Skinfaxi - 01.04.1933, Blaðsíða 35

SIÍINFAXI
35
Fáar þjóðsögur, sem eg liefi heyrt, þykja niér í'eg-
nrri en sagan uni hann Þessus.
Þessus var ein af höfuð-hetjum grískrar fornaldar.
Hann virtist vera lil þeiprar gæfu borinn, að firra
landa sina þeim ógnum og tjóni, er.þeim stóð af ýms-
um lorsóttum meinvættum, sem þjökuðu þjóðarlifinu
griska.
Frægust þeirra allra og ægilegust var forynjan i
völundarhúsinu mikla á Kritareyju, sú er í bókstaf-
legri merkingu drakk blóð þjóðarinnar í ægilega ör-
lagadjúpum teygum. Og liver sá, er tiætti sér inn l'yr-
ir veggi vöhmdarhússins, fékk aldrei aftur ratað út af
þeim refilstigum.
Þangað afréð Þessus nú að sækja. En jafnvel hin
frábæra atgjörfi lians var þar ekki einhlít lil sigurs.
Þá var það ást Adriödnu konungsdóttur, sem réð för
hans til giftusamlegra endalykta. Ilún seldi Þessusi þá
hnoða í hendur, er leiddi Jiann lieilan út lil mann-
lieima aftur. Hann rakti sig eftir þræði þess um kynngi
mögnuð híhýli forynjunnar eftir að Jiafa lagt liana
sjálfa að velli. Það var samstarf tveggja mannssálna,
liuglieilt og kærleiksþrungið, sem vann, ásamt líkam-
legri atgjörfi, að fullu Inig á þeim liáska, er elvlci var
eins manns færi. Það var sú samstilling jieirra alla
og aðilja, er ávalt reynist drýgsl til lieilla, einstakling-
um og þjóðum.
Stundum kann svo að sýnast, sem sumir menn séu
fæddir til gæfu og afrelm; að Adríödnu þráðurinn sé
þeim eins og í lófa laginn frá öndverðu. Um aðra fari
aftur á móti sífellt svo, að atvilcin dragi þeim þá Iiönk
úr greipum.
Naumast eru önnur markmið öllu mikilsverðari en
þau, scm lýsa sér í einlægum tilraunum um það, að
knýta við sem flestra hendur einhverjum Adríödnu-
þræði, cr mætti vera mönnunum leiðarvísir um villu-
gjarnar slóðir óráðins lifs, þar sem enn hafast við á
c*