Morgunblaðið - 04.05.2007, Síða 34

Morgunblaðið - 04.05.2007, Síða 34
34 FÖSTUDAGUR 4. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ UMRÆÐAN Í SÍÐASTA lóðauppboði R- listans var meðaltalsverð fyrir lóð undir einbýli 16 m.kr. en hæstu verð voru um og yfir 20 m.kr. Lóðaverð fyrir meðalstóra íbúð í fjölbýli var um 8 m.kr. Það fasta lóðaverð sem nú hefur verið kynnt í Reykjavík, 11 m.kr. fyrir lóð undir einbýli og 4,5 m.kr. fyr- ir íbúð í fjölbýli, gerir því ráð fyrir umtalsverðri lækkun enda við það miðað að það endurspegli raunkostnað við uppbyggingu nýrra íbúðahverfa. Í kosningayfirlýsingu Sjálf- stæðisflokksins fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar var það sagt eitt af brýnustu verkefn- unum í Reykjavík að „fjölga íbú- um, stórauka framboð lóða og tryggja að allir sem hér vilja búa eigi þess kost.“ Með nýrri áætlun um uppbyggingu og úthlutun lóða í Reykjavík er staðið við þessi loforð með svo afgerandi hætti að gleðja hlýtur alla Reyk- víkinga, nema ef vera skyldi Dag B. Eggertsson, sem því miður kýs ítrekað að fara með ósann- indi og dylgjur um þetta mik- ilvæga hagsmunamál borgarbúa. Sú fullyrðing Dags, sem birt var í Morgunblaðinu í gær, að undirritaður hafi lýst því yfir að „stefna Sjálfstæðisflokksins væri sú að úthluta lóðum á gatnagerð- argjöldum“ á sér þannig enga stoð, enda hef ég aldrei viðhaft slík ummæli. Ég hef lagt áherslu á að lóðir verði seldar og að verð- ið endurspegli raunkostnað Reykjavíkurborgar vegna upp- byggingar nýrra íbúðahverfa, lóðaverðið væri ákveðið fyr- irfram, framboð lóða yrði stór- aukið, ekki síst undir sérbýli, og að hin illræmdu lóðauppboð R- listans væru afnumin. Við þau kosningaloforð er nú staðið líkt og gert hefur verið og gert verð- ur við kosningaloforð Sjálfstæð- isflokksins. Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson Staðið við loforðin Höfundur er borgarstjóri. ALÞINGI Íslendinga er afar mikilvæg stofnun og því er dap- urlegt að lesa um það að innan við 30% landsmanna beri traust til þingsins. Margar ástæður eru ef- laust fyrir þessu, m.a. starfshættir þingsins og speglun þeirra í fjöl- miðlum, svo og framkoma þing- manna á þingi og ut- an þess. SVÞ-Samtök versl- unar og þjónustu hafa ítrekað kvartað yfir því að þingmál séu tekin til afgreiðslu í þingnefndum án þess að umsagnaraðilar, sem hafa mikilla hagsmuna að gæta þar sem löggjöfin rammar inn starfsemi þeirra, séu kallaðir til og þeim jafnvel neit- að um slíkan aðgang. Hins vegar eru kallaðir til emb- ættismenn ráðuneyta sem unnið hafa að samningu umræddra texta og þeir einir látnir túlka breyt- ingar og áhrif sem viðkomandi lagafrumvörp hafa að geyma. Þetta er með öllu ólíðandi í lýð- ræðisríki og í algjörri andstöðu við margyfirlýstan vilja stjórn- valda um alla Evrópu um að haft sé samráð við hagsmunaaðila. Þingnefndir þurfa auk þess að undirbúa sig betur fyrir fundi þannig að ekki þurfi stundum að mata nefndarmenn á umsögnum sem sendar hafa verið nefndunum. Það er mjög brýnt að forsetar þingsins og forsætisnefnd taki þessi vinnubrögð til endurskoð- unar og geri á þeim þær breyt- ingar sem duga til þess að svona sé ekki staðið að málum í þinginu. Reyndar á það sama við um vinnslu laga og reglugerða í ráðu- neytum, að þar er stundum ekki hlustað á margítrekaðar óskir hagsmunaaðila og samtaka þeirra um að fá að koma við sögu mála á vinnslustigi. Þetta er bæði heimskulegt og óhagkvæmt því með þessu er verið að búa til ágreiningsefni og skapa vantraust sem alls ekki er nokkur ástæða til að gera. Embættismenn og starfs- menn hagsmunasamtaka eru engir andstæðingar, nema síður sé, og vilja allir vinna störf sín vel og heiðarlega. Því er svo brýnt að huga að vinnuferlum og starfsháttum og beina þeim á rétta braut ef eitthvað fer að beinast í óæskileg- an farveg. Mikill fjöldi alls konar regluverks streymir stöðugt frá ESB í Brüssel og Al- þingi Íslendinga verð- ur að innleiða þessa texta í löggjöf lands- ins. Þarna er margt