Morgunblaðið - 20.04.2007, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 20. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Bréf til blaðsins
Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
Í MORGUNBLAÐINU 15. janúar
sl., í fréttinni „Kútter Sigurfari á að
sigla á ný“, kemur fram að Kiwanis-
klúbburinn Þyrill á Akranesi hafi
staðið fyrir kaup-
um á skútunni frá
Færeyjum og séð
um að koma henni
heim til Íslands,
og engra annarra
getið, sem að því
máli komu.
Mig langar því
til að segja frá
hlut Ólafs Guð-
mundssonar
kaupmanns í Þórshöfn í þessu ferli og
annarra sem að þessu komu.
Mér er kunnugt um að Ólafur hafði
af þessum kaupum mikinn veg og
vanda.
Mín aðkoma að málinu var með
þeim hætti að við vorum í sambandi
við Ólaf vegna slipptöku á skipi okkar
Sæberg SU 9, í Þórshöfn á þessum
tíma. Af því tilefni bað hann okkur að
gera sér þann greiða að koma við í
Klakksvik og taka skútu þá sem nú
heitir Sigurfari í tog til Þórshafnar,
þar átti að þétta skipið og gera það
sjófært svo hægt væri að koma því til
Íslands. Kiwanisklúbburinn á Akra-
nesi væri búinn að kaupa skipið og til
stæði að bæta því við byggðasafnið á
Akranesi. Var það auðsótt mál af okk-
ar hálfu og lögðum við því lykkju á
leið okkar til Þórshafnar og komum
við í Klakksvík. Þar tók á móti okkur
aldraður eigandi skútunnar, við
greiddum áhvílandi hafnargjöld af
henni og að því loknu var gert klárt til
að sigla til Þórshafnar og settum við
menn um borð til að sjá um að dæla
sjó úr skútunni á leiðinni og taka inn
endana. Þegar gamli eigandinn
sleppti landfestum og kvaddi skútuna
sína stóð hann eftir á bryggjunni og
þurrkaði vota hvarma. Í Þórshöfn tók
Ólafur á móti okkur og útvegaði menn
til að þétta skútuna eftir föngum, en
þónokkur leki var á skrokknum. Þann
tíma, sem við vorum þarna sáum við
um að dæla úr henni, einnig tóku vél-
stjórar okkar sig til og gerðu bæði að-
alvél og ljósavél gangfærar svo hægt
væri að nota lensidælur til að halda
lekanum í horfinu. Þegar við höfðum
lokið erindi okkar í Þórshöfn og hugð-
umst halda heim, var engin lausn
komin á því hvernig yrði um heimferð
Sigurfara. Fyrirsjáanlegt var að Ólaf-
ur mundi hafa mikinn kostnað af að
láta Sigurfara liggja í reiðileysi í
Þórshöfn.
Því varð að samkomulagi milli okk-
ar og Ólafs, að við tækjum að okkur
að koma skútunni til Íslands. Við tók-
um hana því í tog og höfðum menn um
borð á meðan siglt var innan Fær-
eyja, þeir voru síðan teknir um borð í
Sæberg eftir að hafa dælt upp á dagt-
ank fyrir aðalvélina til að halda henni
í gangi til þess að hún gæti dælt út
þeim sjó sem lak inn í skútuna. Vélin
hélst í gangi þangað til komið var um
það bil hálfa leið til Íslands.
Við drögum skútuna til Norð-
fjarðar, en þangað vildu Kiw-
anismenn fá hana, þó að það lengdi
heimferð okkar nokkuð. Þegar til
Norðfjarðar kom var hálfleiðinlegt
veður, þokusúld og rigning. Sæmilega
gekk að koma skútunni upp að togara
sem lá þar í höfninni, en enginn virtist
vera kominn til að taka á móti land-
festum og urðu þeir, sem við höfðum
sett um borð áður en komið var að í
höfn, sjálfir að príla um borð í togar-
ann til að binda skútuna. Að því loknu
kom í ljós að um borð í togaranum
sem Sigurfari var bundinn utan á,
leyndust Kiwanismenn frá Akranesi.
