Morgunblaðið - 20.04.2007, Blaðsíða 46

46 FÖSTUDAGUR 20. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Davíð Þórð-arson, múr-
arameistari frá
Siglufirði, fæddist
29. september 1915.
Hann andaðist á
hjúkrunarheimilinu
á Vífilsstöðum að
kveldi dags 12. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Þórður Guðni Jó-
hannesson, tré-
smíðameistari á
Sauðárkróki, f. 13.7.
1890, d. 15.3. 1978,
og Þórunn Ólafsdóttir húsmóðir, f.
14.4. 1884, d. 28.11. 1972. Fóstur-
foreldrar hans voru Guðmundur
Davíðsson, hreppstjóri og Ólöf
Einarsdóttir, húsfreyja á Hraunum
í Fljótum í Skagafirði. Þau tóku
Davíð í fóstur á öðru aldursári og
ólst hann upp á Hraunum til 15 ára
aldurs. Systkini Davíðs eru Björn,
f. 1913, d. 2006, Sigríður Dídí, f.
1917, d. 2002, Jóhannes, f. 1920,
Auður, f. 1921, d. 1928 og Nanna, f.
1923, d. 2005. Systir Davíðs, sam-
mæðra, Jóhanna Pétursdóttir, f.
1904, d. 1970, og systir hans, sam-
feðra, er Anna Pálína, f. 1935.
Davíð kvæntist 29. maí 1937 Sig-
urjónu Sigurðardóttur, f. 8.2. 1919,
1988. 4) Þórður Davíð, f. 19.1.
1962, maki Ragnheiður Inga Sig-
urðardóttir, f. 3.8. 1963. Börn
þeirra eru Sigurður Ingi, f. 12.10.
1992, og Birta Ósk, f. 27.3. 2001.
Afabörn Davíðs eru sautján, lang-
afabörnin tólf og langalangafa-
börnin tvö.
Davíð lærði múrverk á Siglufirði
hjá Ólafi Þórkatli Pálssyni og lauk
þar sveinsprófi 1939. Davíð stund-
aði hleðslu á eldföstum steini í
þurrkofna fiskimjölsverksmiðja
víðsvegar vegar um land á árunum
1931–1960, en lagði síðan fyrir sig
arin- og vegghleðslu úr íslensku
hrauni og Drápuhlíðargrjóti. Dav-
íð byggði hús, m.a. í Reykjavík,
Garðabæ og Keflavík. Hann
byggði tveggja hæða íshús á Siglu-
firði fyrir Ísafold hf. 1942 og var
meistari að byggingu Rannsókn-
arstöðvarinnar á Keldnaholti.
Hann var formaður prófanefndar
á Siglufirði árið 1940. Davíð stund-
aði glerlist á efri árum. Hann hóf
að læra glerskurð hjá dóttur sinni,
Ólöfu, og gerði listmuni úr steindu
gleri. Á áttugasta og fyrsta aldurs-
ári hóf hann að læra glerbræðslu,
og var með sýningu á verkum sín-
um í Gallerý Nýhöfn 1998. Einnig
var Davíð með sýningu árið 2003,
þá 88 ára, í Gallerý Brák í Brák-
arey.
Davíð verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
d. 2001. Börn þeirra
eru: 1) Sigrún, f. 2.9.
1937, gift Hauki
Helgasyni, f. 1933.
Börn hennar eru
Anna Sigrún, f. 15.12.
1958, Steinunn, f.
20.11. 1960, og Vil-
hjálmur, f. 7.1. 1969.
2) Guðmundur, f.
9.10. 1942. Börn hans
eru Davíð, f. 25.3.
1963, Þórleif, f. 16.12.
1961, Una Dögg, f.
6.3. 1977, og Daði
Már, f. 21.1. 1981.
Davíð og Sigurjóna skildu.
Davíð hóf sambúð með Lísbet
Sigurðardóttur, f. 15.9. 1920, þau
gengu í hjónaband á gamlársdag
1965. Börn þeirra eru: 1) Þórunn
Hulda, f. 22.7. 1954, gift Ómari
Wieth, f. 18.5. 1953. Sonur Þór-
unnar er Davíð, f. 14.2. 1975. Son-
ur Þórunnar og Ómars er Hlynur
Örn, f. 12.12. 1996. 2) Ólöf Sigríð-
ur, f. 29.11. 1956. Börn hennar eru
Ívar, f. 29.3. 1975, Ásmundur Örn,
f. 27.12. 1980, Hálfdán Helgi, f.