ágætt á ferð sem horfir til bóta en einnig stundum annað sem skiptir minna máli. Þetta er hins vegar svo mik- ið að vöxtum, að útilokað er fyrir stjórnendur einstakra fyrirtækja að fylgjast með þessu öllu og gæta hagsmuna sinna. Því hafa fyr- irtækin falið hinum ýmsu sam- tökum atvinnulífsins að fylgjast með þessu fyrir sig og gæta hags- muna sinna við upptöku þessara laga og reglna hér á landi. En jafnvel samtökunum reynist þetta stundum erfitt vegna þess mikla og fjölbreytta regluverks sem þarna er um að ræða. Þó eiga sum þeirra aðild að hliðstæðum sam- tökum í Evrópu og fylgjast eftir getu með málum í gegnum þessi heildarsamtök og meta mál í sam- ráði við þau. Lög og tilskipanir frá ESB eru ýmist innleidd hér á landi óbreytt eða með sér- íslenskum viðbótarákvæðum. Til að aðstoða atvinnulífið við að gæta hagmuna sinna væri til mik- illa bóta að allar séríslenskar við- bætur við evrópsku lagatextana væru sérmerktar þegar þetta kemur til umsagnar og eins ætti að vera skylda að meta ekki að- eins áhrif viðkomandi lagatexta á ríkissjóð eins og nú er gert, held- ur einnig á atvinnulífið og eftir atvikum umhverfið. Einnig þyrfti að koma fram hvort viðkomandi lagatexti feli í sér einhverjar tæknilegar viðskiptahindranir. Allir þeir stjórnmálaflokkar sem eiga nú fulltrúa á Alþingi hafa lýst yfir vilja til að endur- skoða stjórnarráðið, sérstaklega með það í huga að fækka ráðu- neytum og fella málefni atvinnu- lífsins undir eitt atvinnu- málaráðuneyti. Það er eðlilegt að um leið og slíkt verður skoðað, væntanlega í kjölfar komandi kosninga til Alþingis í vor, þá verði starfshættir og verkferlar ráðuneyta endurskoðaðir að því er lýtur að samráði við atvinnu- lífið og aðra hagsmunaaðila þegar lög og reglugerðir eru samdar. Ekki er heldur óeðlilegt að at- vinnulífið sjálft horfi í eigin barm og íhugi hvort ástæða sé til að einfalda hagsmunagæslu í færri og stærri samtökum. Á björtu vori þegar allt líf tekur kipp og blómgast, – þá er lag til að skapa og bæta. Þjóðin og þingið Sigurður Jónsson skrifar um traust landsmanna til Alþingis » Alþingi Íslendinga erafar mikilvæg stofn- un og því er dapurlegt að lesa um það að innan við 30% landsmanna beri traust til þingsins. Sigurður Jónsson Höfundur er framkvæmdastjóri SVÞ- Samtaka verslunar og þjónustu. ÞAÐ er sannarlega fagnaðarefni að málefni aldraðra hafa fengið nokkurt vægi í kosn- ingaáherslum allra þeirra flokka sem bjóða fram í komandi alþing- iskosningum. Flokk- arnir lofa nú allir að gera stórátak í mál- efnum aldraðra, þar á meðal að fjölga hjúkr- unarrýmum verulega og að efla heimahjúkrun þannig að fólk geti sem lengst búið á eigin heim- ili með viðeigandi að- stoð. Það er sannarlega nauðsynlegt að fjölga hjúkrunarrýmum, en það eitt og sér er ekki nóg til að bregðast við þeim vanda sem þjón- usta við aldraða er í. Skammgóður vermir Sífellt verður erfiðara að manna öldr- unarstofnanir landsins með fagmenntuðu starfsfólki og er nú svo komi að um algjöra und- irmönnun er að ræða. Afleiðingarnar fyrir þá einstaklinga sem þar vinna og ekki síður fyrir þá sem þjónustunnar eiga að njóta, eru al- gjörlega óviðunandi. Ekki hefur verið hægt að nýta þau hjúkrunarrými sem til staðar eru, vegna skorts á hjúkrunarfræð- ingum og sjúkraliðum. Bygging fleiri hjúkr- unarrýma er því skamm- góður vermir fyrir þá sem eru í brýnni þörf fyrir vistun, ef ekki er tryggt að fagfólk fáist til starfa til að annast hjúkrunarsjúklingana. Vanmat á kvennastörfum Sá þáttur sem ræður mestu um samkeppnishæfni öldrunarstofnana um fagmenntað starfsfólk er án efa launin. Nám, starf og ábyrgð hjúkr- unarfræðinga og sjúkraliða er veru- lega vanmetið hér á landi. Á morg- unverðarfundi sem 11 kvennasamtök boðuðu til þann 17. apríl sl. kom fram að samkvæmt rannsókn sem gerð var árið 2004 í 25 að- ildarríkjum ESB, ásamt Íslandi og Nor- egi, er kynbundinn launamunur á Íslandi 28% en að meðaltali er hann 15% í ESB- ríkj- unum. Lilja Mós- esdóttir, hagfræð- ingur