Morgunblaðið - 20.04.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. APRÍL 2007 37
MINNINGAR
✝ Gestur ÁrelíusFrímannsson
fæddist á Steinhóli í
Haganeshreppi í
Skagafirði 29. febr-
úar 1924 og ólst upp
þar og á Austara-
Hóli í Fljótum í
Skagafirði. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Siglu-
fjarðar aðfaranótt
12. apríl síðastlið-
ins. Foreldrar hans
voru Frímann Vikt-
or Guðbrandsson
bóndi og kona hans Jósefína Jós-
efsdóttir. Gestur átti 15 systkin,
þau eru: Jón, f. 1913, látinn, Katr-
ín, f. 1914, látin, Jórunn, f. 1915,
Sigurbjörn, f. 1917, látinn, Ás-
mundur, f. 1919, Stefanía, f. 1920,
látin, Guðbrandur, f. 1922, látinn,
Þórhallur, f. 1925, látinn, Hafliði,
f. 1927, Guðmundur, f. 1929, Bene-
dikt, f. 1930, Sveinsína, f. 1931,
Þórður Kristinn og Gestur Þór.
Langafabörnin eru 27 og langa-
langafabarnið er eitt.
Gestur flutti til Siglufjarðar
ásamt Friðfinnu konu sinni og
starfaði þar við ýmis störf. Var
hann vinnumaður við Hólsbúið á
Siglufirði, bóndi á Steinaflötum,
sjómaður, starfsmaður við Síld-
arverksmiðjur ríkisins og verktaki
hjá Siglufjarðarbæ. Ráku þau
hjónin einnig söluturn á Siglufirði
til margra ára. Gestur var mikill
söngmaður og söng með Karla-
kórnum Vísi um árabil. Einnig var
hann félagsmaður í Hestamanna-
félaginu Glæsi og var gerður þar
að heiðursfélaga sem var við-
urkenning fyrir gott starf í þágu
félagsins. Var áhugi hans mikill
alla tíð á söng og hestamennsku.
Útför Gests verður gerð frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11. Jarðsett
verður í Barðskirkjugarði í Fljót-
um.
Zophonías, f. 1933,
Pálína, f. 1935, og
Regína, f. 1936.
Gestur kvæntist
21. júní 1947 Frið-
finnu Símonardóttur
frá Hrísey, f. 8. jan-
úar 1927, d. 3. júlí
1995. Börn þeirra
eru: 1) Símon Ingi, f.
23. desember 1944,
kvæntur Heiðrúnu
Guðbjörgu Alfreðs-
dóttur, f. 10. sept-
ember 1946. Þau búa
í Fljótum. Börn
þeirra eru Alfreð Gestur, Frið-
finna Lilja, Símon Helgi og Hilm-
ar. 2) Elín Anna, f. 27. september
1946, gift Guðmundi Jóni Skarp-
héðinssyni, f. 7. ágúst 1948. Þau
búa á Siglufirði. Dætur þeirra eru
Jóna Guðný, Margrét Fjóla og
Kristín Anna. 3) Þórhallur Jón, f.
7. maí 1953. Hann býr í Reykjavík.
Börn hans eru Linda María, Sædís,
Nú er kallið komið og þú ert kom-
inn til Lillu þinnar.
Ekki datt mér það í hug þegar ég
fór síðast suður að það yrði í síðasta
sinn sem ég heyrði í þér. Eins og æv-
inlega hringdir þú og kvaddir mig og
baðst mig að fara vel með mig. Alltaf
spurðir þú um krakkana, hvort ekki
væri allt í lagi hjá þeim, enda fylgd-
ist þú ávallt vel með. Við áttum góð-
an tíma saman þegar þú dvaldir hjá
okkur. Það er margs að minnast frá
þeim tíma og allt eru það einstaklega
góðar minningar, enda varst þú al-
gert ljúfmenni á heimili. Ég vil
þakka þér fyrir allt og það að hafa
fengið að kynnast þér og eiga þig að
öll þessi ár.
Börnin hafa misst Gest afa og
verður þín sárt saknað. Þín er ef-
laust líka sárt saknað af vinum þín-
um af Skálarhlíð, þeir hafa misst
góðan vin.
Elsku Gestur minn, þakka þér fyr-
ir allt og megi góður Guð gæta þín
þar sem þú ert núna.