16.8. 1984, og Lísbet, f. 10.8. 1985.
3) Svana Lísa, f. 8.4. 1960, gift
Andrési Fr. Gíslasyni, f. 2.11. 1962.
Börn Svönu Lísu eru Sara Ósk, f.
16.4. 1987, og Kristófer, f. 8.10.
Í dag langar mig að kveðja ynd-
islegan föður minn, Davíð Þórðar-
son, með fáeinum minningabrotum.
Við systkinin höfðum vakað yfir hon-
um síðasta sólarhringinn sem hann
lifði og þar til yfir lauk. Pabbi lést að
kveldi fimmtudagsins 12. apríl á
hjúkrunarheimilinu Vífilsstöðum, en
hann hafði veikst um páskana.
Næstu tvo sólarhringa á eftir virtist
hann ætla að ná sér en veiktist síðan
á ný aðfaranótt fimmtudagsins og
var látinn um kvöldið. Það var líkt
honum að taka aðeins stuttan tíma í
þetta ferli. Hans lífsstíll var „núið“.
Þegar ég læt hugann reika til baka
var faðir minn fyrst og fremst maður
augnabliksins. Það sem var sagt og
gert stóð eins og bókstafur. Góð-
mennska, heiðarleiki, traust, vandað
verk og sterkar vindhviður við og við
er mynd sem ég geymi nú með mér
af minningu hans. Pabbi var afar
fylginn sjálfum sér og stóð alltaf með
sínum hugsjónum og skoðunum. Oft
var leitað til hans bæði af fjölskyldu
og vinum því hann var afar gestris-
inn og bóngóður maður. Í öllum sín-
um verkum, s.s. í múrverki, grjóti og
gleri, var hann millimetramaður og
fannst hann ætíð geta gert betur.
Hugur hans var sístarfandi. Hann
var m.a. búinn að skipuleggja fyrir
sumarið, á sínu 91. aldursári, ótal
hugmyndir að útfærslu á verkum,
glerskurði, veiðiferðum í árnar og
heimsókn til Siglufjarðar. Árið 2005
hafði pabbi dottið og fengið heila-
blæðingu. Tvisvar sinnum var hon-
um ekki hugað líf á þeim tíma. En
hann var baráttumaður í eðli sínu og
náði sér þokkalega á strik þrátt fyrir
að líkaminn væri slitinn eftir erfiða
vinnu á lífsgöngunni.
Pabbi var frá Siglufirði og fékk
hver sá að heyra það sem vildi því
hann var mjög stoltur af uppruna
sínum. Þegar hann var tveggja ára
var hann tekinn í fóstur af hjónunum
Guðmundi Davíðssyni hreppstjóra
og konu hans Ólöfu Einarsdóttur
húsfrú, sem bjuggu á Hraunum í
Fljótum í Skagafirði. Þar átti pabbi
yndislega æsku. Hann minntist ætíð
fósturforeldra sinna með elsku og
væntumþykju og sagði mér oft sögur
af fóstra sínum, sem var mikill vel-
gjörðarmaður í sveitinni. Var honum
einum lagið að skera úr þrætu- og
deilumálum manna á milli. Oftsinnis
léði hann lítilmagnanum einnig
hjálparhönd. Það var ætíð gest-
kvæmt á Hraunum, engum var út-
hýst og skipti þá ekki máli hvort
menn voru af háum eða lágum stig-
um. Þar kom fósturmóðir hans til
skjalanna. Hún var mikil jurtakona
og fræddi föður minn um heiti og
mikilvægi þeirra. Einnig var hún
góður ræktandi og var með stóran
matjurtagarð ekki fjarri húsinu.
Á sínum yngri árum var pabbi
mikill hestamaður og átti töluvert
hestastóð. Hann fór í útreiðar um
sveitir og gerði sér glaðan dag með
sveitungum sínum. Honum fannst
gaman að fara á skíði og var dugleg-
ur veiðimaður. Seinna meir tók hann
þátt í hinu mikla síldarævintýri og
var þá vel tekið til hendinni og oft
glatt á hjalla.