Ekki virtust þeir hafa löngun til að
koma um borð til okkar og fá fréttir af
hvernig ferðin hefði gengið eða spyrj-
ast fyrir um hver okkar kostnaður og
umstang væri af þessu verki, né hvað
þyrfti að gera fyrir skútuna, en nauð-
synlegt var að fá einhvern til að dæla
burt sjónum sem safnast hafði í hana
eftir að vélarnar stöðvuðust þegar
dagtankurinn tæmdist.
Það var síðan einn af okkar mönn-
um sem varð eftir á Norðfirði, sem
fékk slökkviliðið til að lensa skútuna.
Ekki hlotnaðist okkur sú ánægja að fá
að heilsa upp á þessa heiðursmenn.
En þegar við lögðum frá kallaði þó
einn þeirra „Við þökkum auðvitað fyr-
ir“.
Við bjuggumst þó við því að þegar
búið væri að koma skútunni fyrir þar
sem hún ætti að vera til frambúðar,
yrði okkur ef til vill boðið að koma og
sjá hvernig til hefði tekist.
Ennþá hefur ekkert slíkt gerst.
Okkur þótti það gott framtak að
ráðast í að kaupa skútuna til að varð-
veita þennan þátt í útgerðarsögu okk-
ar Íslendinga, en áttum von á að þátt-
ar Ólafs og okkar yrði að einhverju
getið. Til okkar var að vísu kallað,
„Við þökkum ykkur auðvitað fyrir“.
Hlutar Ólafs hef ég hvergi séð getið.
Með bestu framtíðaróskum Sig-
urfara til handa, megi hann sigla
stoltur, íslenskri ferðamennsku til
heilla.
AÐALSTEINN
VALDIMARSSON,
skipstjóri, Eskifirði.
Um ferðalag
Sigurfara til Íslands
Frá Aðalsteini Valdimarssyni
Aðalsteinn
Valdimarsson
KÆRU landar. Í Morgunblaðinu 17.
þ.m. getur að líta grein um hóp
áhugamanna er vilja beita sér fyrir
því máli að þyrla verði staðsett á Ak-
ureyri. Það er hálfundarlegt að til
þessara aðgerða skuli þurfa að koma,
þar sem manni finnst svo eðlilegt að
þarna skuli þyrla verða staðsett.
Leitt er til þess að hugsa að nú eigi að
nota þetta mál til pólitískra ginninga í
næstu alþingiskosningum. Man ég þá
tíma þegar sjúkraflugvél var fyrst
staðsett á Akureyri, en áður hafði
svoleiðis vél eingöngu verið til taks í
Reykjavík. Ekki held ég að nokkur
maður mótmæli því nú að sú ákvörð-
un hafi verið rétt stigið spor, þótt þá
hafi sumum þótt það óþarfi. Ef slys
verður þá eru það fyrstu mínúturnar
sem mestu máli skipta til að ekki
hljótist af alvarleg bæklun eða verri
afleiðing. Er þá ekki betra að hafa til-
tæk tæki sem bjargað geta manns-
lífum með skjótri tilkomu á slysstað?
Ég, sem fyrrverandi flugvirki hjá
Tryggva Helgasyni flugmanni, þá
hann annaðist sjúkraflug frá Ak-
ureyri forðum, sá þá með eigin aug-
um hvað staðsetning sjúkraflugvélar
var nauðsynleg á Norðurlandinu. Ég
get því fyllilega tekið undir við þá
sem nú benda á nauðsyn þess að stað-
setja þyrlu á Akureyri og reyna nú að
hafa vit fyrir fornri kenningu, að
Reykjavík sé eini staðurinn fyrir slík-
an bjargvætt. Arngrímur Jóhannsson
er maður sem menn skulu ljá eyra
við, þar sem hann sjálfur hefur meðal
annars annast sjúkraflug frá Ak-
ureyri, sem starfsmaður Tryggva
Helgasonar fyrir nokkrum árum, og
veit því hversu það munar að stutt sé
á slysstaðinn þá hörmungarnar hafa
skeð. Látum ekki pólitík ráða þessu
þarfa máli og gefum öllu fólki jafnan
rétt á að njóta þessarar þörfu þjón-
ustu, hvar svo sem á landinu óhappið
verður. Þetta er mál sem ekki má
dragast lengur og vonandi verður far-
sæll endir á þessu þarfa máli.