Þín tengdadóttir
Heiðrún Guðbjörg.
Það er oft erfitt að kveðja góðan
mann og á það svo sannarlega við nú.
Er mér efst í huga þakklæti fyrir
að vera svo lánsamur að hafa átt þig
fyrir tengdaföður. Hann er, og verð-
ur alltaf, órjúfanlegur kafli í minn-
ingu minni, allur sá yndislegi tími
sem ég átti með þér, Gestur minn,
eftir að ég kom inn í þína fjölskyldu
árið 1966 þegar ég kynntist Elínu
dóttur þinni.
Gestur var alltaf mikill fjölskyldu-
maður og lagði ríka áherslu á að hlúa
vel að fjölskyldu sinni og styðja
börnin í leik og starfi. Hann var létt-
ur í lund og mikill söngmaður og
söng í mörg ár með karlakórnum
Vísi. Oft tók hann lagið fyrir barna-
börnin þegar hann var að sýna þeim
hestana og aðrar skepnur sem hann
var með á Steinaflötum, þar sem
hann og Friðfinna kona hanns
bjuggu til margra ára áður en þau
fluttu í bæinn. Gestur stundaði vinnu
bæði á sjó og í landi, var starfsmaður
á Hólsbúinu á Siglufirði, ásamt því
að stunda búskap á Steinaflötum,
sjómaður, starfsmaður hjá Síldar-
verksmiðjum ríkisins og verktaki til
margra ára hjá Siglufjarðarbæ. Ég
man eftir mörgum góðum stundum
sem ég og fjölskylda mín áttum með
honum við heyskap á sumrin þegar
allt var slegið með orfi og ljá og síðan
var heyinu snúið með hrífu, dætrum
okkar þótti gaman að kynnast þess-
um vinnubrögðum sem varla þekkj-
ast í dag. Þegar við Elín byggðum
húsið að Hafnartúni 18 kom hann oft
eftir erfiðan vinnudag til að hjálpa
okkur í byggingunni og færi ég hon-
um bestu þakkir fyrir. Hann var fé-
lagsmaður í Hestamannafélaginu
Glæsi og var gerður þar að heiðurs-
félaga fyrir gott starf. Árið 1995
missti Gestur eiginkonu sína Frið-
finnu Símonardóttir. Sá missir var
honum þungbær, og eftir það fluttist
hann að Barði í Fljótum til Símonar
sonar síns og Heiðrúnar og bjó þar í
nokkur ár, þar til heilsan fór að láta
undan. Fluttist hann þá aftur til
Siglufjarðar og bjó í íbúð sinni að
Túngötu 10 b, þar til hann fluttist í
Skálarhlíð, íbúð fyrir aldraða.
Drottinn Guð nú fylgi þér,
nú ertu í fallegum englaher,
minning er ætíð í hjarta mér,
með þökk fyrir allt sem liðið er.
Að lokum vil ég þakka læknum og
starfsfólki Sjúkrahúss Siglufjarðar
og starfsfólki Skálarhlíðar, góða
umönnum.
Þinn tengdasonur,
Guðmundur.
Okkar elskulegi afi er kvaddur í
dag. Afi sem leiftraði af húmor og
öllu því góða sem hægt er að finna í
einni manneskju. Stritið frá unga
aldri hafði ekki farið vel með líkama
hans en hugurinn var ætíð leiftrandi.
Kátínan skein úr augum hans og
hláturinn suðaði og ýlfraði í honum
þegar hann gerði að gamni sínu sem
var oftar en ekki. Sögurnar, lýsingar
af fólkinu í kringum hann og ekki
síst hestunum hans, urðu lifandi fyr-
ir augum þeirra er á hann hlýddu.
Hann var góður í gegn og yndislegur
maður. Hann skildi að fólki gat orðið
á í lífinu og virti þá sem bættu úr og
gerðu betur. Söngurinn var honum
alltaf mikilvægur. Mestar áhyggjur
hafði hann af því, í eitt af þeim skipt-
um sem hann veiktist hastarlega, að
hann hefði misst röddina. Það gerð-
ist ekki.
Sorgin sem greip hann þegar
amma Lilla dó var átakanleg. Það
sem hann átti erfitt með að missa
hana, hana sem hann gerði allt fyrir.
