera
þig ennþá stoltari af okkur en þú
varst í lifanda lífi. Blessuð sé minn-
ing þín, elsku afi.
Þínir dóttursynir
Jón Garðar og Árni Teitur.
Lífsbók Jóns Björnssonar var
lokað hinn 18. nóv. sl. á heimili hans
að Laugarvegi 28, á 85. aldursári.
Ég vildi minnast hans í nokkrum
orðum að leiðarlokum. Fyrstu
kynni okkar urðu árið 1951 en þá
fluttist ég aðLaugarvegi 30 en það
hús byggðu þau systkinin Anna Ás-
geir og Jón árið 1948. Í þessu húsi
bjuggum við Jón og systkini hans í
nokkur ár, eða þar til að Jón kvænt-
ist og byggði þá Laugarveg 28 og
hefur búið þar öll sín búskaparár
ásamt konu sinni Ingiborgu Sveins-
son. Þau hjón eignuðust tvö börn,
dreng og stúlku, sem bæði eru bú-
sett hér í bæ ásamt fjölskyldum
þeirra.
Jón var völundur í höndunum við
allt sem laut að trésmíði, enda vann
Jón lengst af við smíðar, mörg ár í
hjá Berg hf., þar af nokkur ár í
slippnum sem Berg hf. rak. Hann
smíðaði trillu sem þau hjón reru á
til fiskjar í nokkur sumur en síðar
tók Björn sonur Jóns við og gerðu
þeir út á grásleppu en síðustu ver-
tíð var Jón ekki með en hafði vak-
andi auga með öllu gagnvart út-
gerðinni.
Jón var næstyngstur fimm systk-
ina og eru nú tvö á lífi, Anna og
Einar, hin systkini hans, Ásgeir og
Guðný, létust með fjögurra daga
millibili árið 1995. Öll voru þau
systkini fædd á Siglunesi og alin
þar upp til fullorðinsára. Börn okk-
ar Önnu voru nokkuð jafnaldra og
var góð vinátta á milli heimilana.
Jón var prúðmenni í framgöngu,
en gat verið hrókur alls fagnaðar
þegar það átti við. Ekki ætlaði ég
að halda neina lofræðu um hinn
látna heldur festa á blað nokkur
þakkarorð að leiðarlokum. Okkar
vinátta hélst allt til síðustu stundar.
Eitt sumar var Jón í sumarlögregl-
unni hér í bæ. Jón átti kindur
fyrstu árin sín eftir að hann flutti í
bæinn og vildi ég kveðja hann með
eftirmælum sem Þórarinn Hjálm-
arsson gerði eftir einn af okkar fé-
lögum sem átti kindur:
Ég þakka okkar löng og liðin kynni,
sem lifa, þó maðurinn sé dáinn.
Og ég mun alltaf bera mér í minni,
þá mynd sem nú er liðin út í bláinn.
Und lífsins oki lengur enginn stynur,
sem leystur er frá sinnar æviþrautum.
Svo bið ég Guð að vera hjá þér, vinur,
og vermda þig á nýjum ævibrautum.
(Þ. H.)
Að lokum sendi ég eiginkonu hins
látna bestu samúðarkveðjur, hún
getur ornað sér við að hún á fagrar
minningar um góðan eiginmann og
heimilisföður, einnig eru börnum
hans Birni og Önnu Maríe og fjöl-
skyldum þeirra færðar einlægar
samúðarkveðjur.
Vertu svo falinn þeim Guði sem
gaf þér lífið á morgni lífsins. Ég
veit að það bíða vinir í varpa þegar
þú ert kominn yfir móðuna miklu.
Hvíl í friðarfaðmi, góði vin.
Ólafur Jóhannsson.
Elsku afi. Nú þegar þú ert dáinn
grætur hjarta mitt. Ég veit að þú
hefðir ekki viljað hafa þessa stund
öðruvísi, en ég var ekki tilbúin. Ég
átti eftir að segja þér svo margt,
mig langaði að kveðja þig.
Þú varst yndislegur maður og
mér þykir svo vænt um þig. Það var
ávallt gott að koma í heimsókn til
ykkar ömmu á Laugaveginn. Við
fengum alltaf knús, svo sagðir þú
okkur frá deginum á sjónum, veðr-
inu, aflanum og prakkarastrikum
þínum frá því í gamla daga. Svo
bauðstu okkur brjóstsykurmola eða
ís í miðri sögu. Ég skildi nú ekki
alltaf öll orðin í sambandi við sjó-
mennskuna en ég hlustaði af fullri
athygli, því þú sagðir frá af slíkum
ákafa. Það var stutt í stríðnispúk-
ann í þér og þú varst alltaf að stríða
ömmu, það var svo sætt.
