Skinfaxi - 01.04.1933, Síða 11

SKINFAXI
11
dýru kvöldroðans blóði.
Eg er guðlega glaður
og þó — græt eg í hljóði.
Hér er eitt erindi úr kvæðinu „Vor“ og er þó vandi
að velja úr:
Eg uni við ódáins veig
frá æskunnar björtustu draumum.
Eg uni við rósanna angan
og ylinn frá ljóssins straumum.
Og hrokans og liræsninnar duft
eg' hristi af fótum mér.
Ó, vor! Eg er barnið þitt bljúga,
sem hiðjandi fylgir þér!
Mannadýrkun Jóli. kéniur fram í mörgum ástakvæð-
um hans, en þó allra skýrast í hinum æskuvígðu kvæð-
um. Það er trúin á mátt hinna ungu, til þess ekki ein-
ungis að hera byrðar framtíðarinnar, heldur til þess
að létta byrðarnar og standa frjálsbornir undir sigur-
merki nýja tímans, sem fer eldi um heiminn. Þessi
trú skáldsins, kemur ef til vill skýrast fram i seinustu
hókinni. Þar er „Iíveðja“, hið ágæta kvæði, sem til-
einkað er U. M. F. I. á 25 ára afmæli þess.
Eg Iieilsa með rödd þeirrar reynslu, er fann
að ríki þitt, æska, er guðsriki á jörðu.
„Kveðja“ er ein af liinum meiriháttar hugvekjum,
sem þarf að lesast og aftur lesast. Um það kvæði, eins
og mörg önnur, leikur heilnæmur vorandi, sem vekur
traust á framtíðina. Þá er ekki minni fögnuður í kvæð-
inu: „Eg hylli“. Þar er syngjandi aðdáun á æskunni
svo örfandi og heit, að sérliver æskumaður lilýtur að
kippast við og hoppa upp af fönguði er liann heyrir
það lil sin talað. Það væri gaman að hirta kvæðið allt,
en þess er ekki kostur, enda hygg eg hókin verði hrátt
vinsæl og lesin af öllum æskumönnum. Hér konia
nokkrar vísur, er sýna svip kvæðisins.