BJÖRN B. SVEINSSON,
Kotagerði 35, 601 Akureyri
(dreifbýli)
Þyrla á Akureyri
Frá Birni B. Sveinssyni
Vegna mikils aðstreymis aðsendra greina í aðdraganda alþingiskosninganna verður formi þeirra greina,
sem lúta að kosningunum, breytt. Er þetta gert svo efnið verði aðgengilegra fyrir lesendur og auka mögu-
leika Morgunblaðsins á að koma greinunum á framfæri fyrir kosningar.
Alþingiskosningar
NÚNA eru innflytjendamál oftar til umræðu en þau hafa verið fyrir
nokkrar aðrar alþingiskosningar. En nær umræðan nægilega til kjarna
málsins? Festist hún ekki allt of mikið í umræðunni um ummæli Frjáls-
lynda flokksins og um móttöku „erlends vinnuafls“? Mér
finnst að þeir þættir innflytjendamála, sem ættu að vera
til umræðu einmitt núna fyrir kosningar, hafi týnst á bak
við áróður Frjálslynda flokksins. Málin sem samfélagið á
að vera að skoða fela í sér muninn á viðhorfum stjórn-
málaflokkanna, sem eru samstiga í því að vera andvígir
einangrunarstefnu fyrir Ísland.
Núverandi stjórn er búin að sitja á valdastól í 16 ár
(Framsóknarflokkurinn í 12 ár) og hefur gert ýmislegt
bæði jákvætt og neikvætt. Það „neikvæða“ á við um mörg mál sem hún
sinnti ekki en hefði átt að sinna. T.d. langar mig til að benda á að Sjálf-
stæðisflokkurinn þegir bara í umræðunni um innflytjendamál þessa
dagana, en ber ekki fram skoðun sína af eigin frumkvæði. Er þetta
ábyrgt viðhorf stjórnarmeirihluta?
Það voru sveitarfélögin sem höfðu frumkvæðið að því að knýja á um
málefni innflytjenda í samfélaginu. Ríkisstjórnin hikaði alltaf við að
taka af skarið sjálf og reyndar hefur hún lítið gert undanfarin ár. Ný-
lega hefur hún þó talað um hluti eins og t.d. aukningu íslenskukennslu
fyrir útlendinga eða bætt aðgengi að upplýsingum, en ég þori fullyrða
að allt er þetta ennþá hluti af því viðhorfi að sjá innflytjendur sem
„vinnuafl“, þar sem aðaláherslan er lögð á móttöku nýkominna útlend-
inga.
Hvað um atvinnuleyfi útlendinga sem er veitt atvinnurekanda en ekki
útlendingnum sjálfum? Þetta hefur verið til umræðu í mörg ár. Hvað
um réttindi erlendra kvenna sem mæta heimilisofbeldi áður en þær öðl-
ast sjálfstætt dvalarleyfi? Hvað um 24 ára regluna sem brýtur á rétt-
indum bæði útlendinga og Íslendinga? Þessi tvö mál hafa verið til um-
ræðu nýlega í samfélaginu. Eru allir búnir að gleyma þessum málum nú
þegar? (Ekki má gleyma því líka að það var núverandi ríkisstjórn sem
gerði harkalegar breytingar á útlendingalögum fyrir aðeins þremur ár-
um!) Hvað um skólamál sem varða börn innflytjenda? Hvað um við-
urkenningu á menntun sem innflytjendur flytja með sér hingað frá
heimalöndum sínum? Mörg mál sem skipta okkur innflytjendur miklu
máli eru alls ekki með í umræðunum fyrir kosningarnar.