sem hélt erindi á umræddum fundi taldi að einn meginþátt- urinn sem skýrði þennan mun væri að vanmat á hefð- bundnum kvenna- störfum væri meira hér á landi en annars staðar. Þó útrýming kynbundins launa- munar hafi verið bar- áttumál hér á landi um langa hríð og stjórn- málamenn lýst vilja sínum til að leggjast á þær árar, þá hefur lít- ið breyst undanfarin ár og áratug. Hvað svo? Því er ekki úr vegi að spyrja þá sömu stjórnmálamenn, sem nú boða löngu tímabæra fjölgun hjúkrunarrýma, hvað svo? Hvernig ætla þess- ir stjórnmálamenn að sjá til þess að hægt verði að nýta þessi nýju hjúkrunarrými? Hvernig á að tryggja að nægilegur fjöldi hjúkrunarfræð- inga og sjúkraliða fá- ist til starfa? Hvað telja fram- bjóðendur að laun hjúkrunarfræðinga og sjúkraliða ættu að hækka mikið í kom- andi kjarasamningum til að auka lík- ur á því að unnt verði að manna öldr- unarstofnanir landsins? Fleiri hjúkrunar- rými en færra fagfólk Elsa B. Friðfinnsdóttir og Kristín Á. Guðmundsdóttir velta upp málefnum hjúkr- unarfólks og öldrunarstofnana Kristín Á. Guðmundsdóttir »Hvað teljaframbjóð- endur að laun hjúkrunarfræð- inga og sjúkra- liða ættu að hækka mikið til að auka líkur á að unnt verði að manna öldr- unarstofn- anirnar? Höfundar eru formaður Félags ís- lenskra hjúkrunarfræðinga og for- maður Sjúkraliðafélags Íslands. Elsa B. Friðfinnsdóttir Í FRÉTT frá Hagstofu Íslands (fréttir í nóv. 2003) kemur eftirfar- andi fram, „Vert er að geta þess að samanburður á útgjöldum Íslands til heilbrigðismála við önnur aðildarríki OECD er erfiður, þar sem aðildarríkin styðjast sum við ólíka staðla og uppgjörs- aðferðir. Útgjöld til heilbrigðismála hafa verið gerð eftir þjóð- hagsreikningastöðlum á Hagstofu Íslands, en í ársbyrjun 2004 var tekin sú ákvörðun á Hagstof- unni að innleiða nýtt flokk- unarkerfi OECD/System þ.e. SHA kerfi“. Um þetta var deilt fyrir tveimur árum. Hagstofan taldi töl- ur OECD réttar en undirritaður hélt því fram að tölur frá Íslandi um kostnað væru ekki sambæri- legar við OECD tölur. Aðallega vegna þess að kostn- aður við hjúkr- unarheimili á Íslandi félli að verulegu leyti undir heilbrigðismál en í allflestum OECD löndum undir fé- lagsmál. Til stuðnings þessu vitnaði undirrit- aður í álit tveggja hagfræðinga frá OECD 1994. ( Notes on Data Comp- arability in Health Expenditure and Fin- ance Data OECD. Data 2003 Paris.) En þar kom fram að vegna flokkunar hjúkr- unarmála á Íslandi undir heilbrigð- iskostnað hækkaði kostnaðurinn um allt að 0,9% sem greiðsluhlut- fall heilbrigðisútgjalda af vergri landsframleiðslu í samanburði við önnur OECD lönd. Þetta gerðist eftir bréf frá forsætisráðherra, Davíð Oddssyni, til Hagstofunnar um að stofan grandskoðaði betur forsendur sínar fyrir fyrri útreikn- ingi. Hagstofan treystir sér ekki til að fullyrða að dýrasta heilbrigð- isþjónustan sé rekin á Íslandi. Samkvæmt framansögðu ætti kostnaður Íslands v. heilbrigð- isþjónustu að vera um 9,5% af vergri landsframleiðslu sem er svipað og kostnaður Dana en ekki 10,4% eins og talið er í OECD tölum 2003. Ef haft er í huga að Íslendingar eru tæplega 300.000 en eru sjálfbjarga með örfáum undantekningum varðandi heil- brigðisþjónustu þá er vart hægt að tala um sóun fjármuna eins og heyra má frá sumum stjórn- málamönnum á stundum. Enginn 300.000 manna þjóð hefur afrekað slíkt. Verst er að fjárlaganefnd Alþingis kynnir sér ekki málið. (Stuðst við Economic Survey OECD, Paris 1994 en endurskoðuð 2004.) Hagstofan leiðréttir fyrri upp- lýsingar um heilbrigðiskostnað Ólafur Ólafsson skrifar um samanburð á útgjöldum Íslands til heilbrigðismála við önnur aðildarríki OECD » ...þá er vart hægt aðtala um sóun fjár- muna eins og heyra má frá sumum stjórn- málamönnum á stund- um. Ólafur Ólafsson Höfundur er formaður Lands- sambands eldri borgara. Skólavörðustíg 21, Reykjavík sími 551 4050 Glæsileg brúðarrúmföt í úrvali Fáðu fréttirnar sendar í símann þinn

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.