Morgunblaðið - 15.04.2007, Qupperneq 37

þjóðlífsþankar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. APRÍL 2007 37
P
IP
A
R
•
S
ÍA
•
7
0
7
3
1
Komdu með okkur
á Snæfellsjökul
Skráning fer fram á krabbameinsfelagid.is,
deloitte.is eða í síma 580 3000.
Starfsfólk Deloitte mun ganga á Snæfellsjökul á sumardaginn fyrsta, fimmtudaginn 19. apríl.
Gangan er farin til styrktar Krabbameinsfélaginu og Mörtu G. Guðmundsdóttur, sem greindist
með brjóstakrabbamein fyrir um tveimur árum og undirbýr nú göngu þvert yfir Grænlandsjökul,
um 600 km leið. Marta leggur á jökulinn 20. maí næstkomandi og er áætlað að gangan taki um
5 vikur. Marta undirbýr sig nú af kappi fyrir gönguna og fer með okkur á Snæfellsjökul.
Það eru allir velkomnir með okkur í gönguna núna á sumardaginn fyrsta. Það væri starfsfólki
Deloitte og Mörtu sönn ánægja að fá þig með í hópinn.
Allir velkomnir!
Gangan hefst við rætur jökulsins kl. 11 og er áætlað að hún taki um 4 klst.
Snjótroðari fylgir hópnum.
Heitt kakó og léttar veitingar í boði á toppnum.
Um daginn fór ég út á land ogþáði kaffi hjá ókunnugri konu
sem samfylgdarfólk mitt átti erindi
við.
„Mér fannst Ingibjörg Sólrún
frábær borgarstjóri en nú finnst
mér hún ómöguleg,“ sagði húsmóð-
irin og ýtti til mín súkkulaðibitum í
skál.
„Hvað finnst þér að Ingi-
björgu?“ sagði ég og nartaði í
súkkulaðið með kaffinu.
„Ja – hún hefur t.d. talað illa um
landbúnaðinn,“ sagði konan eftir
lítilsháttar umhugsun.
„Og hvað hefur hún sagt svona
slæmt?“ spurði ég.
„Bara – ýmislegt,“ sagði konan
og leit í sjónhending til bónda síns
sem sat milli hennar og gluggans
við eldhúsborðið og hafðist ekki að.
„Gaman væri að heyra nánari
röksemdir,“ sagði ég.
Konan leit nú opinskátt til eig-
inmannsins, einsog í von um lið-
veislu – en hann horfði út um eld-
húsgluggann og gerði hvorki né –
brosti aðeins lítillega.
Það fór svo að engar komu rök-
semdirnar heldur setti nú konan
fót sinn upp á lær bóndans, kveikti
sér í sígarettu og hóf máls á stór-
iðju sem hún taldi víst að ég
styddi.
Þegar ég tregðaðist við það drap
hún í sígarettunni og fór að tala
um innflytjendur og var ómyrk í
máli. Svona fór hún yfir hvert efn-
ið af öðru sem hátt ber í þjóðmála-
umræðum af augljósu kappi.
Ég hætti smám saman að hlusta
og fór að hugsa um hvers vegna
hún skyldi hafa sett afstöðu sína til
Ingibjargar Sólrúnar í forgang.
Við nánari íhugun ályktaði ég að
það efni væri henni sennilega hug-
leiknast.
Af viðbrögðum hennar að dæma
virtist hún hafa rætt einmitt það
efni við eiginmanninn og mótað af-
stöðu sína í samráði við hann, ef
marka mátti augngotur hennar.
Það er raunar svo að margir
hugsa um Ingibjörgu Sólrúnu
þessa dagana og sumir skrifa um
hana líka. Einkum eru karlmenn
duglegir að láta í ljós afstöðu sína
til hennar og margir þeirra finna
henni fjölmargt til foráttu. Maður
sér þá fyrir sér hrista höfuðið, ým-
ist í djúpri hneykslan eða í ein-
hverri annarri neikvæðri geðs-
hræringu.
Hún hrærir geð íslenskra karl-
menna mjög um þessar mundir –
kannski svo mjög að þeir geta ekki
orða bundist við konur sínar – sem
alltént hlusta á skoðanir þeirra.
En hvers vegna skyldu menn
hafa svona hátt um neikvæða af-
stöðu sína til Ingibjargar Sólrúnar
en klappa öllum karlkynsformönn-
unum á kollinn í mismiklu við-
urkenningarskyni.
„Líklega hafa þeir svona hátt til
að yfirgnæfa kall tímans,“ hugsaði
ég og heyrði með öðru eyranu hús-
móðurina bjóða meira kaffi og tala
um versnandi sveitahag.
„Það er kominn tími til að kona
komist hér til raunverulegra
valda,“ þannig hljóðar kallið sem
bergmálar í hugum fjölda kvenna
svo endurómurinn heyrist jafnvel í
fjöllum og firnindum Íslands. Er-
lendar konur hafa brotist í gegnum
skerjagarðinn og komist til valda.
Nægir að nefna Angelu Merkel í
Þýskalandi, þar sem lengi var sér-
staklega mikið karlavígi.
Vegna þessa kalls tímans hafa
ráðandi íslenskir karlar vígbúist af
meira kappi en nokkurn tíma fyrr
– og fengið í lið með sér ýmsa aðra
karla. Þeir hafa snúið bökum sam-
an, góðir sem slæmir – og það
slungna við samsærið er að það
beinist ekki síst að konum. Þeir
leggja ofurkapp á að sannfæra
konur um að Ingibjörg sé ómögu-
leg. Þeir kalla hærra og hærra –
hún er ómöguleg, ómöguleg …
Röksemdirnar eru hins vegar
engar þegar eftir er leitað. Ekki
verður séð að Ingibjörgu hafi orðið
neitt það á sem réttlæti þessi hróp
að henni, sem eru óvenju mikil, -
yfirleitt þarf fólk að gera eitthvað
vafasamt á valdastóli til að upp-
skera þvílíkt fuss.Og sannarlega
virðist hún ekki ótrúverðugri en
aðrir, karlkyns formenn stjórn-
málaflokka sýnast ekki svo eng-
ilhreinir, - neinn þeirra. Það að
Ingibjörg var góður borgarstjóri
gefur mikilvæga vísbendingu um
að hún yrði líka góður forsætisráð-
herra, einkum er hennar aðals-
merki hve óvílgjörn hún er.
Fróðlegt verður að fylgjast með
hvort háreystin dugar til að yf-
irgnæfa hið mikilvæga kall.
Kannski að konur leggi samt við
eyrun – það er nú einu sinni þunnt
móðureyrað. Kannski heyra ís-
lenskar konur bak við holan karl-
aróm hið mjúkróma kall – það er
kominn tími á að konur komist hér
til raunverulegra valda, eignist
sinn fyrsta forsætisráðherra.
/Hverjar eru röksemdirnar?
Hún var frábær borgarstjóri …!
Eftir Guðrúnu Guðlaugsdóttur