Morgunblaðið - 18.02.2007, Page 53

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. FEBRÚAR 2007 53
110% LÁN!ÓTRÚLEGT EN SATT
SOLYLUNA – RAÐHÚS
ENGIN ÚTBORGUN!
SÖLUFULLTRÚAR VEITA ALLAR NÁNARI
UPPLÝSINGAR UM ÞESSI EINSTÖKU KJÖR
Sol y Luna eru raðhús með tveim svefn-
herbergjum og tveim baðherbergjum. Lokað
eldhús með útgengt út á pall. Stofa og sam-
tengd borðstofa. Svalir eru út úr hjónaherbergi
og þaksvalir eru á þaki hússins með mjög góðu
útsýni. Flísalagður setupallur er beint fyrir
framan inngang hússins.Fasteigna- og leigumiðlun Íslendinga á Spáni
Sími 517-5280 www.gloriacasa.is
Palace Saradon er fjölbýlishús byggt á einum heilsusamlegasta stað í
heiminum á Villa Martin svæðinu, Orihuela rétt hjá Torrevieja. Örstutt er
í alla þjónustu, golfvelli, útimarkaði og aðeins um 5 mínútna akstur að
strönd. Úrval gönguleiða og afþreyingamöguleikar eru óþrjótandi.
Veðurfarið er hvetjandi til útiveru, hreyfingar og heilsueflingar.
Vegna hagstæðs verðlags margfaldast
lífeyrir Íslendinga á svæðinu.
Alíslensk hönnun sniðin að
þörfum Íslendinga á Spáni
VERÐ F
RÁ
206.00
0 €
Nuddpottur á öllum svölum
Loftkæling og hitun
Hágæða viðarinnréttingar
Öryggiskerfi
Allar íbúðirnar eru
mjög rúmgóðar
Minigolfvöllur
Upphituð sundlaug
yfirbyggð að vetri
Samkomusalur með bar
Saunabað
Stæði í bílageymslu
Sól og samvera, gleði og öryggi:
PALACE SARADON
LÚXUSÍBÚÐIR FYRIR 55 ÁRA OG ELDRI
Sími 530-6500 www.heimili.is
FJÖLDI ÍBÚÐAÞEGAR SELDAR!
Einstakt tækifæri fyrir 1-2 samhenta bakara og fjölskyldur þeirra
að skapa sér og sínum gott lífsviðurværi og bjarta framtíð. Um er að
ræða gott bakarí og bakarísbúð ásamt söluturni í Hveragerði.
Fyrirtækið er í eigin húsnæði og að auki 2 íbúðir. Rekstur eru til sölu
af sérstökum ástæðum, tekjur eru góðar og stöðug aukning í
framlegð. Jón Víkingur, fasteigna og fyrirtækjaráðgjafi hjá Casa Firma,
veitir fúslega allar nánari upplýsingar í síma : 892 1316.
KANNTU BRAUÐ AÐ BAKA,
& VILTU BÚA Á SUÐURLANDI ?
HINN 11.2. sl. skrifar Haraldur
Benediktsson, formaður Bænda-
samtakanna, hér í blaðið hjartnæma
þakkargrein til „hinna kjörkuðu
þingmanna“, vegna nýgerðs samn-
ings við sauð-
fjárbændur. Samnings
um 16 milljarða króna
meðlög þeim til handa
frá skattþegnum þessa
lands.
Ég efast ekki um að
3% landsmanna byggi
afkomu sína á land-
búnaði, né heldur um
margfeldisáhrifin af
honum. En landbún-
aður er jú meira en
sauðfjárrækt. Og
margfeldisáhrifin af
henni afsaka ekki það að við skulum
þurfa að borga með henni 16 millj-
arða í beingreiðslur á fjórum árum,
auk alls konar annarra styrkja. Ég
geri bara þær kröfur að bændur sjái
sér sjálfir farborða eins og aðrir at-
vinnurekendur. Verði ekki endalaust
upp á okkur hin komin.
H.B. heldur því fram m.a. að þessi
nýi samningur við sauðfjárbændur
sé „staðfesting þjóðarinnar“ á því að
þessi landbúnaður sé „undirstaða
byggðar, matvælaöryggis og menn-
ingar í landinu“. Jú, jú, kannski að
svo hafi verið í upphafi byggðar og
lengi vel, en breyttist svo í andhverfu
sína, sem m.a. felst í:
a) ofbeit og gróður- og jarðvegs-
eyðingu
b) eyðingu skóga
c) stöðugri kjarrbeit
d) sundurskornu, blæðandi landi
e) hrikalega ljótum, sjónmengandi
byggingum úr plasti
f) og svo rúsínan í pylsuend-
anum … meðlögum frá skattpíndri
þjóð.