Að lokum vil ég geta þess að faðir
minn reyndist börnunum mínum,
Söru og Kristofer, ekki aðeins góður
afi heldur afar góður vinur. Sérstak-
lega myndaðist sterkt og einlægt
samband á milli hans og Kristofers
og dvaldi afadrengurinn löngum
stundum hjá ömmu sinni og afa.
Mikil og djúpstæð vinátta myndaðist
á milli hans og pabba þegar hann
dvaldi hjá þeim aðra hverja helgi frá
átta ára aldri og fram á sautjánda ár.
Dagsverki föður míns er nú lokið.
Hann hefur skilið eftir sig yndislega
flóru lífsins, þ.e. börnin hans sex að
tölu og afkomendur. Mynd og minn-
ing í huga okkar og annarra sam-
ferðamanna er af stórbrotnum bar-
áttumanni sem var fylginn sjálfum
sér í stífpressuðum buxum, hvítri
skyrtu, með bindi við öll tækifæri
hvort heldur þegar hann var heima
við, í vinnu, við múrverk, í grjóti eða
gleri, við veiðar í ám eða við kosn-
ingakaffi Sjálfstæðisflokksins í
Kópavogi. Hvarvetna var tekið eftir
honum fyrir myndugleik í framkomu
og orðavali. Hann hafði skoðanir á
ýmsum dægur- og heimsmálum
fram á síðasta dag.
Blessuð sé minning þín elsku
pabbi. Þín dóttir,
Svana Lísa.
Davíð varð 91 árs – af þeim þekkt-
umst við í 13. Það er ekki langur tími
af svo langri ævi. Samt tókst með
okkur góð vinátta þótt aldursmun-
urinn væri nærri hálf öld. Hann var
tíður gestur á heimili okkar frænda
síns Jóns Finns og lét mikið með
dóttur okkar hana Margréti Finn-
eyju. Aldrei séð fallegra nýfætt barn
– sagði hann. Við foreldrarnir vorum
sama sinnis og hann hvað það varð-
aði. Saga Jóns Finns endaði fyrir 4
árum og saknaði Davíð frænda síns
og vinar eins og var um fleiri. Hann
bar umhyggju fyrir okkur Margréti
og kom í heimsókn á meðan hann gat
ekið og jafnvel tók hann leigubíl til
okkar ef honum datt það í hug. Hon-
um var umhugað um líðan okkar og
afdrif – og ég veit að hann saknaði
þess að geta ekki litið til okkar þegar
því lauk. Davíð bar ekki tilfinningar
sínar á torg og hafði að margra mati
dálítið hrjúfan skráp, en mér sýndi
hann stundum inn fyrir skrápinn og
kunni ég vel að meta það. Hann var
skemmtilegur gestur og minnugur
með afbrigðum, sagði skemmtilegar
sögur og einnig kunni hann kynstur
af vísum sem hann gjarnan fór með.
Ég kveð Davíð með söknuði en ég
veit að nú geta þeir frændur gengið
saman um grundirnar grænu og
gantast eins og forðum.
Elsku Bettý og aðrir ástvinir Dav-
íðs, innilegar samúðarkveðjur.
Ólafía M. Guðmundsdóttir.
Davíð Þórðarson
✝ Guðríður Eras-musdóttir fædd-
ist á Leiðvöllum í
Meðallandi í V-
Skaftafellssýslu 25.
febrúar 1913. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu Skjóli
10. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Erasmus Árna-
son, f. á Undirhrauni
í Meðallandi 4. júní
1873, d. 26. nóv-
ember 1953, og kona
hans Ragnhildur
Sveinsdóttir, f. á Sandfelli í Öræf-
um 6. september 1884, d. 18. júlí
1969. Systkini Guðríðar voru 12:
Gunnar Waage, f. 15. desember
1965. Sonur Gunnars frá fyrra
hjónabandi er Helgi Saul, f. í
Mexíkó 7. ágúst 1997. Eiginkona
Gunnars er Lísa Björk Ingólfs-
dóttir, f. 12. júlí 1966. Dóttir þeirra
er Lilja Aleta, f. 1. júlí 2006. Börn
Lísu af fyrra hjónabandi eru:
Barði, f. 28. júní 1989, og Rannveig
Birna, f. 2. október 1996.