Hún var hans klettur í lífinu og hann
var hennar. Hann var hinn mjúki
maður að mörgu leyti. Þar sem
amma veiktist af berklum þegar
börn þeirra voru lítil, tók hann meiri
þátt í uppeldi og umönnun þeirra en
margir karlmenn af hans kynslóð.
Oft talaði hann um hve erfitt var að
skilja þau eftir þegar hann þurfti að
fara á sjóinn til að draga björg í bú
og hve heppinn hann hefði verið að
hafa gott fólk í kringum sig sem
hann gat treyst fyrir þeim. Fjöl-
skyldan var það dýrmætasta sem
hann átti.
Það voru margar ferðirnar sem
við fengum að fara með honum á
gula ruslavörubílnum. Fram á
Steinaflatir, sem var í uppáhaldi, á
hestbak, sem var í ennþá meira
uppáhaldi,og á rúntinn. Það sem
hann nennti að hafa okkur með! Og
alltaf var söngur í bílnum. Inn og út
um gluggann var ofarlega á vin-
sældalistanum hjá þeirri yngstu af
okkur og að sjálfsögðu var það tekið
í hvert sinn, hástöfum. Alltaf söngur,
alltaf gaman, alltaf okkar yndislegi
afi sem hefði gefið fólkinu sínu aleig-
una og allan heiminn ef hann hefði
átt hann. Hann gaf okkur miklu
meira en hann nokkurn tímann vissi.
Kynnti okkur fyrir dýrunum, söngn-
um, fólkinu og því umhverfi og að-
stæðum sem hann ólst upp við og
sem honum þótti svo vænt um.
Systkini hans voru honum ofarlega í
huga og fengum við að heyra margar
sögurnar. Hann saknaði mikið
Bjössa bróður síns sem féll frá fyrir
nokkrum árum, en þeir höfðu tekið
lagið saman frá barnæsku.
Við getum huggað okkur við að
hann hélt húmornum, persónuleika
sínum og elskulegheitunum fram á
síðustu stundu.
Hann var elsku afi Gestur okkar
þar til yfir lauk. Takk fyrir lífið,
elsku afi, takk fyrir að vera hjá okk-
ur, takk fyrir að segja okkur og sýna
hve stoltur þú varst af afkomendun-
um þínum.
Við viljum enda þessi orð á ljóði
sem okkur finnst að mörgu leyti lýsa
persónuleika hans og það léttir huga
okkar eins og honum tókst svo vel að
gera.
Það er svo margt að una við,
að elska, þrá og gleðjast við,
jafnt orð, sem þögn og lit sem lag,
jafnt langa nótt, sem bjartan dag.
Mér fátt er kærra öðru eitt
ég elska lífið djúpt og heitt,
því allt, sem maður óskar, næst
og allir draumar geta ræzt.
Ég byggi hlátraheima
í húmi langrar nætur.
Af svefni upp í söngvahug
með sól ég rís á fætur.
Og augun geisla af gleði
sem grær í mínu hjarta.
En syrti að ég syng mig inn
í sólskinsveröld bjarta.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Jóna, Margrét og Kristín.
Elsku afi Gestur. Það er sárt að
sjá á eftir þér og einmanalegt verður
að geta ekki farið í morgunkaffi til
þín eins og ég gerði alltaf. Nú þarft
þú ekki að hafa áhyggjur af því að ég
væri að fara að vinna og gæti ekki
komið til þín á morgnana. Það var
alltaf svo gaman að koma til þín, þú
varst svo kátur og skemmtilegur og
sögurnar sem þú sagðir mér frá því í
gamla daga eru óteljandi og ógleym-
anlegar. Minningarnar streyma
fram og ég sé þig fyrir mér gerandi
grín að Villa mínum fyrir að setjast á
plokkfiskinn þegar hann var yngri
og kallandi Guðmund minn Luktar-
Gvend eftir að þú gafst honum lukt-
ina grænu. Þá varstu í essinu þínu og
hláturinn sauð í þér. Þú varst góð-
viljaður stríðnispúki og allir hlógu
með. Þetta er eiginleiki sem ekki
margir hafa, þú varst góður og gerð-
ir góðlátlegt grín að fólkinu í kring-
um þig.