Kjarni málsins er sá að ríkisstjórnin hefur ekki hlustað á álit þeirra
sem hafa starfað að málum innflytjenda undanfarin ár og hefur ekki
viljað bæta stöðu innflytjenda þótt hún hafi getað það í krafti meirihluta
síns. Mér finnst það vera meira en næg ástæða til að óska eftir breyttum
stjórnarmeirihluta, með framtíð þjóðarinnar í huga, þ.á m. í innflytj-
endamálum.
Að lokum langar mig til að hvetja ykkur öll til að skoða ályktun
landsfundar Vinstri grænna á vefsíðunni VG. Innflytjendastefna VG er
mjög skynsamleg og vel rökstudd. Það hjálpar manni að fá heildarsýn
yfir málefni innflytjenda og skilja þau atriði sem skipta máli fyrir hags-
muni allra í samfélaginu.
Innflytjendamál og kosningar
Eftir Toshiki Toma
Höfundur er stjórnmálafræðingur.
SKÓLAKERFI okkar Íslendinga
verður sífellt öflugra og öflugra, en
við verðum að gæta þess að vera í takt
við okkar fólk, fara
ekki fram úr okkur
sjálfum, því margt
getur spilað inn í
námsferil hjá hverj-
um og einum, marg-
víslegar aðstæður,
áhugaleysi, veikindi,
fjárhagsvandræði, tímabundin atvik.
Reyndin er sú að 25–40% framhalds-
skólanema hætta í framhaldsskóla,
sumir tímabundið, aðrir falla alveg út.
Við þurfum að rækta þennan þátt bet-
ur, fylgjast betur með ástæðum brott-
hvarfsins, hlúa að þeim sem taka
þann kóss, hvetja þá til náms á ný,
sýna þeim góða ræktarsemi og stuðn-
ing til náms á ný svo þeir falli ekki úr
leik vegna einhverra atriða sem
kunna að vaxa þeim í augum en eru
ugglaust vel leysanleg með góðra
manna hjálp. Það á einmitt að vera
aðalsmerki framhaldsskólanna og
skólakerfisins alls að fylgja öllum eft-
ir undir kjörorðinu góðra manna
hjálp, bæði námshestunum og ekki
síður hinum sem heltast úr lestinni.
Menntun okkar unga fólks er lykill
landsins að framtíðinni, lykill lands-
manna að sköpun meiri verðmæta í
hverju því sem við tökum okkur fyrir
hendur. Ræktum okkar unga fólk,
fylgjum því eftir til árangurs og auk-
innar lífshamingju, aukinnar lífsfyll-
ingar í leik og starfi hversdagsins þar
sem öll störf skipta máli og allir eiga
að fá að njóta sín eins og kostur er í
samræmi við vilja og áhuga hvers og
eins hvar á landinu sem er.
Styðjum unga
fólkið sem er
hikandi á
menntabraut
Eftir Árna Johnsen
Höfundur skipar 2. sætið á lista Sjálf-
stæðisflokksins í Suðurkjördæmi.
ELDRI borgarar hafa á síðari
árum myndað sterka rödd og öfl-
ugt þrýstiafl til að koma áherslu-
málum sínum á
framfæri við stjórn-
völd og stjórn-
málaflokka. Þeir
eru hins vegar ekki
einsleitur hópur og
aðstæður þeirra,
vilji og geta er jafn
mismunandi og þeir eru margir.
Áhersluatriðin eru því margvísleg
og snerta hvern einstakling og
hver hjón með mismunandi hætti.
Baráttumál eldri borgara þess
bera merki.
Áherslur Sjálfstæðisflokksins í
málefnum eldri borgara sem sam-
þykktar voru á landsfundi flokks-
ins hafa vakið athygli. Það var
ánægjulegt að upplifa hve mikil
sátt var um þær meðal eldri borg-
ara, bæði þeirra sem sóttu fundinn
og fulltrúa hagsmunasamtaka eldri
borgara sem hafa tjáð sig um mál-
ið. En hvað þýða þessar tillögur?