Guðríður ólst upp í foreldra-
húsum til 1944 en þá flutti hún al-
farið til Reykjavíkur og bjó þar síð-
an. Síðustu sjö árin dvaldi hún á
hjúkrunarheimilinu Skjóli og hlaut
þar góða umönnun.
Útför Guðríðar fer fram í dag frá
Fossvogskapellu og hefst útförin
klukkan 13.
Sveinbjörg, Jón,
Sveinn, Jóhanna,
Lilja, Ólafur, Gísli,
Svanhvít, Helga,
Björn, Guðmundur og
Óskar. Þau eru öll lát-
in.
Sonur Guðríðar er
Helgi Kristinsson, f.
20. desember 1943
(barnsfaðir Kristinn
Þórarinsson, f. 17.
nóvember 1907, d. 3.
febrúar 1972). Eig-
inkona Helga er El-
ísabet Waage, f. 28.
mars 1945. Dóttir þeirra Guðríður
Nanna, f. 23. desember 1973. Stjúp-
sonur Helga og sonur Elísabetar er
Það er komið að kveðjustund. Ég
var stödd í Flórída þegar Helgi
hringdi og tilkynnti mér andlát móð-
ur sinnar, elskulegrar frænku minn-
ar og vinkonu. Satt að segja var ég
ekki hissa því oft höfum við ástvin-
irnir haldið að kallið væri komið.
Alltaf náði hún sér upp aftur á óskilj-
anlegan hátt þar sem hún dvaldi á
Skjóli háöldruð og þreytt. Faðir
minn og Gugga voru systrabörn.
Gugga hefur alltaf átt stóran sess í
mínu lífi, góð og heiðarleg með ein-
staka þjónustulund. Hún kom úr
sveitinni inn á heimili móður minnar
sem húshjálp og dvaldi í mörg ár.
Helgi sonur hennar, lítill fallegur
glókollur með hrokkið hár, var að
sjálfsögðu með móður sinni. Hann
var hvers manns hugljúfi og var eins
og besti bróðir fyrir mig. Ég átti að-
eins eina systur, ellefu árum eldri,
þannig að fjórir kvenmenn ráðskuð-
ust með Helga og vildu honum allt
það besta. Alltaf var hann jafn sam-
vinnuþýður með blíða brosið sitt.
Gugga var ávallt góð við mig og tók
jafnan minn málstað þegar ég var lít-
il óþekk stelpa (sem kom fyrir) eða
lenti upp á kant við vinkonur mínar.
Það var aldrei mér að kenna áleit
Gugga! Þetta var óverðskuldað og ég
skammaðist mín oft.
Síðan tók hún ástfóstri við Guðjón
og syni mína og vildi allt fyrir þá
gera. Þeir voru jafn fullkomnir og ég
að hennar mati! Gugga var mikill
vinur vina sinna en hafði sínar sér-
stöku skoðanir á mönnum og mál-
efnum. Hún var stíf á meiningu sinni
þegar því var að skipta. Þá gat eng-
inn haggað henni eins og skaftfellska
eðlið segir til um! Gugga var síðan
ráðskona hjá föður mínum meðan
hann lifði og síðar hjá Jóni Steffen-
sen prófessor. Ég man aldrei eftir að
hafa séð frænku mína sitja auðum
höndum.
Hún var mjög góð saumakona og
meðal annars saumaði hún marga
glæsilega kjóla á mig. Einnig prjón-
aði hún ótal lopapeysur sem hún
seldi í Rammagerðina og sá einnig
um að ættingjarnir ættu peysur. Tíð-
ur umgangur var milli Guggu og
minnar fjölskyldu meðan heilsan
leyfði. Mér er minnisstætt þegar við
buðum henni til Spánar og Flórída
þar sem hún naut hverrar mínútu og
var til í allt. Ég man hvað Guggu
fannst stórkostlegt í Disney World
með mömmu, tengdaforeldrum, okk-
ur Guðjóni og ungum sonum. Ég
gæti endalaust rifjað upp skemmti-
legar minningar um frænku mína en
læt hér staðar numið.
Ég þakka Guggu minni fyrir sam-
fylgdina í þessu lífi og allt sem hún
gerði fyrir mig og mína. Ég veit að
við vorum líka mikils virði fyrir hana.
Ég votta Helga, Elísabetu og
Nönnu mína innilegustu samúð og
þakka starfsfólki á Skjóli fyrir góða
umönnun.