Svo þegar litli sólargeislinn, hún
Aníta Ruth, kom í heimsókn til ykk-
ar þá tókstu hana í fangið. Mér
fannst líkt og þú yngdist upp um 30
ár, gleymdir slappleikanum og
veikindunum, þið skilduð hvort
annað. Ég man þegar þú sagðir við
hana að þið yrðuð góðir vinir er hún
yrði stór, og ég skal sjá til þess að
hún verði alltaf litli sólargeislinn
hans langafa.
Elsku afi þú varst lifandi ímynd
dugnaðar. Þú hafðir alltaf að ein-
hverju að huga, það var sama hvað
árin liðu, maður vissi að þig var oft
að finna í bílskúrnum að brasa eitt-
hvað. Sjómennskan fyllti þig orku
og ég sá að þú þráðir það heitt að
komast á sjó, en heilsan leyfði það
ekki. Þú lést það samt ekki stoppa
þig, fylgdist alltaf með veðrinu, bát-
unum og aflanum. Hefði það ekki
verið fyrir þig hefði ég aldrei
kynnst sjómennskunni og öllu því
sem henni fylgir.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
þig að elsku afi og við kveðjum þig
með miklum söknuði. Þú verður
ávallt í hugum okkar. Hvíl í friði.
Þín sonardóttir
Erla og fjölskylda.
Afi, elsku afi,
munum við augun þín,
í þeim lásum við alla
elskuna til okkar.
Afi, elsku afi,
munum við þína hönd,
bar hún okkur og benti
björt á dýrðarlönd.
Afi, elsku afi,
munum við brosið þitt,
gengu hlýir geislar
gegnum hjarta okkar.
Afi, elsku afi,
okkur í huga skín
bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Afi, elsku afi,
munum við lengst og best
hjarta blíða, heita-
hjarta, er söknum við mest.
Elsku afi, þín er sárt saknað.
Hvíl í friði.
Jón Ingi og Rakel Ósk.
Jón Björnsson
✝ Sigurður Stef-ánsson fæddist á
Hallgilsstöðum í
Fnjóskadal 6. ágúst
1928. Hann lést 19.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Stefán
Tryggvason frá
Arndísarstöðum í
Bárðardal, f. 18.
júní 1891, d. 31.
október 1971 og
Hólmfríður Sigurð-
ardóttir frá Ysta-
felli í Köldukinn, f.
12. maí 1896, d. 25. febrúar 1990.
Systkini Sigurðar eru Áslaug, f.
13. maí 1922, Ásdís, f. 28. ágúst
1923, Hermann Helgi, f. 2. júlí
1926, d. 27. mars 1955, Krist-
björg, f. 22. janúar 1932, d. 8. nóv-
ember 1992, Elín, f. 16. ágúst
1935 og Tryggvi, f. 30. desember
1936.
Sigurður kvæntist hinn 31. des-
ember 1960 Unni Sigurðardóttur
frá Fornhólum, f. á Fornastöðum
18. maí 1933, d. 1. nóvember 1989,
dóttur Sigurðar Jónssonar, f. 16.
júní 1894, d. 7. október 1956 og
Laufeyjar Kristjánsdóttur, f. 6.
maí 1895, d. 14. janúar 1974.
Sigurður og Unnur eignuðust
sjö börn. Þau eru: 1) Árni Sveinn,
f. 21. mars 1960,
kvæntur Margréti
Kristínu Jónsdóttur
frá Húsavík, f. 7.
maí 1960, börn
þeirra eru Gunnar,
f. 19. ágúst 1995 og
Unnur, f. 29. októ-
ber 1998; 2) Jón
Ingi, f. 17. júlí 1962;
3) Hólmfríður, f. 10.
desember 1963, gift
Ingvari Árna Olsen
frá Akureyri, f. 28.
febrúar 1965, dætur
þeirra eru Unnur, f.
31. október 2002 og Árný, f. 31.
október 2002, dóttir Ingvars er
Lena Rut, f. 23. ágúst 1983; 4) Sig-
rún, f. 24. apríl 1966; 5) Stefán, f.
13. júlí 1967; 6) Ásgeir, f. 25. jan-
úar 1969 og 7) Laufey, f. 25. jan-
úar 1969.
Sigurður ólst upp á Hallgils-
stöðum og vann við ýmis störf
innan sveitar og utan, meðal ann-
ars hjá Skógrækt ríkisins í Vagla-
skógi, þar til Sigurður og Unnur
tóku við búi á Fornhólum 1958.
Eftir að Unnur lést 1989 hélt Sig-
urður þar áfram búskap ásamt
börnum sínum.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Hálskirkju í Fnjóskadal og hefst
athöfnin klukkan 14.