Þó svo að sauðfjárrækt yrði aflögð
með öllu vil ég staðhæfa það að ís-
lenska menningin stæði áfram föst-
um fótum, eftir sem áður, og gott ef
landsbyggðin yrði bara ekki í mun
betri málum, því jarðir mundu gróa
sára sinna og nýtast sem útivist-
arperlur fyrir almenning. Matvæla-
öryggi mætti auka með meiri græn-
metisræktun, í og utan gróðurhúsa.
Undirstaða íslenskrar menningar í
dag er nefnilega allt önnur en
hjarðbúskapur. Hjarðbúskapur til-
heyrir fortíðinni og getur aldrei
flokkast undir neina undirstöðu,
neitt vistvænt né neina sátt við eitt
eða neitt.
H.B. segir að „okkur beri skylda
til að nýta auðlindir landsins“. Það er
að sjálfsögðu engin skylda, en eitt er
að NÝTA þær og annað að OF-
NÝTA, eins og gerst hefur í sam-
bandi við sauðfjárrækt. H.B. vor-
kennir okkur ekki baun þótt við
þurfum að punga út fáeinum pró-
sentum þjóðartekna okkar til að
halda þeim við ofbeitina. Það sé bara
afsakanlegt þar sem það hafi verið
miklu meira í „denn“!
Hann segir Íslendinga borga jafn
mikið og aðrar þjóðir með landbún-
aði sínum. Þetta er alls ekki satt.
Aðrar þjóðir borga miklu, miklu
minna og sumar bara lítið sem ekki
neitt. Við borgum að vísu mikið eins
og Norðmenn. En Noregur er nú
bara með skrautlandbúnað sem ekki
er sambærilegur við íbúafjölda þar,
eða ósköpin hér. Man ekki H.B. að
forfeður okkar fluttu frá Noregi til
Íslands, m.a. vegna landþrengsla í
landbúnaði? Og eitthvað hefur nú
þrengst í kringum frændur vora síð-
an þá og þeim fjölgað duggunarlítið.
Kannski bara hagstæðara að flytja
inn kjöt frá öðrum löndum? Ástralar
framleiða jú gott og ódýrt kindakjöt,
án styrkja, enda hagstætt að fram-
leiða kjöt þar, sem ekki verður sagt
um Noreg og Ísland.
H.B. segir landbúnað hér stund-
aðan í „sátt við landið“. Hvaða teg-
und landbúnaðar? Þó ekki hjarðbú-
skap með óheftri beit á smávöxnum,
þverrandi gróðri landsins? Hvað
meinar maðurinn? Sátt við landið!
Beit í sátt við götótta, hverfandi
gróðurhulu? Getur ábyrgur bóndi
látið svona út úr sér eða er þetta
bara hans „lýðskrum“ eins og hann
kallar mótmæli okkar sem erum á
móti því að halda uppi heilli stétt at-
vinnurekenda á kostnað gróðurs,
jarðvegs og landsmanna?
H.B. finnst þingmenn sýna
„kjark“ með þessum
samningi. Ég segi nú
bara að þeir sýni þvert á
móti algjört kjarkleysi
með honum. Kjarkleysi
við að losa þjóðina við
þennan óþarfa skatt,
kjarkleysi við að losa
okkur við búskap á illa
förnu landi svo að það
geti gróið sára sinna.
Þeir eru nefnilega svo
logandi hræddir við að
missa atkvæði bænda
(landsbyggðarmanna)
sem hafa jú margfeldisáhrif … hvert
atkvæði á við mörg atkvæði Reyk-
víkinga. Enn eitt óréttlætið.
Hann þakkar að lokum öllum
stjórnmálamönnum, í öllum flokkum,
fyrir stuðninginn. Nóg hefði verið
fyrir hann að þakka bændunum í öll-
um þessum flokkum, því þeir hafa
haft vit á því að hreiðra um sig í
hverjum einasta flokki til að tryggja
nógu stóra sneið úr skattatertunni
okkar, í þennan rekstur sem hvorki
er í sátt við gróður landsins né
þjóðina.
Ég vona svo að sauðfjárbændur
beri gæfu til að losa sig við þessa átt-
hagafjötra sem beingreiðslur eru,
komi svo öllu sínu sauðfé í beitarhólf
og lifi æ síðan í góðri sátt við landið,
gróður þess og okkur hin.
Hin ríkisreknu fjárhús
Margrét Jónsdóttir fjallar um
samning við sauðfjárbændur og
svarar grein Haraldar Bene-
diktssonar
Margrét Jónsdóttir
»Ég vona svo að sauð-fjárbændur beri
gæfu til að losa sig við
þessa átthagafjötra sem
beingreiðslur eru, komi
svo öllu sínu sauðfé í
beitarhólf og lifi æ síðan
í góðri sátt við landið,
gróður þess og okkur
hin.
Höfundur er aðstoðarmaður
húsamálara.