Kjör hinna verst settu bætt
Í fyrsta lagi verða bætt kjör
þeirra eldri borgara sem eru verst
settir, en það eru þeir sem hafa
minnstan rétt í lífeyrissjóðum.
Sjálfstæðisflokkurinn mun tryggja
þeim að lágmarki 25 þúsund króna
tekjur úr lífeyrisjóði til hliðar við
lífeyri almannatrygginga. Um
þriðjungur aldraðra mun njóta
þessarar aðgerðar, ekki síst konur.
Þetta þýðir að lágmarkstekjur sem
stjórnvöld tryggja einstaklingi
verða um 140 þúsund krónur í stað
rúmlega 126 þúsund króna í dag,
sem er óskertur lífeyri almanna-
trygginga. Lágmarkstekjur hjóna
hækka úr 207 þúsundum í um 240
þúsund.
Vinna að vild
Í öðru lagi geta eldri borgarar
frá 70 ára aldri unnið að vild, án
þess að það skerði lífeyri almanna-
trygginga. Um síðustu áramót var
tekjutenging milli hjóna minnkuð
verulega og um næstu áramót
munu lífeyrissjóðstekjur maka
ekki hafa nein áhrif í upphæð líf-
eyris almannatrygginga hins mak-
ans. Verði Sjálfstæðisflokkurinn
áfram við völd munu því hvorki líf-
eyrissjóðstekjur né launatekjur
maka frá 70 ára aldri hafa áhrif á
lífeyri almannatrygginga hjá hin-
um makanum. Mikið baráttumál,
ekki síst kvenna, verður þá í höfn!
Þetta þýðir einnig að grunnlífeyrir
verður alfarið óháður lífeyrissjóðs-
og atvinnutekjum eftir 70 ára ald-
ur.
Minni skerðing
Í þriðja lagi mun skerðing-
arhlutfall lífeyris almannatrygg-
inga vegna annarra tekna lækka.
Skerðingarhlutfall lífeyris al-
mannatrygginga vegna annarra
tekna var á árinu 2003 lækkað úr
67% í 45% og síðan aftur í tæp 40%
um síðustu áramót. Gangi tillögur
Sjálfstæðisflokksins eftir mun
skerðingarhlutfallið fara í 35%.
Fyrir 2003 voru tekjutengingar við
lífeyri almannatrygginga með þeim
hætti að hverjar 10 þúsund króna
tekjur, úr lífeyrissjóði eða vegna
atvinnu viðkomandi, lækkuðu líf-
eyri almannatrygginga um 6.700
krónur. Fari hlutfallið í 35% , munu
hverjar10 þúsund króna tekjur úr
lífeyrissjóði – en ekki atvinnutekjur
– hafa áhrif til skerðingar á lífeyri
almannatrygginga um 3.500 krón-
ur. Þetta er stór áfangi.
Margt áunnist
Því til viðbótar er vert að benda
á að á kjörtímabilinu var eigna-
skattur aflagður, en hann gat lagst
þungt á eldri borgara. Tekjuskatt-
ur og virðisaukaskattur á matvæli
hafa verið lækkaðir og skattleys-
ismörk hækkuð. Ráðstöfunartekjur
heimilanna hafa aukist um tæp 60%
frá árinu 1995. Óskertur lífeyrir al-
mannatrygginga hefur frá árinu
2005 hækkað um 17% hjá ein-
hleypum og 22% hjá hjónum eða
sambúðaraðilum.
Sjálfstæðisflokkurinn vill vinna í
sátt við eldri borgara. Með þessum
breytingum er náð til hagsmuna
stærri og ólíkari hópa en áður. Það
er fagnaðarefni.
Kjarabætur í sátt við eldri borgara
Eftir Ástu Möller
Höfundur er alþingismaður.
AUGLÝSINGADEILD netfang: augl@mbl.is, sími 569 1111