Það var svo skemmtilegt að heim-
sækja þig og ömmu Lillu þegar ég
var lítil stelpa, þið voruð svo góð við
alla og þú misstir svo mikið þegar
hún dó 1995. Eins gerðum við öll og
nú ert þú búinn að hitta hana aftur
og það hafa verið fagnaðarfundir
þegar hún tók á móti þér elsku afi
minn. Þín verður sárt saknað og við
biðjum að heilsa ömmu Lillu.
Óli sendir þér kveðju sína sem og
Villi og Guðmundur sem minnast þín
sem hins yndislega, skemmtilega og
góða afa sem þeir áttu alltaf að.
Þín ætíð elskandi afastelpa,
Friðfinna (Lilla).
Elsku afi minn.
Nú hefur þú kvatt þennan hein og
haldið á vit nýrra ævintýra með
ömmu þér við hlið.
Ég vil þakka þér fyrir öll árin sem
við fengum saman. Það var alltaf svo
gaman að koma í heimsókn til þín og
ömmu, elsku afi minn. Það var alltaf
svo stutt í brandarana og brosið þitt,
það yljaði manni alltaf um hjartaræt-
ur. Svo ekki sé talað um þegar þú
söngst, það gerðir þú afburðavel.
Það voru einstök forréttindi fyrir
mig að fá að búa hjá þér og ömmu í
nokkra mánuði. Ykkur fannst það
bara sjálfsagt að hjálpa mér þegar
illa stóð á hjá mér og ég átti í engin
hús að vernda. Fyrir það þakka ég af
öllu mínu hjarta. Ég man svo vel efir
ferðum mínum á Steinaflatir þegar
ég var að hjálpa ykkur að taka upp
kartöflur og rabbabara, snyrta garð-
inn og vökva blómin. Það var ynd-
islegur tími. Ég veit að þú varst svo
stoltur þegar eldri strákurinn minn
fæddist á afmælisdag ömmu heitinn-
ar og það var ég líka. Ég horfi oft á
myndina sem ég tók af þér með Alex
Þór þegar þú varst 80 ára. Hann var
ekki nema rétt rúmlega eins mánað-
ar gamall þá og brosið þitt var svo
breitt og bjart þegar þú hélst á hon-
um. Þetta er yndisleg minning sem
lifir með mér það sem eftir er.
Elsku afi minn, aftur vil ég þakka
þér fyrir allt. Ég elska þig og sakna
þín, faðmaðu ömmu frá mér og segðu
henni að ég elski hana.
Guð geymi þig, elsku afi minn.
Ástarkveðja
Sædís og fjölskylda.
Sumarið 1990, þegar ég var sextán
ára, kom ég í fyrsta sinn í Fljótin til
að vinna á Ketilási og fékk húsnæði
hjá þeim Heiðrúnu og Símoni á
Barði. Þennan júnídag þegar sólin
skein og snjórinn var að bráðna í
Fljótum má segja að margt hafi
breyst í mínu lífi. Ég var að fara í
fyrsta skipti að heiman úr vernduðu
umhverfi í faðmi fjölskyldunnar til
ókunnugs fólks. Þar var mér strax
tekið eins og einni af fjölskyldunni.
Nokkrum árum síðar höguðu örlögin
því þannig að ég giftist inn í þessa
fjölskyldu og hef því átt samleið með
henni hálfa ævi mína.
Órjúfanlegur partur af fyrstu
sumrunum á Barði var þegar Gestur
og Lilla komu í heimsókn á gráa sub-
arunum. Gestur kíkti ef til vill á hest-
ana eða lömbin eða fór með okkur í
heyskap á Austara-Hóli. Á haustin
var farið í berjamó og þá var Pálína
gjarnan með í för. Sumrin á Barði,
sem í minningunni voru alltaf sólrík,
munu ávallt minna mig á Gest á einn
eða annan hátt. Þegar Lilla féll frá
bjó Gestur nokkur ár á Barði og það
veit ég af eigin reynslu að hefur farið
vel um hann þar. Þegar Einar Frið-
finnur var á fyrsta ári bjuggum við í
Fljótunum og hittum Gest nær dag-
lega. Hundurinn Skotta var þá á
heimilinu og það var sniðugt að fylgj-
ast með afbrýðisemi hundsins þegar
Gestur fór að sýna barninu athygli
með spjalli eða sýndi honum kveikj-
arann sinn og leyfði honum að blása.