Tign er yfir tindum
og ró.
Angandi vindum
yfir skóg
andar svo hljótt.
Söngfugl í birkinu blundar.
Sjá, innan stundar
sefur þú rótt.
(J. W. Goethe,
þýð. Helgi Hálfdanarson)
Dagur var að kvöldi kominn er
tengdafaðir minn Sigurður Stefáns-
son frá Fornhólum kvaddi þennan
heim. Yfir sveitinni hvíldi kyrrð og
ró og náttúran sem hann unni svo
mjög skartaði sínu fegursta. Þann-
ig eru einnig minningarnar sem ég
á um Sigurð. Frá honum stafaði
ætíð mikilli rósemi og hlýju, þótt
ekki bæri hann mjög tilfinningar
sínar á torg. Traustari og vænni
tengdaföður er vart hægt að hugsa
sér og var mér frá fyrstu tíð vel
tekið á þessu heimili. Barnabörnin
bundust honum sterkum böndum
enda afi óspar á að leiða þau um og
leyfa þeim að taka þátt í hinu dag-
lega amstri sveitalífsins.
Sigurður Stefánsson fæddist á
Hallgilsstöðum í Fnjóskadal 1928
og ólst þar upp í allstórum systk-
inahópi. Hann gekk að eiga Unni
Sigurðardóttur frá Fornastöðum
og æxluðust mál þannig að þau
tóku við nýbýlinu Fornhólum við
erfiðar aðstæður og gerðist Sigurð-
ur bóndi þar, þótt hugur hans hafi
sennilega stefnt annað á yngri ár-
um. Brátt fjölgaði hjá ungu hjón-
unum og eignuðust þau sjö börn
sem öll hafa staðið eins og klettur
við hlið föður síns eftir að hann
missti konu sína 1989 eftir erfið
veikindi. Samheldni og vinátta
þessara systkina voru Sigurði mik-
ils virði og taldi hann sig afar lán-
saman mann.
Það var löngum setið þétt við eld-
húsborðið á Fornhólum, skoðanir
viðraðar og gert að gamni sínu.
Ógleymanlegar eru stundirnar þeg-
ar farið var yfir skemmtiatriði síð-
asta þorrablóts með tilheyrandi
leikatriðum og ekki voru síðri fjör-
ugar umræður um íslenskt mál
enda heimilisfaðirinn vel lesinn og
glöggur á því sviði. Sigurður fylgd-
ist vel með allri stjórnmálaumræðu,
jafnt innan sveitar sem utan og var
hann ötull í starfi sínu sem sveit-
arstjórnarmaður. Einnig tók hann
um árabil þátt í söngstarfi sveit-
arinnar enda með afar djúpan og
eftirminnilegan bassa. Því fór fjarri
að Sigurði stæði á sama hvernig
vísa væri kveðin eða lag flutt en
væri það vel gert, naut hann þess í
hvívetna.
Sigurður var hagleiksmaður á tré
og vélar og hafði yndi af hvers kyns
smíðastörfum. Þá iðju kunni hann
að nýta sér þegar aldurinn færðist
yfir og eyddi hann þá löngum
stundum á verkstæði sínu í gamla
húsinu á Fornastöðum. Hann var
ætíð heilsuhraustur, fór til gegn-
inga á hverjum degi og sinnti öllum
þeim störfum sem fyrir lágu, svo
var einnig daginn sem hann kvaddi.
Ég og barnabörnin hans, Gunnar
og Unnur þökkum honum sam-
fylgdina og ljúfar minningar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Margrét K. Jónsdóttir.
Sigurður Stefánsson
Við Anna kynnt-
umst fyrir meira en 50
árum og urðu kynni okkar góð. Anna
var góð og þægileg vinkona sem lét
sér annt um samferðafólk sitt. Varð
úr sterkur vinskapur milli okkar
Anna Sumarliðadóttir
✝ Anna MargrétGuðrún Sumar-
liðadóttir fæddist á
Meiðastöðum í
Garði 25. ágúst
1917. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 22.
september síðastlið-
inn og var jarð-
sungin frá Útskála-
kirkju í 30. septem-
ber.
Valla og þeim hjónum.
Vinskapur og vænt-
umþykja sem heldur
áfram til barna okkar.
Vil ég með þessum fáu
orðum þakka Önnu
samfylgdina í gegnum
árin. Ég sendi fjöl-
skyldunni mínar inni-
legustu samúðar-
kveðjur.
Mýktu sjúka og sára und
svo ég ylinn finni.
Gef þú mér nú góðan blund
Guð af miskunn þinni.
(I. S.)
Með þökk og virðingu frá mér og
börnum mínum,
Ragna Benediktsdóttir.