Hvíl í friði elsku vina.
Þín
Guðríður Sveinsdóttir.
Elskuleg frænka mín, Guðríður
Erasmusdóttir, er látin í hárri elli.
Hún var fjarskyld mér en samt ná-
tengd. Rætur hennar voru úr
Skaftafellssýslu þar sem fólk ku vera
jarðbundið, ættrækið, þolið og raun-
gott.
Gugga var trygglynd kona og naut
ég þess ríkulega í bernsku. Hún
tengdist fjölskyldu minni afar sterk-
um böndum, var ein besta vinkona
ömmu minnar, vinkona mömmu
minnar Snjólaugar og móðursystur
Guðríðar. Ég veit að þetta voru ekki
alltaf auðveld samskipti, ættin er
skapstór og stundum hvein á súðum.
Meðal bestu minninga minna frá
þessum tíma eru úr Mávahlíð. Þar
bjó Sveinn afi minn og þar réð
Gugga frænka ríkjum en hún var
ráðskona afa uns hann dó. Helgi son-
ur hennar var mér sem stóri bróðir
sem ég leit mikið upp til. Gistinæt-
urnar hjá Sveini afa, Guggu og
Helga voru margar og eftirminnileg-
ar. Að fá heitt kókó upp í rúm að
morgni og fá að velja um fransk-
brauð með sultu eða rúgbrauð með
sykri eða bara fá hvort tveggja það
var dekur sem strákhnokki man alla
tíð. Gugga var aldrei rík af verald-
legum auði en hún var höfðingi í lund
og sérlega gjafmild. Ég minnist
hennar með mikilli hlýju og viðingu.
Sveinn Kjartansson
Með Guggu frænku eins og hún
var kölluð hjá okkur, er gengin ein af
þeim alþýðuhetjum sem Ísland hefur
átt. Gugga kom inn í mína fjölskyldu
um leið og Guðríður mágkona
frænka hennar. Mín fyrstu kynni af
henni voru að ég var send á Háaleit-
isbrautina að sækja Svenna sem var
hjá henni í pössun. Síðan var Gugga
ætíð með okkur á öllum stundum
þegar fjölskyldurnar komu saman.
Gugga var einstaklega hjálpleg og
ekki sjaldan sem hún var komin inn í
eldhús til að hjálpa til ef eitthvað var
um að vera. Ég er ekki mikil prjóna-
kona, en það var ekki ónýtt að eiga
Guggu að, hún kom til mín með
sokka og vettlinga á börnin mín á
haustin og ekki var bara eitt par
prjónað ár hvert heldur voru yfirleitt
þrenn pör. Gugga átti einn son, hann
Helga, og síðan má ekki gleyma því
að Guðríður mágkona mín var henni
sem besta dóttir alla tíð og einnig sá
Gugga ekki sólina fyrir Guðjóni
bróður og strákunum þeirra öllum.
Ég þekki ekki til ævi Guggu framan
af en veit að hún kom austan úr
Landbroti. Gugga var kona með
drauma sem hún lét rætast og mun-
um við öll seint gleyma þegar hún
var búin að kaupa sér íbúðina á
Snorrabrautinni. Hún vildi bara fá
ítölsk nýtísku húsgögn í íbúðina og
var séð um að það gerðist. Þegar allt
var tilbúið þá bauð hún öllum í stór-
fjölskyldunni til veislu, fyrst var far-
ið á Snorrabrautina og síðan var
haldið á Grillið á Hótel Sögu þar sem
við fylltum tvö stór hringborð og allt
í boði Guggu.
Við Lúlli og börnin okkar þökkum
alla þá vináttu og góðmennsku sem
hún gaf okkur alla tíð.
Lúlli er erlendis og Steinunn býr
erlendis og geta því ekki fylgt henni
síðasta spölinn og senda þau ásamt
Bjarna og Laufey og undirritaðri
samúðarkveðjur til Helga, Elísabet-
ar og fjölskyldu. Guðríður mín, við
öll sendum líka þér og fjölskyldunni
samúðarkveðjur, Gugga var stór
partur í ykkar lífi alla tíð.
Við Lúlli ásamt börnum okkar
þökkum fyrir að hafa fengið að kynn-
ast einstakri konu.
Sigrún Böðvarsdóttir.
Guðríður Erasmusdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Minningargreinar