Ég minnist kaffispjalls við eldhús-
borðið á Barði, matarboða hjá okkur
og samveru við sveitarstörfin. Fyrir
strákana okkar var það líka alveg
sérstök athöfn að fá að fara í bíltúr á
Ketilás í „Gestafabíl“ eins og þeir
sögðu. Eftir að við fluttum suður og
síðan á Hólmavík var alltaf mikil til-
hlökkun hjá okkur öllum að koma við
hjá Gesti á Skálarhlíð þegar farið var
norður. Þá vorum við trakteruð með
gosi og nammi og gamansögur úr
Fljótunum látnar fylgja. Eitt sumar-
ið kom Gestur í heimsókn til okkar á
Hólmavík með Símoni Helga og fjöl-
skyldu. Heimsóknin var okkur öllum
eftirminnileg og Gestur tók þátt í
samræðum og gleðskap unga fólksins
af sinni einstöku lífsgleði. Ég minnist
Gests fyrst og fremst með glettnis-
glampa í augum og gamanyrði á
vörum, enda sá ég aldrei aðra hlið á
honum. Gestur, ásamt Bjössa bróður
sínum, átti stóran þátt í að gera okk-
ur Adda brúðkaupsdaginn ógleyman-
legan þegar þeir sungu fyrir okkur í
kirkjunni. Ég vil kveðja með nokkr-
um laglínum sem þeir sungu svo fal-
lega við brúðkaupið:
Bráðum anda vorsins dísir djúpt og rótt
dagarnir þeir lengjast nóttin flýr.
Lofgjörð syngja fuglarnir af ljóðagnótt
loftsins ilmur seiðir hreinn og nýr.
Höfuð hneigja blómin móti blíðri sól
blundar silfurdögg á gleym-mér-ei.
Tilfinningar allar þær sem ástin ól
eiga griðastað hjá sumarþey.
(Bjarki Árnason)
Elsku Gestur. Ég veit að það er
vor þar sem þú ert núna og þér líður
vel. Það segi ég strákunum mínum
þegar þeir spyrja daglega um þig og
skilja ekki alveg að þú vaknir ekki
aftur. Það var gott að Addi gat verið
hjá þér síðustu dagana og ég og
drengirnir þínir biðjum öll að heilsa
ömmu Lillu.
Kristín Sigurrós Einarsdóttir.
Gestur Frímannsson var afi minn.
Þeir sem þekktu þennan mann
hafa það sama að segja um hann,
hvað hann hafi verið hress og góður
maður. Ég sá hann alltaf í góðu skapi
áður en hann veiktist svona mikið og
hef alltaf þekkt hann sem húmorista.
Það er erfitt að átta sig á þessu og ég
er ekki alveg búin að því.
Afi minn þú fórst svo fljótt. Fyrir
svona mánuði varstu að kenna mér
og vinkonu minni að jóðla og við feng-
um þig til að rappa fyrir okkur.
Þú varst alltaf uppáhaldsafi minn,
þú varst alltaf svo mikið yndi. Það
eina sem ég get sagt núna er hvað ég
sakna þín mikið og hvað mér þótti
ótrúlega vænt um þig. Ég get ekki
lýst þessu með orðum. Það segja
margir að það erfiðasta sem til er sé
að sjá þann sem þú elskar elska ein-
hvern annan. En eftir þetta allt get
ég ekki trúað því. Það erfiðasta sem
til er er að missa einhvern nákominn
sér og ég er viss um að þeir sem hafa
gengið í gegnum þetta eru mér sam-
mála.
En ég veit að maður jafnar sig á
þessu, þótt það fari ekki allt í sama
horf aftur, og ég veit að maður sér
mikið eftir manneskjunni. Maður
verður bara að reyna að lifa án henn-
ar þótt það virðist óhugsanlegt.
En ég veit að þú ert kominn á betri
stað núna, búinn að hitta ömmu Lillu
og mömmu þína og pabba og alla sem
þú saknaðir. Knúsaðu þau öll frá mér
og Skottu líka. Ég mun biðja fyrir
þér og ömmu. Hvíldu í friði.
Þitt langafabarn
Heiðrún María.
Gestur Árelíus Frímannsson
Elsku langafi minn.
Elska þig svo mikið. Þú
varst besti afi í heimi. Ég
mun sakna þín.
Þín langafastelpa,
Harpa Hrund Ólafsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is